ສະຖາປັດຕະຍະກຳ eoclassical N ເກີດຂຶ້ນຄັ້ງທຳອິດໃນກາງສະຕະວັດທີ 18 ທັງໃນປະເທດຝຣັ່ງ ແລະ ອີຕາລີ, ແລະຈາກນັ້ນໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປທົ່ວໂລກຕາເວັນຕົກ ຈົນກາຍເປັນໜຶ່ງໃນສະຖາປັດຕະຍະກຳທີ່ເປັນສັນຍາລັກ ແລະ ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດສະໄໝໃໝ່. ການພັດທະນາໂບຮານຄະດີໃຫມ່ນໍາໄປສູ່ການຄົ້ນພົບຂອງໂບຮານແລະວັດວາອາຮາມ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບເຕັກນິກທີ່ສູນເສຍໄປດົນນານທີ່ຈະດົນໃຈນັກສະຖາປະນິກຂອງຮູບແບບ Neoclassical ທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂື້ນ. ອາຄານ Neoclassical ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນເພື່ອປະຕິກິລິຍາຕໍ່ການຕົກແຕ່ງຫຼາຍເກີນໄປຂອງແບບ Rococo ແລະ Baroque ທ້າຍ, ແລະຄຸນລັກສະນະສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ໄດ້ຖືກກໍານົດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໂດຍຄວາມຕ້ອງການຂອງສັງຄົມຂອງປະຊາຊົນແທນທີ່ຈະຕ້ອງການການປະດັບດ້ວຍຄວາມງາມ.

ແມ່ນຫຍັງ. ແມ່ນສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical?

ແບບ Neoclassical ເນັ້ນໃສ່ຝາຫຼາຍກວ່າຄວາມສະຫວ່າງ ແລະເງົາທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍອົງປະກອບໂຄງສ້າງຂອງ extruding ແລະ sunken, ແລະແຕ່ລະພາກສ່ວນຂອງມັນຮັກສາເອກະລັກຂອງຕົນເອງ. ມັນສະແດງອອກເປັນຮູບໂສມຂອງບາງລັກສະນະແບບ Baroque ທ້າຍແບບຄລາສສິກ ແລະຊອກຫາວິທີທີ່ຈະຖອດອອກບາງສ່ວນຂອງອົງປະກອບທີ່ງົດງາມຂອງແບບ Rococo ອອກ.

ການແຕ້ມຮູບສໍາລັບ Oratory (ໂບດ Memorial), ການພັນລະນາພາກສ່ວນຂອງ ອາຄານຮອບ. ຫ້ອງໂຖງກາງ, ອ້ອມຮອບດ້ວຍແລວທາງ. Porticos ຢູ່ຊ້າຍແລະຂວາ. ຈາກດ້ານຫລັງ, ຂັ້ນໄດລົງໄປຫາຫ້ອງໃຕ້ດິນ. ອານຸສາວະລີອຸບມຸງໃຫຍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນໃຈກາງ. ອະນຸສອນສະຖານອື່ນໆແມ່ນຢູ່ໃນຕົ້ນຕໍໃນປີ 1844 Niccolini ໄດ້ເບິ່ງແຍງການສ້ອມແປງເພີ່ມເຕີມ ແລະ ການຕົກແຕ່ງຂອງໂຮງລະຄອນໂອເປຣາພ້ອມກັບ Francesco Maria del Giudice ແລະລູກຊາຍຂອງລາວ Fausto.

ພາຍໃນຂອງ Teatro di San Carlo ໃນ Naples, ຄ. 1850; Rijksmuseum, CC0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນປີ 1872 ໄດ້ມີການສ້າງຂຸມ orchestra ໂດຍອີງໃສ່ຄໍາແນະນໍາຂອງ Verdi, ແລະໄຟຟ້າໄດ້ຖືກຕິດຕັ້ງໃນທົ່ວ Opera House ໃນປີ 1890. ຫຼັງຈາກນັ້ນ Opera House ໄດ້ຜ່ານ ໄລຍະເວລາຂອງການສ້ອມແປງເລັກນ້ອຍຈົນກ່ວາຄວາມເສຍຫາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງເກີດຂື້ນຍ້ອນການວາງລະເບີດໃນລະຫວ່າງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ. ເມື່ອ Naples ໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍໃນເດືອນຕຸລາຂອງປີ 1943, ການສ້ອມແປງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນພາຍໃຕ້ຄໍາແນະນໍາຂອງ Peter Francis ຂອງ Royal Artillery.

ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນ Opera House ທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງໃຊ້ໄດ້, ແຕ່ມັນມີຄວາມຊົມເຊີຍຫຼາຍສໍາລັບມັນ. ສະຖາປັດຕະຍະກຳ Neoclassical, ການຕົກແຕ່ງສີທອງ ແລະເຄື່ອງເຟີນີເຈີສີຟ້າທີ່ຫຼູຫຼາ.

