ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນຄະນະກໍາມະທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງອາຊີບ Ruben, Marie de' Medici ວົງຈອນແມ່ນແນ່ນອນຢູ່ໃນບັນຊີລາຍຊື່ສໍາລັບວຽກງານສິລະປະ Peter Paul Rubens ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຕະຫຼອດເວລາ. ໃນຕອນທ້າຍຂອງ 1621, Rubens ໄດ້ຮັບຄະນະກໍາມະສໍາລັບ 24 ຮູບແຕ້ມຈາກ Marie de' Medici, ແມ່ຫມ້າຍຂອງ Henry IV ຂອງຝຣັ່ງ. ຜົນງານເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນສະແດງເຖິງການຕໍ່ສູ້ ແລະ ໄຊຊະນະໃນຊີວິດຂອງພະລາຊິນີແມ່ຂອງຝຣັ່ງ ແລະ ຄາດວ່າຈະສໍາເລັດໃນສອງປີເພື່ອໃຫ້ກົງກັບງານແຕ່ງງານຂອງລູກສາວຂອງ Marie, Henrietta Maria.

ຫຼັງຈາກສໍາເລັດ ຊຸດນີ້, Rubens ໄດ້ເສີມສ້າງສະຖານະພາບຂອງລາວໃນຖານະນັກສິລະປິນທີ່ເຄົາລົບນັບຖືໃນເອີຣົບ.

ສອງໃນ 24 ຮູບແຕ້ມທີ່ເຮັດສໍາລັບ Marie de' Medici ໂດຍ Peter Paul Rubens. ຊ້າຍ: ໄຊຊະນະແຫ່ງຄວາມຈິງ (ລະຫວ່າງ 1622 ແລະ 1625); Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ນັກສິລະປິນທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ຂຶ້ນຊື່ສຽງໃນຊ່ວງຍຸກທອງແຫ່ງສິລະປະຂອງໂຮນລັງແມ່ນ Peter Paul Rubens (1577-1640). ເຊື່ອກັນຢ່າງກວ້າງຂວາງວ່າເປັນນັກສິລະປິນທີ່ໂດດເດັ່ນແລະໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງປະເພນີ Flemish Baroque, Rubens ໄດ້ສ້າງຮູບແຕ້ມປະຫວັດສາດສ່ວນໃຫຍ່ແລະຮູບແຕ້ມທີ່ມີຈຸດໃຈກາງຂອງວິຊາທາງສາສະຫນາແລະ mythological. ເມື່ອພິຈາລະນາວຽກງານສິລະປະຂອງລາວ, Rubens ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີສໍາລັບການຜະສົມຜະສານແບບຈິງຈັງຂອງ Flemish ກັບ Renaissance ຂອງອິຕາລີ. ຂ້າງລຸ່ມນີ້, ພວກເຮົາຈະສົນທະນາບາງວຽກງານສິລະປະທີ່ສໍາຄັນຂອງລາວທີ່ເຄີຍເຮັດ.

Peter Paul Rubens ແມ່ນໃຜ?

ຫຼັງຈາກ ໄລຍະ Renaissance ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ, ໂລກສິລະປະໄດ້ປະສົບກັບການປ່ຽນແປງທີ່ໂດດເດັ່ນອີກອັນໜຶ່ງຂອງຮູບແບບຂອງມັນ ເມື່ອຍຸກ Baroque ຖືກນຳສະເໜີ. ນັກຈິດຕະກອນຄົນໜຶ່ງທີ່ພົ້ນເດັ່ນຈາກຍຸກນີ້ແມ່ນນັກແຕ້ມ Flemish Peter Paul Rubens , ຜູ້ທີ່ໄດ້ສືບຕໍ່ສ້າງຜົນງານສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍສີສັນ, ຄວາມມັກ, ການເຄື່ອນໄຫວ, ແລະສາຍຕາ.

ນອກຈາກການເປັນນັກສິລະປິນທີ່ເກັ່ງກ້າແລ້ວ, Rubens ຍັງເປັນນັກການທູດ ແລະເປັນນັກວິຊາການດ້ານມະນຸດສະທຳທີ່ຮູ້ຈັກດີ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລາວຖືກ knighted ໂດຍ Philip IV ຂອງສະເປນ ແລະ Charles I ຂອງອັງກິດ.

ເກີດໃນ Seigen ເຊິ່ງເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຈັກກະພັດໂລມັນບໍລິສຸດໃນເວລານັ້ນ, Rubens ໄດ້ຍ້າຍໄປ Antwerp ກັບຄອບຄົວຂອງລາວໃນປີ 1589. ມັນຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ລາວໄດ້ສະແດງພອນສະຫວັນດ້ານສິລະປະຢ່າງຫຼວງຫຼາຍແລະໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການຝຶກອົບຮົມກັບນັກສິລະປິນຫຼາຍຄົນທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ໃນ.ສະແດງຄວາມບໍ່ເຊື່ອ ແລະ ຢ້ານຢ່າງສຸດຂີດ.

ງານສິລະປະອັນມະຫາສານນີ້ປະກອບດ້ວຍຮູບສາມຫລ່ຽມທີ່ສູງ 15 ຟຸດ ກວ້າງ 21 ຟຸດ ແລະຕັ້ງຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາສູງໃນໂບດໂກທິກ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດເຫັນໄດ້ຈາກ ລຸ່ມສຸດ.

ການສັງຫານໝູ່ຜູ້ບໍລິສຸດ (1611 – 1612)

ການພັນລະນາເຖິງສາກພຣະຄໍາພີອີກອັນໜຶ່ງ, ການສັງຫານໝູ່ Innocents ໄດ້ຖືກທາສີໂດຍ Rubens ໃນປີ 1611, ຫຼັງຈາກທີ່ລາວກັບຄືນໄປ Antwerp ໃນທີ່ສຸດຫຼັງຈາກໃຊ້ເວລາແປດປີຢູ່ໃນອິຕາລີ. ການບັນຍາຍເລື່ອງລາວຈາກພຣະກິດຕິຄຸນຂອງມັດທາຍທີ່ກະສັດເຮໂຣດໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະຫານຊີວິດເດັກນ້ອຍຊາຍທັງໝົດໃນເມືອງເບັດເລເຮັມ ຫຼັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ຍິນວ່າເດັກນ້ອຍທີ່ເກີດຢູ່ທີ່ນັ້ນຈະກາຍເປັນ “ກະສັດຂອງຊາວຢິວ”, ຮູບແຕ້ມຂອງ Rubens ໄດ້ກາຍເປັນສິລະປະທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍ.

ເຖິງວ່າສາກດັ່ງກ່າວເປັນຕາຢ້ານ, ແຕ່ການບັນຍາຍຂອງ Rubens ກ່ຽວກັບແມ່ຍິງທີ່ມັດກັນເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ທະຫານຂ້າລູກຂອງເຂົາເຈົ້າແມ່ນມີອໍານາດຫຼາຍ.

ອົງປະກອບຫຼັກຂອງ ການສັງຫານໝູ່ຂອງ Innocents ແມ່ນ​ກຸ່ມ​ທີ່​ເຂັ້ມ​ແຂງ​ຂອງ​ຮ່າງ​ກາຍ​ທີ່​ເຊື່ອມ​ຕໍ່​ກັນ​ທີ່​ກໍາ​ລັງ​ຕໍ່​ສູ້​ກັນ. ການພັນລະນາໃຫ້ຜູ້ຊາຍສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເປືອຍກາຍແລະມີກ້າມຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ, Rubens ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເຂັ້ມແຂງແລະພະລັງງານທີ່ແທ້ຈິງ.ແມ່​ຍິງ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ຄອບ​ຄອງ​ເພື່ອ​ເຮັດ​ໃຫ້​ການ​ຕໍ່​ສູ້​ກັບ​ທະ​ຫານ​ທີ່​ຂີ້​ອາຍ. ເຖິງວ່າຈະມີກໍາລັງຂອງຜູ້ຊາຍ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກເຫັນວ່າຕໍ່ສູ້ກັບແມ່ຍິງ. ອັນນີ້ແມ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນຕື່ມອີກໂດຍແຂນທີ່ອ່ອນເພຍທີ່ພະຍາຍາມຫາອັນໃດກໍໄດ້, ພ້ອມກັບເລືອດທີ່ໄຫຼອອກມາຢ່າງງຽບໆ ໃນຂະນະທີ່ພວກຜູ້ໃຫຍ່ຕໍ່ສູ້ກັບເດັກນ້ອຍ.

