C olors ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນ. ຢູ່ໃນມືຂອງນັກສິລະປິນ monochromatic, ສີສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຜູ້ຊົມແລະແມ້ກະທັ້ງການປ່ຽນເສັ້ນທາງປະຫວັດສາດ. ມັນບໍ່ແປກທີ່, ທີ່ນັກສິລະປິນບາງຄົນໄດ້ເລືອກທີ່ຈະຄົ້ນຫາຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງສີໂດຍຜ່ານຂໍ້ຈໍາກັດ. ໂດຍການສຸມໃສ່ສີໃດນຶ່ງ, ນັກສິລະປິນໄດ້ເປີດປະຕູສູ່ຄວາມເລິກຂອງການຮັບຮູ້, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການຊີ້ໄປເຖິງທາງວິນຍານ ຫຼືຄວາມບໍ່ມີສິ່ງໃດ. ຕົວຂອງມັນເອງເປັນສີຫນຶ່ງ, ລວມທັງສີຂາວຫຼືສີດໍາເພື່ອ manipulate ໂຕນ. ຄໍານິຍາມຂອງ monochromatic ໃນສິລະປະແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ແນ່ນອນວ່າຮູບພາບທໍາອິດທີ່ສຸດໃນໂລກແມ່ນ monochrome ເປັນຮູບແຕ້ມ prehistoric ເຕັກໂນໂລຊີ predated ເມັດສີ.

ຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ, ດົນນານຫລັງຈາກມະນຸດໄດ້ພັດທະນາສີ kaleidoscopic spectrum, ນັກສິລະປິນຈໍານວນຫຼາຍສືບຕໍ່. ເລືອກເອົາພຽງແຕ່ອັນດຽວ.

ປະຫວັດຂອງຮູບແຕ້ມ monochromatic ໃນສິລະປະຕາເວັນຕົກ

ໃນສະຕະວັດທີ 12, ຄໍາສັ່ງຂອງ monastic ໃນຕອນຕົ້ນທີ່ເອີ້ນວ່າ Cistercians ໄດ້ເລີ່ມຮັບເອົາຄວາມງາມສະເພາະທີ່ກໍານົດໂດຍຫົວ. ຂອງຄໍາສັ່ງຂອງພວກເຂົາ, Bernard of Clairvaux. ໃນປີ 1134, ລາວໄດ້ລວບລວມເອກະສານນິຕິກໍາທໍາອິດກ່ຽວກັບຄວາມງາມທີ່ກໍານົດວ່າການຕົກແຕ່ງທັງຫມົດໃນວັດ Cistercian ຂອງລາວຈະເຮັດພຽງແຕ່ສີດໍາແລະສີຂາວເທົ່ານັ້ນ. . ວັດຂອງພຣະອົງມີຈຸດປະສົງເປັນບ່ອນສະຫງົບງຽບການແກ້ໄຂແມ່ນອີກເທື່ອຫນຶ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ palettes ສີທີ່ຈໍາກັດ, ແຕ່ເວລານີ້ດ້ວຍການປະຖິ້ມທັງຫມົດຂອງ gesture.

ນັກສິລະປິນແນວຄວາມຄິດໄວຫນຸ່ມເຊັ່ນ Joseph Kosuth ຈະວິພາກວິຈານ Modernism ສໍາລັບ indulgence ຕົນເອງທ້າທາຍມັນເພື່ອຄົ້ນຫາ Conceptualism. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບນັກແຕ້ມຄລາສສິກ, ນັກສິລະປິນ monochromatic ສືບຕໍ່ຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບການແຕ້ມຮູບໂດຍການຫຼຸດຜ່ອນ palette ຂອງເຂົາເຈົ້າ. ອັນນີ້ເຮັດໃຫ້ການບໍ່ມີຕົວຕົນເພີ່ມເຕີມເຊິ່ງສາມາດເນັ້ນໃສ່ວັດຖຸປະສົງຂອງຮູບແຕ້ມເພື່ອປັບຕົວໃນຮູບແບບຂອງແນວຄວາມຄິດ.

Morris Louis ເປັນໜຶ່ງໃນການຄັດເລືອກຂອງນັກແຕ້ມ Greenberg ຂອງນັກແຕ້ມຫຼັງ Painterly. ຮູບແຕ້ມຂອງລາວ 7 Bronze (1958) ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງຈິດຕະນາການທີ່ຍຶດຖືທ່າທາງທີ່ເກີນຄວາມໝາຍຂອງວັດສະດຸ. ນັກສິລະປິນພຽງແຕ່ໃຊ້ສີຕ່າງໆຢູ່ເທິງຜ້າໃບແລະປ່ອຍໃຫ້ແຮງໂນ້ມຖ່ວງເຮັດສ່ວນທີ່ເຫຼືອ. ອັນນີ້ສົ່ງຜົນໃຫ້ມີນໍ້າໄຫຼລົງລຸ່ມຂອງຂີ້ຕົມ ສີ ochre . ບໍ່ມີຮອຍຂີດຂ່ວນໃດໆ ແລະຈິດຕະນາການໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຮູບແຕ້ມກາຍເປັນຕົວມັນເອງ.

ຫຼັງການແຕ້ມຮູບແບບ Abstraction ແມ່ນວິທີການສ້າງສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນໂດຍເຈດຕະນາເພື່ອຕອບສະໜອງຕໍ່ການສະແດງອອກແບບບໍ່ມີຕົວຕົນ. ເພື່ອຈໍາກັດການສະແດງອອກ, ນັກສິລະປິນເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ທົດລອງການຈໍາກັດສີ.

ການແຕ້ມຮູບແບບ monochromatic, ບາງຄັ້ງ duo-chromatic ມັກຈະມີລັກສະນະເປັນເສັ້ນ, geometric, ເຕັກນິກທີ່ມັກ. ງານວາງສະແດງ MoMA ປີ 1964 ຂອງ Clement Greenberg ຂອງ Post-Painterly Abstraction, ມີອິດທິພົນຕໍ່ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ.ເອີ້ນວ່າການແຕ້ມຮູບ Hard-Edge ແລະ Minimalism.

