ການປະຕິວັດຝຣັ່ງແມ່ນ, ບໍ່ຕ້ອງສົງໃສ, ຫນຶ່ງໃນເຫດການທີ່ມີອິດທິພົນທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດສັງຄົມທັງຫມົດ. ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ວຸ້ນວາຍນີ້, ການແຕ້ມຮູບໄດ້ກາຍເປັນວິທີການລາຍງານແລະສະແດງຄວາມຄິດເຫັນກ່ຽວກັບການປະຕິວັດ, ຄືກັບວິທີທີ່ພວກເຮົາໃຊ້ສື່ສັງຄົມໃນທຸກມື້ນີ້. ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ, ຍັງ​ໄດ້​ສ້າງ​ແຮງ​ບັນ​ດານ​ໃຈ​ໃຫ້​ນັກ​ແຕ້ມ​ຮູບ​ດຳ​ເນີນ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ໃໝ່​ໃນ​ວຽກ​ງານ​ຂອງ​ຕົນ. ການປະຕິວັດຝຣັ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ຈະປ່ຽນແປງສັງຄົມຕະຫຼອດໄປ, ແຕ່ສິລະປະເຊັ່ນດຽວກັນ.

ຮູບແຕ້ມການປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງ

ການປະຕິວັດຝຣັ່ງໂດຍທົ່ວໄປແມ່ນເຂົ້າໃຈເປັນສາມສ່ວນ. ໃນໄລຍະທໍາອິດ, ຊັ້ນຄົນທົ່ວໄປໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການປະຕິວັດໂດຍການຖືເອົາອໍານາດທາງດ້ານການເມືອງຢູ່ທີ່ Estates-General ໃນປີ 1789. ສັງຄົມຝຣັ່ງພາຍໃຕ້ ລະບອບເກົ່າ ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ - ພາສີສໍາລັບຄົນທຸກຍາກແມ່ນສູງ, ການຂາດແຄນແມ່ນທົ່ວໄປ, ແລະການຈ້າງງານ. ຂາດແຄນ.

ຊົນຊັ້ນກຳມະກອນຮູ້ສຶກເບື່ອໜ່າຍກັບປະສົບການນີ້ ແລະຕ້ອງການສ້າງຕັ້ງປະເທດຝຣັ່ງຂອງປະຊາຊົນ, ເຊິ່ງໄດ້ອອກແບບດ້ວຍໃຈສ່ວນໃຫຍ່.

ໄລຍະທີສອງໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງການປົກຄອງ. ຂອງການກໍ່ການຮ້າຍແລະການແຕກແຍກຂອງການປະຕິວັດ, ເຊິ່ງຫຼັງຈາກນັ້ນຈະສິ້ນສຸດລົງໃນປີ 1799 ດ້ວຍການກັບຄືນຂອງ Napoleon ກັບຝຣັ່ງແລະການຍຶດລັດຖະບານຂອງລາວ. ບັນຊີລາຍຊື່ນີ້ເດີນທາງຜ່ານການປະຕິວັດຝຣັ່ງໂດຍການກວດເບິ່ງຮູບແຕ້ມການປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດ, ແຕ່ລະຄົນມີເລື່ອງທີ່ຈະບອກ.

Marie Antoinette with the Rose (1783) ໂດຍ Élisabeth Louise Vigée le Brun

ສິນລະປິນ	Élisabeth Louise Vigée leບັນຍາຍເຖິງການສາບານຕົວຂອງສານເທນນິດໂດຍສະມາຊິກຂອງເຂດທີສາມໃນປີ 1789, ເຊິ່ງໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນສະໜາມກິລາເທັນນິດຂອງລາຊະວົງ ຫຼັງຈາກທີ່ກຸ່ມດັ່ງກ່າວຖືກຂັດຂວາງບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງດັ່ງກ່າວ. ດາວິດຕ້ອງການສະແດງເຖິງຊ່ວງເວລານີ້ ເຫດການສໍາລັບລັດຖະບານໃຫມ່ໃນແບບ Neoclassical, ຫວັງວ່າການແກະສະຫຼັກຄັ້ງທໍາອິດຈະສະຫນອງທຶນໃນການຜະລິດຮູບແຕ້ມເຕັມຮູບແບບ. ແຕ່ດ້ວຍຄວາມຍາວ 6 ແມັດເຄິ່ງ ແລະ ສູງ 4 ແມັດ, ຕົວຈິງແລ້ວ, ຂະໜາດຂອງຊີວິດ, ຮູບແຕ້ມໄດ້ຖືກຜູກມັດໃຫ້ປະເຊີນກັບສິ່ງທ້າທາຍສະເໝີ. ໃນຂະນະທີ່ຕົວລະຄອນສ່ວນໃຫຍ່ຢູ່ໃນຮູບເປືອຍ, ຖົງຂອງຄວາມສະຫຼາດແມ່ນ. ເຫັນໄດ້. ລະດັບສູງຂອງລາຍລະອຽດຢູ່ໃນໃບຫນ້າຂອງລັກສະນະ, ບ່ອນທີ່ brushstrokes ຫນ້ອຍສາມາດສັງເກດເຫັນ, ແມ່ນບັນລຸໄດ້ໂດຍການໃຊ້ເຕັກນິກການລ້າງ. David, ຜູ້ທີ່ໄດ້ສະແດງຄວາມເຄົາລົບຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ເຫດການ, ຮູ້ສຶກວ່າມັນເປັນຫນ້າທີ່ຂອງລາວທີ່ຈະສະແດງໃຫ້ຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມແຕ່ລະຄົນເປັນຕົວເລກທີ່ຮັບຮູ້ໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ. The Tennis Court Oath (1790-1792) ໂດຍ Jacques-Louis David; Jacques-Louis David, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons ໂດຍການແຕ້ມປະຫວັດສາດທີ່ຜ່ານມາໃນແບບປະຫວັດສາດຄລາສສິກ, David ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ການຖືສາບານທີ່ມີຄວາມສໍາຄັນແລະຫວັງວ່າລາວ ຜູ້ຊົມຈະຮູ້ຈັກເຫດການ. ລົມແຮງແຫ່ງການປະຕິວັດໄດ້ພັດຜ່ານກຸ່ມນັກປະຕິວັດທີ່ເປັນເອກະພາບ ແລະ ຫຼາກຫຼາຍ, ໃນຂະນະທີ່ພື້ນທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ຢູ່ເໜືອພວກມັນຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສຳພັນກັບພຣະເຈົ້າ. ການສະໜອງທຶນບໍ່ແມ່ນບັນຫາດຽວສຳລັບຮູບແຕ້ມເສລີພາບຂອງຝຣັ່ງນີ້. ທາງດ້ານການເມືອງສະພາບແວດລ້ອມໃນປີ 1973 ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງນັບຕັ້ງແຕ່ການສາບານໂຕຂອງສານ Tennis. ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສ້າງ​ຕັ້ງ​ຂຶ້ນ​ໂດຍ Oath ໄດ້​ຖືກ​ກະ​ແຈກ​ກະ​ຈາຍ​. ນັກປະຕິວັດຫຼາຍຄົນທີ່ສະແດງຢູ່ໃນຮູບແຕ້ມນີ້ແມ່ນ, ໃນປີ 1793, ຖືກເຫັນວ່າເປັນສັດຕູຫຼືຜູ້ທໍລະຍົດ. ສະພາບທີ່ບໍ່ສົມບູນຂອງຮູບແຕ້ມນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການແຕກແຍກຂອງການປະຕິວັດເທື່ອລະກ້າວ. ການຕາຍຂອງ Marat (1793) ໂດຍ Jacques-Louis David ສິນລະປິນ Jacques-Louis David (1748-1825) ວັນທີທາສີ 1793 ຂະຫນາດກາງ ນໍ້າມັນເທິງຜ້າໃບ ຂະຫນາດ 165 ຊຕມ x 128 ຊຕມ ປະຈຸບັນເປັນເຮືອນຢູ່ Royal Museums of Fine Arts, Belgium ລາຄາ ບໍ່ເຄີຍຂາຍ ໜຶ່ງໃນຮູບແຕ້ມການປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງ Jacques-Louis David, ການເສຍຊີວິດຂອງ Marat ເປັນສັນຍາລັກຂອງການຫັນເປັນຊ້ໍາໃນການປະຕິວັດ. ໃນຂະນະທີ່ການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງ Girondins ແລະ Robespierre ຂອງ Montagnards ໄດ້ກາຍເປັນຮຸກຮານຫຼາຍຂຶ້ນ, Jean-Paul Marat ໄດ້ຖືກລອບສັງຫານໃນເດືອນກໍລະກົດ 1793. Marat ແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບການຖ່າຍທອດຂໍ້ຄວາມປະຕິວັດໃນເອກະສານແລະສິ່ງພິມຕ່າງໆ. ຜູ້ລອບສັງຫານຂອງລາວໄດ້ກ່າວຫາລາວວ່າລາວມີສ່ວນຮ່ວມໃນ Reign of Terror, ເຊິ່ງລາວກໍ່ມີຄວາມຜິດແທ້ໆ. ເບິ່ງ_ນຳ: "Fountain" ໂດຍ Marcel Duchamp - ສິລະປະການຖ່າຍເບົາຂອງ Duchamp The Reign of Terror ເປັນໄລຍະທີ່ເຫັນການປະຫານຊີວິດຫຼາຍກວ່າ 15,000 ຄົນ. ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການກວາດລ້າງນັກໂທດໃນເດືອນກັນຍາ 1792, ການເສຍຊີວິດຂອງ Maratສະພາບ​ການ​ທາງ​ການ​ເມືອງ​ຮ້າຍ​ແຮງ​ຂຶ້ນ, ​ແລະ​ສິ່ງ​ທີ່​ຮ້າຍ​ແຮງ​ຂຶ້ນ​ໄວ. ໃຜກໍຕາມທີ່ຖືກຖືວ່າເປັນຜູ້ຕໍ່ຕ້ານການປະຕິວັດສາມາດຖືກກັກຂັງ ແລະຖືກປະຫານຊີວິດໂດຍບໍ່ມີການດຳເນີນຄະດີ. ບວກກັບການຂາດແຄນສະບຽງອາຫານ ແລະອັດຕາເງິນເຟີ້, ຜູ້ຄົນຫັນໜ້າເຂົ້າກັນຢ່າງໄວວາ, ແລະຄວາມຕົກໃຈໄດ້ແຜ່ລາມອອກຈາກການຄວບຄຸມ. ການຕາຍຂອງ Marat (1793) ໂດຍ Jacques-Louis David; Jacques-Louis David, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons ດ້ວຍຄວາມແຮງອາລົມ, ຈິງໃຈ, David ວາດພາບນາງ Marat ທີ່ຖືກແທງວ່າເປັນນັກໂທດທາງສາສະໜາ. ແສງສະຫວ່າງຖືກແຈກຢາຍໄປທົ່ວຮ່າງກາຍຂອງ Marat ໃນແສງອັນສັກສິດ, ທົ່ວໄປໃນ ຮູບແຕ້ມຄຣິສຕຽນ ຂອງ martyrs ຫຼື scenes ການເສຍສະລະ. ການໃຊ້ຄວາມຄົມຊັດແບບສຸມແມ່ນຄ້າຍຄືກັບ Caravaggio . David ເຫັນໃນທີ່ນີ້ໂອກາດທີ່ຈະເຊື່ອມຕໍ່ອັນສູງສົ່ງ (ໂດຍປົກກະຕິທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບກະສັດ) ກັບການປະຕິວັດ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ມັນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ໃຫ້ສັງເກດວ່າຫ້ອງນ້ໍາຂອງ Marat ບໍ່ມີການຕົກແຕ່ງແນວໃດ, ເຊິ່ງອາດຈະບໍ່ເປັນກໍລະນີໃນຄວາມເປັນຈິງ. ໂດຍການປ່ອຍພື້ນຫລັງໄປສູ່ເຫວເລິກ, ຈຸດສຸມຫຼາຍແມ່ນສຸມໃສ່ການ martyr, Marat, ໃນຂະນະທີ່ລາວໃຊ້ເວລາຂອງລາວ. ລົມຫາຍໃຈສຸດທ້າຍ. Une exécution capitale, la place de la Revolution (c. 1793) ໂດຍ Pierre-Antoine Demachy ສິນລະປິນ Pierre-Antoine Demachy (1723-1807) ວັນທີທາສີ ຄ. 1793 ຂະໜາດກາງ ນ້ຳມັນເທິງຜ້າໃບ ຂະໜາດ <14 37ຊມ x 53.5cm
ເຮືອນໃນປັດຈຸບັນ	Musée Carnavalet, ຝຣັ່ງ
ລາຄາ	ບໍ່ເປີດເຜີຍ (1961)