Parisian Panthéon (1790)

The Panthéon ແມ່ນອານຸສາວະລີທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນ Latin Quarter ຂອງປາຣີໃນປະເທດຝຣັ່ງ. ມັນຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍຄໍາສັ່ງຂອງກະສັດ Louis XIV ຂອງປະເທດຝຣັ່ງເພື່ອການອອກແບບຂອງ Jacques-Germain Soufflot, ແລະການກໍ່ສ້າງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 1758 ແລະສິ້ນສຸດລົງໃນປີ 1790. ໂຄງສ້າງດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນເບື້ອງຕົ້ນໂດຍຈຸດປະສົງຂອງ.ທີ່ຕັ້ງໂບດເພື່ອອຸທິດຕົນໃຫ້ແກ່ນັກບຸນຜູ້ອຸປະຖໍາຂອງປາຣີ, Saint Genevieve.

ໂບດແມ່ນມີຈຸດປະສົງເພື່ອຈັດວາງ relics ທີ່ເປັນຂອງໄພ່ພົນ. ທັງກະສັດ ຫຼືສະຖາປະນິກຈະບໍ່ມີຊີວິດເພື່ອເຂົ້າໄປເບິ່ງຄວາມສຳເລັດຂອງອາຄານ.

ຄ້າຍກັບ Pantheon ໃນ Rome ເຊິ່ງຖືກໃຊ້ເປັນບ່ອນຝັງສົບຂອງຜູ້ມີກຽດ, ໂບດໄດ້ປ່ຽນເປັນສຸສານໃນ 1791 ສໍາລັບພົນລະເມືອງຝຣັ່ງໃນເວລາທີ່ມັນສໍາເລັດໃນທີ່ສຸດໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນຂອງ ການປະຕິວັດຝຣັ່ງ .

ການພິມສະແດງໃຫ້ເຫັນທັດສະນະລະດັບຖະຫນົນຂອງ Panthéon, ປາຣີ, ປະເທດຝຣັ່ງ, ກັບຄົນຍ່າງທາງ. ຢູ່​ຖະ​ຫນົນ​ໃນ​ເບື້ອງ​ຫນ້າ, ຄ. 1870; Charles Rivière, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 19, ມັນໄດ້ຖືກຟື້ນຟູຄືນສູ່ຈຸດປະສົງເດີມຂອງມັນເປັນໂບດສອງຄັ້ງຈົນກ່ວາມັນໄດ້ຖືກຕັດສິນໃຫ້ໃຊ້ເປັນ mausoleum ສະເພາະໃນ 1881. ຄົນທຳອິດທີ່ຖືກຝັງໃນຫ້າສິບປີແມ່ນ Victor Hugo, ເຊິ່ງຊາກສົບໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ໃນອຸບມຸງໃນປີ 1885.

ການຕົບແຕ່ງຂອງ pediment ໄດ້ປ່ຽນແປງຫຼາຍຄັ້ງເພື່ອໃຫ້ເຫມາະສົມກັບການໃຊ້ Panthéon ແລະການປ່ຽນແປງ. ມັນສ້າງເປັນໂບດ ແລະວັດວາອາຮາມ.

ປ່ອງຢ້ຽມຫຼາຍອັນທີ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງການອອກແບບເດີມໄດ້ຖືກກີດກັ້ນໄວ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ພາຍໃນມີຄວາມມືດເພື່ອເຮັດໃຫ້ມັນຮູ້ສຶກມຶນງົງ ແລະ ເໝາະກັບບັນຍາກາດໃນງານສົບ. ນີ້ມີຜົນກະທົບກົງກັນຂ້າມທີ່ມີຈຸດປະສົງເດີມໂດຍສະຖາປະນິກຂອງອາຄານທີ່ຕ້ອງການເພີ່ມຫຼັກການຄລາສສິກກັບສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Gothic ແລະປະສົມປະສານຄວາມສະຫວ່າງແລະຄວາມສະຫວ່າງໃນອາວະກາດ. The Panthéon ຖືວ່າເປັນໜຶ່ງໃນຕົວຢ່າງສະຖາປັດຕະຍະກຳ Neoclassical ໃນຕົ້ນໆ.

ຕຶກສະຫະລັດອະເມລິກາ Capitol (1800)

ຕຶກ Capitol ສະຫະລັດ ແມ່ນບ່ອນທີ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງສະຫະລັດໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນ ແລະຕັ້ງຢູ່ເທິງ Capitol Hill. ມັນໄດ້ຖືກສໍາເລັດໃນປີ 1800 ແຕ່ຖືກທໍາລາຍບາງສ່ວນໃນການເຜົາໄຫມ້ຂອງວໍຊິງຕັນທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນປີ 1814. ຫໍໃຫຍ່ແລະປີກທີ່ຂະຫຍາຍອອກຕໍ່ມາໄດ້ຖືກເພີ່ມເຂົ້າໃນການອອກແບບຕົ້ນສະບັບ. ເຊັ່ນດຽວກັນກັບອາຄານຕຸລາການແລະຜູ້ບໍລິຫານສ່ວນໃຫຍ່, Capitol ແມ່ນສີຂາວແລະອອກແບບໃນແບບ Neoclassical.

