ນັກສິລະປິນໄດ້ມັກໃຊ້ diptychs ຕະຫຼອດປະຫວັດສາດ. ແຕ່ວ່າ diptych ແມ່ນຫຍັງ? ງານສິລະປະ Diptych ຫມາຍເຖິງຊິ້ນສ່ວນຂອງສິນລະປະທີ່ປະກອບດ້ວຍສອງແຜງທີ່ສອດຄ້ອງກັນຮ່ວມກັນ, ແຕ່ມັນຍັງສາມາດເປັນຊິ້ນສ່ວນຫນຶ່ງທີ່ປະກອບດ້ວຍສອງກະດານທີ່ພັນລະນາເຖິງ scenes ແຍກຕ່າງຫາກ, ຫຼືຫນຶ່ງຊິ້ນທີ່ສືບຕໍ່ຜ່ານທັງສອງກະດານ. ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ວຽກງານສິລະປະ diptych ທີ່ສວຍງາມນັບບໍ່ຖ້ວນໄດ້ຖືກຜະລິດ. ໃນ​ບົດ​ຄວາມ​ນີ້​, ພວກ​ເຮົາ​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສໍາ​ຫຼວດ​ສິ​ລະ​ປະ diptych​, ປະ​ຫວັດ​ສາດ​, ວິ​ວັດ​ທະ​ນາ​ການ​ຂອງ​ຕົນ​, ແລະ​ຫຼາຍ​! ສືບຕໍ່ອ່ານເພື່ອເປີດເຜີຍການຄັດເລືອກຂອງພວກເຮົາຂອງຫ້າຮູບແຕ້ມ diptych ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນໂລກ.

Diptych ແມ່ນຫຍັງ?

ນີ້ແມ່ນຄໍານິຍາມຂອງ diptych, ເວົ້າງ່າຍໆວ່າ diptych ແມ່ນວັດຖຸທີ່ປະກອບດ້ວຍສອງສ່ວນ, ຊິ້ນສ່ວນຂອງສິລະປະທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍຄູ່ຂອງກະດານທີ່ຕິດກັນ. ງານສິລະປະ Diptych ສາມາດສະແດງຮູບແຕ້ມ, ຮູບຖ່າຍ, ຮູບແຕ້ມ, ແກະສະຫຼັກ, ຫຼືສິ້ນຮາບພຽງຂອງສິລະປະ. ການສ້າງສາມາດເປັນຮູບຄົນຫຼືພູມສັນຖານແລະມັນເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປສໍາລັບທັງສອງຊິ້ນຈະມີຂະຫນາດດຽວກັນ. ກະດານທີ່ປະກອບເປັນສິລະປະ diptych ສາມາດຖືກສ້ອມແຊມຮ່ວມກັນໂດຍ hinge ຫຼືພວກເຂົາສາມາດເປັນຕ່ອນທີ່ຕິດກັນ. ການເພີ່ມແຜງອື່ນຈະປ່ຽນ diptych ໃຫ້ເປັນ triptych.

Diptychs ມີຫຼາກຫຼາຍຮູບແບບ. ທັງສອງແຜງມັກຈະພັນລະນາພາບສາກທີ່ຕິດພັນກັນຢ່າງໃກ້ຊິດ ຫຼືສະແດງທັດສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງສາກດຽວກັນ.

ມັນເປັນເລື່ອງທຳມະດາທີ່ແຜງຈະແບ່ງປັນອົງປະກອບ ຫຼືເປັນ vibrant ແລະ scene ທີ່ເຂົາ depicted ບໍ່ແມ່ນ exotic. ແຜງດ້ານຂວາມີ Jean-Paul ໃນຂະນະທີ່ລາວດໍາເນີນຂະບວນການເຮັດກະເປົ໋າໃນກອງປະຊຸມຂອງລາວ, ແຕ່ແທນທີ່ຈະເອົາໃຈໃສ່ກັບວຽກງານທີ່ມີຢູ່ໃນມື, ລາວເບິ່ງລູກຊາຍຂອງລາວ, ເຊິ່ງສະແດງຢູ່ໃນແຖບດ້ານຊ້າຍ.

ຮູບສອງຕົວພໍ່ ແລະ ລູກແມ່ນວາງຢູ່ຝ່າຍກົງກັນຂ້າມ ແລະເບິ່ງຄືວ່າຢູ່ໄກຈາກກັນ, ໂດຍເນັ້ນໃສ່ແຕ່ລະຄະນະມີບັນຍາກາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນໝົດ.

ຊ່າງປັ້ນ Aubé ແລະລູກຊາຍຂອງລາວ, Emile (1882) ໂດຍ Paul Gaugin, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Petit Palais ໃນປາຣີ, ປະເທດຝຣັ່ງ; Paul Gauguin, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ແຕ່, ດ້ວຍສິລະປະຂອງ Gauguin, ທັງສອງຄະນະໄດ້ໄຫຼເຂົ້າກັນ. vase ເຮັດໃຫ້ການເຊື່ອມຕໍ່ຕື່ມອີກລະຫວ່າງສອງ scenes. ໂຖປັດສະວະເປັນສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຜ້າໃບຢູ່ທາງຂວາທີ່ເຮົາເຫັນບ່ອນເຮັດວຽກຂອງພໍ່, ຈາກນັ້ນເຮົາກໍເຫັນມັນປາກົດຢູ່ມຸມສາກຂອງຜ້າໃບຊ້າຍທີ່ຖືຮູບຂອງລູກຊາຍຂອງລາວ.