Pierre-Antoine Demachy ເປັນນັກສິລະປິນທີ່ເຄົາລົບນັບຖືກ່ອນ ແລະໃນລະຫວ່າງການປະຕິວັດຝຣັ່ງ. ຈຸດສຸມຫຼັກຂອງລາວແມ່ນຕຶກອາຄານບູຮານ, ແລະລາວໄດ້ຮັບການຮັບຮອງວ່າເປັນນັກແຕ້ມສະຖາປັດຕະຍະກຳໂດຍ Académie Royale ໃນຕົ້ນປີ 1755. ລາວຍັງເປັນນັກສຶກສາສິລະປະທີ່ມີຊື່ສຽງ, ທັງຢູ່ Academie ແລະຢູ່ Louvre.

ໃນລະຫວ່າງການປະຕິວັດ. , Demachy ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຮ່າງກາຍຂອງສິລະປະການປະຕິວັດຝຣັ່ງ. ໃນຂະນະທີ່ມີຈໍານວນຫນ້ອຍ, ຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນມີອໍານາດໂດຍສະເພາະ. ໜຶ່ງໃນຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນ Une execution capitale . ມັນແມ່ນຢູ່ທີ່ La Place de la Concorde, ຈາກນັ້ນເອີ້ນວ່າ Place de la Revolution, ເປັນສີ່ຫຼ່ຽມສາທາລະນະໃນປາຣີເຊິ່ງເປັນພະຍານເຖິງບາງເຫດການທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດຂອງການປະຕິວັດ.

ຮູບແຕ້ມນີ້ແມ່ນມີແນວໂນ້ມຕັ້ງແຕ່ສະ ໄໝ ກ່ອນ. ຂອງ Reign of Terror.

Une exécution capitale, la place de la Revolution (c. 1793) ໂດຍ Pierre-Antoine Demachy; Pierre-Antoine Demachy, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

scene ນີ້ພັນລະນາການປະຫານຊີວິດຂອງ counter-revolution ແລະຝູງຊົນທີ່ມ່ວນຊື່ນທີ່ອ້ອມຮອບ guillotine. ພຽງແຕ່ສອງສາມເດືອນກ່ອນ, Louis XVI ໄດ້ຖືກປະຫານຊີວິດຢູ່ທີ່ຮຽບຮ້ອຍນີ້, ແລະ Antoinette ປະສົບກັບຊະຕາກໍາດຽວກັນຫນຶ່ງປີຕໍ່ມາ. ເປັນສັນຍາລັກ, ກັບຄືນໄປບ່ອນໃນປີ 1770, ຄູ່ສົມລົດຂອງລາດຊະວົງໄດ້ຈັດຂຶ້ນສະເຫຼີມສະຫຼອງການແຕ່ງງານຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນຮຽບຮ້ອຍນີ້. ຕອນແລງນັ້ນ, ກການສະແດງດອກໄມ້ໄຟຜິດພາດ, ແລະສະມາຊິກຂອງຜູ້ຊົມເຖິງ 3000 ຄົນໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ.

ການນຳສະເໜີສະພາບແວດລ້ອມທີ່ສ້າງຂຶ້ນໄດ້ໂຄສະນາທັກສະຫຼັກຂອງ Demachy ໃນຖານະນັກແຕ້ມສະຖາປັດຕະຍະກຳ, ແຕ່ລາວຍັງເນັ້ນໜັກເຖິງອົງປະກອບທີ່ເປັນສັນຍາລັກນຳ.

ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ລວມມີກຳລັງທີ່ໂດດດ່ຽວຂອງຮູບປັ້ນຂອງ Marianne, ເຄື່ອງນຸ່ງປະຕິວັດຂອງປະຊາຊົນ (ລວມທັງໝວກ Phrygian), ແລະການກະຈາຍຂອງແສງທີ່ຊັດເຈນໃສ່ guillotine, ເຊິ່ງມີພະລັງນັ່ງຢູ່ໃຈກາງຂອງຮູບແຕ້ມ. ຮຽບຮ້ອຍຈະເປັນພະຍານການປະຫານຊີວິດຫຼາຍພັນຄົນໃນປີຕໍ່ໄປ.

ຮູບຂອງນັກປະຕິວັດ (1794) ໂດຍ Jean-François Sablet

<13 ສິນລະປິນ Jean-François Sablet (1745-1819) ວັນທີທາສີ 1794 ຂະຫນາດກາງ ນໍ້າມັນໃນແຜ່ນໄມ້ ຂະຫນາດ <14 64.5 ຊຕມ x 54.9 ຊຕມ ປະຈຸບັນມີເຮືອນຢູ່ ຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດວິກຕໍເລຍ, ອົດສະຕຣາລີ ລາຄາ ບໍ່ເປີດເຜີຍ (2010)

Jean-François Sablet ເກີດໃນຄອບຄົວສິລະປະຈາກ Morges, ສະວິດເຊີແລນ. ຫຼັງ​ຈາກ​ຍ້າຍ​ໄປ​ປາຣີ, ລາວ​ແລະ​ນ້ອງ​ຊາຍ​ຂອງ​ລາວ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮຽນ​ຢູ່​ອາ​ກາ​ເດ​ມີ​ແລະ​ໄດ້​ຮຽນ​ຢູ່​ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ເປັນ​ນາຍ​ແບບ​ດຽວ​ກັນ​ກັບ Jacques-Louis David, Joseph-Marie Vien. ຜົນງານໃນຕົ້ນໆຂອງລາວປະກອບດ້ວຍຮູບຄົນ ແລະ ປະເພດສາກທີ່ມີການນຳໃຊ້ສີ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວແບບຄິດໄລ່.ຍັງສອດຄ່ອງກັບການເຄື່ອນໄຫວແຕ່ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນການປະສົມອິດທິພົນຂອງໂຮນລັງເຂົ້າໃນວຽກງານຂອງພວກເຂົາ.

ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມເຊື່ອປະຕິວັດຂອງລາວ, Sablet ໄດ້ໃຊ້ເວລາການປະຕິວັດຕົ້ນໆໃນ Rome, ອາດຈະຊອກຫາໂອກາດທາງເສດຖະກິດ. ແຕ່ໃນປີ 1793, ຄວາມຢ້ານກົວທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນກັບບ້ານໄດ້ກະຕຸ້ນໃຫ້ມີປະຕິກິລິຍາທີ່ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຈາກລັດຖະບານໃກ້ຄຽງ, ແລະລາວພ້ອມກັບນັກສິລະປິນອື່ນໆ, ໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ກັບຄືນໄປປະເທດຝຣັ່ງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວໄດ້ນຳໃຊ້ທັກສະການແຕ້ມຮູບຂອງລາວເຂົ້າໃນສິລະປະການປະຕິວັດ, ຜະລິດສິລະປະການປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງນີ້.

ຮູບຄົນປະຕິວັດ (1794) ໂດຍ Jean-François Sablet; ຫໍພິພິທະພັນແຫ່ງຊາດວິກຕໍເຣຍ, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ການຄອບຄອງຂອງຄວາມຢ້ານກົວເຮັດໃຫ້ການປະຕິວັດທີ່ຊື່ສັດຫຼາຍຄົນໃນທົ່ວປະເທດຝຣັ່ງ. ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ການ​ສະ​ແດງ​ຄວາມ​ວິຕົກ​ກັງວົນ, ການ​ທໍລະຍົດ, ​​ແລະ​ເລືອດ​ເນື້ອ. ໃນ ຮູບຄົນປະຕິວັດ , Sablet ຈະພັນລະນາເຖິງເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງລັດຖະບານທ້ອງຖິ່ນ, ຕາມທີ່ລະບຸໄວ້ໂດຍຜ້າພັນຄໍຂອງສາທາລະນະລັດທີ່ຢູ່ເທິງໂຕະທາງຂວາ.

ບຸກຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ຖືກລະບຸຊື່. , ແຕ່ຄວາມເລິກທາງດ້ານຈິດໃຈຍັງແຜ່ລາມໄປເຖິງຮູບແຕ້ມ.

ສາຍຕາຂອງນັກປະຕິວັດແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມບໍ່ພໍໃຈ, ຫຼັງຈາກການບໍລິການສາທາລະນະທີ່ຖ່ອມຕົວຫຼາຍປີ, ແລະທັດສະນະທີ່ອ່ອນໂຍນຂອງລາວເວົ້າກັບສະຫາຍຂອງລາວໃນເວລານັ້ນ. ຄວາມສະໜິດສະໜົມສ່ວນຕົວທີ່ Sablet ພັດທະນາເມື່ອເປັນນັກຈິດຕະກອນໜຸ່ມ, ເມື່ອແຕ້ມຮູບຄົນຊັ້ນສູງ, ມາຮອດຮູບແຕ້ມຢູ່ທີ່ນີ້. ຫົວຂໍ້ອາດຈະເປັນ Daniel Kervegan, ເຈົ້າເມືອງຂອງNantes.

Marie Antoinette ຖືກພາຕົວໄປປະຫານຊີວິດ (1794) ໂດຍ William Hamilton

<13 ຂະໜາດກາງ

ສິນລະປິນ	William Hamilton (1751-1801)
ວັນທີທາສີ	1794
ນ້ຳມັນໃສ່ຜ້າໃບ
ຂະໜາດ	152 cm x 197 cm
ປະຈຸບັນເປັນເຮືອນຢູ່	ພິພິທະພັນຂອງການປະຕິວັດຝຣັ່ງ, ປະເທດຝຣັ່ງ
ລາຄາ	ບໍ່ຮູ້ຈັກ

ຮູບແຕ້ມອັນດຽວໃນລາຍການນີ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ແຕ່ງໂດຍນັກສິລະປິນຊາວຝຣັ່ງແມ່ນ ນາງ Marie Antoinette ຖືກພາໄປປະຫານຊີວິດ . William Hamilton ເປັນນັກແຕ້ມຈາກປະເທດອັງກິດທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບ scenes Shakespearean ຂອງລາວ. ລາວເປັນສະມາຊິກຂອງ Royal Academy ໃນປະເທດອັງກິດແລະຍັງໄດ້ແຕ້ມເຫດການທີ່ທັນສະໄຫມເຊັ່ນ: ສິ້ນທີ່ນໍາສະເຫນີຢູ່ທີ່ນີ້. ຮູບແຕ້ມແມ່ນ Neoclassical, ລັງເລຕໍ່ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ໃດໆ, ແລະຖືກຄອບງໍາດ້ວຍສີເຂັ້ມ, ສີເຂັ້ມ.

Hamilton ຜະລິດສິ້ນດັ່ງກ່າວຊ້າຫຼາຍໃນການເຮັດວຽກຂອງລາວ, ເຊິ່ງອາດຈະເປັນເຫດຜົນທີ່ວ່າມັນເປັນກາງທີ່ໂດດເດັ່ນ. ລາວຕ້ອງການພັນລະນາເຖິງຄວາມເປັນຈິງທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອຂອງການປະຕິວັດຝຣັ່ງໃນໄລຍະນີ້, ຈາກທຸກດ້ານ.

ນາງ Marie Antoinette ຖືກນໍາໄປປະຫານຊີວິດ (1794) ໂດຍ William Hamilton; William Hamilton, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Hamilton ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມເຂົ້າໃຈໃດໆກ່ຽວກັບຄວາມຄິດເຫັນຂອງຕົນເອງກ່ຽວກັບການປະຕິວັດ, ເຖິງແມ່ນວ່າ Antoinette ມີລັກສະນະເກືອບເປັນເທວະດາ,ຝູງ​ຊົນ​ແລະ​ກອງ​ບໍ່​ໄດ້​ປະ​ກົດ​ວ່າ​ເປັນ​ສັດຕູ​ທີ່​ຈະ​ແຈ້ງ. ມັນເປັນໄປໄດ້ວ່າ Hamilton ຈະໄດ້ໃຊ້ໂອກາດນີ້ຢ່າງເຕັມທີ່ເພື່ອຄວາມຄົມຊັດ ຖ້າລາວຕັ້ງໃຈຈະນຳສະເໜີເຫດການດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກທາງດ້ານການເມືອງສະເພາະໃດນຶ່ງ.

ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ມີຊື່ສຽງຄືກັບນັກແຕ້ມອັງກິດຄົນອື່ນໆ, ວຽກງານນີ້ຂອງ ສິລະປະປະຕິວັດຍັງຖືກປະກາດວ່າເປັນໜຶ່ງໃນຮູບແຕ້ມປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດ. Reign of Terror ຈະສິ້ນສຸດດ້ວຍການປະຫານຊີວິດ Robespierre ເອງໃນປີ 1794.

Napoleon ທີ່ St. Bernard Pass / Napoleon Crossing the Alps (1802) ໂດຍ Jacques-Louis David

ສິນລະປິນ	Jacques-Louis David (1748-1825)
ວັນທີທາສີ	1802
ປານກາງ	ນ້ຳມັນໃສ່ຜ້າໃບ
ຂະໜາດ	259ຊມ x 221ຊມ
ເຮືອນໃນປັດຈຸບັນ	Château de Malmaison, ຝຣັ່ງ
ລາຄາ	ບໍ່ເຄີຍຂາຍ

ທັງໝົດໃນຂະນະທີ່ການກໍ່ການຮ້າຍເກີດຂຶ້ນໃນດິນຝຣັ່ງ, ສະຖານະຂອງຝຣັ່ງຍັງດໍາເນີນສົງຄາມໃນທົ່ວເອີຣົບແລະອາຟຣິກາເຫນືອ. ມັນແມ່ນໃນລະຫວ່າງການໂຄສະນາຫາສຽງເຫຼົ່ານີ້ທີ່ນາຍພົນຫນຸ່ມທີ່ມີໃຈຮັກ, Napoleon Bonaparte, ໄດ້ມີຊື່ສຽງ. ການກໍ່ລັດຖະປະຫານເມື່ອລາວກັບຄືນໄປປະເທດຝຣັ່ງໃນປີ 1799, ເລ່ຫລ່ຽມທາງດ້ານການເມືອງຂອງ Napoleon ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ລາວສ້າງຕັ້ງລັດຖະບານໃຫມ່ແທນການນໍາພາການປະຕິວັດທີ່ແຕກຫັກ.