Minimalism ແລະ Frank Stella

ເນື່ອງຈາກວ່າມັນສືບຕໍ່ເບິ່ງເຂົ້າໄປໃນຕົວມັນເອງ, ສິລະປະ monochrome ຮັກສາຄວາມດິບຂອງການເປີດເຜີຍຕົນເອງແລະການຈໍາລອງ. Frank Stella ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຮູບແຕ້ມ monochrome ຂອງລາວເວົ້າງ່າຍໆວ່າຮູບແຕ້ມແມ່ນພື້ນຜິວຮາບພຽງທີ່ມີສີໃສ່ມັນແລະ "ສິ່ງທີ່ທ່ານເຫັນແມ່ນສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຫັນ".

ຮູບແຕ້ມຂອງລາວເນັ້ນໃສ່ຮູບແບບປະຕິມາກໍາ. ຂອງຜ້າໃບ ແລະສືບຕໍ່ປະເພນີອັນຍາວນານຂອງນັກແຕ້ມຮູບທີ່ໃຊ້ການແຕ້ມຮູບເພື່ອສອນຕົນເອງກ່ຽວກັບການແຕ້ມຮູບ.

Frank Stella ເປັນໜຶ່ງໃນນັກສິລະປິນຄົນທຳອິດທີ່ສາມາດລະບຸໄດ້ວ່າເປັນ Minimalist. Minimalism ແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບຄວາມສູງຂອງມັນໃນຊຸມປີ 1960 ແລະ 70s. ມັນແມ່ນການສັງເຄາະຂອງຄວາມໂນ້ມອຽງທີ່ຂັບເຄື່ອນໂດຍວັດຖຸຂອງ Pop Art ແລະຄວາມໂນ້ມອຽງທີ່ແຂງກະດ້າງຂອງນັກແຕ້ມຫຼັງການແຕ້ມຮູບ. ຮູບແຕ້ມຊຸດຂອງ Stella, ທີ່ຮູ້ກັນໃນນາມ “The Black Paintings”, ແມ່ນຜະລິດຈາກສີ ແລະ ແປງທາງການຄ້າລາຄາຖືກ.

ໃນຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອສຳຫຼວດຫຼັກຂອງມັນ, Stella ຈະທາສີເສັ້ນດ່າງໃສ່ຜ້າໃບ ແລະເອີ້ນມັນວ່າ ມື້.

ເຊັ່ນດຽວກັບໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວ Die Fahne Hoch (1959), Stella ໄດ້ໃຊ້ຜ້າໃບທີ່ຍືດຍາວ ແລະແຖບຜ້າຍືດຂອງມັນ, ເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງລາວໃນການນຳໃຊ້ແຖບລາຍເຊັນຂອງລາວ. ສີດຳ. ຂໍ້ຄວາມທັງໝົດໃນຮູບແຕ້ມ, ລົງເຖິງຄວາມກວ້າງຂອງເສັ້ນ, ໄດ້ຖືກເອົາມາຈາກໂຄງສ້າງຂອງຜ້າໃບນັ້ນເອງ. ດ້ວຍວິທີນີ້, Stella ໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍຈຸດປະສົງຂອງສີ. ອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ, ຄວາມລຽບງ່າຍແມ່ນບໍ່ເຂົ້າໃຈ. ຊື່ຂອງ Stella, Die Fahne Hoch, ແປວ່າ “Raise the Flag”, ຊື່ພາສາເຢຍລະມັນຂອງເພງນາຊີ.

The Rothko Chapel (1965 – 1966)

ໃນຂະນະທີ່ນັກສິລະປິນ Conceptual ແລະ Pop ພະຍາຍາມແຍກສິລະປະອອກຈາກວັດຖຸ, Abstract Expressionists ແລະນັກແຕ້ມສີພາກສະຫນາມຍັງສືບຕໍ່ຄົ້ນຫາຮູບແຕ້ມໂດຍຜ່ານ monochromatism. Rothko ໄດ້ກ້າວໄປໄກກວ່າ Pollock ແລະ Stella ໂດຍການດໍາເນີນການພ້ອມກັນແລະປິດບັງທ່າທາງສິລະປະ. ຮູບແຕ້ມຂອງລາວໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນປະສົບການຂອງພື້ນຜິວຜ້າໃບໂດຍຜ່ານການສໍາຜັດແສງສະຫວ່າງຂອງຈິດຕະນາການ. ຮູບແຕ້ມຂອງ Rothko ຍັງຄົງຮັກສາຄວາມພິຖີພິຖັນ ໃນຂະນະທີ່ໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກອັນສູງສົ່ງ.

“ໂບດ Rothko” ໃນເມືອງ Houston, Texas ໃນເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ຖືກມອບໝາຍໃຫ້ເປັນໂບດກາໂຕລິກ, ແຕ່ບໍ່ດົນມັນກໍກາຍເປັນໂບດທີ່ບໍ່ແມ່ນນິກາຍ, ແລະສາມາດ ແມ່ນແຕ່ດຳເນີນງານໃນຖານະເປັນສາສະ ໜາທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງ ຫຼືບໍ່ເຊື່ອຟັງ. ການຂາດຮູບພາບທາງສາສະຫນາຂອງພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ວິກິດການໃນພາສາຂອງຮູບແຕ້ມທາງສາສະຫນາພື້ນເມືອງ. ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຄິດເຖິງ Malevich ແລະຕັ້ງຄໍາຖາມວ່າມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງຖືກໂຍກຍ້າຍອອກຫຼືປິດບັງ.