ໃນ “The Sculptor Aubé and His Son, Emile” ພວກເຮົາເຫັນການຫັນປ່ຽນຂອງ Gauguin ຈາກ Impressionism ແລະການສ້ອມແຊມຂອງລາວດ້ວຍການປອມແປງ. ນັກສິລະປິນ garde, ເຊັ່ນ Henri Matisse ແລະ Pablo Picasso. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ວຽກງານຂອງລາວຍັງຄົງບໍ່ໄດ້ຮັບການຊື່ນຊົມຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຈົນກວ່າລາວຈະເສຍຊີວິດ. ໃນປັດຈຸບັນ, Gauguin ໄດ້ຖືກຮັບຮູ້ສ່ວນໃຫຍ່ສໍາລັບການທົດລອງຂອງລາວທີ່ມີສີແລະຮູບແບບການສັງເຄາະຂອງລາວທີ່ແຍກຜົນງານຂອງລາວອອກຈາກ Impressionism. 2> Andy Warhol ວັນທີທາສີ 1962 ຂະຫນາດກາງ ຫມຶກ Silkscreen ແລະສີ acrylic ໃສ່ສອງ canvases ຂະຫນາດ 205.44 ຊຕມ x 289.56 ຊຕມ ບ່ອນທີ່ມັນຢູ່ໃນປະຈຸບັນ Tate, ລອນດອນ, ອັງກິດ

ອານຸສາວະລີ Marilyn Diptych ແມ່ນໜຶ່ງໃນຜົນງານສິລະປະທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງ Andy Warhol ຂອງນັກສະແດງຮູບເງົາ Marilyn Monroe. Marilyn Diptych ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ 50 ຮູບ​ພາບ​, ຮູບ​ພາບ​ທີ່​ໃຊ້​ໂດຍ ນັກ​ສິ​ລະ​ປິນ​ປັອບ ເປັນ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຮູບ Marilyn ຈາກ​ຮູບ​ເງົາ Niagara (1953). Warhol ໄດ້ໃຊ້ຮູບຖ່າຍຂອງ Marilyn ນີ້ເປັນພື້ນຖານຂອງການພິມແລະຮູບແຕ້ມຂອງລາວຈໍານວນຫຼາຍຂອງນັກສະແດງທີ່ມີຊື່ສຽງ. Warhol ສໍາເລັດຮູບສິລະປະທີ່ງົດງາມຂອງລາວພຽງແຕ່ສອງສາມອາທິດຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງ Marilyn ໃນປີ 1962.

Warhol ໄດ້ໃຊ້ເຕັກນິກການຄັດລອກຜ້າໄຫມເພື່ອສ້າງ "Marilyn Diptych". ຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍຂອງຮູບແຕ້ມ diptych ທີ່ມີຊື່ສຽງ, ມີ 25 ຮູບທີ່ແຕ້ມດ້ວຍສີ, ໃນຂະນະທີ່ດ້ານຂວາຂອງຮູບແຕ້ມປະກອບດ້ວຍຮູບດຽວກັນໃນສີດໍາແລະສີຂາວ.

ມີຫຼາຍວິທີທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້. ຕີຄວາມຫມາຍຂອງຮູບແຕ້ມ, ຫນຶ່ງໃນຄໍາແນະນໍາດັ່ງກ່າວແມ່ນຄວາມກົງກັນຂ້າມຂອງສີທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ມີສີດໍາແລະສີຂາວ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຊີວິດແລະຄວາມຕາຍຂອງ Marilyn. ການຄ້າງຫ້ອງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຂອງຮູບພາບຂອງ Marilyn ສະແດງໃຫ້ເຫັນອິດທິພົນຂອງນາງຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງ. ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ປະສົມປະສານສອງແນວຄວາມຄິດທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງ Warhol: ຄວາມຕາຍ ແລະ ຄວາມເຊື່ອຂອງຊື່ສຽງ. ຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ໂດດເດັ່ນລະຫວ່າງສອງດ້ານຂອງຮູບແຕ້ມແລະຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງຄວາມຫມາຍທີ່ມັນສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງອໍານາດຂອງ diptych. ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວເປັນອັນດັບ 3 ຂອງລາຍການ, ຄັດສັນໂດຍ The Guardian ໃນບົດຄວາມປີ 2004, ຂອງສິລະປະສະໄໝໃໝ່ທີ່ມີອິດທິພົນ.

“ Marilyn Diptych” ຖືກຮັບຮູ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງວ່າເປັນຮູບແຕ້ມທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງ Warhol.

Vertical Flanking Diptych (ໃຫຍ່, ເສັ້ນສີແດງ) (1966 – 1968) ໂດຍ Jo Baer

ໃນເວລາທີ່ Baer ເລີ່ມຕົ້ນການແຕ້ມຮູບ, ວຽກງານຂອງນາງໄດ້ຕົກລົງກັບການເຄື່ອນໄຫວ Abstract Expressionism ທີ່ໄດ້ຍຶດຄອງນະຄອນນິວຢອກໃນຊຸມປີ 1950. ຮູບແບບຂອງນາງມີການປ່ຽນແປງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍເມື່ອນາງອອກໄປ Los Angeles ບ່ອນທີ່ໃຊ້ເວລາຫຼາຍປີເຮັດວຽກ. ເມື່ອກັບຄືນໄປນິວຢອກ, ນາງໄດ້ເລີ່ມມັກຮູບແບບຂອງ Abstraction, ເຊິ່ງຈັດລໍາດັບຄວາມສໍາຄັນຂອງຂອບທີ່ຮຸນແຮງແລະຄວາມຫວ່າງເປົ່າຂອງຜ້າໃບຂອງນາງ. ຜ້າໃບທີ່ສ້າງຂຶ້ນຢ່າງແນ່ນອນຂອງ Baer ຈາກຊຸມປີ 1960ແມ່ນໃນບັນດານາງທີ່ຮັບຮູ້ໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ, ເຊັ່ນ: ຂອງນາງ Vertical Flanking Diptych (ຂະຫນາດໃຫຍ່, ເສັ້ນສີແດງ).