ປະຊາຊົນຝຣັ່ງໄດ້ເບື່ອຫນ່າຍທາງດ້ານການເມືອງ.ຄວາມບໍ່ສະຖຽນລະພາບຂອງທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ແລະສິ່ງສຸດທ້າຍຢູ່ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາແມ່ນການປະຕິວັດອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ. ດ້ວຍເລືອດທີ່ໄຫລອອກມາຫຼາຍ, Napoleon ປະກົດວ່າມີຄວາມດຶງດູດໃຈຕໍ່ສາທາລະນະຊົນຝຣັ່ງ. ໃນຂະນະທີ່ລາວຮັກສາວ່າຝຣັ່ງຍັງເປັນສາທາລະນະລັດ, ໃນບາງທາງ, ການປົກຄອງຂອງລາວແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບ ລະບອບເກົ່າ .

ໃນປີ 1804, Napoleon ໄດ້ປະກາດຕົນເອງເປັນຈັກກະພັດຝຣັ່ງ. , ແລະການປະຕິວັດໄດ້ມາເຖິງວົງເຕັມ. Jacques-Louis David, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນປີສຸດທ້າຍຂອງການປະຕິວັດ, Napoleon ແລະ David ໄດ້ພັດທະນາຄວາມສໍາພັນ, ແລະທັນທີຫຼັງຈາກການກໍ່ລັດຖະປະຫານ, David ໄດ້ຮັບມອບຫມາຍໃຫ້ສະເຫຼີມສະຫຼອງ Napoleon. ລຸກຂຶ້ນເທິງຜ້າໃບ. ອາດຈະເປັນຮູບຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງ Napoleon, David ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງກ້າຫານຫນຶ່ງໃນຂະບວນການທະຫານທີ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດຂອງລາວ. ການນໍາໃຊ້ພື້ນຖານຜ້າໃບສີຂາວເປັນແຫຼ່ງຂອງແສງສະຫວ່າງ, scenes ທີ່ມີລາຍລະອຽດສູງແມ່ນສະຫງ່າງາມແລະຟື້ນຟູອຸດົມການຂອງ Rococo - Napoleon ຕົວຈິງແລ້ວໄດ້ຜ່ານ Alps ເທິງ mule. David ສືບຕໍ່ກັບຫົວຂໍ້ນີ້ໃນ Coronation of Napoleon (1807).

The Coronation of Napoleon (1807) ໂດຍ Jacques-Louis David; Jacques-Louis David, ສາທາລະນະລັດ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຮູບແຕ້ມນີ້ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການປ່ຽນແປງໃນສິລະປະການປະຕິວັດຝຣັ່ງ. ເຊັ່ນດຽວກັບພາຍໃຕ້ ລະບອບບູຮານ , ວິຊາສິລະປະແມ່ນມີຄວາມເປັນຫ່ວງໜ້ອຍກວ່າປະສົບການ.ຂອງປະຊາຊົນ ແລະຫຼາຍກວ່ານັ້ນກັບລັດສະຫມີພາບຂອງຈັກກະພັດ. Salon ໄດ້ກັບຄືນສູ່ຮູບແບບຕົ້ນສະບັບຂອງມັນ, ເປັນເວທີສໍາລັບຜູ້ອຸປະຖໍາ elite ແລະການ propaganda ການປົກຄອງ.

ແຕ່ Napoleonic Neoclassicism ຍັງແຕກຕ່າງຈາກທີ່ປະຕິບັດໃນຍຸກຂອງສິນລະປະການປະຕິວັດ. ມັນມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຄື່ອນໄຫວ ແລະການປະຕິບັດຫຼາຍຂຶ້ນ, ທິດທາງຂວາງທີ່ມັກ, ແລະເລືອກຮູບແບບບາໂຣກໄປທາງຊ້າຍເລັກນ້ອຍ.

ນີ້ແມ່ນການເກີດຂອງລັດທິນິຍົມຝຣັ່ງ.

Demolition of the Chateau Meudon (1806) ໂດຍ Hubert Robert

<15

ສິນລະປິນ <14	Hubert Robert (1733-1808)
ວັນທີທາສີ	1806
ຂະໜາດກາງ	ນ້ຳມັນໃສ່ຜ້າໃບ
ຂະໜາດ	113.3 x 146 cm
ປະຈຸບັນມີເຮືອນຢູ່	J. ພິພິທະພັນ Paul Getty, ສະຫະລັດອາເມລິກາ
ລາຄາ	€111,600 (ການປະເມີນ – 2016)

Hubert Robert ເປັນອີກຜູ້ໜຶ່ງຂອງຂະບວນການ Romantic. Robert ມີຄວາມສຸກກັບການລ້ຽງດູ bourgeois ໃນປາຣີແລະ sharpened ທັກສະສິລະປະໃນຕອນຕົ້ນຂອງລາວໃນ Rome. ຢູ່ທີ່ນັ້ນລາວມີຄວາມຫຼົງໄຫຼກັບຊາກຫັກພັງ, ກາຍເປັນຫົວເລື່ອງຫຼັກຂອງລາວ, ແລະລາວໄດ້ຮັບຊື່ຫຼິ້ນວ່າ "Robert of the Ruins". ​ເນື່ອງ​ຈາກ​ທ່າ​ທີ​ທາງ​ການ​ເມືອງ​ຂອງ​ລາວ, Robert ຖືກ​ຈຳ​ຄຸກ​ເປັນ​ເວລາ​ໜຶ່ງ​ປີ​ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ​ແລະ​ຖືກ​ປະຫານ​ຊີວິດ​ຢ່າງ​ແຄບ. ເຖິງວ່ານີ້, ລາວຍັງຄົງປະກອບສ່ວນສິລະປະການປະຕິວັດຝຣັ່ງຫຼາຍອັນ.

ບໍ່ແມ່ນຮູບການປະຕິວັດທັງໝົດ.Brun (1755-1842) ວັນທີທາສີ 1783 ຂະຫນາດກາງ ນ້ຳມັນໃສ່ຜ້າໃບ ຂະໜາດ 116.8 cm x 88.9 cm ປະຈຸບັນມີເຮືອນຢູ່ Palace of Versailles, France ລາຄາ ບໍ່ເຄີຍຂາຍ

Élisabeth Louise Vigée le Brun ເປັນນັກແຕ້ມຊາວຝຣັ່ງທີ່ຮູ້ຈັກກັນໃນຮູບຂອງນາງ Marie Antoinette, Queen of France. Le Brun ຜະລິດຮູບພະລາຊະວັງຫຼາຍກວ່າ 30 ຮູບສຳລັບສານ. ຫຼັງຈາກໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຢູ່ທີ່ Académie de Saint-Luc, ນາງໄດ້ສ້າງຄວາມ ສຳ ພັນກັບລາຊິນີແລະກາຍເປັນນັກແຕ້ມຮູບຢ່າງເປັນທາງການຂອງນາງ. ນາງໄດ້ຖືກຮັບຮູ້ວ່າເປັນນັກແຕ້ມຮູບຂອງສານຝຣັ່ງຍິງຄົນດຽວ.

ນາງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດການໂຕ້ແຍ້ງໂດຍການນໍາສະເຫນີຫົວຂໍ້ຮູບພາບຂອງນາງດ້ວຍຮອຍຍິ້ມ, ຖືວ່າບໍ່ສາມາດຍອມຮັບໄດ້ໃນເວລານັ້ນ.

ໃນປີ 1873 ນາງໄດ້ເປັນ ມອບໃຫ້ໂດຍ Antoinette ສໍາລັບຮູບຄົນ, ເຊິ່ງ Le Brun ຫວັງວ່າຈະນໍາສະເຫນີຢູ່ Salon. ໃນ​ເບື້ອງ​ຕົ້ນ, Le Brun ໄດ້​ທາ​ສີ​ລາ​ຊີ​ນີ​ນຸ່ງ​ເສື້ອ​ muslin. ຜູ້ຈັດງານ Salon ພົບວ່າຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວເປັນການດູໝິ່ນດູຖູກ, ເຊື່ອວ່າພະລາຊິນີບໍ່ຄວນເຫັນໃນເຄື່ອງນຸ່ງທົ່ວໄປ ຫຼືແບບຊົນນະບົດແບບນັ້ນ.

