ສາລະບານ
V alue ໃນສິນລະປະ, ເຊິ່ງເປັນອົງປະກອບສິລະປະ, ເປັນເຄື່ອງມືພື້ນຖານສໍາລັບນັກສິລະປິນໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການສ້າງອົງປະກອບທີ່ດຶງດູດສາຍຕາ, ປະສົມກົມກຽວ, ຫຼືໂດດເດັ່ນແລະກົງກັນຂ້າມ. ບົດຄວາມນີ້ຈະປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າອັນໃດເປັນອັນໜຶ່ງອັນໃດອັນໜຶ່ງອັນໃດເປັນອັນໃດອັນໜຶ່ງສຳລັບນັກສິລະປິນ ແລະນັກປະຫວັດສາດສິລະປະຄືກັນ. ມີເຈັດອົງປະກອບຂອງສິນລະປະ ທົ່ວໄປໃນສິລະປະການເບິ່ງເຫັນ, ເຊິ່ງເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນເຄື່ອງມືທາງການສໍາລັບນັກສິລະປິນ, ແລະນັກປະຫວັດສາດສິລະປະ, ເພື່ອຜະລິດແລະວິເຄາະວຽກງານສິລະປະ. ເພື່ອເຂົ້າໃຈເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບວິທີການມູນຄ່າໃນສິນລະປະ, ໃຫ້ພວກເຮົາສະເຫນີພາບລວມໂດຍຫຍໍ້ຂອງອົງປະກອບສິລະປະອື່ນໆ.
ອົງປະກອບສິລະປະແມ່ນສີ, ຄຸນຄ່າ, ໂຄງສ້າງ, ຮູບຮ່າງ, ຮູບແບບ, ເສັ້ນ, ແລະຊ່ອງຫວ່າງ. ລະດັບຂອງ artworks ຈາກສິ່ງໃດກໍ່ຕາມຈາກທໍາມະຊາດກັບ abstract. ອົງປະກອບສິລະປະບໍ່ພຽງແຕ່ໃຊ້ກັບຮູບແຕ້ມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ກັບທຸກສື່ເຊັ່ນ: ການແຕ້ມຮູບ, ການແຕ້ມຮູບ, ການແກະສະຫຼັກ, ການອອກແບບກາຟິກ, ການຕົກແຕ່ງພາຍໃນ, ສະຖານທີ່ສະຖາປັດຕະຍະກໍາ ແລະໂຄງສ້າງ ຫຼືແມ້ກະທັ້ງການແຕ້ມຮູບໃນດິນຊາຍດ້ວຍຕີນຂອງທ່ານ.
ຄິດ ຂອງອົງປະກອບສິລະປະເປັນກົດລະບຽບຢ່າງເປັນທາງການທີ່ຈະໃຫ້ຄໍານິຍາມຂອງ artwork. ແຕ່ຍັງມີຫຼັກການສິລະປະທີ່ເຮັດວຽກຄຽງຄູ່ກັບອົງປະກອບສິລະປະ. ເຫຼົ່ານີ້ມັກຈະເອີ້ນວ່າ "ການຈັດລະບຽບ" ຫຼັກການຫຼື "ຫຼັກການຂອງການອອກແບບ".ອົງປະກອບຂອງພາບ – ໃຫ້ມັນແກ່ຊີວິດ.
ຄຸນຄ່າຂອງສິລະປະມີຢູ່ໃນຫຼາຍຮູບຊົງ ແລະຂະໜາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄຸນຄ່າໃນຕົວຢ່າງຂອງສິນລະປະ. ມັນຖືວ່າເປັນອົງປະກອບສິລະປະທີ່ສໍາຄັນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈແລະຄືກັບນັກສິລະປະແລະນັກສິລະປິນອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍ, ພວກເຮົາຍັງຊຸກຍູ້ໃຫ້ທ່ານຈັບດິນສໍແລະແຜ່ນເຈ້ຍແລະເລີ່ມແຕ້ມຮູບວັດຖຸຫນຶ່ງເພື່ອມີປະສົບການທໍາອິດກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າຂອງວຽກງານສິລະປະ.