“Vertical Flanking Diptych (ຂະຫນາດໃຫຍ່, ເສັ້ນສີແດງ)” ສ່ວນໃຫຍ່ປະກອບດ້ວຍພື້ນທີ່ຫວ່າງເປົ່າທີ່ກອບດ້ວຍແຖບສີແດງອ້ອມຮອບອ້ອມຮອບດ້ວຍແຖບສີດໍາທີ່ຫນາກວ່າ. ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະສັງເກດວ່າແຖບສີດໍາບໍ່ແມ່ນກອບ, ຫຼືພື້ນທີ່ສີຂາວແມ່ນຈຸດສູນກາງ. Billiesavage, CC BY-SA 4.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວຖືກສະແດງເປັນຮູບແຕ້ມທີ່ຊໍ້າກັນ, ໂດຍມີສອງແຜ່ນທີ່ຄືກັນເພື່ອເນັ້ນໃສ່ລັກສະນະທາງກາຍະພາບຂອງພວກມັນ. ວຽກງານທີ່ໜ້ອຍທີ່ສຸດຂອງ Baer ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຕໍ່ກັບຄວາມສຳພັນທາງກວ້າງຂອງພື້ນເທິງຜ້າໃບ – ພື້ນທີ່ທາງບວກ ແລະທາງລົບ ແລະ ການບໍ່ມີຢູ່ ແລະ ການມີຢູ່ໜ້າຜ້າໃບແມ່ນສຳຄັນກວ່າເລື່ອງເລື່ອງ.

ຜົນງານສິລະປະທີ່ເປັນແຮງບັນດານໃຈຂອງ Baer ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຢ່າງກວ້າງຂວາງຈາກຄົນຍຸກນ້ອຍຂອງນາງ. ວຽກງານສິລະປະຂອງນາງໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າໃນງານວາງສະແດງຕ່າງໆ, ເຊັ່ນ: ງານວາງສະແດງຂອງ Dan Graham ຂອງນິວຢອກທີ່ປະກອບມີນັກສິລະປິນທີ່ມີອິດທິພົນເຊັ່ນ Robert Smithson ແລະ Sol Le Witt. ໃນປີ 1975, Whitney ໄດ້ສະແດງຈຸດເດັ່ນກ່ຽວກັບວຽກງານ Minimalist ຂອງ Baer, ​​ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນາງໄດ້ຕໍ່ຕ້ານການຈັດປະເພດຂອງວຽກງານຂອງນາງຈາກ 1960s ແລ້ວ. ເຖິງແມ່ນວ່າ Baer ເປັນຜູ້ບຸກເບີກໃນບັນດາຕົວລະຄອນຂອງ Minimalism, ໃນປີ 1975 ນາງໄດ້ອອກຈາກນິວຢອກໄປໄອແລນ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ Minimalism ໄວ້ເບື້ອງຫຼັງ.

Diptychs ມີມາເປັນເວລາຫຼາຍສະຕະວັດເປັນຫຼັກ.ທາງ​ເລືອກ​ດ້ານ​ສິ​ລະ​ປະ​ສໍາ​ລັບ​ສິ​ລະ​ປະ​ຄລາ​ສ​ສິກ​, ແລະ​ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ຍັງ​ມີ​ຄວາມ​ກ່ຽວ​ຂ້ອງ​ແລະ​ເປັນ​ທີ່​ນິ​ຍົມ​ພຽງ​ພໍ​ທີ່​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ລວມ​ເຂົ້າ​ໃນ​ສິ​ລະ​ປະ​ທີ່​ທັນ​ສະ​ໄຫມ​. Diptychs ໄດ້ພັດທະນາຈາກເມັດການຂຽນທີ່ປະດັບປະດາທີ່ຕິດກັນຫຼືຕິດເຂົ້າກັນໄປສູ່ຮູບແຕ້ມຄູ່ທີ່ຫນ້າປະທັບໃຈທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັນໂດຍວິທີດຽວກັນ. ການຄັດເລືອກຂອງຫ້າສິລະປະ diptych ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງພວກເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຊັບຊ້ອນແລະການປ່ຽນແປງຂອງຮູບແບບສິລະປະນີ້. ຖ້າທ່ານມັກບົດນີ້, ພວກເຮົາຄິດວ່າທ່ານອາດຈະມັກບົດຄວາມອື່ນໆຂອງພວກເຮົາ! ຄົ້ນຫາຜ່ານເວັບໄຊທ໌ຂອງພວກເຮົາເພື່ອຊອກຫາເນື້ອຫາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສິນລະປະທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈຫຼາຍ!

ເບິ່ງເວັບສະຕໍຣີສິລະປະຂອງພວກເຮົາທີ່ນີ້! ຄຳຖາມທີ່ຖາມເລື້ອຍໆ

Diptych ແມ່ນຫຍັງ?