Marie Antoinette with the Rose (1783) ໂດຍ Élisabeth Louise Vigée le ບຣູ; Élisabeth Louise Vigée Le Brun, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ພາຍໃນໜຶ່ງເດືອນ, Le Brun ໄດ້ຜະລິດ Marie Antoinette with the Rose ເພື່ອຮັບປະກັນຈຸດຢືນຂອງນາງຢູ່ Salon. . ຊິ້ນນີ້ໄດ້ຮັບຄວາມອົບອຸ່ນຕ້ອງເປັນຂອງປະຊາຊົນ, ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນແລ້ວກັບພະລັງງານສັນຍາລັກຂອງ Bastille ໄດ້. ການຮື້ຖອນ Chateau Meudon ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງສາກຈາກການປະຕິວັດທີ່ເກີດຂຶ້ນຫຼາຍກວ່າສິບປີກ່ອນການປະກອບ. Chateau Meudon ເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງລາຊະວົງຂອງ Ancient Regime , ແລະມັນໄດ້ຖືກ ransacked ໃນລະຫວ່າງການປະຕິວັດ. ຈາກການຮັບຮູ້ຄວາມສໍາຄັນທາງສັນຍະລັກຂອງມັນ.

ການທຳລາຍ Chateau Meudon (1806) ໂດຍ Hubert Robert; Getty Center, ໂດເມນສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Robert ຮູ້ຈັກດີໃນການແຕ້ມຮູບ capricci ຕັ້ງແຕ່ເວລາລາວຢູ່ Rome. Capricci ແມ່ນຮູບແບບການແຕ້ມຮູບທາງສະຖາປັດຕະຍະກຳທີ່ປະສົມປະສານຄວາມເປັນຈິງ ແລະ fiction ເພື່ອຜົນກະທົບທາງອາລົມ. ໃນ scene ນີ້, ນັກສິລະປິນໄດ້ປະສົມປະສານລັກສະນະຂອງພູມສັນຖານທີ່ບໍ່ມີຢູ່ແລ້ວເພື່ອບັນທຶກເວລາທີ່ຕິດຢູ່ໃນເວລາ.

ລາວນໍາສະເຫນີ chateau ທີ່ມີຂະຫນາດຂະຫນາດໃຫຍ່ແລະແສງສະຫວ່າງທີ່ສົດໃສເພື່ອຊີ້ບອກເຖິງຄວາມສໍາຄັນໃນອະດີດ, ເຮັດໃຫ້ມີເງົາໄປທົ່ວ. ລັກສະນະຕ່າງໆມີສ່ວນຮ່ວມໃນການທໍາລາຍຂອງມັນ. ການຈັດຕໍາແຫນ່ງກາງຂອງ chateau ກໍານົດແກນທີ່ຊັດເຈນສໍາລັບຮູບແຕ້ມ, ເຊິ່ງເປັນເຕັກນິກ neoclassical, ແຕ່ການກະຕຸ້ນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງລາວ (ໂດຍການຈື່ຈໍາເວລາທີ່ສູນເສຍໄປໂດຍຜ່ານເລື່ອງນິຍາຍ) ແມ່ນລົດຊາດ Romantic.

ເຖິງວ່າຈະມີ ກັບຄືນໄປຫາລັດຖະບານ authoritarian, ມັນເປັນທີ່ຈະແຈ້ງວ່າບາງສິ່ງບາງຢ່າງມີການປ່ຽນແປງໃນເສັ້ນໄຍຂອງສິນລະປະຝຣັ່ງ. ນັກສິລະປິນຍັງຮຽກຮ້ອງອຳນາດໃນຍຸກສະໄໝນັ້ນ, ແຕ່ສິລະປະປະຕິວັດໄດ້ປູກຝັງຄວາມຄິດສ້າງສັນ ແລະ ຄວາມເປັນເອກະລາດ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະປະຖິ້ມ.

ຜົນງານຂອງ Robert, ປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງການປະຕິວັດເຄິ່ງໜຶ່ງ, ປ່ອຍອອກມາພາຍໃຕ້ການ ລະບອບການປົກຄອງແບບກະສັດ, ແນະນຳວ່ານັກສິລະປິນຍັງຊອກຫາຂອບເຂດໃໝ່ໆ ການເປັນສັດຕູກັນລະຫວ່າງຄວາມແມ່ນຍຳຂອງ Neoclassicist ແລະອິດສະລະພາບຂອງ Romanticism ມີລັກສະນະຫຼາຍຢ່າງໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1800.

ເສລີພາບນຳພາປະຊາຊົນ (1830) ໂດຍ Eugène Delacroix

<12

ສິນລະປິນ	Eugène Delacroix (1798-1863)
ວັນທີທາສີ	1830
ຂະໜາດກາງ	ນ້ຳມັນໃສ່ຜ້າໃບ
ຂະໜາດ	260 cm x 325 cm
ເຮືອນປະຈຸບັນ	The Louvre, France
ລາຄາ	3000 ຟຣັງຝຣັ່ງ (1831)

ຮູບແຕ້ມອິດສະລະພາບຝຣັ່ງຂອງ Eugene Delacroix ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດາການປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດ. ບັນຫາພຽງແຕ່ວ່າມັນບໍ່ໄດ້ພັນລະນາ scene ຈາກການປະຕິວັດຝຣັ່ງຕົ້ນສະບັບທັງຫມົດ. ໃນ ເສລີພາບນຳພາປະຊາຊົນ , Delacroix ໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈໂດຍກົງຈາກການປະຕິວັດເດືອນກໍລະກົດປີ 1830, ແຕ່ນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າບໍ່ມີຄວາມສໍາພັນ. ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວຖືໄດ້ວ່າເປັນໜຶ່ງໃນຜົນງານອັນດີເລີດໃນແບບ Romanticist – ເປັນຄວາມສົມບູນແບບຂອງການສຳຫຼວດຄວາມໂຣແມນຕິກໃນຕອນຕົ້ນຂອງ David, Robert, ແລະນັກສິລະປິນອື່ນໆທີ່ຕິດຕາມມາ.ການສິ້ນສຸດຂອງການປະຕິວັດ.

ຖ້າ Neoclassicism ແມ່ນກ່ຽວກັບການບັນລຸຄວາມສົມບູນແບບຂອງຮູບແບບ, Romanticism ແມ່ນກ່ຽວກັບການສະເຫຼີມສະຫຼອງຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບ, ແລະຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າທໍາມະຊາດບໍ່ສາມາດຖືກບັນຈຸ, ອະທິບາຍ, ຫຼືເປັນຕົວແທນ. ຄວາມໂລແມນຕິກຖືກເອົາໃຈໃສ່ກັບການຖ່າຍທອດຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນຂອງອາລົມ ແລະຄວາມຮູ້ສຶກຢ່າງໃດກໍ່ຕາມສິນລະປິນເຫັນວ່າເໝາະສົມ.

ຮູບແບບນີ້ແມ່ນຮາກຖານມາຈາກເສລີພາບໃນການສະແດງອອກ ແລະການປະຕິເສດຂໍ້ຈຳກັດ, ແລະມັນໄດ້ກາຍເປັນອິດທິພົນອັນສຳຄັນຕໍ່ ການເຄື່ອນໄຫວທີ່ປະທັບໃຈ. ການລວມເອົາສັນຍາລັກຂອງ "ດໍາລົງຊີວິດ" ຂອງ Delacroix, ແມ່ຍິງຂອງອິດສະລະ, ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ສໍາຄັນ. ຄວາມບໍ່ເປັນລະບຽບແຕ່ຄວບຄຸມໄດ້, ຄວາມວຸ້ນວາຍຂອງການເຄື່ອນໄຫວ ແລະຕົວລະຄອນເປັນລັກສະນະປົກກະຕິອີກອັນໜຶ່ງຂອງຮູບແບບນີ້.

ເສລີພາບນຳພາປະຊາຊົນ (1830) ໂດຍ Eugène Delacroix; Eugène Delacroix, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໂດຍການປັບແຕ່ງແນວຄວາມຄິດຂອງອິດສະລະ, ຮູບແຕ້ມແມ່ນໃຫ້ມິຕິທາງດ້ານອາລົມ - ຜູ້ນໍາຕາຍ, ແຕ່ແນວຄວາມຄິດຍັງມີຊີວິດຢູ່. ນາງໄດ້ຍ່າງຂ້າມຊາກສົບ, ເຊິ່ງເປັນສັນຍາລັກລວມຂອງທຸກຄົນທີ່ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນການສະແຫວງຫາເສລີພາບ. ນາງໄດ້ຖືກອ້ອມຮອບໄປດ້ວຍນັກປະຕິວັດຂອງຊົນຊັ້ນສັງຄົມທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຊຶ່ງເປັນວິທີການຂອງ Delacroix ເນັ້ນຫນັກເຖິງຄວາມສາມັກຄີທີ່ມີຄວາມຈໍາເປັນໃນການສ້າງປະເທດຊາດໃຫມ່.

ສິ່ງ​ທີ່​ສຳຄັນ​ທີ່​ສຸດ​ໃນ​ການ​ເອົາ​ຄືນ​ຈາກ​ຜົນງານ​ອັນ​ດີ​ເລີດ​ຂອງ Delacroix ແມ່ນ​ວິທີ​ທີ່​ພວກ​ເຮົາ​ເຫັນ​ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ​ທີ່​ຍັງ​ຫາຍ​ໃຈ.ໂດຍຜ່ານມັນ.