ຮຽນຮູ້ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງກ່ຽວກັບອົງປະກອບຂອງສິລະປະ
ພວກເຮົາໄດ້ຂຽນຊຸດກ່ຽວກັບອົງປະກອບຂອງສິນລະປະທັງຫມົດ, ຖ້າຫາກວ່າທ່ານຕ້ອງການທີ່ຈະລົງເລິກກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້:
- ອົງປະກອບຂອງສິນລະປະພາບລວມ
- ສີໃນສິນລະປະ
- ເສັ້ນໃນສິລະປະ
- ຮູບຮ່າງໃນສິລະປະ
- ຮູບແບບໃນສິລະປະ
- ໂຄງສ້າງໃນສິລະປະ
- Space in Art
ຄໍາຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ
ຄຸນຄ່າໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?
ຄຸນຄ່າແມ່ນອົງປະກອບສິລະປະ, ຄຽງຄູ່ກັບສີ, ໂຄງສ້າງ, ເສັ້ນ, ຮູບແບບ, ຮູບຮ່າງ ແລະພື້ນທີ່. ຄ່າໝາຍເຖິງຄວາມສະຫວ່າງ ຫຼື ຄວາມມືດຂອງອົງປະກອບທາງສາຍຕາ, ອັນທີ່ເອີ້ນວ່າຄວາມສະຫວ່າງແລະຄວາມມືດຂອງຮູບແຕ້ມ, ການແຕ້ມຮູບ, ສີນ້ຳ ຫຼື ການອອກແບບກາຟິກ.
ປະເພດຄຸນຄ່າໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?
ຄ່າໃນສິນລະປິນຕັ້ງແຕ່ຄ່າອ່ອນທີ່ສຸດ, ເຊິ່ງເປັນຊ່ວງຄ່າຫຼັກສູງ, ຫາລະດັບກາງ ຫຼືກາງ, ຫາມືດທີ່ສຸດ, ເຊິ່ງເປັນຊ່ວງຄ່າຫຼັກຕໍ່າ. ມັນມັກຈະຖືກອະທິບາຍໃນແງ່ຂອງສີຂີ້ເຖົ່າທີ່ມີ gradients ທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງສີຂາວຫາສີຂີ້ເຖົ່າຫາສີດໍາ.
ເບິ່ງ_ນຳ: ວິທີການແຕ້ມ Elf - ສ້າງ Sketch Elf Enchantingເປັນຫຍັງຄ່າຢູ່ໃນສິນລະປະສໍາຄັນ?
ຄຸນຄ່າໃນສິລະປະມັກຈະເອີ້ນວ່າອົງປະກອບສິລະປະທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດເພາະວ່າມັນໃຫ້ລັກສະນະອົງປະກອບທາງສາຍຕາ. ມັນສ້າງຄວາມເລິກແລະສາມມິຕິລະດັບໂດຍຜ່ານການຮົ່ມແລະການເນັ້ນ. ມັນຍັງເພີ່ມຄວາມເນັ້ນໜັກ ແລະກົງກັນຂ້າມ ແລະສາມາດໃຫ້ຄວາມໝາຍທາງສາຍຕາໄດ້ຫຼາຍກວ່າ ອົງປະກອບສິລະປະທີ່ເປັນທາງການ ເຊັ່ນ: ສີ, ເສັ້ນ, ຮູບແບບ, ຮູບຮ່າງ, ພື້ນທີ່ ແລະໂຄງສ້າງ.
ອັດຕາສ່ວນ, ຈັງຫວະ, ການເຄື່ອນໄຫວ, ການຄ້າງຫ້ອງ, ຮູບແບບ, ແລະການເນັ້ນຫນັກໃສ່. ພວກມັນໃຫ້ໂຄງສ້າງກັບວິທີການນຳໃຊ້ ຫຼື ນຳໃຊ້ອົງປະກອບສິລະປະ.ຕົວຢ່າງ, ຮູບແຕ້ມທີ່ມີຮູບແຕ້ມແບບປະສົມ ຫຼື ຮູບແບບສີອະນາລັອກ ຈະປະກົດວ່າມີຄວາມສົມດູນ ແລະ ກົມກຽວກັນ. ຖ້າສີຖືກນຳໃຊ້ຢ່າງບໍ່ຕັ້ງໃຈ, ງານສິລະປະອາດຈະປະກົດວ່າບໍ່ມີຈຸດໝາຍ ຫຼືເບິ່ງບໍ່ເຫັນໜ້າຕາ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຖ້າການບັນລຸຄວາມຫຼາກຫຼາຍໃນງານສິລະປະແມ່ນເປັນຫຼັກການແນະນຳ, ສີສາມາດຖືກນຳໃຊ້ໃນທາງກົງກັນຂ້າມຕ່າງໆໄດ້.
ອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງລວມມີການໃຊ້ເສັ້ນແນວນອນເພື່ອສະແດງແນວຄວາມຄິດຂອງການເຄື່ອນໄຫວ. ເສັ້ນຍັງສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ໃນຮູບແບບທີ່ສະຫນອງຈັງຫວະ. ໃນຄໍາສັບຕ່າງໆອື່ນໆ, ຫຼັກການສິລະປະຢູ່ທີ່ນີ້ກໍານົດວິທີການອົງປະກອບສິລະປະຈະຖືກນໍາໃຊ້.
ຄຸນຄ່າໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?
ຄຸນຄ່າຂອງສິລະປະແມ່ນເຊື່ອມໂຍງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບສີ, ເຊິ່ງປະກອບເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຄຸນລັກສະນະໜຶ່ງຂອງວິທີການນຳໃຊ້ສີໃນວຽກງານສິລະປະ. ກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະໄປເພີ່ມມູນຄ່າເປັນອົງປະກອບຂອງສິນລະປະ, ໃຫ້ພວກເຮົາໃຫ້ບໍລິບົດເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບວ່າມັນກ່ຽວຂ້ອງກັບສີແນວໃດ.
ສີແມ່ນຫຍັງ?
ພວກເຮົາສາມາດເຫັນສີທີ່ນຳໃຊ້ໃນຫຼາຍວິທີ ແລະຜົນກະທົບໃນງານສິລະປະ, ຈາກສີຈືດໆ, ຈືດໆ, ສົດໃສ, ມົວ, ຄົມຊັດ, ໂຄງສ້າງ, ກົງກັນຂ້າມ, ກ້າຫານ, ເປັນທໍາມະຊາດ, ແລະບໍ່ມີຕົວຕົນ, ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ສຶກມີຄວາມສຸກ, ໂສກເສົ້າ, melancholy, ຢ້ານ, ແລະບັນຊີລາຍຊື່ຕໍ່ໄປ. ແມ່ນຫຍັງກຳນົດຜົນກະທົບຂອງສີທີ່ແຕກຕ່າງເຫຼົ່ານີ້?
ມີຫຼາຍພາກສ່ວນ ແລະແນວຄວາມຄິດທີ່ສຳຄັນທີ່ຕ້ອງລະວັງກ່ຽວກັບວິທີໃຊ້ສີໃນສິລະປະ.
ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ລວມມີລະດັບຄວາມອີ່ມຕົວ/ຄວາມເຂັ້ມ, ເຊິ່ງແມ່ນກ່ຽວກັບສີ “ສົດໃສ” ຫຼື “ຈືດໆ”; ອຸນຫະພູມສີ, ເຊິ່ງລວມເຖິງຄວາມເຢັນຫຼື <1>ສີທີ່ອົບອຸ່ນຈະປະກົດວ່າ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບອາລົມທີ່ສ້າງຕັ້ງຂື້ນ; ໂຕນສີ, ສີ, ແລະຮົ່ມ, ເຊິ່ງແມ່ນເວລາທີ່ສີຂີ້ເຖົ່າ, ສີຂາວ, ແລະສີດໍາຖືກເພີ່ມເຂົ້າໃນສີ, ແລະຮູບແບບສີທີ່ລວມເອົາສີຕົ້ນຕໍ, ທີສອງ, ແລະຊັ້ນສາມ.