ການສັງຫານໝູ່ຜູ້ບໍລິສຸດ (1611-1612) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເມື່ອເບິ່ງ ການສັງຫານໝູ່ຜູ້ບໍລິສຸດ , ສາກຂອງຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງບ້າໆກໍ່ຖືກສ້າງຂື້ນ ເພາະວ່າບໍ່ວ່າຜູ້ຍິງເຫຼົ່ານີ້ຈະຕໍ່ສູ້ຢ່າງກະຕືລືລົ້ນປານໃດ. ເພື່ອຢຸດການຂ້າສັດ, ຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກ doomed ແລ້ວ. ໃນຂະນະທີ່ແມ່ສ່ວນໃຫຍ່ຍັງສືບຕໍ່ຕໍ່ສູ້, ຄົນອື່ນຮ້ອງໄຫ້ສໍາລັບເດັກນ້ອຍທີ່ຕາຍແລ້ວ. ຈຸດປະສົງຂອງ Rubens ທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຮູບແຕ້ມນີ້ແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ສາທາລະນະຊົນຕົກໃຈ, ໃນຂະນະທີ່ລາວນໍາສະເຫນີຮູບພາບທີ່ຮຸນແຮງຂອງສົງຄາມແລະການສູນເສຍທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມໂກດແຄ້ນອັນໃຫຍ່ຫຼວງ.

ເຕັກນິກໄດ້ໃຊ້ເນັ້ນໃສ່ເວລາຂອງ Rubens ໃນອິຕາລີ, ຄືກັບລາວ. ອິດທິພົນຈາກນັກແຕ້ມ Baroque ຕ່າງໆ, ລວມທັງ Caravaggio.

The Hippopotamus Hunt (1615 – 1616)

ມອບໝາຍໂດຍ Maximilian I, ຜູ້ເລືອກຕັ້ງຂອງBavaria, ໃນປີ 1615, Hippopotamus Hunt ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນເພື່ອຕົບແຕ່ງພະລາຊະວັງ Schleißheim ນອກເມືອງ Munich. ເປັນໜຶ່ງໃນຮູບແຕ້ມຮູບ Peter Paul Rubens ທີ່ເປັນສັນຍາລັກທີ່ສຸດ, ງານສິລະປະຂະໜາດໃຫຍ່ນີ້ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນເພື່ອໄປພ້ອມກັບອີກ 3 ຜົນງານທີ່ພັນລະນາເຖິງສິງໂຕ, ໝາປ່າ, ແລະໝູປ່າ.

ການພັນລະນາການລ່າສັດຢູ່ແຄມຝັ່ງຂອງ. ແມ່ນ້ຳ Nile, Rubens ໄດ້ສືບຕໍ່ສ້າງການສູ້ຮົບແບບປ່າເຖື່ອນລະຫວ່າງຝ່າຍລ່າສັດ ແລະ ຜູ້ຖືກລ້າທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້.

The Hippopotamus and Crocodile Hunt (c. 1616) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຜູ້ຊາຍສາມຄົນຖືກສະແດງວ່າເປັນຜູ້ມີກຽດທີ່ພະຍາຍາມຂ້າແຂ້ ແລະ hippopotamus. ຍັງເຫັນພວກລ່າສັດເທິງມ້າອາຣັບບີນ, ແກວ່ງດາບ ແລະຫອກເພື່ອພະຍາຍາມຂ້າຜູ້ຖືກລ້າ. ​ເຖິງ​ວ່າ​ມີ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ອ້ອມ​ຮອບ​ການ​ສູ້​ຮົບ​ຢູ່​ແລ້ວ, ​ແຕ່​ຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ນອນ​ຕາຍ​ແລະ​ບໍ່​ມີ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຢູ່​ໃຕ້​ແຂ້. ການປະກົດຕົວຂອງລາວເພີ່ມຄວາມງຽບສະຫງົບໃຫ້ກັບສາກທີ່ວຸ່ນວາຍຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມບໍ່ສະຫງົບນີ້ຈະຖືກທໍາລາຍໃນໄວໆນີ້, ຍ້ອນວ່າສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງພັກ, ສໍາເລັດດ້ວຍຫມາລ່າສັດສາມຕົວ, ຍັງສືບຕໍ່ທໍາການໂຈມຕີສັດຮ້າຍ.

ສິລະປະນີ້ໄດ້ຈັບເອົາການໃຊ້ການເຄື່ອນໄຫວແລະການເຕັ້ນຂອງ Rubens ໃນ ຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ຍ້ອນວ່າສີທີ່ສົດໃສສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນຂອງການຕໍ່ສູ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນວຽກງານອື່ນໆຂອງລາວ.

ເມື່ອສ້າງສາກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ຂອງການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງມະນຸດກັບສັດ, Rubens ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງລະມັດລະວັງ.ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ກັບ​ລາຍ​ລະ​ອຽດ​ທີ່​ຫມາຍ​ການ​ປະ​ກົດ​ຕົວ​ຂອງ​ຜູ້​ຊາຍ​ແລະ​ສັດ​. ໃນຂະນະທີ່ເຫັນການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງຜູ້ຊາຍແລະສັດ, Rubens ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງການລ່າສັດເປັນຕົວແທນຂອງການຕໍ່ສູ້ຂອງມະນຸດກັບທໍາມະຊາດ. ເຖິງວ່າລາວມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງຈາກສາກການລ່າສັດຂອງລາວ, ແຕ່ອັນນີ້ເປັນຈຸດສິ້ນສຸດຂອງຄວາມຕັ້ງໃຈອັນຍາວນານຂອງລາວໃນຫົວຂໍ້.

The Head of Medusa (c. 1617 – 1618)

ຫົວຂອງ Medusa ມີຢູ່ອີກອັນໜຶ່ງ. ຮູບແຕ້ມ Rubens ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ, ເຊິ່ງລາວໄດ້ສ້າງຂື້ນລະຫວ່າງ 1617 ແລະ 1618. ການພັນລະນາເຖິງຫົວຂອງ Medusa ທີ່ຂາດຫົວດ້ວຍກະແຈ serpentine ຂອງນາງທີ່ຖົມຢູ່ໜ້າຜາຫີນ, Rubens ຈັບພາບຕາຢ້ານທີ່ກວ້າງໄກ ແລະ ໂສກເສົ້າຂອງໃບໜ້າຂອງນາງໃນເວລາຕາຍ. ຢູ່ເທິງຊັ້ນ, ງູທີ່ຜູກມັດບາງອັນຂອງນາງຍັງມີຊີວິດຢູ່ ແລະຖືກເຫັນກັດກັນ. ສັດເລືອຄານອື່ນໆໃນຮູບ, ເຊັ່ນ: ແມງມຸມສອງໂຕ, ແມງງອດ ແລະ ແລນທີ່ມີສີສັນສົດໃສ, ເຫັນໄດ້ວ່າຮັກສາໄລຍະຫ່າງຈາກຫົວທີ່ຖືກຕັດ.

ເຖິງວ່າຈະມີຮູບພາບທີ່ຮຸນແຮງໂດຍສະເພາະ, ຈຸດປະສານງານ. ວຽກງານນີ້ແມ່ນຢູ່ໃນການສະແດງອອກທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວໃນໃບຫນ້າຂອງ Medusa, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບເລືອດທີ່ໄຫຼອອກຈາກການແຕກຂອງນາງ.neck.

The Head of Medusa (c. 1617-1618) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສີແດງສົດໆທີ່ໃຊ້ເພື່ອພັນລະນາເຖິງເລືອດຂອງນາງແມ່ນໂດດເດັ່ນຕໍ່ກັບຄວາມຈືດຈາງຂອງວຽກງານ ແລະ ເຕືອນຜູ້ຊົມທັນທີວ່າເຂົາເຈົ້າກຳລັງເຫັນພາບທີ່ປະກອບດ້ວຍ ການເສຍຊີວິດ. ຢອດເລືອດຂອງ Medusa ຫັນປ່ຽນເປັນງູນ້ອຍທີ່ພະຍາຍາມດື້ດຶງອອກໄປ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະບໍ່ມີບ່ອນໃດໄປນອກເໜືອຊັ້ນທີ່ເຂົາເຈົ້າຢູ່ເທິງ. ລູກສາວຂອງ Phorcys ແລະໄດ້ຮັບການຮັກແພງໂດຍສະເພາະສໍາລັບຜົມທີ່ສວຍງາມຂອງນາງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຫຼັງຈາກທີ່ຖືກລະເມີດໂດຍ Neptune, Minerva ໄດ້ຫັນຜົມຂອງນາງເຂົ້າໄປໃນ knot ຂອງງູ vicious. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, ຄົນທີ່ແນມເບິ່ງໜ້າຂອງ Medusa ຈະປ່ຽນເປັນກ້ອນຫີນ.