ຄວາມສູງທັງສອງດ້ານຂອງຕາເວັນອອກແລະຕາເວັນຕົກແມ່ນເອີ້ນວ່າ "ທາງຫນ້າ", ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ດ້ານຂ້າງ. ຈຸດ​ປະ​ສົງ​ສໍາ​ລັບ​ການ​ຕ້ອນ​ຮັບ​ແມ່ນ​ດ້ານ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ.

ຫໍ​ເດີມ​ຂອງ​ລັດ​ຖະ​ບານ​ກາງ​ສະ​ຫະ​ລັດ​ອາ​ເມລິ​ກາ, Washington, D.C. , elevation ທາງ​ຫນ້າ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​, c. 1846; John Plumbe, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Thomas Jefferson ໃນເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ສະເຫນີວ່າການອອກແບບສໍາລັບອາຄານຄວນໄດ້ຮັບການຄັດເລືອກໂດຍການດໍາເນີນການແຂ່ງຂັນທີ່ຈະມີກໍານົດເວລາສີ່ເດືອນ. ລາງວັນສໍາລັບການຊະນະການແຂ່ງຂັນແມ່ນຫ້າຮ້ອຍໂດລາແລະປະມານສິບການອອກແບບຕ່າງໆໄດ້ຖືກສົ່ງ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ການຂາດນັກອອກແບບທີ່ແທ້ຈິງຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ອາເມລິກາໃນເວລານັ້ນໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໂດຍລະດັບນັກສມັກເລ່ນຂອງຮູບແຕ້ມດິບທີ່ຖືກສົ່ງມາ.

ການຍື່ນສະເຫນີອັນດຽວທີ່ຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນຄໍາສັນຍາທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນຂອງສະຖາປະນິກຊາວຝຣັ່ງ, Stephen Hallet, ເຊິ່ງວຽກງານໄດ້ຖືກຖືວ່າມີອິດທິພົນຂອງຝຣັ່ງເກີນໄປແລະຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການກໍ່ສ້າງເກີນໄປເນື່ອງຈາກການອອກແບບທີ່ສວຍງາມຂອງມັນ.

ຮູບຖ່າຍຂອງຕຶກ Capitol ພາຍຫຼັງການຟື້ນຟູ, 1909; Internet Archive Books, ບໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນວັນທີ 31 ມັງກອນ 1793, ການເຂົ້າຊ້າໄດ້ຖືກສົ່ງໂດຍ William Thornton, ນັກສະຖາປະນິກຊາວອັງກິດ-ອາເມລິກາສະໝັກຫຼິ້ນ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍຈາກ Jefferson ແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງວໍຊິງຕັນເປັນທີ່ສວຍງາມງ່າຍດາຍແລະຍິ່ງໃຫຍ່. ລາວບອກວ່າການອອກແບບຂອງລາວໄດ້ດຶງອິດທິພົນຈາກ Pantheon ໃນປະເທດຝຣັ່ງເຊັ່ນດຽວກັນກັບທາງຫນ້າຂອງ Louvre. ຫໍໃຫຍ່ທີ່ມີຊື່ສຽງພຽງແຕ່ໄດ້ຖືກເພີ່ມເຂົ້າໄປໃນອາຄານ Capitol ໃນລະຫວ່າງການຂະຫຍາຍທີ່ມີອາຍຸແຕ່ 1856 ຫາ 1866 ແລະຖືກອອກແບບໂດຍ Thomas U. Walter. ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ຫໍຄອຍໄມ້ຂະໜາດນ້ອຍຕັ້ງຢູ່ບ່ອນດຽວກັນ, ເຊິ່ງອອກແບບໂດຍ Charles Bulfinch.

Basilica of the National Shrine of the Assumption of the Blessed Virgin Mary (1821)

ຍັງເອີ້ນວ່າມະຫາວິຫານ Baltimore, ອາຄານ Neoclassical ນີ້ແມ່ນວິຫານ Roman Catholic ອາເມລິກາແຫ່ງທຳອິດທີ່ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງ. ມັນໄດ້ຖືກອອກແບບໂດຍສະຖາປະນິກຊາວອາເມຣິກັນຜູ້ທໍາອິດທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມເປັນມືອາຊີບ, Benjamin Henry Latrobe, ແລະມັນໃຊ້ເວລາການກໍ່ສ້າງຈາກ 1806 ຈົນເຖິງ 1863. ມະຫາວິຫານປະຕິບັດຕາມອົງປະກອບພື້ນເມືອງບາງຢ່າງຂອງການອອກແບບມະຫາວິຫານ ເຊັ່ນ: ຮູບແບບພື້ນຖານຂອງໂບດ Latin Cross, ເຊິ່ງແຕກຕ່າງຈາກການອອກແບບໂບດອື່ນໆຂອງ Latrobe ຂອງອາເມລິກາ.