ຄວາມພະຍາຍາມຂອງ Ignaz Schiffermüller ຢູ່ໃນລະບົບສີ (Vienna, 1772), ແຜ່ນ I; Moses Harris, ລະບົບທໍາມະຊາດຂອງສີ ແລະ Ignaz Schiffermüller, Versuch eines Farbensystems (Vienna, 1772), plate I , ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons
ນອກຈາກນັ້ນ, ມີວິທະຍາສາດເພື່ອສີ. ໂດຍຫຍໍ້, ສີແມ່ນຮູບແບບໜຶ່ງຂອງຄື້ນແສງທີ່ເຂົ້າຫາຕາຂອງພວກເຮົາ, ເຊິ່ງມີຕົວຮັບແສງສະເພາະຢູ່ໃນພວກມັນທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາເຫັນສະເປກທຣັມຂອງ “ແສງທີ່ເຫັນໄດ້” ດັ່ງທີ່ມັນມັກຈະເອີ້ນວ່າ.
ສະເປກທຣັມນີ້. ແສງສະຫວ່າງປະກອບດ້ວຍສີແດງ, ສີສົ້ມ, ສີເຫຼືອງ, ສີຂຽວ, ສີຟ້າ, indigo, ແລະສີມ່ວງ. ບາງສີຍັງຖືກດູດຊຶມ ຫຼືສະທ້ອນອອກມານຳ.
ຄຸນຄ່າເປັນອົງປະກອບຂອງສິນລະປະ
ຄຸນຄ່າເປັນອົງປະກອບຂອງສິລະປະກຳນົດຄວາມສະຫວ່າງ ຫຼື ຄວາມມືດຂອງສີໃດໜຶ່ງ. ມັນສາມາດສັບສົນກັບຄວາມເຂັ້ມສີ/ຄວາມອີ່ມຕົວຂອງສີ, ຕົວຢ່າງ, ສີທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນຕໍ່າສາມາດປະກົດວ່າອ່ອນກວ່າເນື່ອງຈາກຄວາມຈືດໆຂອງມັນ, ແລະໃນແບບດຽວກັນ, ສີທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນສູງອາດຈະປາກົດເປັນສີເຂັ້ມກວ່າເນື່ອງຈາກຄວາມສະຫວ່າງຂອງມັນ.
ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນຂ້ອນຂ້າງຄືກັນກັບມູນຄ່າໃນສິລະປະ, ເຖິງແມ່ນວ່າທັງສອງແນວຄວາມຄິດເບິ່ງຄືວ່າຄ້າຍຄືກັນ. ຄວາມອີ່ມຕົວຂອງສີແມ່ນຖືກອະທິບາຍໂດຍທົ່ວໄປໃນແງ່ຂອງ “ຄວາມບໍລິສຸດ” ຂອງສີໃດໜຶ່ງ ແລະ ຖ້າມັນຖືກປະສົມກັບສີທີ່ເປັນກາງ ເຊັ່ນ: ສີຂາວ ຫຼື ສີດຳ, ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ມັນປາກົດວ່າ “ປິດສຽງ” ຫຼືອ່ອນລົງກວ່າສີເດີມຂອງມັນ.
<0 ເພື່ອຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ດີຂຶ້ນກ່ຽວກັບວິທີເຮັດວຽກຂອງສິລະປະ, ແຫຼ່ງສິລະປະຫຼາຍແຫ່ງແນະນຳໃຫ້ຈິນຕະນາການເປັນສີເທົາ ຫຼື gradient ຂອງສີທີ່ກ້າວຈາກອ່ອນສຸດໄປຫາມືດສຸດ ຫຼືມືດສຸດຫາອ່ອນສຸດ. 
ໂຕະອາຫານຄ່ຳຕອນກາງຄືນ (1884) ໂດຍ John Singer Sargent, ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນວິຈິດສິນຂອງ San Francisco, ສະຫະລັດ; John Singer Sargent, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons
ໃນຂະໜາດສີເທົາ, ທ່ານຈະສັງເກດເຫັນ ສີເທົາ ທີ່ມີສີຂາວ ແລະ ດຳ ຢູ່ແຕ່ລະດ້ານກົງກັນຂ້າມ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນ gradation ທີ່ແຕກຕ່າງກັນຈາກ darkest ຫາອ່ອນທີ່ສຸດຫຼືແສງສະຫວ່າງສຸດຫາ darkest. ມູນຄ່າຍັງໄດ້ຮັບຜົນກະທົບເມື່ອສີໄດ້ຖືກປະສົມກັບສີຂາວທີ່ເອີ້ນວ່າ "tint", ແລະສີດໍາທີ່ເອີ້ນວ່າ "ຮົ່ມ". ໃນລະດັບສີຂີ້ເຖົ່າ, ສີອ່ອນທີ່ສຸດ, ຫຼືສີຂາວທີ່ສຸດ, ເອີ້ນວ່າຊ່ວງສີ "ທີ່ສໍາຄັນ" ແລະສີຊ້ໍາທີ່ສຸດ, ຫຼືສີດໍາ, ເອີ້ນວ່າ "ຕ່ໍາສຸດ". ສີຂີ້ເຖົ່າໃນລະຫວ່າງແມ່ນເອີ້ນວ່າ "ລະດັບກາງ" ຫຼື "middle-key".