ເຖິງແມ່ນວ່າວຽກງານຈະມາຈາກຈຸດທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນປະຫວັດສາດຂອງຝຣັ່ງ, ອໍານາດຂອງປະຊາຊົນແລະຄວາມຕ້ອງການເສລີພາບແມ່ນສະແດງອອກດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກຫຼາຍເທົ່າກັບຜູ້ທີ່ໄດ້ເດີນຂະບວນຢ່າງພາກພູມໃຈໃນ Bastille. 40 ປີກ່ອນ. ໃນລະດັບການປະຕິບັດ, ຄວາມໂລແມນຕິກຂອງ Delacroix ເປັນຫນີ້ຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ອິດສະລະພາບທາງດ້ານສິລະປະຂອງໄລຍະເວລາຂອງລາວ, ເປັນເສລີພາບທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນໂດຍບໍ່ມີການປ່ຽນແປງທາງສັງຄົມທີ່ລິເລີ່ມໂດຍການປະຕິວັດຝຣັ່ງ.

ຮູບແຕ້ມຝຣັ່ງແລະການປະຕິວັດຝຣັ່ງ. ຖືກຜູກມັດໃນຄວາມສໍາພັນທີ່ສັບສົນ. ການ​ປະຕິວັດ​ໄດ້​ເປີດ​ໂອກາດ​ເພື່ອ​ຖອນ​ຕົວ​ອອກ​ຈາກ​ບັນດາ​ຮູບ​ແບບ​ທີ່​ເຄັ່ງ​ຄັດ, ຊັ້ນ​ສູງ​ຂອງ​ລະບອບ​ບູຮານ, ​ແຕ່​ມັນ​ຍັງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ສະພາບ​ສັງຄົມ​ມີ​ສະຖຽນ​ລະ​ພາບ, ບັງຄັບ​ນັກ​ແຕ້ມ​ຮູບ​ຕ້ອງ​ຢືນ​ຢູ່​ເທິງ​ຕີນ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ ​ແລະ ປ່ຽນ​ຫົວ​ເລື່ອງ​ຫຼື​ສຽງ​ຢ່າງ​ວ່ອງ​ໄວ. ມັນຍັງເປັນການເລີ່ມຕົ້ນຂອງຄວາມເປັນເອກະລາດທາງດ້ານສິລະປະໃນປະເທດຝຣັ່ງ.

ລອງເບິ່ງເວັບສະຕໍຣີພາບແຕ້ມການປະຕິວັດຝຣັ່ງຂອງພວກເຮົາທີ່ນີ້!

ຄໍາຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

ການປະຕິວັດຝຣັ່ງແມ່ນຫຍັງ? ການແຕ້ມຮູບກວມເອົາ?

ຮູບແຕ້ມຂອງການປະຕິວັດຝຣັ່ງແມ່ນຮູບແຕ້ມທີ່ປະກອບດ້ວຍໃນປີທີ່ນໍາໄປສູ່ການປະຕິວັດ, ໃນໄລຍະປີຂອງການປະຕິວັດທາງດ້ານຮ່າງກາຍ (ຈາກ Bastille ກັບ terror), ຫຼືໃນຕອນທ້າຍຂອງການປະຕິວັດ. ນັກແຕ້ມຫຼາຍຄົນຍັງໄດ້ພັນລະນາເຖິງໄລຍະການປະຕິວັດຫຼາຍປີຫຼັງຈາກການສະຫລຸບຂອງມັນ. ເຫຼົ່ານີ້ຍັງຖືກລວມເຂົ້າເປັນຮູບແຕ້ມປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງ. ແລະໃນຂະນະທີ່ສ່ວນຫຼາຍຂອງຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນໂດຍມືຂອງຊາວຝຣັ່ງ, ນັກສິລະປິນຕ່າງປະເທດຍັງໄດ້ສະແດງຕົນເອງໂດຍການແຕ້ມຮູບການປະຕິວັດຝຣັ່ງ.

ແນວໃດ?

ກ່ອນການປະຕິວັດຝຣັ່ງ, ຮູບແຕ້ມທີ່ເດັ່ນແມ່ນ Rococo. ປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນສຸມໃສ່ການທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ອົງປະກອບທໍາມະຊາດ, ສິລະປະໃນການປະຕິວັດແທນທີ່ຈະເຫັນນັກສິລະປິນທົດລອງຮູບແບບໃຫມ່, ດ້ວຍ Neoclassicism ຢ່າງໄວວາກາຍເປັນທີ່ນິຍົມຫຼາຍທີ່ສຸດ. ການກັບຄືນມາຂອງ Napoleon ຫມາຍເຖິງການກັບຄືນມາຂອງຈຸດເດັ່ນຂອງ elite ແລະ idealist, ແຕ່ໄລຍະເວລານີ້ຍັງເປັນພະຍານເຖິງການເລີ່ມຕົ້ນຂອງ Romanticism.

ເບິ່ງ_ນຳ: ນັກສິລະປິນປັອບທີ່ມີຊື່ສຽງ - ບັນຊີລາຍຊື່ຂອງສິລະປິນວັດທະນະທໍາປັອບທີ່ດີທີ່ສຸດ

ເປັນຫຍັງຮູບແຕ້ມຂອງການປະຕິວັດຝຣັ່ງຈຶ່ງມີຄວາມສໍາຄັນຕໍ່ສິລະປະທັງຫມົດ?

ຮູບແຕ້ມການປະຕິວັດຝຣັ່ງມີຄວາມສຳຄັນເພາະມັນເປີດເຜີຍຄວາມຜູກພັນອັນແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງສິລະປະກັບສັງຄົມ. ການປ່ຽນແປງຈາກ Neoclassicism ໄປສູ່ Romanticism ໃນຕອນທ້າຍຂອງການປະຕິວັດໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ໃຫຍ່ກວ່າລະຫວ່າງຄວາມເຊື່ອທາງປັດຊະຍາ. Neoclassicism ແມ່ນອີງໃສ່ເຫດຜົນ Enlightenment ແລະພະຍາຍາມເພື່ອຄວາມສົມບູນແບບ. ລັດທິໂລແມນຕິກ, ໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກອຸດົມການຂອງເສລີພາບຂອງການປະຕິວັດ, ໄດ້ສຸມໃສ່ເສລີພາບທາງດ້ານສິລະປະແລະການສະແດງອອກ. ການປະຕິວັດຝຣັ່ງຄວນຈະຖືກເຫັນວ່າເປັນເຫດການສໍາຄັນໃນການຕໍ່ສູ້ອັນຍາວນານເພື່ອຄວາມເປັນເອກະລາດທາງດ້ານສິລະປະ.

ໂດຍຜູ້ອຸປະຖໍາ elite, ຍ້ອນວ່າ Antoinette ຖືກພັນລະນາໃນຊຸດຜ້າໄຫມທີ່ຫລູຫລາແລະສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງລັກສະນະທີ່ຈິງຈັງ. ​ໃນ​ຮູບ​ແຕ້ມ​ສະບັບ​ກ່ອນ, ​ເຈົ້າ​ຊີວິດ​ໄດ້​ສະ​ແດງ​ຮອຍ​ຍິ້ມ. ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມອົດທົນຕໍ່ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງ Salon, Le Brun ຍັງຄົງສາມາດບີບອັດຄວາມຄິດສ້າງສັນໄດ້.

Queen ໄດ້ຖືກນໍາສະເຫນີເກືອບວ່າຕິດຢູ່ຫລັງການນຸ່ງຖືແລະໄຂ່ມຸກທີ່ເຂັ້ມງວດ, ຄໍາເຫັນກ່ຽວກັບຂໍ້ຈໍາກັດທີ່ວາງໄວ້ໃນ ນັກສິລະປິນຍິງ ແລະວິຊາ. ຮູບແຕ້ມຂອງ Le Brun ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງ Rococo, ທີ່ນິຍົມກັນພາຍໃຕ້ Ancient Regime ແລະໃນທົ່ວເອີຣົບໃນເວລານັ້ນ. Rococo ແມ່ນຮູບແບບລະຄອນ ແລະລະຄອນ, ໄດ້ແຮງບັນດານໃຈຈາກທຳມະຊາດ ແລະມັກຈະເນັ້ນໃສ່ເລື່ອງຊັ້ນສູງ ຫຼືວັດຖຸບູຮານ.

ຮູບແຕ້ມທີ່ອ້ອມຮອບຮູບແຕ້ມຕົ້ນສະບັບສະແດງເຖິງຄວາມແຕກຕ່າງທາງສັງຄົມອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນສັງຄົມຝຣັ່ງ 1700s.