ຕາມປະເພນີ, ການສະແດງພາບຂອງ Medusa ໄດ້ຖືກນຳມາສະແດງໂດຍທົ່ວໄປດ້ວຍໂລ່ເພື່ອເປັນການເຄົາລົບນິທານທີ່ບໍ່ສາມາດແນມເບິ່ງນາງໂດຍກົງໄດ້. ໃບຫນ້າ. ໃນສະບັບຂອງ Rubens, ລາວໄດ້ໂຄ່ນລົ້ມເລື່ອງນີ້ໂດຍການສະແດງໃບຫນ້າຂອງ Medusa ໃຫ້ກັບທຸກຄົນທີ່ຈະແນມເບິ່ງ.

ການຂົ່ມຂືນຂອງລູກສາວຂອງ Leucippus (c. 1618)

ການສ້າງຮູບແຕ້ມຂະໜາດມີຊີວິດອັນບໍ່ໜ້າເຊື່ອນີ້ໃນຮອບປີ 1618, ການຂົ່ມຂືນລູກສາວຂອງ Leucippus ມີຢູ່ເປັນຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຂອງ Rubens. ໃນວຽກງານສິລະປະຄລາສສິກສ່ວນໃຫຍ່ຂອງລາວ, Rubens ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະກົງກັບຄວາມສະຫງ່າງາມແລະຄວາມສະຫງ່າງາມຂອງວິລະຊົນທີ່ເຫັນຢູ່ໃນສິລະປະ Renaissance ສ່ວນໃຫຍ່, ໂດຍຮູບແຕ້ມນີ້ແມ່ນບໍ່ມີຂໍ້ຍົກເວັ້ນ.

ແຮງບັນດານໃຈຂອງ Rubens ທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງວຽກງານນີ້ແມ່ນອີງໃສ່ ເລື່ອງ mythical ທີ່ຖືກເລົ່າໂດຍນັກກະວີ Theocritus ແລະ Ovid, ເຊິ່ງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບລູກສາວສອງຄົນຂອງກະສັດ Leucippus.

ເລື່ອງທີ່ວ່າລູກສາວຂອງກະສັດ Leucippus, Hilaeira ແລະ Phoebe, ໄດ້ແຕ່ງງານກັບ ອ້າຍນ້ອງຝາແຝດຂອງ Thebes, Lynceus, ແລະ Idas. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ກ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະແຕ່ງງານ, ເດັກຍິງໄດ້ຖືກລັກພາຕົວໄປໂດຍຄູ່ແຝດອີກຊຸດຫນຶ່ງ, Castor ແລະ Pollux, ເຊິ່ງໄດ້ກໍານົດໃຫ້ແຕ່ງງານກັບເຂົາເຈົ້າ.

ການຂົ່ມຂືນຂອງລູກສາວຂອງ Leucippus ( c. 1618) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເພື່ອບັງຄັບໃຫ້ລູກສາວ, Castor ແລະ Pollux ໄດ້ພາພວກເຂົາໄປ Sparta ບ່ອນທີ່ພວກເຂົາແຕ່ງງານທັນທີກ່ອນທີ່ເດັກຍິງຈະເກີດລູກຊາຍ. . ໃນຮູບແຕ້ມ, ນັກຮົບທີ່ປະກອບອາວຸດຖືກເຫັນຈັບເອົາລູກສາວທີ່ບໍ່ໄດ້ໃສ່ເສື້ອແລ້ວດຶງພວກເຂົາອອກໄປເທິງຫຼັງມ້າ.

Castor, ລະບຸຕົວຕົນໂດຍລົດຫຸ້ມເກາະ ແລະ ມ້າທີ່ອ່ອນໄຫວຂອງລາວ, ຈັບ Hilaeira ທີ່ກຳລັງຕໍ່ສູ້ໃນຂະນະທີ່ Pollux, ຮັບຮູ້ໄດ້ຈາກໜ້າເອິກເປົ່າ ແລະ ມ້າປ່າຂອງລາວ. ,wrestle ກັບ Phoebe. ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມຮຸນແຮງໃນ scene, Rubens ໄດ້ຈັດລຽງມ້າແລະຕົວເລກໃນລັກສະນະທີ່ຊັດເຈນວ່າພວກເຂົາຊ່ວຍສ້າງຮູບພາບທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວແຕ່ມີຄວາມສົມດູນ. ຕົວເລກທີ່ຕິດກັນ, ຕໍ່ສູ້ກັບກັນແລະກັນແລະສ້າງສອງເສັ້ນຂວາງທີ່ແຕກຕ່າງກັບຮ່າງກາຍຂອງພວກມັນເຊິ່ງຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຊົມຕິດຕາມການປະຕິບັດຂອງຮູບແຕ້ມ.

ໃນນິທານພື້ນເມືອງຄລາສສິກ, ຄໍາວ່າ "ການຂົ່ມຂືນ" ໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອ ອ້າງເຖິງການລັກພາຕົວ.

Prometheus Bound (1618)

ອີງໃສ່ການຫຼິ້ນກເຣັກ Prometheus Bound , ຮູບແຕ້ມຄລາສສິກທີ່ມີຊື່ດຽວກັນນີ້ສາມາດຖືກເພີ່ມເຂົ້າໃນບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຮູບແຕ້ມ Peter Paul Rubens ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດ. ອີງຕາມຄວາມຫມາຍຂອງ demigod Prometheus, ລາວໄດ້ໃຫ້ຄວາມລັບຂອງໄຟໃຫ້ກັບຜູ້ຊາຍ, ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ. Zeus ຕອບສະຫນອງໂດຍການລົງໂທດລາວແລະຕີລາວໃສ່ກ້ອນຫີນ, ເຊິ່ງນົກອິນຊີຈະກິນຊີ້ນຂອງລາວທຸກໆມື້.

ໃນວຽກງານນີ້, Rubens ໄດ້ພັນລະນາເຖິງ Prometheus shacked ເທິງພູເຂົາ Caucasus, ໃນຂະນະທີ່ນົກອິນຊີທີ່ໂຫດຮ້າຍຂອງ Jupiter. , ເປັນສັນຍາລັກທີ່ຮູ້ຈັກຂອງ Zeus, ເຫັນໄດ້ວ່າກິນຕັບຂອງລາວ.

Prometheus Bound (1618) ໂດຍ Peter Paul Rubens; ຫໍພິພິທະພັນສິລະປະ Philadelphia, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເມື່ອສ້າງຮູບແຕ້ມນີ້, Rubens ໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກສິລະປະຂອງ Titian ແລະສືບຕໍ່ສ້າງອົງປະກອບທີ່ຫນາແຫນ້ນ. ຄວາມຫນັກຫນ່ວງນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໂດຍຜ່ານວິທີທີ່ Prometheus ເຂົ້າໄປໃນດ້ານລຸ່ມຂອງຮູບ, ໂດຍແຂນຊ້າຍຂອງລາວເກືອບຈະຂະຫຍາຍອອກໄປນອກຜ້າໃບ. ອົງປະກອບສ່ວນຫຼາຍແມ່ນປະກອບດ້ວຍກ້າມຊີ້ນຂອງ Prometheus, ເຊິ່ງ Rubens ໄດ້ແຕ້ມດ້ວຍເຕັກນິກການຫຍໍ້ຕົວສັ້ນລົງ.