ຕົວຢ່າງຂອງຄຸນຄ່າຕ່ຳສຸດໃນສິນລະປະປະກອບມີ “A Dinner Table at Night” (1884) ໂດຍ John Singer Sargent.
ອົງປະກອບນີ້ສະແດງເຖິງຫ້ອງທີ່ມີຄົນສອງຄົນນັ່ງຢູ່ໂຕະ. ຫ້ອງແມ່ນຊ້ໍາກັບພຽງແຕ່ໂຄມໄຟສາມແສງທີ່ມີໂຄມໄຟສີແດງໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງ. ຝາຍັງຢູ່ໃນຮົ່ມສີແດງແລະ, ພ້ອມກັບໂຄມໄຟ, ສ້າງບັນຍາກາດທີ່ສະດວກສະບາຍ, ອົບອຸ່ນ.
ຂົວ Waterloo, Sunlight Effect (1903) ໂດຍ Claude Monet, ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນສິລະປະ McMaster ໃນ Ontario, ການາດາ; Claude Monet, CC BY-SA 4.0 , ຜ່ານ Wikimedia Commons
ນອກຈາກນັ້ນ, ໃນອົງປະກອບນີ້ໂດຍ Sargent, ມີສີຂາວແລະສີມ້ານທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຢູ່ໃນຂອບເຂດມູນຄ່າທີ່ສໍາຄັນ, ພື້ນທີ່ເຊັ່ນ: ຜ້າປູໂຕະແລະລາຍການໃນຕາຕະລາງ. ເຫຼົ່ານີ້ກົງກັນຂ້າມກັບພື້ນທີ່ຊ້ໍາເລິກໂດຍສະເພາະແມ່ນເງົາໃນພື້ນຫລັງ, ສີດໍາຢູ່ໃນເຄື່ອງນຸ່ງຂອງສອງຕົວເລກ, ແລະບ່ອນມືດ, ເກືອບສີດໍາຢູ່ໃນເຄື່ອງ decanter ເທິງໂຕະ.
ຄຸນຄ່າສູງໃນສິລະປະແມ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນໂດຍບາງຮູບແຕ້ມຂອງ Impressionists ເຊັ່ນ Claude Monet, ເຊິ່ງມັກຈະຖືກກ່າວເຖິງ.
ຕົວຢ່າງປະກອບມີ <9 ຂອງລາວ>ຂົວນ້ຳໂລ , ຜົນກະທົບຈາກແສງແດດ (1903). ນີ້ແມ່ນໜຶ່ງໃນສະບັບຈາກ Waterloo Bridge Series ຂອງລາວ, ເຊິ່ງລາວໄດ້ແຕ້ມຕັ້ງແຕ່ປີ 1899/1900 ຫາ 1904. Monet ໄດ້ພັນລະນາເຖິງຂົວ Waterloo ໃນສະພາບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ໂດຍສະເພາະໃນໝອກ. ລາວໄດ້ໃຊ້ສີອ່ອນເພື່ອສົ່ງຜົນກະທົບຂອງແສງສະຫວ່າງແລະບັນຍາກາດ. ບາງສີຖືກພັນລະນາວ່າ "ອ່ອນ" ແລະ "ຈືດ", ເຊິ່ງລວມມີສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີບົວ, ໃນບັນດາສີອື່ນໆເຊັ່ນສີເຫຼືອງ.