Basilica of the National Shrine of Assumption of the Blessed Virgin Mary , Baltimore, 1907; Internet Archive Books, ບໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ລາວຕ້ອງສ້າງວິໄສທັດຂອງຕົນເອງພາຍໃນຂອບເຂດຂອງປະເພນີສະຖາປັດຕະຍະກຳມະຫາວິຫານຂອງເອີຣົບ, ດ້ວຍແຜນການສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມສາມັກຄີ. ຂອງສອງອົງປະກອບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ: ພື້ນທີ່ domed ແລະແກນຕາມລວງຍາວ.

facade ຂອງ Basilica ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນ portico ກເຣັກຄລາສສິກທີ່ມີຄໍລໍາ Ionic ຮູບແບບ hexastyle. ຫໍຄອຍສອງຫຼັງລຸກຂຶ້ນຈາກດ້ານຫຼັງຂອງໜ້າເຮືອນ, ຢູ່ເທິງດ້ວຍຫໍຮູບຜັກບົ່ວ. gneiss ສີ​ເງິນ​ແມ່ນ​ໄດ້​ມາ​ຈາກ quarries ໃນ Ellicott City. ຕຶກອາຄານຫຼັງໜຶ່ງໄດ້ຖືກວາງແຜນໄວ້ໃນເບື້ອງຕົ້ນໂດຍ Latrobe, ແຕ່ການອອກແບບກະເບື້ອງໄມ້ສອງຊັ້ນທີ່ປະກອບດ້ວຍ 24 skylights ໄດ້ຖືກແນະນໍາໃຫ້ສະຖາປະນິກໂດຍໝູ່ຂອງລາວ Thomas Jefferson.

Basilica of the Assumption of the Blessed Virgin Mary, interior, Baltimore, Maryland, circa 1907-1910; National Trust Library Historic Postcard Collection, Special Collections, University of Maryland Libraries., public domain, via Wikimedia Commons

Latrobe ກໍ່ສ້າງ hemisphere masonry ມີລາຍລະອຽດຄລາສສິກສໍາລັບ dome ພາຍໃນ, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກປະດັບດ້ວຍຕາຂ່າຍໄຟຟ້າຂອງrosettes ເຮັດດ້ວຍ plaster ຄຽງຄູ່ກັບເພດານ coffered. ພາຍໃນອາຄານ, ຫໍໃຫຍ່ຕັ້ງຢູ່ທາງຂ້າມຂອງການອອກແບບໄມ້ກາງແຂນ, ດັ່ງນັ້ນຜົນກະທົບຂອງສູນກາງແມ່ນຖືກສ້າງຂຶ້ນ. ຫໍຫຼັກແມ່ນອ້ອມຮອບດ້ວຍຫຼັງຄານ້ອຍກວ່າ.

Latrobe ຄຸ້ມຄອງພາຍໃນຂອງໂບດດ້ວຍແສງສະຫວ່າງທໍາມະຊາດຫຼາຍ, ເປັນລັກສະນະທີ່ແນ່ນອນຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ຂອງອາເມລິກາທຽບກັບພາຍໃນທີ່ມືດຕາມປະເພນີຂອງໂບດ Gothic ແບບ Gothic. .

ມະຫາວິທະຍາໄລ Virginia Rotunda (1826)

Thomas Jefferson ແມ່ນຜູ້ກໍ່ຕັ້ງມະຫາວິທະຍາໄລ Virginia ແລະເປັນຜູ້ອອກແບບ Rotunda, ເຊິ່ງໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງ Academical Village. ມັນໄດ້ຖືກອອກແບບໃນເບື້ອງຕົ້ນເປັນຫໍສະໝຸດ ແລະສາລາຂອງຄະນະວິຊາທີ່ຂ້າງ Rotunda ທັງສອງດ້ານ. Jefferson ໄດ້ນໍາສະເຫນີແຜນການສໍາລັບ Rotunda ສອງປີຫຼັງຈາກວິທະຍາໄລໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ.

ເມື່ອລາວເສຍຊີວິດຫ້າປີຕໍ່ມາໃນປີ 1826, ມັນຍັງຢູ່ໃນການກໍ່ສ້າງເນື່ອງຈາກບັນຫາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງແລະຄວາມຊັກຊ້າ, ເຊັ່ນ: dome ຮົ່ວ.