ໃນຂະນະທີ່ພື້ນຫຼັງມີຄວາມສຳຄັນອັນດັບສອງ, Rubens ໄດ້ສ້າງສາກຫຼັງທີ່ສວຍງາມ ແລະ ສະຫງົບເພື່ອສົມທົບກັບສາກທີ່ຮຸນແຮງພໍສົມຄວນຂອງ Prometheus ແລະ ນົກອິນຊີ. ຂະນະ​ທີ່​ນົກ​ຈີກ​ເປີດ​ເນື້ອ​ຕົວ​ຂອງ Prometheus ຢ່າງ​ຮ້າຍ​ແຮງ, ນຶ່ງ​ໃນ​ມື​ຂອງ​ມັນ​ຈະ​ຈີກ​ເຂົ້າ​ຕາ​ຂອງ​ມັນ​ຢ່າງ​ເຈັບ​ປວດ​ເພື່ອ​ຈັບ​ເອົາ​ຜູ້​ຖືກ​ລ້າ​ຂອງ​ມັນ​ໄດ້​ດີ​ຂຶ້ນ. ຕາຊ້າຍຂອງລາວ, ເຊິ່ງມຸ່ງເນັ້ນໃສ່ຜູ້ລ້າ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ Prometheus ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມທໍລະມານຂອງລາວຢ່າງຮ້າຍແຮງ, ດ້ວຍຮ່າງກາຍທີ່ບິດບ້ຽວ ແລະທ່າທາງທີ່ແໜ້ນໜາ ບົ່ງບອກເຖິງຄວາມເຈັບປວດອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ລາວເປັນຢູ່.

Marie de' Medici ຮອບວຽນ (1622 – 1624)

ຮູບພາບສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເນັ້ນໃສ່ຊີວິດຂອງພະລາຊິນີເທົ່ານັ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ຮູບສາມຮູບສຸດທ້າຍສະແດງເຖິງຕົວນາງ ແລະ ພໍ່ແມ່ຂອງນາງ. ໂຄງ​ການ​ທີ່​ມີ​ລັກ​ສະ​ນະ​ແລະ​ມີ​ຄວາມ​ໝັ້ນ​ຄົງ, ເຊິ່ງ​ໄດ້​ຖືກ​ອອກ​ແບບ​ໃນ​ສັດ​ສ່ວນ​ທີ່​ກ້າ​ຫານ, ຖືກ​ຄິດ​ວ່າ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ມອບ​ໝາຍ​ໃຫ້​ເທົ່າ​ກັບ​ຊຸດ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ຂອງ Rubens, The Constantine Tapestries (1622 – 1640).

. ເນື່ອງຈາກຊຸດນີ້ເປັນວຽກທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງຫຼາຍ, Rubens ໄດ້ຈ້າງຜູ້ຊ່ວຍເພື່ອທາສີພື້ນຫຼັງ ແລະລາຍລະອຽດຕ່າງໆເພື່ອເລັ່ງຂະບວນການ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ລາວຖືກຜູກມັດທາງກົດໝາຍທີ່ຈະແຕ້ມຮູບທີ່ໜ້າປະທັບໃຈທັງໝົດດ້ວຍຕົວລາວ.

ແທ່ນບູຊາອີກອັນໜຶ່ງທີ່ມອບໃຫ້ Rubens ໂດຍໂບດ St. Michael's Abbey ໃນ Antwerp ແມ່ນ ການປະດັບປະດາຂອງ Magi , ເຊິ່ງລາວໄດ້ແຕ້ມໃນປີ 1624. ປະຕິບັດຕາມເລື່ອງໃນພຣະຄໍາພີຈາກ ປື້ມບັນທຶກຂອງມັດທາຍທີ່ສູນກາງປະມານການບູຊາຂອງລັກສະນະນິດໄສ. ຫຼັງຈາກສໍາເລັດການສຶກສາຂອງລາວໃນປີ 1598, Rubens ໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນນັກແຕ້ມຕົ້ນສະບັບເອກະລາດແລະໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນເດີນທາງໄປອິຕາລີ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ລາວໄດ້ສຶກສາວຽກງານຂອງ ນາຍຊ່າງ Renaissance ເຊັ່ນ Titian , Raphael, Michelangelo, ແລະ Caravaggio, ເຊິ່ງຜົນງານສິລະປະຂອງລາວລ້ວນແຕ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ແບບຂອງລາວຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ.

ຮູບແຕ້ມຂອງສິລະປິນ (1623) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນປີ 1609, Rubens ກາຍເປັນນັກແຕ້ມຮູບຂອງ Albert VII, Archduke of Austria, ແລະ Infanta Isabella Clara Eugenia ຂອງສະເປນ, ເຊິ່ງລາວໄດ້ໃຫ້ການອຸປະຖໍາ. ຄົງຢູ່ໃນຕະຫຼອດຊີວິດຂອງລາວ. ໃນຂະນະທີ່ລາວໄດ້ຮັບຄຸນຄ່າເປັນນັກແຕ້ມຮູບຂອງສານ, Rubens ຍັງເປັນນັກການທູດຂອງສານທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນັບຖືສູງແລະມັກຈະປະຕິບັດຄວາມພະຍາຍາມເກັບກໍາຂໍ້ມູນໃນນາມຂອງລາຊະວົງ, ໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດຫຼາຍຢ່າງສໍາລັບທັງສອງບົດບາດນີ້. ໃນປີ 1610, ລາວໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ໃນເຮືອນໃນ Antwerp ເຊິ່ງຈະກາຍເປັນຫ້ອງສະຕູດິໂອຂອງລາວແລະຕໍ່ມາ, ໄດ້ປ່ຽນເປັນພິພິທະພັນ Rubenshuis.

ໃນຖານະທີ່ເປັນນັກແຕ້ມຮູບທີ່ມີອິດທິພົນທີ່ສຸດທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂື້ນຈາກຍຸກ Flemish Baroque, Rubens ແມ່ນ ເຫັນໄດ້ວ່າເປັນຕົ້ນສະບັບໃນເວລາທີ່ມັນມາກັບອົງປະກອບທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຂອງລາວ.

ໃນແງ່ຂອງການສັນລະເສີນ, Rubens ໄດ້ຮັບປະລິນຍາໂທກຽດຕິຍົດຈາກມະຫາວິທະຍາໄລ Cambridge ໃນປີ 1629 ແລະໃນປີ 2002, ລາວ ການສັງຫານໝູ່ຂອງ Innocents (1611 – 1612) ຮູບແຕ້ມຖືກຂາຍໃນລາຄາ 76.2 ລ້ານໂດລາ ຢູ່ທີ່ການປະມູນຂອງ Sotheby ບໍ່ດົນຫລັງຈາກທີ່ມັນຖືກເກັບຄືນມາ. ໂດຍMagi, Rubens ເປັນທີ່ຮູ້ກັນວ່າໄດ້ແຕ້ມຮູບແຕ້ມຢ່າງໜ້ອຍ 12 ແຜ່ນໃນສາກນີ້, ຍ້ອນວ່າມັນກາຍເປັນຕອນທີ່ທາສີທີ່ສຸດຂອງລາວຈາກຊີວິດຂອງພຣະຄຣິດ.

ນອກຈາກນັ້ນ, ນີ້ຍັງເປັນໜຶ່ງໃນຄວາມມັກສ່ວນຕົວຂອງ Rubens ກັບ ທາສີ. ຮູບແຕ້ມນີ້ຍັງຄົງເປັນສັນຍາລັກທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງຍຸກສະ ໄໝ ຍ້ອນວ່າມັນເປັນຕົວແທນຂອງໂລກເລັກນ້ອຍກ່ອນໂບດ.