ຄ້າຍທະຫານ (1918) ໂດຍ John Singer Sargent, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Metropolitanພິພິທະພັນສິລະປະໃນນະຄອນນິວຢອກ, ສະຫະລັດ; John Singer Sargent, CC0, ຜ່ານ Wikimedia Commons
ອີກຢ່າງໜຶ່ງຈຸດສຳຄັນທີ່ຄວນຈື່ກ່ຽວກັບການໃຊ້ຄຸນຄ່າ ແລະປະເພດຂອງ “ກະແຈ” ດັ່ງທີ່ບາງຄົນອະທິບາຍເຂົາເຈົ້າຄືການຮູ້ເຖິງການຈັດວາງໃນຮູບແຕ້ມ. ແລະຈຸດປະສົງຂອງການມີປຸ່ມສູງ, ຕ່ໍາ, ຫຼືກາງ. ຖ້າມີອົງປະກອບຂອງສາຍຕາສູງ ຫຼື ຕ່ຳເກີນໄປ ຫຼືໜ້ອຍເກີນໄປ, ມັນສາມາດສ້າງອົງປະກອບທີ່ບໍ່ສົມດູນໄດ້.
ຮູບແຕ້ມທີ່ມີລັກສະນະເດັ່ນຂອງຄ່າຫຼັກກາງກໍ່ອາດຈະສົມດູນກວ່າ. ແລະມີຄວາມກົມກຽວກັນໃນລະບົບສີຂອງມັນ.
ຕົວຢ່າງຂອງຮູບແຕ້ມທີ່ປາກົດວ່າມີປຸ່ມກາງຫຼາຍແມ່ນສີນ້ຳຂອງ John Singer Sargent ແລະ graphite ຄ້າຍທະຫານ (1918). ທີ່ນີ້, ບໍ່ມີພື້ນທີ່ມືດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ພຽງແຕ່ຢູ່ໃນຮົ່ມຂອງຕົ້ນໄມ້ແລະຄູຝຶກສອນ.
ຈຸດປະສົງຂອງຄຸນຄ່າໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?
ຄຸນຄ່າກາຍເປັນອົງປະກອບທີ່ສຳຄັນໃນສິລະປະ, ເພີ່ມຄຸນຄ່າທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃຫ້ກັບງານສິລະປະປະເພດໃດນຶ່ງ. ມັນສ້າງເອັບເຟັກຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ຈຸດເດັ່ນ ແລະ ການໃສ່ເງົາ, ເຊິ່ງໃຫ້ຄວາມເລິກ ແລະສາມມິຕິຫຼາຍຂຶ້ນໃຫ້ກັບງານສິລະປະເຊັ່ນ: ຮູບແຕ້ມ ຫຼືຮູບແຕ້ມ.
ບາງອັນຂອງຄຸນຄ່າທີ່ດີທີ່ສຸດໃນຕົວຢ່າງສິລະປະທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງວິທີການເພີ່ມຈຸດເດັ່ນ ແລະເງົາໃສ່. ການປະກອບພາບສາມາດເຫັນໄດ້ໃນຮູບແຕ້ມ ແລະເຄື່ອງແກະສະຫຼັກຂອງ Albrecht Dürer.
ຕົວຢ່າງລວມມີການແກະສະຫຼັກທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງ The Four Horsemen of the Apocalypse (1498), ອາດາມ ແລະ ເອວາ (1504),ແລະ Saint Jerome ໃນການສຶກສາຂອງພຣະອົງ (1514). ໃນແຕ່ລະການແກະສະຫຼັກເຫຼົ່ານີ້, ພວກເຮົາເຫັນທັກສະອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງ Dürer ໃນການສ້າງຄວາມຄົມຊັດຂອງສຽງ, ພື້ນທີ່ແສງສະຫວ່າງແລະຄວາມມືດ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຊີວິດອົງປະກອບ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ, ໃນ The Four Horsemen of the Apocalypse, ພື້ນຫຼັງປະກົດວ່າມືດກວ່າຈາກເສັ້ນທີ່ສະຫຼັກໄວ້ເພື່ອສະແດງເຖິງພື້ນຫຼັງດ້ານໜ້າໂດຍມີທະຫານມ້າເຂົ້າມາໃນສາກໄວ ແລະແຂງແຮງ.