ຖ້າ​ຫາກ​ວ່າ​ພວກ​ເຮົາ​ທໍາ​ລາຍ​ຄໍາ​ນິ​ຍາມ diptych​, ພວກ​ເຮົາ​ພົບ​ວ່າ​ມັນ​ມາ​ຈາກ​ຄໍາ​ພາ​ສາ​ກະ​ເຣັກ di ຄວາມ​ຫມາຍ two ແລະ ptychē ຄວາມ​ຫມາຍ ພັບ . ຊື່ຕົ້ນສະບັບຂອງມັນເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຫນ້າທີ່ຕົ້ນສະບັບຂອງມັນ. Diptychs ໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ເປັນເມັດຂຽນທີ່ສາມາດພັບໄດ້; ພວກເຮົາເກືອບສາມາດຄິດວ່າ diptych ເປັນສະບັບວັດຖຸບູຮານຂອງປື້ມບັນທຶກມາດຕະຖານ. A diptych ແມ່ນວັດຖຸທີ່ປະກອບດ້ວຍສອງພາກສ່ວນ, ຊິ້ນສ່ວນຂອງສິລະປະທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍຄູ່ຂອງຫມູ່ຄະນະຮ່ວມກັນ. ງານສິລະປະ Diptych ສາມາດສະແດງຮູບແຕ້ມ, ຮູບຖ່າຍ, ຮູບແຕ້ມ, ແກະສະຫຼັກ, ຫຼືສິ້ນຮາບພຽງຂອງສິລະປະ. ການສ້າງສາມາດເປັນຮູບຄົນຫຼືພູມສັນຖານແລະມັນເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປສໍາລັບທັງສອງຊິ້ນຈະມີຂະຫນາດດຽວກັນ. ຫມູ່ຄະນະທີ່ປະກອບເປັນ artwork diptych ສາມາດໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຮ່ວມກັນຫຼືອາດຈະເປັນຕ່ອນທີ່ຕິດກັນ.

ຈຸດປະສົງຂອງ Diptych ແມ່ນຫຍັງ?

ການ​ນຳ​ໃຊ້​ຕ່າງໆ​ຂອງ​ເຄື່ອງ​ບູຊາ​ນັບ​ແຕ່​ສິ່ງ​ທີ່​ມີ​ປະ​ໂຫຍດ​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ເກົ່າ​ເຊັ່ນ​ປື້ມ​ບັນ​ທຶກ​ວັດ​ຖຸ​ບູ​ຮານ​ຂອງ​ການ​ຈັດ​ລຽງ, ຫຼື​ວິ​ທີ​ການ​ປົກ​ປັກ​ຮັກ​ສາ​ສິ​ລະ​ປະ, ແທ່ນ​ບູ​ຊາ​ສະ​ລັບ​ສັບ​ຊ້ອນ​ທີ່​ເຮັດ​ສໍາ​ລັບ​ການ​ອຸ​ທິດ​ຕົນ, ກັບ artworks ທີ່​ບອກ​ເລື່ອງ​ຂອງ scene ໃດ​ຫນຶ່ງ, ກັບ ຊິ້ນສ່ວນທີ່ສັບສົນທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມກົງກັນຂ້າມ. Diptychs ຍັງຄົງເປັນທີ່ນິຍົມຫຼາຍສັດຕະວັດແລ້ວໃນບັນດານັກສິລະປິນ. ໃນງານສິລະປະແບບ diptych, ສອງແຜງສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອສ້າງເປັນ scene ດຽວ. A diptych ຍັງສາມາດເປັນຕົວຢ່າງຂອງ artwork ທີ່ປະກອບດ້ວຍສອງພາກສ່ວນທີ່ກົງກັນ. ການຕີຄວາມໝາຍອີກອັນໜຶ່ງຂອງວຽກງານສິລະປະ diptych ກ່ຽວຂ້ອງກັບການໃຊ້ສອງແຜງແຍກກັນເປັນງານສິລະປະແບບດ່ຽວທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັນຜ່ານຄວາມສອດຄ່ອງດ້ານຄວາມງາມ. ນັກສິລະປິນສາມາດໃຊ້ແຕ່ລະກະດານເພື່ອເນັ້ນໃສ່ແນວຄວາມຄິດທີ່ກົງກັນຂ້າມ, ອະທິບາຍສິ່ງຕ່າງໆເຊັ່ນວ່າຊີວິດແລະຄວາມຕາຍຫຼືຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ກົງກັນຂ້າມ. diptych ໄດ້ຮັບໃຊ້ຈຸດປະສົງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ; ມັນ ບໍ່ ພຽງ ແຕ່ ເປັນ ສິ້ນ intricate ຂອງ artwork. A diptych ສາມາດບັນຈຸບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຜູ້ທີ່ມີຊີວິດຢູ່ຂ້າງຫນຶ່ງແລະບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຜູ້ທີ່ເສຍຊີວິດໃນອີກຂ້າງຫນຶ່ງ, ສໍາລັບຄໍາອະທິຖານແລະມະຫາຊົນ. Diptychs ຍັງສາມາດຮັບໃຊ້ເປັນຊິ້ນສ່ວນທີ່ອຸທິດຕົນໃນໂບດຄຣິສຕຽນສໍາລັບການນະມັດສະການ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນຊຸດຂອງ scenes ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຢູ່ໃນສອງຄະນະກໍາມະ hinged. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ມັກຈະເປັນການພັນລະນາເຖິງຊີວິດຂອງເວີຈິນໄອແລນ ແລະພຣະເຢຊູຄຣິດ.