ໃນການຕີຄວາມສະເພາະນີ້, Rubens ໄດ້ພັນລະນາເຖິງສາມ Magi. ຕົວ​ເລກ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ໄດ້​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ທຸກ​ແຜ່ນ​ດິນ​ແລະ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ທີ່​ໄດ້​ຍິນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ເກີດ​ຂອງ​ພຣະ​ຄຣິດ​ແລະ​ມາ​ພ້ອມ​ກັບ​ຂອງ​ຂວັນ​ສໍາ​ລັບ​ເດັກ​ນ້ອຍ. ໃນຂະນະທີ່ກຸ່ມທັງໝົດກຳລັງແນມເບິ່ງນາງມາຣີທີ່ງຽບສະຫງົບ, ນາງໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນຈຸດປະສານງານທີ່ສຳຄັນອັນໜຶ່ງໃນວຽກງານ. ຈຸດ​ສຸມ​ທີ່​ສຳຄັນ​ອີກ​ຢ່າງ​ໜຶ່ງ​ແມ່ນ​ຮູບ​ຮ່າງ​ທີ່​ຄຸ​ເຂົ່າ​ລົງ​ມາ​ຫາ​ພຣະ​ຄຣິດ, ຜູ້​ທີ່​ຖືກ​ລະ​ບຸ​ວ່າ Gaspar. ນຸ່ງຊຸດສີຂາວ, Gaspar ສະເຫນີຂອງຂັວນຂອງກໍາປູສໍາລັບພຣະເຢຊູແລະວາງໄວ້ເທິງຫມອນຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ. ; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Rubens ໄດ້ນໍາສະເຫນີກຸ່ມທີ່ມີສີສັນຫຼາຍໃນ ການປະດັບປະດາຂອງ Magi , ດັ່ງທີ່ເຫັນຜ່ານເສື້ອຄຸມສີສົດໃສທີ່ໃສ່ໂດຍ ທຸກຄົນ. ມັນໄດ້ຖືກກ່າວວ່າ Rubens ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເປັນແບບຢ່າງຂອງ Virgin Mary ຫຼັງຈາກພັນລະຍາທໍາອິດຂອງລາວ, Isabella Brant. ຮູບແຕ້ມນີ້ມີຢູ່ໃນຖານະເປັນສິລະປະອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງ Rubens ທີ່ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນທີ່ສຸດເມື່ອເບິ່ງ.ວຽກງານ, ເຊັ່ນ: ຖູແຂ້ວທີ່ສາມາດຮັກສາຄວາມສົດຊື່ນໄຫຼວຽນໄປມາໃນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບທີ່ໃຫ້ກຽດການເກີດຂອງພະເຍຊູ.

Venus ແລະ Adonis (1635 – 1638)

ການເອົາຫົວເລື່ອງຂອງຮູບແຕ້ມຂອງລາວຈາກ Metamorphoses Ovid ຂອງນັກກະວີ Roman, Rubens ໄດ້ສ້າງ Venus ແລະ Adonis ລະຫວ່າງ 1635 ແລະ 1638. ນິທານບູຮານເລົ່າເລື່ອງທີ່ໂສກເສົ້າຂອງດາວພະຫັດ, ຜູ້ຖືກລູກທະນູຂອງ Cupid ແທງໂດຍບັງເອີນ ແລະຕົກຫລຸມຮັກກັບນາຍພານທີ່ໜ້າຮັກແຕ່ຕາຍ, Adonis. ເຖິງວ່າຈະມີສິ່ງດັ່ງກ່າວ, Adonis ຍັງຄົງບໍ່ສົນໃຈກັບສະເຫນ່ຂອງ Venus ແລະເຕືອນໄພອັນຕະລາຍແລະສືບຕໍ່ລ່າສັດ, ໃນທີ່ສຸດກໍ່ຖືກແທງຕາຍໂດຍຫມູປ່າ. ໃນງານສິລະປະຂອງ Rubens, ລາວໄດ້ສະແດງສາກຂອງການລາກ່ອນພວກເຂົາຈາກກັນ.

ເມື່ອເບິ່ງວຽກງານ, ຕົວເລກສາມຕົວຢູ່ກາງສັ່ງໃຫ້ຄວາມສົນໃຈຂອງພວກເຮົາ, ຍ້ອນວ່າ Venus, Adonis, ແລະ Cupid ແມ່ນ. ເຫັນວ່າມີການຕິດພັນກັນ.

Venus ແລະ Adonis (c. mid-1630s) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, CC0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຈາກບ່ອນນັ່ງຂອງນາງຢູ່ທີ່ໂຄນຕົ້ນໄມ້, Venus ເປືອຍກາຍໂນນລົງໄປໃຈກາງຂອງອົງປະກອບຢ່າງສະຫງ່າງາມເພື່ອຂໍຮ້ອງໃຫ້ Adonis ຢູ່. ນາງອ່ອນໂຍນດຶງລາວມາຫານາງດ້ວຍການສະແດງຄຳອ້ອນວອນຢູ່ໜ້າຂອງນາງ, ໃນຂະນະທີ່ພະເຈົ້າເດັກນ້ອຍແຫ່ງຄວາມຮັກດຶງຂາເບື້ອງຂວາຂອງລາວຢ່າງເຄັ່ງຄັດໃນຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອຮັກສາລາວໃຫ້ປອດໄພ. ນຸ່ງເສື້ອຜ້ານ້ອຍໆສອງອັນ ແລະຕຸ້ມຫູຢອດໄຂ່ມຸກທີ່ລຽບນຽນອັນໜຶ່ງ, Venus ປະກົດວ່າເປັນເທບທິດາທີ່ສະຫງ່າງາມ.

ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, Adonis ປະກົດວ່າເປັນຮູບປັ້ນຂອງຊາວກຣີກທີ່ສົມບູນແບບ, ໂດຍມີກ້າມກ້າມຂອງແຂນຂາຂອງລາວເນັ້ນໃສ່ຄວາມສະຫງ່າງາມ. ພະລັງແລະຄວາມແຂງແຮງຂອງຮ່າງກາຍທີ່ອ່ອນຂອງລາວ.

ໃສ່ເສື້ອຄຸມສີແດງທີ່ມີຊີວິດຊີວາ, Adonis ໂດດເດັ່ນເມື່ອປຽບທຽບກັບທ້ອງຟ້າສີຟ້າອ່ອນແລະ Venus ແລະ Cupid ຈືດໆ. ເຖິງແມ່ນວ່າລາວກໍາລັງຈະຍ່າງອອກໄປ, Adonis ແລະ Venus ສ້າງຮູບສາມຫລ່ຽມກາງຂະຫນາດໃຫຍ່ໂດຍຜ່ານແຂນຂອງພວກເຂົາທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັນ, ເຊິ່ງນັ່ງຢູ່ເຄິ່ງກາງຂອງອົງປະກອບ. ໃນພື້ນທີ່ນີ້, ເຄື່ອງນຸ່ງແລະການສະແດງອອກຂອງທັງສອງຍັງຄົງອ່ອນໂຍນ, ອ່ອນໂຍນ, ແລະຄວາມຮັກ.

ພຣະຄຸນສາມຢ່າງ (1639)

The ຮູບແຕ້ມສຸດທ້າຍລວມຢູ່ໃນລາຍການສິລະປະທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງ Peter Paul Rubens ຂອງພວກເຮົາແມ່ນ The Three Graces , ເຊິ່ງໄດ້ແຕ້ມໃນປີ 1639. ພິຈາລະນາເລື່ອງອື່ນ.ຈາກ mythology ກເຣັກ, Rubens ນໍາສະເຫນີສາມ Graces, ຜູ້ທີ່ເປັນ goddesses ແລະລູກສາວຂອງ Zeus. ລາວໄດ້ສະແດງຫົວຂໍ້ນີ້ຫຼາຍຄັ້ງຕະຫຼອດການເຮັດວຽກຂອງລາວແຕ່ຕໍ່ມາໄດ້ປ່ຽນຮູບແບບຂອງລາວເພື່ອໃຫ້ມັນໄດ້ຮັບໄຊຊະນະໃນແບບເກົ່າແກ່ຄລາສສິກ. The Three Graces ແມ່ນໜຶ່ງໃນສິລະປະສຸດທ້າຍທີ່ Rubens ຜະລິດ, ໂດຍຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວຍັງຄົງຢູ່ໃນຄໍເລັກຊັນສ່ວນຕົວຂອງລາວຈົນກວ່າລາວຈະຕາຍ.

ໃນງານສິລະປະຂອງ Rubens, ເທບທິດາສາມອົງ. ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການຕິດແຂນກັນເພື່ອສ້າງເປັນວົງທີ່ແຫນ້ນແຫນ້ນເພື່ອໃຫ້ຫນຶ່ງໃນນັ້ນມີກັບຄືນໄປບ່ອນຂອງພວກເຂົາກັບຜູ້ຊົມ. Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຕາມນິທານບູຮານ, ເທບພະເຈົ້າເຫຼົ່ານີ້ທີ່ຮູ້ຈັກກັນໃນນາມ Aglaia, Euphrosine, ແລະ Thalia, ເປັນຍິງພົມມະຈັນທີ່ຮັບໃຊ້ເທບທິດາ. Aphrodite ແລະເຮັດວຽກຢູ່ໃນງານລ້ຽງເພື່ອສົ່ງເສີມແລະຊຸກຍູ້ໃຫ້ຄວາມສຸກຂອງຊີວິດ. ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນໃນນາມເທບທິດາແຫ່ງສະເໜ່ທີ່ເປັນມິດ, ການກະທຳອັນເອື້ອເຟື້ອເພື່ອແຜ່, ແລະຄວາມກະຕັນຍູ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ຄຸນລັກສະນະຂອງຄວາມສະໜິດສະໜົມ, ມີພະລັງ, ຄວາມໜ້າຮັກ, ແລະ ການສົນທະນາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແກ່ຜູ້ຄົນ.