ໃນປີ 1841, ເນື່ອງຈາກການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການລົງທະບຽນຢູ່ໃນມະຫາວິທະຍາໄລ, ສອງປີກທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນເບື້ອງຕົ້ນເປັນເດີ່ນອອກກຳລັງກາຍທີ່ມີມຸງຫຼັງຄາຖືກກຳແພງອອກເພື່ອສ້າງພື້ນທີ່ເພີ່ມເຕີມສຳລັບຫ້ອງຮຽນ. ເອກະສານຊ້ອນທ້າຍອີກອັນຫນຶ່ງໄດ້ຖືກກໍ່ສ້າງຈາກ 1851 ຫາ 1854 ເພື່ອເປັນເຮືອນຫ້ອງທົດລອງແລະຫໍປະຊຸມ. ທັງເອກະສານຊ້ອນທ້າຍ ແລະ Rotunda ໄດ້ຮັບຄວາມເສຍຫາຍຈາກໄຟໄໝ້ທີ່ເກີດໃນວັນທີ 27 ເດືອນຕຸລາປີ 1895. ສະຖາປະນິກຫຼາຍຄົນຖືກນຳເຂົ້າມາເພື່ອຊ່ວຍສ້າງ Rotunda ຄືນໃໝ່ ເຊັ່ນ: ສະຖາປະນິກ McDonald Brothers, ບໍລິສັດຈາກ Louisville ໃນລັດ Kentucky.

ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ Rotunda ເປັນລັກສະນະພິເສດຂອງມະຫາວິທະຍາໄລເມື່ອທຽບໃສ່ກັບຄົນອື່ນໃນຍຸກດຽວກັນນັ້ນແມ່ນມັນເປັນບ່ອນຕັ້ງຫ້ອງສະໝຸດ ແລະບໍ່ແມ່ນໂບດ. Jefferson ເຊື່ອວ່າຄວນຈະມີຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ຊັດເຈນແລະແຍກຕ່າງຫາກຂອງການສຶກສາແລະສາສະຫນາ, ແລະນັກວິຊາການຈໍານວນຫຼາຍເຊື່ອວ່າ Rotunda ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນເພື່ອເປັນສັນຍາລັກຂອງການອຸທິດຕົນຂອງ Jefferson ກັບສະຖາປັດຕະຍະກໍາແລະການສຶກສາ. ໃນ​ປີ 1966 ມັນ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ກໍາ​ນົດ​ຫົວ​ຂໍ້​ຂອງ​ການ​ເປັນ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ປະ​ຫວັດ​ສາດ​ແຫ່ງ​ຊາດ.

ຫຼາຍອາຄານໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງວ່າມີອິດທິພົນຕໍ່ການອອກແບບຂອງ Jefferson ສໍາລັບ Rotunda, ເຊັ່ນ Pantheon, ແລະລາວຍັງໄດ້ຮັບການຊົມເຊີຍຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ວຽກງານຂອງສະຖາປະນິກ Palladian, Andrea Palladio.

Altes Museum (1830 )

ພິພິທະພັນ Altes ຖືວ່າເປັນວຽກທີ່ສຳຄັນຂອງສະຖາປັດຕະຍະກຳ Neoclassical ໃນ ເຢຍ​ລະ​ມັນ​ແລະ​ໄດ້​ຖືກ​ຈັດ​ເຂົ້າ​ເປັນ​ສ່ວນ​ຫນຶ່ງ​ຂອງ UNESCO ມໍ​ລະ​ດົກ​ໂລກ​. ກະສັດ Frederick William III ແຫ່ງ Prussia ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ການກໍ່ສ້າງໃນ 1825, ອີງຕາມການອອກແບບຂອງສະຖາປະນິກຊາວ Prussian Karl Friedrich Schinkel ແລະສໍາເລັດໃນປີ 1830. ມັນຖືກລ້ອມຮອບດ້ວຍອາຄານ Zeughaus, ພະລາຊະວັງ Berlin, ແລະວິຫານ Berlin.

ຊົນຊັ້ນກຳມະກອນເຍຍລະມັນທີ່ເຕີບໃຫຍ່ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 19 ໄດ້ຮັບເອົາແນວຄວາມຄິດໃໝ່ໆກ່ຽວກັບການເຂົ້າເຖິງສິລະປະຂອງສາທາລະນະຊົນ ແລະຮູ້ສຶກວ່າມັນເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ຈະສ້າງອາຄານສາທາລະນະທີ່ຈະໃຫ້ສັງຄົມເຂົ້າເຖິງໄດ້ ແລະຈະເພີ່ມລະດັບຄວາມສະຫຼາດທາງດ້ານວັດທະນະທຳຂອງ ຂອງປະຊາຊົນທົ່ວໄປໂດຍການເຮັດແນວນັ້ນ.

ກະສັດ Friedrich Wilhelm III ເປັນຜູ້ເຊື່ອໃນອຸດົມການນີ້ ແລະໄດ້ສັ່ງໃຫ້ Karl Friedrich Schinkel ອອກແບບຫໍພິພິທະພັນທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງເຢຍລະມັນໄດ້ເບິ່ງ. ການເກັບກຳສິລະປະລາດຊະວົງ.