ຕາມປະເພນີ, diptychs ໄດ້ຖືກມັດເຂົ້າກັນເປັນລັກສະນະທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພັບສໍາລັບ sake ຂອງການປົກປ້ອງ artwork ໄດ້. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, the diptych ໄດ້ພັດທະນາໄປສູ່ວຽກງານສິລະປະທີ່ຖືກນໍາໃຊ້ທົ່ວໄປເພື່ອພັນລະນາເຖິງຫົວຂໍ້ທາງສາສະຫນາຫຼື scenes ໃນສະຕະວັດຕໍ່ມາ. Diptychs ຍັງຖືກ ນຳ ໃຊ້ເພື່ອເປັນກຽດແກ່ຕົວເລກທີ່ ສຳ ຄັນແລະໄພ່ພົນ. hinges ທີ່ເປັນປະໂຫຍດຂອງເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນ altarpieces ທີ່ Portable, ໃນຂະນະທີ່ຍັງປ້ອງກັນຄວາມເສຍຫາຍໃດໆກັບ artwork ພາຍໃນ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ໃນສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມ, ພວກເຮົາເຫັນການປ່ຽນແປງໂຄງສ້າງຫຼາຍຂຶ້ນ. ນັກສິລະປິນສ້າງສອງກະດານທີ່ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງເລື້ອຍໆທີ່ຖືກອອກແບບມາເພື່ອແຂວນຂ້າງກັນແລະກັນແຕ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອມຕໍ່ກັນ. ມັນຍັງເປັນເລື່ອງທໍາມະດາສໍາລັບນັກສິລະປິນທີ່ຈະໃຊ້ກະດານດຽວເພື່ອສ້າງພາບລວງຕາຂອງ diptych. ອັນນີ້ສາມາດເຮັດໄດ້ໂດຍການທາສີເສັ້ນໃນງານສິລະປະເພື່ອແບ່ງມັນ ຫຼືຕັດສອງປ່ອງຢ້ຽມເປັນຜ້າປູບ່ອນດຽວ.

ປະຫວັດຄວາມເປັນມາ. ຂອງ Diptych Art

ຖ້າພວກເຮົາແຍກຄໍານິຍາມ diptych, ພວກເຮົາພົບວ່າມັນມາຈາກຄໍາພາສາກະເຣັກ di ຫມາຍຄວາມວ່າ "ສອງ" ແລະ ptychē ຫມາຍຄວາມວ່າ "ພັບ. ” ຊື່ຕົ້ນສະບັບຂອງມັນເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຫນ້າທີ່ຕົ້ນສະບັບຂອງມັນ. Diptychs ໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ເປັນເມັດຂຽນທີ່ສາມາດພັບໄດ້; ພວກເຮົາເກືອບສາມາດຄິດວ່າ diptych ເປັນສະບັບວັດຖຸບູຮານຂອງປື້ມບັນທຶກມາດຕະຖານ. ບ່ອນທີ່ມີແຜ່ນເຈັ້ຍທີ່ປະກອບດ້ວຍຈານຄູ່ໜຶ່ງທີ່ມັດເຂົ້າກັນ ແລະເຕັມໄປດ້ວຍຂີ້ເຜີ້ງທີ່ສາມາດຈາລຶກໄດ້, ຈາກນັ້ນໃຊ້ສະໄຕລັດເພື່ອຂູດພື້ນຜິວຂອງຂີ້ເຜີ້ງເພື່ອຂຽນໃສ່ມັນ.

ງາຊ້າງ diptych ຂອງ Areobindus, Byzantium (506 AD), ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນ Louvre ໃນປາຣີ, ປະເທດຝຣັ່ງ; ພິພິທະພັນ Louvre, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຄືກັບ magic. , ການໃຫ້ຄວາມຮ້ອນຂອງຂີ້ເຜີ້ງເລັກນ້ອຍຈະເຮັດໃຫ້ມັນລຽບແລະມັນຈະດີຄືກັບໃຫມ່, ລົບຮອຍຂີດຂ່ວນທັງຫມົດທີ່ຜ່ານມາ. ຈານແຍ່ມັກຈະເຮັດຈາກໄມ້, ແຕ່ລຸ້ນທີ່ເຮັດຈາກໂລຫະ ຫຼືກະດູກສາມາດພົບເຫັນໄດ້ເຊັ່ນກັນ. ມີລຸ້ນທີ່ຫຼູຫຼາ, ສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍວັດສະດຸທີ່ຫຼູຫຼາ ແລະເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາມາດຕະຖານດ້ວຍກອບໄມ້.

Diptychs ເປັນສິ່ງທີ່ມັກ.ຮູບແບບສິລະປະຂອງຮູບແຕ້ມ Medieval, ເຊິ່ງສືບຕໍ່ເຂົ້າໄປໃນຍຸກ Renaissance. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກ hinged ທົ່ວໄປເປັນວິທີການປົກປັກຮັກສາ artwork encased ພາຍໃນ. Diptychs ສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ເປັນສິລະປະທີ່ສັກສິດສໍາລັບສິນລະປະຂອງຄຣິສຕຽນ, ແລະບາງຄັ້ງພວກມັນຖືກເຮັດເປັນເຄື່ອງບູຊາ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, triptych ແມ່ນທາງເລືອກທີ່ມີຄວາມນິຍົມຫຼາຍສໍາລັບເຄື່ອງບູຊາ. ໃນລະຫວ່າງຍຸກ Byzantine, diptychs ມັກຈະເອົາສະຖານທີ່ຂອງພວກເຂົາເປັນສັນຍາລັກການເດີນທາງເພື່ອຈຸດປະສົງທາງສາສະຫນາສ່ວນຕົວ.

Diptychs ໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍຢູ່ໃນອິຕາລີໃນສະຕະວັດທີ 13 ແລະສະແດງເປັນປະຈໍາໃນ ສິລະປະ Renaissance ອິຕາລີ . ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຈາກປະມານ 1400 ຫາ 1580 ໃນ Flanders, ພວກເຮົາເຫັນການໄຫຼເຂົ້າຂອງ diptychs ໃນ Northern Renaissance ຮູບແຕ້ມສາດສະຫນາ, ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນທີ່ນິຍົມຂອງນັກສິລະປິນ Flemish ທີ່ມີຊື່ສຽງເຊັ່ນ Jan van Eyck. ຊິ້ນສ່ວນເຫຼົ່ານີ້ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວມີສາກຈາກຄຳພີໄບເບິນ, ຮູບຄົນທາງໂລກ, ແລະຮູບພັນລະນາຂອງ Holy Trinity . ຮູບແບບຂອງ diptychs ເຫຼົ່ານີ້ມີລັກສະນະລວມເອົາຮູບຂອງ Madonna ແລະເດັກ ຢູ່ແຖບດ້ານຂວາ ແລະຮູບຂອງເຈົ້າຂອງ diptych ໃນການອະທິຖານຢູ່ຂ້າງນັກໄພ່ພົນຮູບຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ແຖບດ້ານຊ້າຍ.