ດ້ວຍຜິວໜັງທີ່ໂປ່ງໃສຂອງພວກມັນເຮັດໃຫ້ເທບທິດາມີຄວາມສະຫວ່າງຢ່າງເຫັນໄດ້ຊັດ, ຮ່າງກາຍຂອງພວກມັນເບິ່ງຄືວ່າ ສ່ອງແສງຄືກັບແສງທີ່ດຶງຜູ້ຊົມເຂົ້າມາໃນງານສິລະປະ. ເຖິງວ່າຈະມີການນຸ່ງເສື້ອບໍ່ມີຫຍັງນອກ ເໜືອ ຈາກຮອຍເປື້ອນທີ່ໂປ່ງໃສ, ສາມ Graces ເບິ່ງຄືວ່າມີຄວາມສະດວກສະບາຍຢ່າງສົມບູນເມື່ອພວກເຂົາເຄື່ອນຍ້າຍຢ່າງສະຫຼາດກັບກັນແລະກັນ.ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ສວຍງາມແລະສວຍງາມ. ເທບທິດາຖືກກອບເປັນສ່ວນກາງຂອງອົງປະກອບໂດຍຕົ້ນໄມ້ຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍ, cornucopia ສີທອງຢູ່ເບື້ອງຂວາ, ແລະດ້ວຍພວງມາລາທີ່ມີສະເຫນ່ຂອງດອກໄມ້ທີ່ຫ້ອຍຢູ່ເຫນືອພວກມັນ.

ຕະຫຼອດອາຊີບອັນຍາວນານຂອງລາວ, Peter Paul Rubens ໄດ້ສືບຕໍ່ສ້າງວຽກງານສິລະປະທີ່ເປັນສັນຍາລັກຫຼາຍ. ຮູບແຕ້ມຂອງລາວສ່ວນຫຼາຍແມ່ນງາມ ແລະສະຫງ່າງາມຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ, ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ພັນລະນາເຖິງເລື່ອງລາວໃນພຣະຄຳພີ ແລະ ນິທານເລື່ອງນິທານ. ໃນໄລຍະ 10 ປີທີ່ຜ່ານມາຂອງຊີວິດຂອງລາວ, Rubens ໄດ້ສຸມໃສ່ສະເພາະກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ຂອງ mythology, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຄວາມຊໍານິຊໍານານທີ່ມີລາຍເຊັນຂອງລາວໃນຮູບໂປ້ເປືອຍຂອງແມ່ຍິງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ລາວໄດ້ຮັບການຍອມຮັບທົ່ວໂລກ. ຖ້າທ່ານມັກອ່ານຮູບແຕ້ມ Peter Paul Rubens ຂ້າງເທິງນີ້, ພວກເຮົາຂໍແນະນຳໃຫ້ທ່ານຄົ້ນຄວ້າເລື່ອງອື່ນໆ.

ລອງເບິ່ງເວັບສະຕໍຣີຮູບແຕ້ມ Rubens ຂອງພວກເຮົາທີ່ນີ້!

ຄຳຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ <5

ເຄີຍເຮັດຮູບແຕ້ມ Rubens ບໍ?

ໃນຖານະນັກຈິດຕະກອນ, Rubens ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບຮູບແຕ້ມທີ່ໜ້າປະທັບໃຈທີ່ເພິ່ນໄດ້ຜະລິດເປັນສີລະລຶກຂອງລາຊະວົງຂອງຊາວອອສເຕຣຍ, ພ້ອມທັງສິລະປະທີ່ເພິ່ນໄດ້ຮັບມອບໝາຍໃຫ້ເຮັດ. ເຖິງວ່າຈະມີສິ່ງນີ້, ກ່ອນທີ່ຈະປະຕິບັດບາງວຽກງານທີ່ໃຫຍ່ກວ່າແລະທ້າທາຍຫຼາຍຂອງລາວ, Rubens ຈະແຕ້ມອົງປະກອບຂອງລາວອອກ. ເຄື່ອງຫມາຍເບື້ອງຕົ້ນເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນຮູບແຕ້ມ Rubens; ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ລາວຈະທາສີໃສ່ພວກມັນສະເໝີເພື່ອໃຫ້ງານສິລະປະຂອງລາວສຳເລັດ.

ສິ່ງທີ່ເປັນສັນຍາລັກກ່ຽວກັບ ຄວາມສູງຂອງກາ Rubens Sketch?

ໃນ​ປີ 1611, Rubens ໄດ້​ຮັບ​ມອບ​ໝາຍ​ໃຫ້​ສ້າງ​ຮູບ​ສາມ​ຫລ່ຽມ​ຂອງ The Elevation of the Cross ສຳລັບ​ໂບດ St. Walburga. Rubens ຍັງໄດ້ສ້າງນ້ໍາມັນທີ່ມີຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າຢູ່ໃນຮູບແຕ້ມເຈ້ຍທີ່ພັນລະນາເຖິງ scene ດຽວກັນ, ເຊິ່ງຖືກເບິ່ງວ່າເປັນຫນຶ່ງໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວສໍາລັບວຽກງານສິລະປະທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ. ຍ້ອນວ່າໂບດຕົ້ນສະບັບທີ່ Rubens ໄດ້ສ້າງຮູບແຕ້ມຂອງລາວໄດ້ຖືກທໍາລາຍຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, triptych ປະຈຸບັນຖືກແຂວນຢູ່ໃນວິຫານ Our Lady ໃນ Antwerp, ໃນຂະນະທີ່ຮູບແຕ້ມເຈ້ຍແມ່ນຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນ Louvre ໃນປາຣີ.

ທັງໝົດເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ພິສູດວ່າເປັນລັກສະນະສຳຄັນຂອງສິລະປະບາໂຣກ, ເຊິ່ງພວກເຮົາຈະເບິ່ງຂ້າງລຸ່ມນີ້.<2

ການເປືອຍກາຍຍິງທີ່ໜ້າລັງກຽດ

ການພັນລະນາການເປືອຍກາຍຂອງຜູ້ຍິງໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອພາຍໃນສິລະປະແບບບາໂຣກ, ໂດຍສະເພາະເມື່ອໃຊ້ໃນຮູບແຕ້ມຂອງທິວທັດ. Rubens ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຫຼາຍສໍາລັບວິທີທີ່ລາວແຕ້ມຮູບແມ່ຍິງໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ຍ້ອນວ່າລາວສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເລືອກແຕ້ມແມ່ຍິງທີ່ມີຮູບຮ່າງອ່ອນໆແລະ curvaceous. Rubens ຕໍ່ມາໄດ້ຖືກພິຈາລະນາວ່າເປັນຕົວຢ່າງທີ່ສົມບູນແບບຂອງນັກສິລະປິນ "ສຸພາບບຸລຸດ", ຍ້ອນວ່າລາວໄດ້ກາຍເປັນຕົ້ນສະບັບຂອງນັກສິລະປິນມືອາຊີບສູງສຸດທີ່ສາມາດເຄື່ອນຍ້າຍລະຫວ່າງວົງການສິລະປະແລະການເມືອງໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ.

ຄໍາຕັດສິນຂອງປາຣີ (c. 1632-1635) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ WikimediaCommons

ການພັນລະນາລາຍເຊັນຂອງ Rubens ກ່ຽວກັບຮູບແບບເພດຍິງໃນທີ່ສຸດກໍ່ເຮັດໃຫ້ຄໍາວ່າ "Rubenesque" ພັດທະນາ, ເຊິ່ງຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອພັນລະນາວິທີການບາງອັນທີ່ລາວແຕ້ມຮູບເປືອຍໆຂອງລາວ. ໃນມື້ນີ້, ນີ້ຍັງຄົງເປັນຄໍາທີ່ຮັບຮູ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງແລະຍັງຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອພັນລະນາການ nudes ຮູບຮ່າງ. Rubens ຍັງໄດ້ນໍາໃຊ້ຮູບແບບທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງລາວໃນການພັນລະນາການເປືອຍກາຍຜູ້ຊາຍ; ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ມັນແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.

ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ ເພິ່ນໄດ້ທາສີຜູ້ຊາຍເປັນຕົວໃຫຍ່, ໂຕໃຫຍ່ ແລະ ມີພະລັງ, ເຊິ່ງໄດ້ເຕືອນຜູ້ຊົມກ່ຽວກັບຕົວລະຄອນທີ່ Michelangelo ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ແຕ້ມໃສ່ເພດານຂອງໂບດ Sistine.

ສີ

ນອກເໜືອໄປຈາກການພັນລະນາຂອງຮູບແບບຜູ້ຍິງແລ້ວ, Rubens ຍັງເປັນຜູ້ທີ່ເຊື່ອຫຼາຍໃນສີ. ໃນຖານະທີ່ເປັນແຟນຂອງ ນັກສິລະປິນ Renaissance ອິຕາລີ Titian ແລະລັກສະນະຂອງການແຕ້ມຮູບ Venetian, Rubens ເລືອກທີ່ຈະເນັ້ນໃສ່ສີໃສ່ການແຕ້ມຮູບໃນຮູບແຕ້ມທັງຫມົດຂອງລາວ. ລາວໄດ້ໃຊ້ຮູບແບບນີ້ໃນສິລະປະ Baroque ຂອງລາວແລະສືບຕໍ່ໃຊ້ສີທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ເພີ່ມຄວາມອຸດົມສົມບູນແລະລະຄອນໃນວຽກງານຂອງລາວ. ສ້າງ​ຮູບ​ແຕ້ມ​ທີ່​ຈັບ​ອົກ​ຈັບ​ໃຈ​ທີ່​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ເຂັ້ມ​ແຂງ​ແລະ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​. ຍ້ອນວ່າຮູບແຕ້ມຂອງລາວສ່ວນໃຫຍ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງກຸ່ມຂອງບຸກຄົນ, Rubens ສາມາດເກັບກໍາຄວາມສໍາຄັນຂອງການເຄື່ອນໄຫວໂດຍຜ່ານການສະແດງຕົວເລກບິດ. ອັນນີ້ຍັງໄດ້ສ້າງເສັ້ນທາງສາຍຕາທີ່ແຕກຕ່າງກັນສໍາລັບຜູ້ຊົມທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມ, ຍ້ອນວ່າມັນເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ສຶກວ່າການບັນຍາຍຂອງຮູບແຕ້ມແມ່ນ.ພັດທະນາຢູ່ທາງໜ້າເຂົາເຈົ້າ.

ງານລ້ຽງຂອງ Venus (1636-1637) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

12 ອັນດັບຮູບແຕ້ມ Peter Paul Rubens ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງພວກເຮົາ

ຕະຫຼອດອາຊີບຂອງລາວ, Rubens ໄດ້ສ້າງຮູບແຕ້ມທີ່ສວຍງາມຫຼາຍຮູບທີ່ຍັງຖືກກ່າວເຖິງໃນທຸກມື້ນີ້. ໃນຖານະເປັນຈິດຕະກອນຂອງສານ, ລາວໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ສ້າງຮູບແຕ້ມຂອງລາຊະວົງຫຼາຍ, ນອກເຫນືອໄປຈາກຄະນະກໍາມະປະຈໍາວັນຂອງລາວກ່ຽວກັບຮູບຄົນແລະພູມສັນຖານ. Rubens ເຖິງແມ່ນໄດ້ຜະລິດຮູບແຕ້ມຕົນເອງສອງສາມຄັ້ງໃນສະ ໄໝ ຂອງລາວ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບຄວາມຊົມເຊີຍເຊັ່ນກັນ.

ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເລືອກພຽງແຕ່ 12 ຮູບແຕ້ມ Peter Paul Rubens ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນວຽກງານສິລະປະທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງລາວ, ມີຫຼາຍອັນສາມາດເພີ່ມເຂົ້າໃນ ລາຍຊື່ຂອງພວກເຮົາ.

ຮູບຄົນຂີ່ມ້າຂອງ Duke of Lerma (1603)

ຮູບແຕ້ມທຳອິດໃນລາຍຊື່ຂອງ Peter Paul ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງພວກເຮົາ Rubens artworks ແມ່ນ Equestrian Portrait of the Duke of Lerma , which was painted in 1603. Rubens ໄດ້ສ້າງຮູບຊີວິດຂະຫນາດນີ້ຂອງ Francisco Gómez de Sandoval, Duke of Lerma ທໍາອິດ, ຜູ້ທີ່ເປັນລັດຖະມົນຕີທໍາອິດຂອງສະເປນຢູ່ທີ່ ເວ​ລາ. ໂດຍພັນລະນາໃຫ້ລາວຢູ່ເທິງມ້າຂາວ,Rubens ຊີ້ບອກເຖິງສະຖານະພາບຂອງ Duke ໃນຖານະຫົວຫນ້າກອງທັບແອສປາໂຍນເຊັ່ນກັນ. ນຸ່ງເສື້ອຫຸ້ມເກາະເຄິ່ງຊຸດ ແລະຖືໄມ້ເທົ້າຂອງຜູ້ປົກຄອງ, Duke ປະກົດວ່າມີຄວາມພູມໃຈໃນຂະນະທີ່ລາວນັ່ງຢູ່ເທິງມ້າທີ່ເໝາະສົມຂອງລາວ ແລະ ແນມເບິ່ງຜູ້ຊົມຢ່າງໝັ້ນໃຈ.

ຍ້ອນວ່າ Duke ຖືກວາງໄວ້ຢູ່ເບື້ອງໜ້າຂອງຮູບແຕ້ມ. , ຮູບຮ່າງຂອງລາວກາຍເປັນຈຸດປະສານງານຫຼັກຂອງວຽກງານ ແລະກອບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງລາວໃຊ້ພື້ນທີ່ຫຼາຍທີ່ສຸດ.

ນອກຈາກນັ້ນ, ການແນມເບິ່ງທີ່ໝັ້ນໃຈຂອງລາວປະກົດວ່າບໍ່ປ່ຽນແປງ, ຄືກັບວ່າຜູ້ຊົມທີ່ກ້າທີ່ຈະເບິ່ງໄປໄກ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນພື້ນຖານ, ທ່ານສາມາດເບິ່ງ cavalry ຂີ່ເຂົ້າໄປໃນຮົບ, ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີຜູ້ນໍາຂອງເຂົາເຈົ້າໃນຂະນະນັ້ນ. Rubens ໄດ້ຮັບການດູແລຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງເພື່ອສະແດງເຖິງ Duke ແລະມ້າຂອງລາວໃນລັກສະນະທີ່ມີພະລັງທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້, ໃນຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອເນັ້ນຫນັກໃສ່ຄວາມຮູ້ຂອງລາວກ່ຽວກັບຮູບປັ້ນຄລາສສິກແລະວິພາກວິພາກ.

ຮູບຄົນຂີ່ມ້າ Duke of Lerma (1603) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Rubens ໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງລະມັດລະວັງຕໍ່ອົງປະກອບທີ່ນ້ອຍກວ່າທັງໝົດໃນຮູບແຕ້ມນີ້, ລວມທັງຮູບທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ. ຄໍອັນອ່ອນໂຍນຂອງ Duke ບົ່ງບອກເຖິງຄວາມອ່ອນໂຍນຂອງມັນຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ເສື້ອຄຸມຂອງລາວຖືກທາສີດ້ວຍຄວາມສະຫງ່າງາມ, ແລະເສື້ອຄຸມທີ່ເຫຼື້ອມເປັນເງົາ, ກ້ານຄໍ, ແລະສາຍແຂນຂອງມ້າໄດ້ເພີ່ມການພັນລະນາໃນຊີວິດຈິງຂອງມັນ. ລາຍ​ລະ​ອຽດ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ໄດ້​ພິ​ສູດ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ເປັນ​ອົງ​ປະ​ກອບ​ທີ່​ສໍາ​ຄັນ​ຂອງ​ແບບ Baroque​, ເຊິ່ງ​ໄດ້​ຊ່ວຍ​ເຮັດ​ໃຫ້​ວຽກ​ງານ​ສິ​ລະ​ປະ​ຂອງ​ຕົນ​ບໍ່​ມີ​ເວ​ລາ​.