ການພິມຂອງພິພິທະພັນ Altes ແລະ Lustgarten, Berlin, 1850s; Leopold Ahrendts, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ລູກຊາຍຂອງກະສັດ (ຕໍ່ມາກະສັດ Friedrich Wilhelm IV) ຍັງມີແນວຄວາມຄິດສໍາລັບການອອກແບບແລະສົ່ງຮູບແຕ້ມ Schinkel ທີ່ໄດ້ຮັບອິດທິພົນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຈາກສະຖາປັດຕະຍະກໍາຂອງວັດຖຸບູຮານ. . Schinkel ໄດ້ສ້າງການອອກແບບທີ່ລວມເອົາອົງປະກອບຂອງຮູບແຕ້ມຂອງເຈົ້າຊາຍເຊັ່ນດຽວກັນກັບແນວຄວາມຄິດຂອງຕົນເອງ. ພາກເຫນືອຂອງເກາະ Spree ໄດ້ຖືກປ່ຽນເປັນສູນກາງແລະສະຖານທີ່ສັກສິດສໍາລັບວິທະຍາສາດແລະສິລະປະພາຍໃຕ້ຄໍາສັ່ງຂອງກະສັດໃນປີ 1841.

ເຖິງວ່າອາຄານດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນເບື້ອງຕົ້ນເພື່ອເປັນເຮືອນຂອງຮູບແຕ້ມຂອງອາຈານເກົ່າແລະ. ສິລະປະອັນດີງາມອື່ນໆຂອງເມືອງ, ຕັ້ງແຕ່ປີ 1904 ເປັນຕົ້ນມາ, ມັນໄດ້ສະແດງສະເພາະການສະສົມຂອງວັດຖຸບູຮານຄລາສສິກເທົ່ານັ້ນ.

Plaza del Mercado de Ponce (1863)

Plaza del Mercado de Ponce ຕັ້ງຢູ່ໃນຕົວເມືອງຂອງ Ponce ໃນ Puerto Rico ແລະເປັນອາຄານຕະຫຼາດປະຫວັດສາດຂອງຮູບແບບ Neoclassic, ແລະເປັນ ອອກແບບໂດຍ Timoteo Luberza, ວິສະວະກອນ ແລະສະຖາປະນິກທີ່ມີຊື່ສຽງ. Luberza ໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກການອອກແບບຂອງຕະຫຼາດ Les Halles ໃນປາຣີ. ເມື່ອມັນຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນປີ 1863, ມັນເປັນຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄຫມ ແລະໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢູ່ໃນທັງໝົດຂອງ Puerto Rico.

ມັນແມ່ນໃນລະຫວ່າງການປັບປຸງ ແລະຂະຫຍາຍອາຄານໃນປີ 1903 ທີ່ສະຖາປະນິກ Manuel V. Domenech ໄດ້ເພີ່ມການອອກແບບ Neoclassical.

ການພິມຮູບພາບຂອງ Plaza del Mercado, Ponce, 1920; Juan Rodriguez Serra, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຕະຫຼາດທີສອງຖືກສ້າງຂື້ນໃນຊຸມປີ 1900 ຫຼັງຈາກຕະຫຼາດໄດ້ກາຍມາເປັນຂະໜາດນ້ອຍເກີນໄປທີ່ຈະຕອບສະໜອງຈຳນວນຜູ້ຢູ່ອາໄສທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ດັ່ງນັ້ນໃນປີ 1941 ອາຄານໄດ້ຖືກປັບປຸງໃຫມ່ແລະຂະຫຍາຍອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ໃນເວລານີ້ອີງຕາມແຜນການແລະການອອກແບບຂອງ Pedro Mendez Mercado. ໃນລະຫວ່າງໄລຍະເວລານີ້, facade ໄດ້ຖືກປ່ຽນເປັນ Art deco style .

ລັກສະນະໜຶ່ງຂອງອາຄານທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງຄົນອື່ນໃນ Puerto Rico, ແມ່ນວ່າໂຄງສ້າງຕົ້ນສະບັບຍັງຖືກຮັກສາໄວ້. ພາຍໃນ, ເຖິງວ່າຈະມີຈໍານວນການປັບປຸງແລະການຂະຫຍາຍທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນໃນໄລຍະປີ. ຕະຫຼອດເວລາຫຼາຍປີຂອງການມີຢູ່, facade ຂອງ Plaza del Mercado de Ponce ໄດ້ຮັບການດັດແປງຫຼາຍຮູບແບບ, ລວມທັງ neoclassical ແລະ art deco.

ໃນຍຸກທີ່ທັນສະໄຫມ, ອາຄານໄດ້ຖືກໃຊ້ສໍາລັບງານບຸນແລະ. ການຊຸມນຸມທີ່ຄ້າຍຄືກັນອື່ນໆ.