ການວິວັດທະນາການຂອງ Diptych Art

ຕາມປະເພນີ, diptychs ໄດ້ຖືກມັດເຂົ້າກັນໃນລັກສະນະທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພັບໄດ້ເພື່ອປົກປ້ອງວຽກງານສິລະປະ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, diptych ໄດ້ພັດທະນາໄປສູ່ວຽກງານສິລະປະທີ່ຖືກນໍາໃຊ້ທົ່ວໄປເພື່ອພັນລະນາເຖິງຫົວຂໍ້ທາງສາສະຫນາຫຼື scenes ໃນຕໍ່ມາ.ສັດຕະວັດແລ້ວ.

Diptychs ຍັງຖືກໃຊ້ເພື່ອເປັນກຽດແກ່ບຸກຄົນສຳຄັນ ແລະ ໄພ່ພົນ. hinges ທີ່ເປັນປະໂຫຍດຂອງເຂົາເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນແທ່ນບູຊາທີ່ເຄື່ອນທີ່, ໃນຂະນະທີ່ຍັງປ້ອງກັນຄວາມເສຍຫາຍໃດໆກັບ artwork ພາຍໃນ. ), ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນສິລະປະ Metropolitan ໃນນະຄອນນິວຢອກ, ສະຫະລັດ; Metropolitan Museum of Art, CC0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ອີງຕາມພິພິທະພັນຂອງອັງກິດ, diptychs ເຫຼົ່ານີ້ຖືກຈັດປະເພດເປັນອຸປະກອນພິທີກໍາ ແລະທາງສາສະຫນາ. ຊິ້ນສ່ວນທີ່ບໍ່ຫນ້າເຊື່ອເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ແຜ່ລາມໄປຫຼາຍສະຕະວັດແລະຖືກສະແດງຢູ່ໃນວັດທະນະທໍາທົ່ວໂລກ, ລວມທັງສາດສະຫນາຄຣິດສະຕຽນແລະພຸດທະສາດສະຫນາ. ຊິ້ນສ່ວນເຫຼົ່ານີ້ເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍຖືກແກະສະຫຼັກດ້ວຍຫີນ ຫຼື ງາຊ້າງ.

ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ໃນສິລະປະສະໄໝໃໝ່, ພວກເຮົາເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງທາງດ້ານໂຄງສ້າງຫຼາຍຂື້ນ.

ນັກສິລະປິນມັກສ້າງສອງຢ່າງ. ແຜງທີ່ບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງທີ່ຖືກອອກແບບມາເພື່ອແຂວນຂ້າງກັນແຕ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອມຕໍ່ທາງຮ່າງກາຍ. ມັນຍັງເປັນເລື່ອງທໍາມະດາສໍາລັບນັກສິລະປິນທີ່ຈະໃຊ້ກະດານດຽວເພື່ອສ້າງພາບລວງຕາຂອງ diptych. ອັນນີ້ສາມາດເຮັດໄດ້ໂດຍການທາສີເສັ້ນໃນງານສິລະປະເພື່ອແບ່ງມັນ ຫຼືຕັດສອງປ່ອງຢ້ຽມເປັນຜ້າປູບ່ອນດຽວ.

ເປັນຫຍັງຕ້ອງໃຊ້ Diptychs?

ການ​ນໍາ​ໃຊ້​ຕ່າງໆ​ສໍາ​ລັບ diptychs ມີ​ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ການ​ທີ່​ມີ​ປະ​ໂຫຍດ​ຫຼາຍ​ຂຶ້ນ​ເຊັ່ນ​: ປື້ມ​ບັນ​ທຶກ​ວັດ​ຖຸ​ບູ​ຮານ​ຂອງ​ການ​ຈັດ​ລຽງ​, ຫຼື​ວິ​ທີ​ການ​ສໍາ​ລັບ​ການ​ປົກ​ປັກ​ຮັກ​ສາ​ສິ​ລະ​ປະ​, ແທ່ນ​ບູ​ຊາ​ສະ​ລັບ​ສັບ​ຊ້ອນ​ທີ່​ເຮັດ​ໃຫ້​ສໍາ​ລັບ​ການ​ອຸ​ທິດ​ຕົນ​, ກັບ​ວຽກ​ງານ​ສິ​ລະ​ປະ​ທີ່ເລົ່າເລື່ອງລາວຂອງສາກໃດໜຶ່ງ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຊິ້ນສ່ວນທີ່ສັບສົນທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຄົມຊັດ.

Diptychs ຍັງຄົງເປັນທີ່ນິຍົມກັນຫຼາຍສັດຕະວັດແລ້ວໃນບັນດານັກສິລະປິນ. ໃນງານສິລະປະແບບ diptych, ທັງສອງແຜງສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອສ້າງເປັນ scene ດຽວ.

A diptych of Deesis, ໄອຄອນໃນສະຕະວັດທີ 17 (ຊ້າຍໄປຂວາ: Archangel Michael, Theotokos, John the Baptist, Archangel Gabriel), ຕັ້ງຢູ່ໃນພິພິທະພັນປະຫວັດສາດໃນ Sanok ໂປແລນ; Przykuta , ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

A diptych ຍັງສາມາດເປັນຕົວຢ່າງຂອງ artwork ທີ່ປະກອບດ້ວຍສອງພາກສ່ວນທີ່ກົງກັນ. ການຕີຄວາມໝາຍອີກອັນໜຶ່ງຂອງວຽກສິລະປະແບບ diptych ກ່ຽວຂ້ອງກັບການໃຊ້ສອງແຜງແຍກກັນເປັນງານສິລະປະແບບໂດດດ່ຽວທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັນໂດຍຜ່ານຄວາມງາມທີ່ສອດຄ່ອງກັນ.