ພາຍໃນຂອງໂບດ Rothko ທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນ Houston, Texas, ສະຫະລັດ; Alan Islas, CC BY-SA 4.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ແຕ່ຄວາມດຳເປັນພາບລວງຕາອີກຄັ້ງໜຶ່ງ. ຕົວຈິງແລ້ວ canvases ປະກອບດ້ວຍຫຼາຍຊັ້ນຂອງສີ. ແສງສະຫວ່າງທີ່ໄຫລເຂົ້າມາຈາກແສງສະຫວ່າງຂອງໂບດ Chapel ເຮັດໃຫ້ສີທີ່ສັ່ນສະເທືອນລະຫວ່າງສີມ່ວງ, ສີນ້ໍາຕານ, ແລະສີດໍາ. ວ່າແສງສະຫວ່າງເຮັດໃຫ້ຮູບແຕ້ມທີ່ປາກົດແຕກຕ່າງກັນຂຶ້ນຢູ່ກັບເວລາຂອງມື້ບໍ່ມີຫຍັງກ່ຽວຂ້ອງກັບຮູບແຕ້ມ, ເຊິ່ງຕົວເອງຍັງຄົງຢູ່ຄືກັນ. ຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນເປັນການອ້າງເຖິງການປະກົດຕົວຂອງພະເຈົ້າທັງໝົດ, ເຖິງແມ່ນວ່າ ນິມິດຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບພຣະອົງຈະແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມຈຸດເດັ່ນຂອງພວກເຮົາ.

ໂບດ octagonal ເບິ່ງຄືວ່າໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກການລ້ຽງດູຊາວຢິວຂອງ Rothko. ຊາວຢິວ Hasidic ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ໃຊ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າ. ຊາວຢິວແບບດັ້ງເດີມທີ່ຂຽນຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າ, ຂູດຫຼືປົກປິດມັນໂດຍການຂຽນ "G-d". ຄວາມບໍ່ມີຮູບຮ່າງ ແລະບໍ່ມີສີຂອງຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ເຮັດສອງຢ່າງ: ຮູບແຕ້ມ monochromatic ຂອງ Rothko ປະເຊີນຫນ້າກັບແນວຄວາມຄິດທາງວິນຍານ, ໃນຂະນະດຽວກັນກໍ່ຍອມຮັບຄວາມບໍ່ຮູ້ຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ສໍາລັບ Rothko, ການແຕ້ມຮູບແມ່ນການປະຕິບັດທາງວິນຍານຄືກັບ Pollock ແລະ. ນັກແຕ້ມ monochromatic ອື່ນໆຈໍານວນຫຼາຍ. ການໃຊ້ສີທີ່ຍັບຍັ້ງຂອງລາວເປັນປະຕູສູ່ໂລກທາງວິນຍານ. ໃນຂະນະທີ່ແຜ່ນດິນໂລກເຄື່ອນທີ່ອ້ອມຮອບດວງອາທິດ, ແສງສະຫວ່າງຈະເຂົ້າສູ່ໂບດຈາກເພດານ, ເປັ່ງປັ່ງ ແລະໄຫຼອອກມາ ເປີດເຜີຍລັກສະນະທີ່ເຊື່ອງໄວ້ຂອງຮູບແຕ້ມທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ.

ອະນາຄົດຂອງສິລະປະ monochromatic

ສາມາດເຫັນສິລະປະ monochromatic ໄດ້. ເປັນພື້ນຖານຂອງສິນລະປະທັງຫມົດ. ແທນທີ່ຈະ succumbing ກັບ passage ຂອງທີ່ໃຊ້ເວລາ, ມັນສືບຕໍ່ຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງຕົນເອງແລະຕອບສະຫນອງຕໍ່ວິກິດການໃຫມ່ໃນຮູບແຕ້ມ, ດ້ວຍຕົວມັນເອງ. ສິລະປະ monochromatic ສືບຕໍ່ໃຫ້ໂອກາດແກ່ພວກເຮົາເພື່ອພິຈາລະນາວ່າສິນລະປະແມ່ນຫຍັງແລະສິ່ງທີ່ມັນມີຄວາມສາມາດ. ມັນໄດ້ພິສູດຕົວເອງວ່າເປັນການຕອບສະ ໜອງ ທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຮູບແຕ້ມຕໍ່ຄວາມກ້າວ ໜ້າ ໃນສື່ ໃໝ່.

ໂດຍການປະຖິ້ມຄວັນໄຟແລະກະຈົກຂອງຄວາມເປັນຈິງຂອງ technicolor, ສິລະປະ monochromatic ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງສິ່ງທີ່ວັດຖຸສິລະປະແລະການແຊກແຊງຂອງຈິດຕະນາການໃນຕົວຈິງ. ຫມາຍຄວາມວ່າ.

ແນ່ນອນ, ເນື່ອງຈາກການຖ່າຍຮູບໄດ້ປ່ຽນສື່ແບບດັ້ງເດີມ ແລະຮູບພາບ monopolized monochromatic, ນັກສິລະປິນບາງຄົນສືບຕໍ່ໃຊ້ການແຕ້ມຮູບເປັນການຕອບໂຕ້. ຮູບແຕ້ມທີ່ໜ້າຫຼົງໄຫຼຂອງ Gerard Richter ນຳໃຊ້ຜົນກະທົບການມົວແບບ hyperrealist, ເຊິ່ງຈັດວາງພວກມັນຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງລະຫວ່າງຮູບແຕ້ມ ແລະຮູບຖ່າຍ. ໃນຮູບແຕ້ມທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຫຼາຍ ກະຈົກສີເທົາ (1982), Richter ພຽງແຕ່ທາສີແກ້ວແກ້ວສີເທົາ ເຊິ່ງປ່ຽນແກ້ວໃຫ້ກາຍເປັນກະຈົກທີ່ຈຳເປັນເພື່ອໝູນໃຊ້ຮູບພາບຂອງຜູ້ເບິ່ງ.