General Grant National Memorial (1897)

ເມື່ອປະທານາທິບໍດີຄົນທີ 18 ຂອງສະຫະລັດ, Ulysses S. Grant ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນປີ 1885, ພັນລະຍາຂອງລາວ Julia Grant ກ່າວວ່າ ວ່າລາວຕ້ອງການຖືກຝັງຢູ່ໃນນິວຢອກ. ຄະນະ​ກຳມະການ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ຖືກ​ສ້າງ​ຕັ້ງ​ຂຶ້ນ​ຊື່​ວ່າ ສະມາຄົມ​ອະນຸ​ໂມ​ສອນ​ໃຫ້​ທຶນ​ເພື່ອ​ລະດົມ​ທຶນ​ໃຫ້​ແກ່​ອຸບ​ໂມງ ​ແລະ ອະນຸສອນ​ສະຖານ. ເນື່ອງຈາກຍັງບໍ່ທັນມີແຜນທີ່ຈະສະແດງ, ແລະຫຼາຍຄົນຮູ້ສຶກວ່າອະນຸສອນສະຖານຄວນຈະຢູ່ໃນວໍຊິງຕັນດີຊີ, ຄວາມພະຍາຍາມລະດົມທຶນໃນຕອນທໍາອິດແມ່ນຊ້າຫຼາຍ.

ການອອກແບບທີ່ສະເໜີໂດຍ John H Duncan ໄດ້ຖືກເລືອກໃນທີ່ສຸດ. ເນື່ອງ​ຈາກ​ລັກ​ສະ​ນະ​ທາງ​ການ​ທະ​ຫານ​ຂອງ​ຕົນ​ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ດົນ​ໃຈ​ໂດຍ Mausoleum of Halicarnassus.

Duncan ກາຍເປັນສະຖາປະນິກຜ່ານການແຂ່ງຂັນ. ການແຂ່ງຂັນໄດ້ຖືກປະກາດໂດຍສະມາຄົມ Grant Monument ໃນວັນທີ 4 ເດືອນກຸມພາປີ 1888 ໃນຈົດຫມາຍຂ່າວແລະໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍຕໍ່ທຸກໆຄົນໃນປະເທດຊາດ, ແລະຍັງໄດ້ພິມໃນເອີຣົບ. ຫຼັງຈາກມີການກຳນົດເວລາຫຼາຍຄັ້ງ, ກຳນົດເວລາສຸດທ້າຍຂອງການແຂ່ງຂັນແມ່ນໄດ້ກຳນົດເປັນວັນທີ 10 ມັງກອນ 1889. ໃນຈຳນວນ 65 ລາຍການທີ່ການແຂ່ງຂັນໄດ້ຮັບ, 42 ລາຍການແມ່ນມາຈາກນອກອາເມລິກາ.

Bird's -eye view of Grant's Tomb, New York, 1915; ລາຍການຕ່າງໆໃນຄວາມຕ້ອງການສູງ, PPOC, ຫໍສະໝຸດສະພາ, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສະມາຄົມ Grant Monument Association ບໍ່ພົບອັນໃດ.ລາຍການທີ່ເຫມາະສົມແລະບໍ່ໄດ້ເລືອກເອົາຜູ້ຊະນະຈາກການແຂ່ງຂັນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ການແຂ່ງຂັນຄັ້ງທີສອງໄດ້ຖືກສັ່ງໂດຍສະມາຄົມ, ຜູ້ທີ່ເລືອກຜູ້ຊະນະຈາກພຽງແຕ່ຫ້າລາຍການ. ຜູ້ຊະນະນັ້ນແມ່ນ John H Duncan.

Duncan ເຄີຍສ້າງຊື່ສຽງໃຫ້ກັບໂລກສະຖາປັດຕະຍະກຳແລ້ວດ້ວຍຜົນງານຂອງລາວທີ່ອອກແບບຕຶກອາຄານທີ່ໂດດເດັ່ນອີກຫຼາຍຫຼັງໃນປີ 1883 ເຊັ່ນ: ຫໍໄຊຊະນະ, ອານຸສາວະລີ Newburgh, ແລະອານຸສາວະລີວໍຊິງຕັນໃນ ນິວເບີກ. ລາວໄດ້ສ້າງອານຸສາວະລີເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອລະນຶກເຖິງສົງຄາມປະຕິວັດຂອງສະຫະລັດ, ແລະການອອກແບບຂອງລາວສໍາລັບ Grant's Tomb ຍັງຈະສະທ້ອນເຖິງລັກສະນະການທະຫານທີ່ບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ.

ລາວຕ້ອງການໃຫ້ອານຸສາວະລີດັ່ງກ່າວເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມເຄົາລົບ ແລະເຄົາລົບນັບຖື ແລະບໍ່ໄດ້ ຕ້ອງການໃຫ້ມັນມີລັກສະນະໃດນຶ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັບບ່ອນຢູ່ອາໄສ.