​ໂດຍ​ຜ່ານ​ໂຄງ​ສ້າງ​ທີ່Rubens ທີ່ໃຊ້ໃນຮູບແຕ້ມນີ້, ລາວໄດ້ສິ້ນສຸດການສ້າງແບບຈໍາລອງທີ່ຮູບພາບນັກຂີ່ມ້າໃນອະນາຄົດແມ່ນອີງໃສ່.

Honeysuckle Bower (1609)

ຫຼັງຈາກໃຊ້ເວລາແປດປີໃນອິຕາລີ, Rubens ກັບຄືນໄປ Antwerp ໃນປີ 1609 ແລະແຕ່ງງານກັບພັນລະຍາທໍາອິດຂອງລາວ, Isabella Brant. ລາວສ້າງ Honeysuckle Bower ເພື່ອເປັນຮູບຕົນເອງຂອງຄູ່ຮັກກ່ອນແຕ່ງງານ. ເທົ່າທີ່ຖ່າຍຮູບໄປ, ສິລະປະຂອງ Rubens ຖືວ່າມີຄວາມປະທັບໃຈພໍສົມຄວນ, ຍ້ອນວ່າລາວໄດ້ໃຊ້ຜ້າໃບຍາວເຕັມຮູບເພື່ອພັນລະນາເຖິງບຸກຄົນ 2 ຄົນ.

ຄູ່ຜົວເມຍແມ່ນນັ່ງຢູ່ໃນສາຂາຂອງສາຍນໍ້າເຜິ້ງ. , ຊຶ່ງເປັນບ່ອນທີ່ຊື່ຂອງຮູບແຕ້ມມາຈາກ. ເຖິງວ່າຈະມີອາຍຸແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, Rubens ແລະພັນລະຍາຂອງລາວກໍ່ເປັນຄູ່ທີ່ເຄົາລົບນັບຖືຢູ່ທີ່ນີ້.

Honeysuckle Bower (1609-1610) ໂດຍ Peter Paul Rubens; Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ນຸ່ງໂດຍ Rubens ແລະ Isabella ສະເໜີໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເປັນຄູ່ຮັກຄົນຊັ້ນກາງທີ່ມີກຽດສູງ. ເມື່ອເບິ່ງສອງຊຸດ, ເບິ່ງຂອງ Rubens ແມ່ນອ່ອນໂຍນກວ່າເມື່ອປຽບທຽບກັບພັນລະຍາຂອງລາວ. ລາວພຽງແຕ່ໃສ່ເສື້ອຄຸມທີ່ບົ່ງບອກເຖິງຄວາມເປັນສຸພາບບຸລຸດມີຄວາມຊັບຊ້ອນ, ໃນຂະນະທີ່ພັນລະຍາຂອງລາວໄດ້ໃສ່ຊຸດເສື້ອຍືດທີ່ຫຼູຫຼາ ແລະ ງົດງາມດ້ວຍຜ້າໄໝ taffeta ສີເຫຼົ້າແວງ, ຄົບຊຸດດ້ວຍ ruff frill ຂະຫນາດໃຫຍ່ແລະຫມວກ. ສະຖານທີ່ຂອງຮູບແຕ້ມໄດ້ຖືກຄິດວ່າເປັນເດີ່ນພາຍໃນຂອງເຮືອນຂອງພວກເຂົາ, ບ່ອນທີ່ Isabella ປູກສວນດອກໄມ້ແລະພືດຜັກ.

ຈັບມືກັນ, Rubens ແລະພັນລະຍາຂອງລາວໄດ້ເອື່ອຍອີງຕໍ່ກັນແລະກັນໃນຂະນະທີ່ຮັກສາຄວາມສຸພາບ. ແນມເບິ່ງຜູ້ເບິ່ງ.

ສັນຍາລັກຕ່າງໆຂອງຄວາມຮັກແລະການແຕ່ງງານສາມາດເຫັນໄດ້ອ້ອມຮອບຄູ່ຜົວເມຍໃນຮູບແຕ້ມ. ທັງສອງຕົ້ນ honeysuckle ແລະສວນກາງແຈ້ງແມ່ນຖືວ່າເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມຮັກແບບດັ້ງເດີມ, ໃນຂະນະທີ່ການຈັບມືຂວາຂອງກັນແລະກັນເປັນຕົວແທນຂອງ Rubens ແລະ Isabella ຜ່ານການແຕ່ງງານ. ວິທີການທີ່ອ່ອນໂຍນແລະຮັກແພງທີ່ Rubens ປະຕິບັດກັບຮູບແຕ້ມນີ້ສະທ້ອນເຖິງຄວາມໃກ້ຊິດຂອງໂອກາດຮ່ວມກັນ.

ການລ້ຽງໄມ້ກາງແຂນ (1610 – 1611)

ແທ່ນບູຊາທຳອິດທີ່ສ້າງລາຍການສິລະປະຂອງ Peter Paul Rubens ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດແມ່ນ ການລ້ຽງໄມ້ກາງແຂນ . ຫຼັງຈາກທີ່ລາວກັບຄືນໄປ Antwerp, Rubens ໄດ້ຖືກມອບຫມາຍໃຫ້ທາສີທີ່ສໍາຄັນນີ້ແທ່ນບູຊາໃນປີ 1610 ແລະສຳເລັດວຽກງານອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນປີຕໍ່ມາ. ຍ້ອນວ່າຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ມາຈາກຄໍານິຍາມຂອງພຣະຄໍາພີຈາກພຣະກິດຕິຄຸນຂອງ Matthew, Rubens ໄດ້ພັນລະນາເຖິງພຣະຄຣິດຢູ່ເທິງໄມ້ຄຶງຂອງພຣະອົງຍ້ອນວ່າມັນຖືກຍົກຂຶ້ນຢູ່ໃນຕໍາແຫນ່ງຕັ້ງຊື່.

ກ່ອນທີ່ຈະເລີ່ມຕົ້ນການແຕ້ມຮູບຂອງສິ້ນ, ຈໍານວນຫຼາຍໃນເບື້ອງຕົ້ນ “ການຍົກໄມ້ກາງແຂນ” ແຕ້ມຮູບ Rubens ສ້າງຂຶ້ນໂດຍນັກສິລະປິນ. Peter Paul Rubens, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ກະດານກາງມີພຣະຄຣິດເປັນອົງປະກອບຕົ້ນຕໍ, ຍ້ອນວ່າມັນສະແດງເຖິງຈຸດສູງສຸດຂອງຮູບແຕ້ມທີ່ເຄັ່ງຕຶງແລະມີຄວາມຮູ້ສຶກ. ກະດານສອງຂ້າງ, ເຊິ່ງປະກອບດ້ວຍຜູ້ທີ່ເບິ່ງໄປໃນ scene ຕົ້ນຕໍ, ສະແດງປະຕິກິລິຍາທີ່ຮຸນແຮງແລະແຮງກ້າຂອງຜູ້ທີ່ໂສກເສົ້າຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບໂຈນສອງຄົນທີ່ຢູ່ຂ້າງຫນ້າຈະຖືກຄຶງຢູ່ເບື້ອງຂວາ. ກະດານກາງສະແດງໃຫ້ເຫັນການລະເບີດຂອງການປະຕິບັດແລະຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນຂອງພຣະຄຣິດ, ດ້ວຍເຕັກນິກຂອງເສັ້ນຂວາງ foreshortening ຍົກລະດັບ scene ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມກົດດັນທີ່ເຂັ້ມແຂງແລ້ວ.

ໃນຂະນະທີ່ກະດານກາງປະກອບເປັນອົງປະກອບຕົ້ນຕໍທົ່ວໄປ. , ຮ່າງກາຍທີ່ເນັ້ນຫນັກຂອງພຣະຄຣິດມີຢູ່ເປັນຈຸດປະສານງານຕົ້ນຕໍ. ໃນຂະນະທີ່ລາວຖືກລ້ອມຮອບດ້ວຍຜູ້ຊາຍທີ່ແຂງກະດ້າງທີ່ຕໍ່ສູ້ເພື່ອຍົກ, ຍູ້, ແລະດຶງພາລະອັນຫນັກຫນ່ວງ, scene ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເຄັ່ງຕຶງທາງດ້ານຮ່າງກາຍແລະຈິດໃຈທີ່ມີປະສົບການໃນຂະນະທີ່ຕາແລະຮູບລັກສະນະຂອງເຂົາເຈົ້າ.