ບົດປະພັນຂອງ Suprematist: White on White (1918) ໂດຍ Kazimir Malevich, ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມໃນນະຄອນນິວຢອກ, ສະຫະລັດ; Kazimir Malevich, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ແມ້ແຕ່ຢູ່ໃນໂລກທີ່ໄວຂອງສື່ດິຈິຕອລ ແລະສື່ສັງຄົມ, ສິລະປະ monochromatic ຍັງຄົງຢູ່ສະເໝີໂດຍການປະດິດປະເພນີເກົ່າແກ່ຂອງມັນຄືນໃໝ່. ການຈັດລໍາດັບຄວາມສໍາຄັນ Post-Minimalist ຂອງຂະບວນການສິລະປະແລະສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດເອີ້ນວ່າປະສົບການຂອງຜູ້ໃຊ້ໃນປັດຈຸບັນໄດ້ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ມີການຫັນປ່ຽນຈາກຈຸດສຸມໃສ່ວັດຖຸໄປສູ່ການສຸມໃສ່ການມີສ່ວນພົວພັນ. Yayoi Kusama's Infinity Net Series (1959-Present) ໃນຕອນທຳອິດເບິ່ງຄືວ່າເປັນຈຸດຫຼາຍຈຸດຫຼັງໜ້ອຍສຸດທີ່ງ່າຍດາຍ, ແຕ່ມັນໄດ້ກາຍເປັນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງໄວຣັດ.

ຫຼາຍພັນຄົນໄດ້ຖ່າຍຮູບເຊວຟີທີ່ຢາກໄດ້ໃນສະພາບແວດລ້ອມແບບ monochromatic ຂອງສິນລະປິນຜູ້ນີ້. ຂະບວນການສ້າງສັນອັນມະຫັດສະຈັນຂອງ Kusama ຜະລິດອັນໃດອັນໜຶ່ງຈາກຈຸດໆ monochromatic ຫຼື swirls ໄປຫາວັດຖຸສາມມິຕິ monochromatic ທີ່ປົກຄຸມເປັນ protrusions ອ່ອນໆ. ຜົນງານເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເອົາອິນເຕີແນັດຢ່າງແຮງ ແລະແນ່ນອນຈະເປັນແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ນັກສິລະປິນລຸ້ນຕໍ່ໆໄປຕ້ານກັບຂໍ້ຈຳກັດ.

ລອງເບິ່ງເວັບສະຕໍຣີສິລະປະ monochrome ຂອງພວກເຮົາໄດ້ທີ່ນີ້!

ຄຳຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

Pablo Picasso ສ້າງສິລະປະແບບ monochromatic ບໍ?

ແມ່ນ. The Blue Period ມັກຖືກຕັ້ງຊື່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງ Picasso foray into monochromatism. ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ເປັນ​ຄວາມ​ຈິງ​ທີ່​ຮູບ​ແຕ້ມ​ຈໍາ​ນວນ​ຫຼາຍ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ຂອງ​ສີ​ຟ້າ​, ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ມັກ​ຈະ​ລວມ​ເອົາ​ສີ​ອື່ນໆ​ເພື່ອ​ດຸ່ນ​ດ່ຽງ​ສີ​ຟ້າ​ໄດ້​. ຕົວຢ່າງສິລະປະ monochromatic ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນໄລຍະ Cubist ຂອງ Picasso. ຫນຶ່ງໃນຕົວຢ່າງທີ່ຮູ້ຈັກດີທີ່ສຸດແມ່ນ Guernica (1935) ເຊິ່ງແບ່ງປັນເຕັກນິກທີ່ເກືອບຄ້າຍຄືກັນກັບ Picasso ສະບັບຂອງ Las Meninas (1957) ເຊິ່ງເປັນໜຶ່ງໃນ 44 ຮູບແຕ້ມທີ່ລາວເຮັດເພື່ອເປັນການເຄົາລົບນັບຖື. Diego Velasquez ຂອງ Las Meninas , ບາງອັນມີສີ, ມີຫຼາຍສີເປັນສີດຳ ແລະສີຂາວ.

ສິລະປະແບບ monochromatic ຄືກັນກັບ minimalism ບໍ?

ບໍ່. ມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ສິລະປະ minimalist ທີ່ບໍ່ແມ່ນ monochromatic ແລະມັນເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ສິລະປະ monochromatic ທີ່ບໍ່ແມ່ນ minimalistic. ແຕ່ຄືກັບສິລະປະ monochromatic, Minimalism ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການຍົກຍ້ອງສໍາລັບຄຸນນະພາບທີ່ເປັນທາງການແລະບໍ່ແມ່ນຫົວຂໍ້ຂອງມັນ. ມັນສາມາດໂຕ້ຖຽງໄດ້ວ່າ Minimalism ແມ່ນການຕອບສະ ໜອງ ປະຕິມາກໍາຕໍ່ການ abstraction ຫລັງສີ. ນັກສິລະປິນຄົນສຳຄັນເຊັ່ນ Donald Judd , Tony Smith, Sol Lewitt, Robert Morris, ແລະ Carl Andre ໄດ້ເອົາມັນມາໃສ່ໃຈຕົນເອງເພື່ອເນັ້ນໜັກເຖິງຈຸດປະສົງຂອງສິລະປະ ບໍ່ແມ່ນຜ່ານຮູບແຕ້ມ, ແຕ່ຜ່ານວັດຖຸເອງ.

ແມ່ນຫຍັງ? ເປັນ monochrome?

ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ Monochrome ຫມາຍຄວາມວ່າບາງສິ່ງບາງຢ່າງປະກອບດ້ວຍຫນຶ່ງສີ. ຄໍານິຍາມ monochromatic ໃນສິລະປະຫມາຍເຖິງວ່າວຽກງານສິລະປະໃຊ້ສີດຽວ, ເລື້ອຍໆລວມທັງສີຂາວຫຼືສີດໍາເພື່ອດັດແປງໂຕນຂອງຮູບພາບ.

Duo-Tone ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດໃນສິລະປະ?

ງານສິລະປະແບບ Duo-tone ປະກອບດ້ວຍສອງສີແທນສີດຽວ. Andy Warhol ເປັນທີ່ຮູ້ກັນໃນສຽງສອງສີດຳ ແລະສີແດງ.