ຊັບ​ສິນ​ທີ​ໜຶ່ງ​ແລະ​ທີ​ສອງ​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​ພະ​ບໍ​ລິ​ຫານ, ບວດ, ແລະ​ຊັ້ນ​ສູງ. ການນໍາສະເຫນີຂອງ Antoinette ໃນຮູບແຕ້ມທີສອງນີ້, ໃນຖານະທີ່ເປັນລາຊິນີທີ່ຮັ່ງມີທີ່ບໍ່ໄດ້ສໍາພັດກັບປະຊາຊົນຂອງນາງ, ແມ່ນຄວາມຄິດເຫັນທີ່ໂດດເດັ່ນໃນບັນດາຊັບສິນທີສາມ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຄົນທົ່ວໄປທີ່ຈະເປັນຜູ້ນໍາພາການປະຕິວັດໃນພາຍຫລັງ. ສິນລະປິນ Jean-Baptiste Lallemand (1716-1803) ວັນທີທາສີ 1790 ຂະໜາດກາງ ນ້ຳມັນໃສ່ຜ້າໃບ ຂະໜາດ 80 cm x 104 cm ປະຈຸບັນເຮືອນ Musée Carnavalet, France ລາຄາ ບໍ່ຮູ້ຈັກ

ຊີວິດຂອງ Jean-Baptiste Lallemand ແມ່ນມີເອກະສານໜ້ອຍກວ່ານັກແຕ້ມຄົນອື່ນໆໃນລາຍການນີ້. Hailing ຈາກ Dijon, Lallemand ໄດ້ໃຊ້ເວລາຫຼາຍໃນການເຮັດວຽກໃນຕອນຕົ້ນຂອງລາວເປັນນັກສິລະປິນພູມສັນຖານໃນອິຕາລີ. ດ້ວຍຄວາມເພີດເພີນກັບຄວາມສໍາເລັດ, ລາວໄດ້ຖືກມອບຫມາຍໂດຍ Pope, ແລະຫຼາຍໆ scenes Roman ຂອງລາວໄດ້ຖືກສະແດງຢູ່ໃນປະເທດຝຣັ່ງ. ຫຼັງຈາກລາວກັບຄືນບ້ານໃນຊຸມປີ 1760, Lallemand ໄດ້ກາຍເປັນສະມາຊິກຂອງ Académie de Saint-Luc, ສັງເກດເຫັນການປະຕິວັດທີ່ມັນພັດທະນາ.

ເມື່ອມັນເລີ່ມຕົ້ນໃນເດືອນກໍລະກົດ 1789, ລາວກຽມພ້ອມທີ່ຈະ ວາງເຫດການອັນຍິ່ງໃຫຍ່ລົງໃສ່ຜ້າໃບ.

ພາຍຸ Bastille ແມ່ນຈຸດແຕກຫັກຂອງການປະຕິວັດຝຣັ່ງ. ໃນມະຫາຊົນ, ນັກປະຕິວັດໄດ້ໂຈມຕີພື້ນທີ່ຂອງ Bastille, ຍຶດເອົາຄຸກແລະຄັງອາວຸດຂອງຕົນ. ແຕ່ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄວາມດີທີ່ຈະວັດແທກໄດ້ໃນແງ່ຂອງທັກສະທາງທະຫານ ຫຼືການເອົາຊະນະໄດ້. (1790) ໂດຍ Jean-Baptiste Lallemand; Jean-Baptiste Lallemand, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ການປະກົດຕົວຂອງ Bastille ເປັນສັນຍາລັກຂອງອໍານາດພາຍໃຕ້ Ancient Regime , ແລະການລົ້ມລົງຂອງມັນໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າ. ປະເທດຝຣັ່ງໃໝ່ກຳລັງສ້າງ. ສໍາລັບ Lallemand, ເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນພູມສັນຖານທີ່ສະຫງົບສຸກຂອງຊົນນະບົດຂອງອິຕາລີ. ນີ້ແມ່ນພູມສັນຖານຂອງການຕໍ່ສູ້ passionate ສໍາລັບliberty.

ຈື່ໄວ້ວ່າບໍ່ມີຕົວລະຄອນທີ່ເຂົ້າໃຈໄດ້ໃນສາກນີ້ແນວໃດ, ປ່ອຍໃຫ້ຕົວລະຄອນຄົນດຽວ. Lallemand ບໍ່ໄດ້ສົນໃຈໃນການຜະລິດຄໍາບັນຍາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກ່ຽວກັບມື້ນີ້, ຫຼືກ່ຽວກັບປະຊາຊົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບມັນ. ແທນທີ່ຈະ, ລາວຕ້ອງການເກັບກໍາປະສົບການຈາກທັດສະນະຂອງປະຊາຊົນ, ຊຶ່ງໃນນັ້ນລາວຍັງພາກພູມໃຈ. ມີອົງການຈັດຕັ້ງພຽງເລັກນ້ອຍໃນ scene, ຊຶ່ງເປັນທີ່ຊັດເຈນວິທີການ siege ໄດ້ຫຼິ້ນອອກໃນຄວາມເປັນຈິງ. ນັກສິລະປິນຍັງມີສ່ວນຮ່ວມໃນຄວາມເປັນຈິງບາງຢ່າງຢູ່ທີ່ນີ້.

ເຫດການຢ່າງດຽວ, ດ້ວຍຄວາມວຸ່ນວາຍແລະພະລັງງານ, ມີຄວາມສໍາຄັນພຽງພໍທີ່ຈະຢືນຢູ່ຄົນດຽວໂດຍບໍ່ມີການໃຫ້ກຽດແກ່ເຄື່ອງສໍາອາງຫຼືການບັນຍາຍ.

ການປະກາດສິດທິມະນຸດ ແລະຂອງພົນລະເມືອງ ​​(c. 1789) ໂດຍ Jean-Jacques-François le Barbier

ສິນລະປິນ<2	Jean-Jacques-François le Barbier (1738-1826)
ວັນທີທາສີ	ປະມານ 1789
ຂະໜາດກາງ	ນ້ຳມັນໃນແຜງ
ຂະໜາດ	71 ຊຕມ x 56 ຊຕມ
ປະຈຸບັນຢູ່ໃນເຮືອນ	Musée Carnavalet, ຝຣັ່ງ
ລາຄາ	ບໍ່ຮູ້ຈັກ

Le Barbier ເປັນຈິດຕະນາການທີ່ເຄົາລົບນັບຖືຢ່າງສູງພາຍໃຕ້ Ancient Regime ແລະໃນລະຫວ່າງການປະຕິວັດຝຣັ່ງ. ລາວມີສ່ວນຮ່ວມຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນການຂຽນ, ການແຕ້ມຮູບ, ແລະຮູບແຕ້ມ. Inducted into Académie Royale ໃນປີ 1785, Le Barbier ທັນທີໄດ້ກາຍເປັນນັກແຕ້ມສານຢ່າງເປັນທາງການສໍາລັບ Louis XVI. ແຊ້ມພາບແຕ້ມປະຫວັດສາດ,Le Barbier ຍັງເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ທີ່ເປັນຫົວໜອກຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Neoclassical ໃນປະເທດຝຣັ່ງ. ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ​. ຖະແຫຼງການ ເປັນຕົວຢ່າງຂອງການປ່ຽນແປງທີ່ສົ່ງເສີມການປະຕິວັດນີ້ ແລະຖືວ່າເປັນຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງລາວ.

ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈຈາກເອກະສານການປະຕິວັດທີ່ສຳຄັນທີ່ມີຊື່ດຽວກັນ, ພັດທະນາໂດຍ ສະພາແຫ່ງຊາດໃໝ່ໃນປີ 1789.

ຖະແຫຼງການກ່ຽວກັບສິດທິຂອງຜູ້ຊາຍ ແລະພົນລະເມືອງ ​​(c. 1789) ໂດຍ Jean-Jacques-François le Barbier; Jean-Jacques-François Le Barbier, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກວາງຂາຍ ແລະ ແຈກຢາຍເປັນໂປສເຕີໃນທົ່ວປະເທດຝຣັ່ງ, ໂດຍສະເພາະກັບແນວຄວາມຄິດທີ່ວ່າສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຖືກແຂວນໄວ້ຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຄອບຄົວ – ມັນເປັນທີ່ນິຍົມທີ່ສຸດ. ແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນຊິ້ນສ່ວນທີ່ນິຍົມແລະແຜ່ພັນຢ່າງກວ້າງຂວາງບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າ Le Barbier ບໍ່ໄດ້ລວບລວມຄວາມສະຫລາດຂອງລາວສໍາລັບມັນ.

ການໃຊ້ສີຂອງຈິດຕະນາການແມ່ນມີຄວາມຄ່ອງແຄ້ວທີ່ສຸດ, ເຮັດໃຫ້ມີທັດສະນະທີ່ຫນ້າພໍໃຈແລະເຂົ້າໃຈໄດ້.