The Four Horsemen of the Apocalypse (1498) ໂດຍ Albrecht Dürer; Albrecht Dürer, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons
ພວກເຮົາເຫັນເມກທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງນັກຂີ່ມ້າສີ່ຄົນແມ່ນເບົາກວ່າ. , ກົງກັນຂ້າມກັບເງົາ. Dürerຍັງໄດ້ສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງກັນເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໃນຫົວຂໍ້ທີ່ເຫລືອ, ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ຮົ່ມທີ່ລະອຽດອ່ອນລະຫວ່າງພັບໃນເຄື່ອງນຸ່ງບາງຕົວເລກແລະການເນັ້ນຫນັກຂອງກ້າມຊີ້ນຂອງມ້າ. ຄຸນຄ່າແມ່ນເນັ້ນໃສ່ທີ່ນີ້ດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງເສັ້ນ, ເຊິ່ງເປັນອົງປະກອບສິລະປະອື່ນ.
ຄຸນຄ່າຂອງສິນລະປະບໍ່ໄດ້ຢຸດຢູ່ທີ່ຈຸດເດັ່ນ ແລະເງົາ. ມັນຍັງສາມາດສ້າງເອັບເຟັກແສງທີ່ເປັນພາບຫຼອກລວງ ແລະເນັ້ນຈຸດໂຟກັສສະເພາະໃນອົງປະກອບຂອງພາບໄດ້.
ຄຸນຄ່າໃນຕົວຢ່າງສິນລະປະທີ່ເນັ້ນຈຸດໂຟກັສຈະນຳໃຊ້ຄວາມຄົມຊັດຂອງແສງ ແລະ ຄວາມມືດນຳ. ນີ້ແມ່ນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນວັນທີ 3 ເດືອນພຶດສະພາ 1808 ຂອງ Francisco Goya (1814). ສ່ວນຊ້າຍຂອງອົງປະກອບປະກົດວ່າອ່ອນກວ່າເມື່ອທຽບໃສ່ກັບສ່ວນຂວາທີ່ປະກົດວ່າຊ້ໍາກວ່າ. ພາບລວງຕາຂອງແສງໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ໂດຍໂຄມໄຟ painted ໃນສູນກາງ, ແລະຜູ້ຊາຍທາງຂວາທີ່ມີປືນຢູ່ໃນມືຂອງເຂົາເຈົ້າ, ກໍາລັງຢືນຢູ່ຫລັງມັນ, ວາງພວກເຂົາຢູ່ໃນເງົາ.
ວັນທີສາມຂອງເດືອນພຶດສະພາ 1808 (1814) ໂດຍ Francisco Goya, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Museo del Prado ໃນ Madrid, ສະເປນ; Francisco de Goya, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons
ແສງຈາກໂຄມໄຟຢູ່ໃຈກາງກຳລັງສ່ອງໃສ່ຈຸດໂຟກັສ, ເຊິ່ງແມ່ນຜູ້ຊາຍທີ່ຢືນຢຽດແຂນຂາອອກ, ຫັນໜ້າໄປຫາຜູ້ຊາຍທີ່ຢູ່ເທິງ. ສິດ. Goya ສ້າງຄວາມຄົມຊັດຂອງຄວາມສະຫວ່າງ ແລະ ຄວາມມືດໃນຮູບແຕ້ມສີນ້ຳມັນນີ້, ເຊິ່ງສ້າງຄວາມເນັ້ນໜັກ ແລະ ປັບອາລົມນຳ.
ໃຫ້ຄວາມສົນໃຈກັບຜູ້ຊາຍທີ່ກຳລັງຫັນໜ້າກັບຜູ້ຊາຍທີ່ຖືປືນໃສ່ລາວຢ່າງກ້າຫານ. ອັນນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ສ່ອງແສງເຖິງຕົວລະຄອນຫຼັກໃນຮູບແຕ້ມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ມັນຍັງສ່ອງແສງເຖິງເຫດການປະຫວັດສາດທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າ, ກະຕຸ້ນຄວາມຄິດ, ທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນວັນທີ 3 ພຶດສະພາ ໃນປີ 1808.