ໃນຂະນະທີ່ແນວຄວາມຄິດທີ່ເປັນທາງການຂອງການແຕ້ມຮູບ monochrome ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນເພື່ອຈຸດປະສົງທາງສາສະຫນາຫຼືທາງສາສະຫນາ, ມັນໄດ້ຖືກຈັບ. ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ຮູບ​ແບບ​ສິນ​ລະ​ປະ​ທີ່​ຕ້ອງ​ການ​. ຊັ້ນສູງ ແລະ ຊັ້ນສູງຂອງຄອບຄົວລາດຊະວົງຝຣັ່ງ ແລະ ວົງຕະກູນ Burgundian, ໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍວ່າເປັນງານທຳອິດຂອງສິລະປະທີ່ແຕ້ມເປັນສີດຳ ແລະ ສີຂາວເທົ່ານັ້ນ.

ຮູບແຕ້ມ Dylan (ລະຫວ່າງ 1966 ແລະ 1986) ໂດຍ Brice Marden, ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນສິລະປະສະໄໝໃໝ່ San Francisco ໃນຄາລິຟໍເນຍ, ສະຫະລັດອາເມລິກາ; Brice Marden, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Domenico Ghirlandaio's St. ມັດທາຍ ແລະ ເທວະດາ (ປະມານ 1477) ແມ່ນໜຶ່ງໃນຕົວຢ່າງທີ່ຮູ້ຈັກທຳອິດຂອງຮູບແຕ້ມສີຂາວດຳໃນສິລະປະຕາເວັນຕົກ. ມັນໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນພາຍໃຕ້ການຊີ້ນໍາຂອງ Andrea Delverocchio ຜູ້ທີ່ເປັນຕົ້ນສະບັບຂອງນັກສິລະປິນ Renaissance ອິຕາລີ ຫຼາຍຄົນລວມທັງ Leonardo Da Vinci. ຢ່າງໜ້ອຍ 16 ການສຶກສາເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ລອດ ແລະ ສະແດງໃຫ້ເຫັນວິທີການ ນັກສິລະປິນໃນຍຸກ Renaissance ໄດ້ໃຊ້ການແຕ້ມຮູບສີ monochrome ເປັນອຸປະກອນການຮຽນຮູ້ແບບສຳຫຼວດ.

ຕະຫຼາດ ແລະ ຄວາມຊື່ນຊົມສຳລັບຮູບແຕ້ມສີ monochrome ເປັນຜະລິດຕະພັນສຳເລັດຮູບໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ. ໂດຍ 1600s. ຊາວຝຣັ່ງໄດ້ໃຫ້ຮູບແບບສິລະປະໃຫມ່ທີ່ນິຍົມນີ້ວ່າ "Grisaille", ມາຈາກ 'gris', ຄໍາຝຣັ່ງສໍາລັບສີຂີ້ເຖົ່າ.ຄໍານິຍາມ monochromatic ນີ້ໃນສິນລະປະຍັງຫມາຍເຖິງການແຕ້ມ underpainting ຫຼືຮູບແຕ້ມເບື້ອງຕົ້ນຍ້ອນວ່ານັກສິລະປິນສືບຕໍ່ໃຊ້ monochrome ເປັນວິທີການປັບປຸງເຕັກນິກຂອງເຂົາເຈົ້າ, ນັບຕັ້ງແຕ່ການແຕ້ມຮູບໃນສີດໍາແລະສີຂາວໄດ້ປ່ຽນແປງການຮັບຮູ້ທີ່ເປັນທາງການແລະພື້ນທີ່ຂອງຮູບພາບ.

ຈິດຕະກອນ Neo-Classical ອາຈານ Jean Auguste Dominque Ingres ໄດ້ສ້າງ 6 ສະບັບຂອງ Odalisque ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລາວ (1814). ເວີຊັ່ນສີເດີມຂອງ Odalisque ຕິດຕາມດ້ວຍລຸ້ນສີດຳ Odalisque in Grisaille (1824-1834). ໂດຍໄດ້ເລີ່ມສະບັບ Grisaille ໃນທົດສະວັດຕໍ່ມາ, ລາວໄດ້ເກັບຮັກສາມັນໄວ້ໃນຫ້ອງສະຕູດິໂອຂອງລາວເປັນເວລາຫຼາຍປີ. ສະ​ບັບ​ຫຼຸດ​ລົງ​ນີ້​ໄດ້​ຖືກ​ປົດ​ປ່ອຍ​ຈາກ​ຫຼາຍ​ລາຍ​ລະ​ອຽດ​ຂອງ Odalisque ທໍາ​ອິດ. ດ້ວຍວິທີນີ້, ນາງໄດ້ກາຍເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ເປີດເຜີຍລັກສະນະໃຫມ່ຂອງຮູບພາບ.

Whistler ແລະສີຂາວ Cube

ໃນຂະນະທີ່ນັກສິລະປິນຫຼາຍຄົນສືບຕໍ່ປະດິດສ້າງແລະເພີດເພີນກັບການແຕ້ມຮູບ monochromatic, ມັນແມ່ນ Modernists. ຜູ້ທີ່ເອົາຄຸນລັກສະນະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງ Grisaille ໄປສູ່ລະດັບຕໍ່ໄປ. ນັກແຕ້ມຮູບໄດ້ປະສົບກັບວິກິດທີ່ບໍ່ສາມາດຫຼີກລ່ຽງໄດ້ກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດໃນການພັດທະນາພາສາທີ່ທັນສະໄຫມສໍາລັບການແຕ້ມຮູບ.

ໃນໂລກທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ, ນັກສິລະປິນໄດ້ເລືອກທີ່ຈະຈໍາກັດສີຂອງພວກເຂົາເພື່ອຕອບສະຫນອງຄວາມງາມຂອງສື່ໃຫມ່. .

ສີຂາວມັກຈະເປັນຕົວຊີ້ບອກເຖິງຄຸນງາມຄວາມດີ, ຄວາມບໍລິສຸດ, ແລະຄວາມບໍລິສຸດ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ປະຫວັດສາດສິລະປະ ສະແດງໃຫ້ເຫັນດ້ານທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກັບສີອັນສູງສົ່ງນີ້. ຕະຫຼອດປະຫວັດສາດ, ສີຂາວໃນສິລະປະໄດ້ປະຕິບັດອຸດົມການທີ່ແຕກແຍກແລະກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງເລື້ອຍໆ. ຈາກການເຮັດໃຫ້ຂາວຂອງຫໍພິພິທະພັນອັງກິດຂອງ ຮູບປັ້ນກຣີກບູຮານ ທີ່ມີສີສັນຫຼາຍຄັ້ງທີ່ເລີ່ມແຕ່ວັນທີ 25 ກັນຍາ 1938, ຈົນເຖິງທິດສະດີຂອງ Immanuel Kant ກ່ຽວກັບຄວາມງາມທີ່ໂດດເດັ່ນໃນ ວິຈານການພິພາກສາ (1724–1804).