ໃນ​ຖາ​ນະ​ເປັນ​ແສງ​ສະ​ຫວ່າງ​ວິ​ໄສ​ທັດ​ຜ່ານ​ເມັດ, Marianne, ສັນ​ຍາ​ລັກ​ຂອງ​ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ​ຝຣັ່ງ, decouples ຕ່ອງ​ໂສ້​ຂອງ​ນາງ​ແລະ​ເບິ່ງ​ໄປ​ໃນ​ອະ​ນາ​ຄົດ. ໃນທາງກັບກັນ, ທູດສະຫວັນທີ່ຢູ່ດ້ານກົງກັນຂ້າມຂອງເມັດ, ອວຍພອນການປະກາດສິດທິຂອງມະນຸດ, ແລະດັ່ງນັ້ນ, ອະນາຄົດຂອງຝຣັ່ງ.Bodies of His Sons (1789) ໂດຍ Jacques-Louis David

ສິນລະປິນ	Jacques-Louis David (1748- 1825)
ວັນທີທາສີ	1789
ປານກາງ <14	ນ້ຳມັນໃສ່ຜ້າໃບ
ຂະໜາດ	323ຊມ x 422ຊມ
ເຮືອນໃນປັດຈຸບັນ	The Louvre, France
ລາຄາ	ບໍ່ເຄີຍຂາຍ

ມັນເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະພັນລະນາການປະຕິວັດຝຣັ່ງໂດຍບໍ່ໄດ້ພິຈາລະນາ Jacques-Louis David . ລາວໄດ້ຜະລິດບາງຮູບແຕ້ມການປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດ. ເປັນ​ຜູ້​ມີ​ອິດ​ທິ​ພົນ​ໃນ​ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ, ວຽກ​ງານ​ຂອງ​ຕົນ​ແມ່ນ​ການ​ເມືອງ inescapable ແລະ​ສະ​ຫນອງ​ຄວາມ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ການ​ປຽບ​ທຽບ. ຊາວປາຣີ, ອັດສະລິຍະຂອງດາວິດໄດ້ຖືກສັງເກດເຫັນໃນຕອນຕົ້ນ, ເຖິງແມ່ນວ່າຜູ້ດູແລຂອງລາວຈະຕ້ານທານກັບຄວາມປະທັບໃຈທາງດ້ານສິລະປະຂອງລາວໃນເບື້ອງຕົ້ນ. ຫຼັງຈາກການຝຶກອົບຮົມໃນອີຕາລີ, ການກັບຄືນຂອງລາວກັບຝຣັ່ງໃນປີ 1780 ແມ່ນຫມາຍໂດຍໄລຍະເວລາທີ່ມີຜົນຜະລິດໃນປີທີ່ນໍາໄປສູ່ການປະຕິວັດ. ການປະຕິວັດ.

ຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາແມ່ນ Maximilien Robespierre ທີ່ມີອິດທິພົນ. David ໄດ້ຜະລິດຊິ້ນສ່ວນການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ແລະເຫັນວ່າຕົນເອງເປັນນັກຂ່າວຂອງການປະຕິວັດ. ລາວໄດ້ຈັດງານບຸນປະຕິວັດ, ການລະຫຼີ້ນ, ແລະເຫດການຕ່າງໆ, ຫຼາຍຢ່າງເພື່ອຄວາມຍິນດີຂອງ Robespierre. ພວກ​ເຮົາ​ສາ​ມາດ deduce ໄດ້​ຢ່າງ​ສະ​ດວກ​ສະ​ບາຍ​ວ່າ David ໄດ້​ເຫັນ​ຕົນ​ເອງ​ເປັນ​ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ​ຄື​ອື່ນໆ, ພຽງ​ແຕ່​ສະ​ຫນາມ​ຮົບ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​ແມ່ນຜ້າໃບ.

ພວກ Lictors ເອົາສົບຂອງລູກຊາຍຂອງພຣະອົງມາສູ່ Brutus (1789) ໂດຍ Jacques-Louis David; Jacques-Louis David, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ການປະກອບສ່ວນຄັ້ງທຳອິດຂອງ David ຕໍ່ກັບສິລະປະໃນການປະຕິວັດແມ່ນມີຄວາມອ່ອນໄຫວ ແຕ່ສະທ້ອນເຖິງການເຄື່ອນໄຫວຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ເຖິງວ່າຈະມີການຝຶກອົບຮົມໃນແບບ Rococo ເກົ່າແກ່, ລາວສະເຫມີຊອກຫາການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍ. ຄວາມຝັນນີ້ຈະອອກດອກໃນຮູບແບບຂອງ Neoclassicism.

ຮູບແຕ້ມ Neoclassic ໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈຈາກວຽກງານຄລາສສິກຂອງໂລກບູຮານ, ແຕ່ມັນພະຍາຍາມເອົາຊະນະຮູບແບບຂອງ Rococo ທີ່ໂດດເດັ່ນແລະແຕກແຍກ. ໂດຍໄດ້ແຕ້ມມາຈາກອຸດົມການ Enlightenment ຫຼາຍ, ຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນສົມເຫດສົມຜົນ, ມີຄວາມສົມດູນ (ທັງໃນເລຂາຄະນິດແລະແສງສະຫວ່າງ), ແລະມັກຈະເປັນຫົວຂໍ້ທາງດ້ານການເມືອງ, ປະຫວັດສາດ, ຫຼືສົມບັດສິນທໍາ.

ຮູບແຕ້ມນີ້ແມ່ນສືບຕໍ່ຂອງຫົວຂໍ້ Roman David. ໄດ້ເລີ່ມພັດທະນາໃນ "Oath of Horatii" (1784/1785).

Oath of the Horatii (1784/1785) ໂດຍ Jacques-Louis David; Jacques-Louis David, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຜົນງານດັ່ງກ່າວໄດ້ພັນລະນາເຖິງ Brutus ແລະຄອບຄົວຂອງລາວຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງລູກຊາຍສອງຄົນຂອງລາວ. ໃນການສະແດງການເສຍສະລະຕົນເອງຂອງພົນລະເມືອງ, Brutus ໄດ້ສັ່ງການເສຍຊີວິດຂອງພວກເຂົາເພື່ອຊ່ວຍປະຢັດສາທາລະນະລັດ Roman. motif ນີ້ມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງໃນປະເທດຝຣັ່ງໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນຂອງການປະຕິວັດ, ແລະສິ້ນຂອງ David ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ເຖິງແມ່ນວ່າມັນໄດ້ຖືກປະຕິເສດໃນເບື້ອງຕົ້ນຈາກ Salon, ຄວາມກົດດັນຂອງປະຊາຊົນຮັບປະກັນວ່າມັນແມ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນ.

David ຄໍາເຫັນກ່ຽວກັບການປະຕິວັດໂດຍການອ້າງເຖິງຄໍາບັນຍາຍທາງດ້ານສິນທໍາຈາກວັດຖຸບູຮານ.

ມັນສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການປະທະກັນລະຫວ່າງໂລກໃຫມ່ແລະເກົ່າ - ລະຫວ່າງກະສັດແລະສາທາລະນະລັດ. ຮູບແຕ້ມແມ່ນ Neoclassical ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ການນໍາໃຊ້ສີເຢັນ, ຊ້ໍາແລະກະຈາຍແສງສະຫວ່າງທີ່ມີທິດທາງສິນທໍາ. Brutus ນັ່ງຢູ່ຄົນດຽວໃນຄວາມມືດ ໃນຂະນະທີ່ພັນລະຍາ ແລະລູກສາວຂອງລາວຫົດຫູ່ກັບຄວາມຢ້ານພາຍໃຕ້ແສງສະຫວ່າງ. ການຕັດສິນໃຈຂອງລາວໄດ້ໂດດດ່ຽວແລະເຮັດໃຫ້ລາວຕົກຕໍ່າ, ແຕ່ການມີຮູບປັ້ນສາທາລະນະລັດໄປທາງຊ້າຍຊີ້ໃຫ້ເຫັນຄຸນຄ່າຂອງການເສຍສະລະຂອງລາວ. ເຊັ່ນດຽວກັບວຽກງານ Neoclassical ສ່ວນໃຫຍ່, ຮອຍຂີດຂ່ວນແມ່ນເບິ່ງບໍ່ເຫັນ, ສົ່ງຜົນໃຫ້ຮູບພາບທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ມີຊີວິດຊີວາ.

The Tennis Court Oath (1790-1792) ໂດຍ Jacques-Louis David

<10 ສິນລະປິນ Jacques-Louis David (1748-1825) ວັນທີທາສີ<" 12> ຂະໜາດ 400 cm x 654 cm ປະຈຸບັນເປັນເຮືອນພັກ ພະລາດຊະວັງ ຂອງ Versailles, ປະເທດຝຣັ່ງ ລາຄາ 24,000 ຝຣັ່ງເສດ (1835)

The Tennis Court Oath ແມ່ນສິລະປະການປະຕິວັດຝຣັ່ງທີ່ຍັງບໍ່ທັນສຳເລັດໂດຍ Jacques-Louis David, ເຊິ່ງລາວໄດ້ເຮັດວຽກລະຫວ່າງ 1790 ແລະ 1794. ໃນເບື້ອງຕົ້ນເຄື່ອງແກະສະຫຼັກທີ່ຜະລິດສໍາລັບ Salon ຂອງປີ 1791, ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ປະສົບບັນຫາທາງດ້ານການເງິນ ແລະທາງດ້ານການເມືອງໃນ ປີຕໍ່ໄປ. David ຕ້ອງການ