ນີ້ນໍາໄປສູ່ຈຸດສໍາຄັນໃນເວລາທີ່ນໍາໃຊ້ອົງປະກອບສິລະປະເຊັ່ນ: ສີ, ໂດຍສະເພາະມູນຄ່າ. ຖ້າມັນຖືກ ນຳ ໃຊ້ຢ່າງຕັ້ງໃຈ, ມັນມີອໍານາດທີ່ຈະສ້າງການເລົ່າເລື່ອງທີ່ເບິ່ງເຫັນແລະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຫລາກຫລາຍ. ມັນມີອໍານາດທີ່ຈະສ້າງອາລົມທີ່ສະຫງົບແລະສະຫງົບຫຼືການສະແດງລະຄອນແບບເຄື່ອນໄຫວ.
ຫຼາຍກວ່າສີ: ສິນລະປະທີ່ມີຄຸນຄ່າ
ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ນອກເຫນືອຈາກການໃຊ້ສີໃນຜ້າໃບ ຫຼືດິນສໍກັບເຈ້ຍ, ແລະການຈັດລຽງຂອງສີ ແລະຄຸນຄ່າ, ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດລືມຄຸນຄ່າຂອງສິລະປະດັ່ງກ່າວໄດ້. ສະຫນອງ. ຈາກສິລະປະຖ້ໍາ, ສິລະປະໂບດ, ຫຼື pop art – ສິລະປະມີຢູ່ຕາບໃດທີ່ມະນຸດຍັງມີຊີວິດຢູ່. ແລະເຫດການທີ່ຢູ່ໃກ້ກັບຫົວໃຈຂອງພວກເຮົາ.
Saint Jerome ໃນການສຶກສາຂອງພຣະອົງ (1514) ໂດຍ Albrecht Dürer, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Kupferstichkabinett Dresden ໃນ Dresden, ເຢຍລະມັນ; Albrecht Dürer, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons
Artworks ຍັງກາຍເປັນມໍລະດົກທີ່ໄດ້ຮັບການສະແຫວງຫາໂດຍນັກສິລະປິນດີເດັ່ນຫຼາຍຄົນ, ປະຈຸບັນໄດ້ປະດັບປະດາພິພິທະພັນ ແລະ ຫ້ອງສະແດງສິລະປະທົ່ວໂລກ . ມີສິນລະປະທີ່ມີຄ່າທີ່ຫຼາຍຄົນຕ້ອງຈ່າຍຫຼາຍລ້ານໂດລາເພື່ອມີຢູ່ໃນຄໍເລັກຊັນສ່ວນຕົວ ແລະສິລະປະທີ່ມີມູນຄ່າບໍ່ແພງ.
ຮູບຮ່າງ ແລະຂະໜາດຂອງສິລະປະຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ
ໃນນີ້ ບົດຄວາມ, ພວກເຮົາໄດ້ປຶກສາຫາລືຫນຶ່ງໃນເຈັດອົງປະກອບຂອງສິນລະປະ, ຊຶ່ງເປັນມູນຄ່າ. ມັນຍັງເປັນເຄື່ອງມືໜຶ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດໃຊ້ໃນການໃຊ້ສີ, ເຊິ່ງສາມາດນຳໃຊ້ກັບສື່ຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ຮູບແຕ້ມ, ສີນ້ຳ ຫຼື ຮູບແຕ້ມ.
ເບິ່ງ_ນຳ: ສີນ້ໍາທີ່ດີທີ່ສຸດ - ການເລືອກຊຸດສີນ້ໍາທີ່ດີທີ່ສຸດສໍາລັບສິລະປະຂອງເຈົ້າ 
ຂົວນ້ຳຕົກນ້ຳ (1900 ) ໂດຍ Claude Monet, ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນສິລະປະ Santa Barbara ໃນຄາລິຟໍເນຍ, ສະຫະລັດ; Claude Monet, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons
ຍັງມີຫຼາຍຮູບແບບຂອງຄຸນຄ່າໃນສິລະປະ, ເອີ້ນວ່າ high-key, low-key, ແລະmid-range. ມູນຄ່າເພີ່ມເອັບເຟັກຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຈຸດເດັ່ນ ແລະເງົາ, ເຊິ່ງສ້າງການເນັ້ນໃສ່, ທັດສະນະ, ຄວາມເລິກ, ກົງກັນຂ້າມ, ແລະອື່ນໆອີກ.