ການຖ່າຍຮູບຕົນເອງຫົວຂໍ້ ການຈັດລຽງເປັນສີເທົາ: ຮູບແຕ້ມຂອງຊ່າງແຕ້ມ (c. 1872) ໂດຍ James McNeill Whistler, ຕັ້ງຢູ່ໃນສະຖາບັນສິລະປະ Detroit ໃນລັດ Michigan, ສະຫະລັດ; James McNeill Whistler , ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນປີ 1883, ນັກສິລະປິນຊາວອາເມລິກາ J.M. Whistler ທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນປະເທດອັງກິດ ໄດ້ປະຕິບັດຕາມງານວາງສະແດງຂອງລາວ ບົດປະພັນຂອງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ . ໃນນັ້ນ, ລາວໄດ້ນໍາສະເຫນີຮູບພາບໃຫມ່ທີ່ລາວໄດ້ຜະລິດໃນລະຫວ່າງການຢ້ຽມຢາມ Venice. Whistler ເປັນທີ່ຮູ້ກັນດີສຳລັບຮູບແຕ້ມທີ່ງົດງາມຂອງລາວໃນຍຸກນີໂອ-ໂຣແມນຕິກ ແລະ ຄວາມຫຼົງໄຫຼກັບສີຂາວ.

ຜົນງານໃໝ່ຂອງລາວແມ່ນສີຂາວ, ສີດຳ, ແລະ ຕິດຢູ່ໃນຂອບສີຂາວ ເຊິ່ງ Whistler ຕົນ​ເອງ​ໄດ້​ອອກ​ແບບ​ແລະ​ແຂວນ​ໃສ່​ຝາ​ທີ່​ຍັງ​ມີ​ສີ​ຂາວ​. ງານວາງສະແດງໄດ້ບຸກເບີກພື້ນທີ່ຫ້ອງວາງສະແດງສີຂາວ, ເຊິ່ງປະຈຸບັນມີຢູ່ທົ່ວທຸກມຸມໂລກໃນໂລກສິລະປະ.

ການຈັດເປັນສີເທົາ ແລະ ດຳ ໝາຍເລກ 1 (ແມ່ຂອງ Whistler) (1871) ໂດຍ James McNeill Whistler, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Musée d'Orsay ໃນປາຣີ, ປະເທດຝຣັ່ງ; James McNeill Whistler , ສາທາລະນະ, ຜ່ານWikimedia Commons

ດ້ວຍການວາງສະແດງຂອງລາວ, Whistler ໄດ້ເຮັດໃຫ້ສີຂາວເປັນສີເຂັ້ມຂຸ້ນ ແລະເປັນສີສະເພາະຂອງບັນດາຜູ້ນິຍົມສິລະປະ. Cube ສີຂາວແມ່ນ elegant ແລະ pristine, ແຕ່ຍັງເປັນຫມັນແລະ unwelcoming. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໂລກສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມໃນສະຕະວັດທີ 20 ໄດ້ຮັບເອົາຄວາມງາມດ້ວຍຕົວຢ່າງສິລະປະ monochromatic ຂອງວຽກງານສີຂາວທີ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ແລະຊ່ອງຫວ່າງທີ່ປ່ຽນແປງເສັ້ນທາງຂອງປະຫວັດສາດສິລະປະ.

Kazimir Malevich's White Suprematist Cross (1920-1921) ມາຮອດບໍ່ດົນຫຼັງຈາກການປະຕິວັດເດືອນຕຸລາ.

ໄມ້ກາງແຂນສີຂາວກວ້າງເທິງພື້ນສີຂາວ ເຍາະເຍີ້ຍໂລກທີ່ຫ່າງໄກຈາກການເປັນໝັນ ແລະບໍລິສຸດ. ເຊັ່ນດຽວກັນ, Barnett Newman's Cathedra (1951) ແລະ Stations of the Cross (1958-66) ຍອມຈຳນົນກັບຄວາມຂາວຂອງຕົນເອງ ແລະພະລັງທີ່ເໜືອກວ່າຂອງທຳມະຊາດ ແລະຟີຊິກ. ເມກທີ່ບໍ່ມີສີສັນ ແລະ ທົ່ງນາທີ່ຫຼາກຫຼາຍໄດ້ກາຍເປັນສິ່ງສະຫຼາດອັນບໍລິສຸດເພື່ອການບໍ່ສະຫຼາດ. ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ທີ່​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຈາກ 1913 ກັບ​ທ້າຍ​ປີ 1920​. ອີງຕາມຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຂອງຕົນ Kazimir Malevich , ເຊິ່ງຖືວ່າເປັນນັກສິລະປິນຊາວລັດເຊຍຜູ້ທໍາອິດທີ່ສ້າງວຽກງານສິລະປະທີ່ບໍ່ແມ່ນຕົວແທນ, Suprematism ເປັນຕົວແທນຂອງ "ຄວາມສູງສຸດຂອງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍລິສຸດຫຼືຄວາມຮັບຮູ້ໃນສິລະປະຮູບພາບ."