ນັກສິລະປິນສາມາດໃຊ້ແຕ່ລະແຖບເພື່ອເນັ້ນໃສ່ແນວຄວາມຄິດທີ່ກົງກັນຂ້າມ, ການພັນລະນາສິ່ງຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຊີວິດແລະຄວາມຕາຍ ຫຼືອາລົມທີ່ກົງກັນຂ້າມ. . diptych ໄດ້ຮັບໃຊ້ຈຸດປະສົງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ; ມັນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຊິ້ນສ່ວນຂອງສິລະປະທີ່ສັບສົນເທົ່ານັ້ນ.

Diptych ສາມາດບັນຈຸບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຜູ້ທີ່ມີຊີວິດຢູ່ຂ້າງຫນຶ່ງແລະບັນຊີລາຍຊື່ຂອງຜູ້ທີ່ເສຍຊີວິດໃນອີກດ້ານຫນຶ່ງ, ສໍາລັບຄໍາອະທິຖານ. ແລະມະຫາຊົນ. Diptychs ຍັງສາມາດຮັບໃຊ້ເປັນຊິ້ນສ່ວນທີ່ອຸທິດຕົນໃນໂບດຄຣິສຕຽນສໍາລັບການໄຫວ້, ສະແດງໃຫ້ເຫັນຊຸດຂອງ scenes ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກ່ຽວກັບສອງຫມູ່ຄະນະ hinged. ເຫຼົ່ານີ້ມັກຈະເປັນຮູບແຕ້ມຂອງຊີວິດຂອງເວີຈິນໄອແລນ ແລະພຣະເຢຊູຄຣິດ.ມີຢູ່ໃນທັງ ສິນລະປະຄລາສສິກ ແລະສິນລະປະທີ່ທັນສະໄຫມ. ວັດຖຸບູຮານ ທີ່ລອດຊີວິດມາໄດ້ແມ່ນຫາຍາກ ແລະຖືກເກັບໄວ້ໃນຄັງສະສົມຂອງບາງພິພິທະພັນທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນໂລກ. ນີ້ແມ່ນການຄັດເລືອກຂອງຫ້າຮູບແຕ້ມ diptych ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດສິລະປະຂອງພວກເຮົາ.

The Wilton Diptych (c. 1395 – 1399) ໂດຍ Unknown

The Wilton Diptych ປະກອບເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຊາກສົບຂອງສະສົມສິລະປະຂອງກະສັດ Richard II. Wilton Diptych ເປັນຕົວຢ່າງອັນດີເລີດຂອງຮູບແຕ້ມຄະນະສາສະໜາຈາກທ້າຍ ຍຸກສະໄໝກາງ ໃນປະເທດອັງກິດ. ມັນແມ່ນ ໜຶ່ງ ໃນຮູບແຕ້ມກະດານ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ຈາກປະເທດອັງກິດທີ່ລອດຊີວິດໄດ້. ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ກະສັດ Richard II ໃນຫ້າປີທີ່ຜ່ານມາຂອງຊີວິດຂອງລາວ.

ຮູບແຕ້ມ diptych ທີ່ມີຊື່ສຽງນີ້ແມ່ນການປະສົມປະສານຂອງຮູບພາບທາງໂລກແລະທາງສາສະຫນາເພື່ອສະແດງແນວຄວາມຄິດຂອງກະສັດ Richard II.

The Wilton Diptych (ລະຫວ່າງ ຄ.ສ 1395 ຫາ ຄ.ສ 1399), ຕັ້ງຢູ່ໃນຫໍວາງສະແດງແຫ່ງຊາດໃນລອນດອນ, ປະເທດອັງກິດ; ຫໍວາງສະແດງແຫ່ງຊາດ, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

The Wilton Diptych ເປັນຮູບແບບໂກທິກຂະໜາດນ້ອຍຮູບແຕ້ມກະດານທີ່ເຮັດຈາກໄມ້ໂອກ ແລະມັນໃຊ້ເປັນແທ່ນບູຊາຂອງກະສັດ Richard II. ສິລະປະການອຸທິດຕົນແມ່ນຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມອຸທິດຕົນຂອງກະສັດ Richard II ແລະຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນໃນສິດທິອັນສູງສົ່ງຂອງລາວ. ກະສັດ Richard II ໄດ້ຖືກພັນລະນາການຄຸເຂົ່າລົງຕໍ່ຫນ້າສະຫວັນເທິງກະດານຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍ, ພ້ອມກັບ John the Baptist ແລະ patron Saint Edmund ແລະ Edward the Confessor, ຜູ້ທີ່ນໍາສະເຫນີໃຫ້ Virgin Mary ແລະ Christ Child, ເຊິ່ງພົບເຫັນຢູ່ໃນກະດານເບື້ອງຂວາອ້ອມຮອບ. ໂດຍເທວະດາສິບເອັດອົງ.

ສັນຍາລັກແມ່ນອຸດົມສົມບູນໃນຮູບແຕ້ມ diptych ທີ່ມີຊື່ສຽງນີ້. ຕົວເລກສິບເອັດສະແດງເຖິງອາຍຸ Richard II ກາຍເປັນກະສັດ.