Black Suprematic Square (Black Square) (1915) ໂດຍ Kazimir Malevich, ຕັ້ງຢູ່ໃນຄັງ Tretyakov ໃນ Moscow, ລັດເຊຍ; Kazimir Malevich, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Malevich Black Square (c. 1915) ໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ ໃນສີ່ສະບັບແລະວາງສະແດງຢູ່ໃນງານວາງສະແດງກຸ່ມສຸດທ້າຍຂອງຮູບແຕ້ມ Futurist ໃນ St Petersburg ຈາກ 17 ເດືອນທັນວາ 1915 ຫາ 17 ມັງກອນ 1916. ລາວໄດ້ຫ້ອຍ Black Square ຂອງລາວຂຶ້ນສູງຢູ່ແຈຂອງຫ້ອງແລະອະທິບາຍວ່າມັນເປັນ " icon ສໍາ​ລັບ​ທີ່​ໃຊ້​ເວ​ລາ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ” ອ້າງ​ອີງ​ເຖິງ​ປະ​ເພ​ນີ​ແບບ​ດັ້ງ​ເດີມ​ຂອງ icon hanging​. ລາວໄດ້ອ້າງວ່າ Black Square ເປັນຮູບແຕ້ມ ຈິງ ເພາະວ່າມັນເປັນສີ່ຫຼ່ຽມສີດຳຕົວຈິງ, ໃນຂະນະທີ່ງານສິລະປະສ່ວນຫຼາຍແມ່ນພາບລວງຕາຂອງສິ່ງອື່ນໆ.

ແຕ່ Malevich's Black Square ໄດ້ຫັນອອກວ່າໄດ້ຫຼິ້ນ trick ຂອງຕົນເອງ. ຫຼັງຈາກການວິເຄາະຮູບແຕ້ມພາຍໃຕ້ x-ray, ນັກວິທະຍາສາດໄດ້ຄົ້ນພົບວ່າພາຍໃຕ້ສີ ດຳ ແມ່ນຊັ້ນຂອງຂໍ້ຄວາມທີ່ຂຽນວ່າ: 'Negroes ຕໍ່ສູ້ຢູ່ໃນຖ້ໍາ'.

ນີ້ແມ່ນການຊົມເຊີຍຕໍ່ວຽກງານ 1897. ໂດຍ ສິນລະປິນຊາວຝຣັ່ງ Alphonse Allais, ເຊິ່ງເປັນຮູບສີ່ຫຼ່ຽມມົນສີດຳທີ່ມີຊື່ວ່າ: ' ການສູ້ຮົບໃນຫ້ອງໃຕ້ດິນໃນຍາມກາງຄືນ ', ຫຼື Combat de Nègres ຂອງ Paul Bilhaud dans un tunnel ຫຼື Negroes ຕໍ່ສູ້ໃນອຸໂມງ (1882), ຄິດວ່າເປັນຄັ້ງທໍາອິດຂອງສີດໍາ.ຮູບສີ່ຫຼ່ຽມມົນທີ່ສະແດງຢູ່ໃນງານວາງສະແດງສິລະປະທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັນຂອງປີ 1882 ໃນປາຣີ.

International Klein Blue

Yves Klein ເປັນນັກສິລະປິນທີ່ມັກຮັກກັບອິດສະລະພາບ. ເກີດໃນປີ 1928 ໃນຄອບຄົວຊາວຝຣັ່ງທີ່ດີ, ການປະຕິບັດສິລະປະຂອງລາວໄດ້ກາຍເປັນວິທີທາງສໍາລັບລາວທີ່ຈະຄົ້ນຫາສິ່ງທີ່ຢູ່ເຫນືອໂລກວັດຖຸ. ໃນຕອນທໍາອິດ, ລາວໄດ້ຖືກບໍລິໂພກໂດຍການເຮັດສິລະປະ monochrome ແຕ່ລະກ້ອນດຽວຂອງຮົ່ມຕ່າງໆຂອງສີແດງ, ສີແດງອ່ອນໆ, ສີເຫຼືອງ, ສີເຫຼືອງສົດໃສ, ແລະອື່ນໆ.

ແຕ່ເມື່ອລາວຄົ້ນຫາສີຟ້າ, Yves Klein ໄດ້ອຸທິດຕົນເອງຢ່າງເຕັມທີ່ກັບຮູບແຕ້ມທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ປາກົດເປັນສີຟ້າ, ແຕ່ຍັງກ່ຽວກັບສີຟ້າ.

IKB 191 (1962) ໂດຍ Yves Klein; Yves Klein, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Klein ໄດ້ສືບຕໍ່ປະດິດສີຟ້າຂອງຕົນເອງ. ລາວໄດ້ອຸທິດຊຸດຮູບແຕ້ມທີ່ຄ້າຍຄືກັບສີຟ້າ. ລາວພະຍາຍາມສ້າງໂລກທັງຫມົດໂດຍອີງໃສ່ສີໃຫມ່ຂອງລາວ. ລາວຕ້ອງການໃຫ້ມັນເຮັດຕາມສີຟ້າຂອງທະເລ, ທ້ອງຟ້າ, ແລະບໍ່ມີຂອບເຂດ. ລາວແຕ່ງສີໃໝ່ຂອງລາວເປັນ “International Klein Blue”.

ຮູບແຕ້ມ monochrome ຂອງລາວມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຮັກສາຜ້າໃບຢ່າງລະມັດລະວັງ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຜ້າຝ້າຍທີ່ທໍຜ້າບາງໆທີ່ເຄືອບດ້ວຍນົມ ຫລັງຈາກນັ້ນທາສີໃຫ້ເທົ່າກັນ. ໂຄງສ້າງຜົນໄດ້ຮັບໃນກະເປົ໋າແມ່ນມີຄວາມເປັນເອກະພາບແຕ່ມີຄວາມຊັບຊ້ອນທີ່ເປັນເອກະລັກ.

ຮູບແຕ້ມແມ່ນບໍ່ມີຕົວຕົນ, ເບິ່ງຄືວ່າພວກມັນໄດ້ກັບຄືນສູ່ທໍາມະຊາດ. Yves Klein ຫວັງວ່າຜູ້ຊົມຈະປະຕິເສດຄວາມຕ້ອງການເພື່ອຄວາມໝາຍ ແລະພຽງແຕ່ໄດ້ສຳຜັດກັບພາບແຕ້ມດັ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ພົບກັບທ້ອງຟ້າສີຟ້າສົດໆ, ນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ Klein ເອີ້ນຮູບຂອງລາວວ່າ “ເປີດປ່ອງຢ້ຽມສູ່ອິດສະລະ”.

Jackson Pollock ແລະຈຸດປະສົງຂອງຍຸກ

ໃນຂະນະທີ່ການເຄື່ອນໄຫວເຊັ່ນ Group Zero ແລະ DeStijl ຈະພັດທະນາຢ່າງຍາວນານຫຼັງຈາກ 1930s ຄອມມິວນິດລັດທິລັດທິລັດທິລັດທິຄອມມິວນິສ ແລະການລຸກຂຶ້ນຂອງ Fascism ໃນຕາເວັນຕົກ, ໃນຕອນທ້າຍຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2 ໃນປີ 1945, ສິ່ງຫຍໍ້ທໍ້ຈະຖືກນໍາມາສູ່ນິວຢອກ.

ນັກສິລະປິນສະແຫວງຫາທີ່ຈະຕີຄວາມປ່ຽນແປງຂອງໂລກທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາໂດຍຜ່ານວິໄສທັດ cosmic ແລະທາງວິນຍານ. ມີການເນັ້ນໃສ່ການສະແດງອອກທາງດ້ານບຸກຄະລິກກະພາບທີ່ຄົ້ນຫາວ່າເສລີພາບແມ່ນຫຍັງໃນສະພາບການໃຫມ່ຫລັງສົງຄາມເຫຼົ່ານີ້. Abstract Expressionism , ເຊິ່ງເກີດຂຶ້ນໃນຊຸມປີ 1940 ແລະ 1950, ມີພື້ນຖານທາງອິນຊີ ແລະທາງຈິດວິທະຍາຄືກັບຮູບແບບການສະແດງອອກກ່ອນໜ້ານັ້ນ.

Jackson Pollock ແມ່ນໜຶ່ງໃນ Abstract ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດ. ນັກແຕ້ມນັກສະແດງ. ເຕັກນິກຂອງລາວ, ເຊິ່ງລາວເອີ້ນວ່າ 'ການແຕ້ມຮູບ', ປະກອບດ້ວຍການສີດ, ໂຍນ, ແລະສີໃສ່ຜ້າໃບທີ່ມັກຈະຖືກວາງຢູ່ເທິງພື້ນແລະຍ່າງ.

ຕົວເລກ 1 (Lavender Mist) (1950) ໂດຍ Jackson Pollock, ຕັ້ງຢູ່ໃນຫໍພິພິທະພັນແຫ່ງຊາດໃນວໍຊິງຕັນ ດີຊີ, ສະຫະລັດ; Jackson Pollock, CC BY-SA 4.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຮູບແຕ້ມຂອງລາວ ໝາຍເລກ 32 (1950) ປະກອບດ້ວຍນໍ້າຂອງສີທີ່ເປັນສີດຳເທົ່ານັ້ນ. ຮູບແຕ້ມໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນສະຕູດິໂອຂອງລັດນິວຢອກຂອງລາວຢູ່ເທິງຜ້າໃບມ້ວນຢູ່ເທິງພື້ນໄມ້. ຮູບແຕ້ມທີ່ອ່ານເປັນຮູບແຕ້ມແລະບໍ່ມີຫຍັງອີກ, ເພາະວ່ານັກແຕ້ມໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ຜູ້ຊົມເບິ່ງວ່າສີນັ້ນແມ່ນຫຍັງ, ໃຫ້ຄວາມຫມາຍຫຼາຍກວ່າກັບວັດສະດຸແລະວິທີການປະຕິບັດ. ນັກວິຈານຊາວອາເມລິກາ ແລະຜູ້ສະໜັບສະໜູນ Jackson Pollock Clement Greenberg ແນະນໍາວ່າ Modernism ແມ່ນກ່ຽວກັບການໃຊ້ລະບຽບວິໄນໃນການວິພາກວິຈານຕົນເອງເພື່ອໃຊ້ຄຸນສົມບັດທີ່ເປັນອັນສໍາຄັນຂອງມັນ.

ເຖິງວ່າຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວມີຈຸດປະສົງເພື່ອສະແດງເສລີພາບ, ມັນຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງໂຄງສ້າງ. . ເສັ້ນທີ່ອ່ອນກວ່າແມ່ນມີຄວາມສົມດູນໂດຍ blobs ທີ່ໃຫຍ່ກວ່າແລະປະກອບສ່ວນເຂົ້າກັນໃນສາຍຕາຂອງພື້ນຜິວຂອງຮູບແຕ້ມ.

Pollock ໄດ້ໃຊ້ໂຄງສ້າງຫຼາຍໆຢ່າງເພື່ອສ້າງອົງປະກອບໂດຍການຂັດພື້ນທີ່ເງົາຂອງສີທີ່ແຫ້ງ, ກ້ອນ, ແລະສ່ວນທີ່ເປື້ອນ. ຜົນໄດ້ຮັບຂອງເຫຼົ້າແບບສຸ່ມທີ່ເບິ່ງຄືວ່າລາວມັກຈະສັບສົນກັບປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ກໍາລັງຊອກຫາຄວາມຫມາຍ. ລາວໄດ້ອະທິບາຍວ່າລາວກໍາລັງແຕ້ມ "ຈຸດປະສົງຂອງອາຍຸ" ແລະວ່າລາວບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຮຽນແບບທໍາມະຊາດເພາະວ່າ "ຂ້ອຍແມ່ນທໍາມະຊາດ". ຊຸມປີ 1950, ສິລະປະໄດ້ປະຖິ້ມຄວາມຍຸຕິທຳທັງໝົດ. ການສະແດງ, ປັອບ, ແລະ ສິນລະປະແນວຄວາມຄິດ ເປັນເລື່ອງທີ່ທັນສະໄໝ, ແລະ ການສະແດງອອກທາງດ້ານທ່າທາງແບບບໍ່ສະຫຼາດຂອງ Pollock, Willem De Kooning, ແລະ Robert Motherwell ແມ່ນຂ່າວເກົ່າ.

ອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ການແຕ້ມຮູບ ໄດ້ invent ເປັນ trick ໃຫມ່ເພື່ອສືບຕໍ່. ໄດ້