ເຄື່ອງໝາຍສັນຍາລັກຂອງຮາດຂາວຂອງ Richard II ແມ່ນໃສ່ເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງກະສັດ ແລະ ເທວະດາ. ພຣະ​ຄຣິດ​ເດັກ​ໄດ້​ຍົກ​ມື​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​ເພື່ອ​ໃຫ້​ພອນ​ຕາມ​ມາດ​ຕະ​ຖານ​ແລະ​ການ​ປົກ​ຄອງ​ຂອງ Richard II ໃນ​ປະ​ເທດ​ອັງ​ກິດ. ສີທີ່ສວຍງາມຂອງສີຟ້າ ultramarine ແລະສີທອງ decorate ສີ. Wilton Diptych ສະແດງໃຫ້ເຫັນລາຍລະອຽດທີ່ສັບສົນ, ການທາສີທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ແລະການປິດຕາທີ່ລະອຽດອ່ອນ. ມັນເປັນໄຊຊະນະທີ່ຫາຍາກ.

Diptych ຂອງ Federico da Montefeltro ແລະ Battista Sforza (c. 1473 – 1475) ໂດຍ Piero della Francesca

Diptych ຂອງ Federico da Montefeltro ແລະ Battista Sforza ເປັນຮູບຄົນ Renaissance ຂອງອິຕາລີທີ່ເຄົາລົບທີ່ສຸດ. ຮູບຄົນມີຜົວແລະເມຍ, Battista Sforza ແລະ Federico da Montefeltro. Piero della Francesca ປະຕິບັດປະເພນີຂອງສະຕະວັດທີ 14 ກັບ diptych ທີ່ເປັນແຮງບັນດານໃຈຂອງລາວ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກການອອກແບບຫຼຽນໂບຮານດ້ວຍການບັນຍາຍຂອງລາວກ່ຽວກັບສອງຕົວເລກທີ່ສະແດງຢູ່ໃນໂປຣໄຟລ໌.

ມຸມນີ້ເຮັດໃຫ້ Francesca ສະແດງໃຫ້ເຫັນຕົວເລກ. ມີລາຍລະອຽດພຽງພໍສໍາລັບການເປັນຕົວແທນທີ່ຊື່ສັດແລະຄວາມຄ້າຍຄືກັນ, ໂດຍບໍ່ມີການຕ້ອງການສໍາລັບການພັນລະນາຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຂົາເຈົ້າ.

Diptych ຂອງ Federico da Montefeltro ແລະ Battista Sforza (c. 1473 – 1475) ໂດຍ Piero della Francesca, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Uffizi Gallery ໃນ Florence, ອິຕາລີ; Piero della Francesca, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

The Duke ແລະ Duchess ປະເຊີນໜ້າກັນ ແລະການສະແດງຂອງ Francesca ກ່ຽວກັບອົງປະກອບທາງກວ້າງຂອງພື້ນ ເຊັ່ນ: ຄວາມຕໍ່ເນື່ອງຂອງພູມສັນຖານ ແລະແສງຕາເວັນເປັນຕົວແທນຂອງພື້ນທີ່. ທີ່ເຂົາເຈົ້າປົກຄອງ. ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ໂດດເດັ່ນລະຫວ່າງຜິວໜັງທີ່ຈືດຈາງຂອງ Battista Sforza ແລະສີທອງແດງຂອງ Federico ແມ່ນສອດຄ່ອງກັບສົນທິສັນຍາດ້ານຄວາມງາມຂອງ Renaissance, ພວກມັນຍັງເວົ້າເຖິງການລ່ວງລະເມີດຂອງ Sforza ໃນປີ 1472. ດ້ານຫລັງຂອງກະດານສະແດງເຖິງຄູ່ຜົວເມຍທີ່ໄດ້ຖືກປະຕິບັດດ້ວຍພາສາລາຕິນບູຮານ. ຂ້າງລຸ່ມນີ້ລາຍລະອຽດນັ້ນຄຸນງາມຄວາມດີຂອງຄຣິສຕຽນ.

ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວມີຢູ່ໃນກອບທີ່ທັນສະໄຫມ, ແຕ່ຮູບແຕ້ມຢູ່ດ້ານຫລັງຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາເຄີຍເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຮູບແຕ້ມ.

ຮູບແຕ້ມທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງ ດ້ານກົງກັນຂ້າມແລະຮູບສັນຍາລັກຂອງພວກມັນແມ່ນຕົວແທນຂອງໄຊຊະນະຂອງຊາວໂຣມັນ, ເຊິ່ງຕາມປະເພນີການລະນຶກເຖິງໄຊຊະນະທາງທະຫານ, ແຕ່ໃນສະພາບການນີ້, ເມື່ອຖືກຈັບຄູ່ກັບ inscriptions, ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນຄໍານິຍາມຂອງນິລັນດອນ, ພົມມະຈັນ, ຄວາມຮັກ, ຊື່ສຽງ, ແລະເວລາ. Diptych ຂອງ Federico da Montefeltro ແລະ Battista Sforza ແມ່ນຜົນງານຂອງ Francesca.

ຊ່າງປັ້ນ Aubé ແລະລູກຊາຍຂອງລາວ, Emile (1882) ໂດຍ Paul Gauguin

ຊ່າງປັ້ນ Aubé ແລະລູກຊາຍຂອງລາວ , Emile ໄດ້ຖືກແຕ້ມໂດຍນັກສິລະປິນຝຣັ່ງທີ່ມີອິດທິພົນ Paul Gauguin . Gauguin ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມໃນ Impressionism , ແຕ່ລາວໄດ້ປ່ຽນຈາກມັນເພື່ອພັດທະນາຮູບແບບໃຫມ່ທີ່ເອີ້ນວ່າ Symbolism. diptych ຂອງ Gauguin ແຕກຕ່າງຈາກການເຮັດວຽກປົກກະຕິຂອງລາວ, ເພາະວ່າສີຂອງມັນບໍ່ແມ່ນສີ