ຫໍພິພິທະພັນ Egyptian (1901)

ພິພິທະພັນອີຢິບຍັງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນພິພິທະພັນຂອງວັດຖຸບູຮານຂອງອີຢິບແລະຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍ Garozzo-Zaffarani, ບໍລິສັດອິຕາລີ, ໃນປີ 1901. ຫນຶ່ງໃນພິພິທະພັນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນພາກພື້ນ, ມັນຖືກສ້າງຂຶ້ນເພື່ອ ການອອກແບບຂອງ Marcel Dourgen, ສະຖາປະນິກຊາວຝຣັ່ງ. ຫໍພິພິທະພັນປະກອບດ້ວຍຫຼາຍຊິ້ນສ່ວນຂອງປະຫວັດສາດຂອງອີຍິບທີ່ມີຄວາມສໍາຄັນເຊັ່ນດຽວກັນກັບການລວບລວມວັດຖຸບູຮານຂອງ Pharaonic ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນ.ໂລກ.

ຊຸດສະສົມດັ່ງກ່າວເຄີຍຖືກເກັບໄວ້ໃນຫໍພິພິທະພັນອີກແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ລັດຖະບານອີຢິບສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນປີ 1835, ແລະສຸດທ້າຍໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ຫໍພິພິທະພັນອີຢິບ ຫຼັງຈາກຖືກເກັບໄວ້ໃນອະດີດພະລາດຊະວັງ ເນື່ອງຈາກພິພິທະພັນກ່ອນໜ້ານີ້. ຖືກນໍ້າຖ້ວມ.

ຫໍພິພິທະພັນອີຢີບ, ກຸງໄຄໂຣ, ລະຫວ່າງປີ 1898 ແລະ 1946; Matson Collection, public domain, via Wikimedia Commons

Wafaa El Saddik ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ອໍານວຍການໃຫຍ່ຂອງພິພິທະພັນຍິງຄົນທຳອິດໃນປີ 2004. ໃນປີ 2011, ມອມມີສອງໜ່ວຍຖືກທຳລາຍເມື່ອພິພິທະພັນຖືກທຳລາຍ. ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ Egyptian​. ວັດຖຸ​ຂອງ​ຖືກ​ລັກ​ໄປ​ປະມານ 50 ​ແຫ່ງ ​ແລະ ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ເສຍ​ຫາຍ​ຫຼາຍ​ຢ່າງ. ອາຄານ Neoclassical ທີ່ສວຍງາມນີ້ມີສອງຊັ້ນ, ຊັ້ນລຸ່ມສະແດງອົງປະກອບສະຖາປັດຕະຍະກໍາແລະວຽກງານຂະຫນາດໃຫຍ່ອື່ນໆລວມທັງການບັນເທົາທຸກແລະຮູບປັ້ນຈາກ predynastic ກັບຍຸກ Greco-Roman.

El Capitolio (1929)

El Capitolio ໄດ້ຖືກມອບໝາຍໂດຍ Gerardo Machado, ປະທານາທິບໍດີຄິວບາ, ແລະໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ. ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນໍາຂອງສະຖາປະນິກ Eugenio Rayneri Piedra ຂອງຕົນ. ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ຂອງ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ capitol ໄດ້​ແກ່​ຍາວ​ເຖິງ​ຈາກ 1926 ເຖິງ 1929​ເປັນຂອງທາງລົດໄຟ Villanueva ແລະຖືກນໍາໃຊ້ເປັນສະຖານີລົດໄຟ.

ການກໍ່ສ້າງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງ Gerardo Machado ແລະຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອສະພາຈົນກ່ວາມັນຖືກຍົກເລີກຫຼັງຈາກການປະຕິວັດຄິວບາແລະມັນຕົກຢູ່ໃນສະພາບຂອງ. ເສຍຫາຍ.

ໄປສະນີຂອງ El Capitolio, ຕຶກ Capitol ໃນ Havana, Cuba, 1929; Carlos Jordi, Havana (ຜູ້ຈັດພິມ), ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຕຶກອາຄານຫຼັງນີ້ມັກຈະຖືກປຽບທຽບກັບຕຶກອາຄານຂອງສະຫະລັດອາເມຣິກາ, ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນແບບຈຳລອງ, ຖືກອອກແບບດ້ວຍລາຍລະອຽດຫຼາຍກວ່າ ແລະ ຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າອາຄານຂອງສະຫະລັດອາເມຣິກາ ໂດຍຄວາມສູງ, ຄວາມກວ້າງໜຶ່ງແມັດ, ແລະຄວາມຍາວ. ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມຄ້າຍຄືກັນກັບຕຶກ Capitol ຂອງສະຫະລັດ, ແຕ່ສະຖາປະນິກກ່າວວ່າ cupola ຂອງອາຄານໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກ Panthéon ໃນປາຣີ. ສວນດັ່ງກ່າວໄດ້ອີງໃສ່ການອອກແບບຂອງສວນເອີຣົບ, ມີພື້ນທີ່ຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງສະຫນາມຫຍ້າທີ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບເສັ້ນທາງ.

ພາຍໃຕ້ cupola, ພາຍໃນຫ້ອງໂຖງໃຫຍ່, ຫນຶ່ງສາມາດຊອກຫາຮູບປັ້ນຂອງສາທາລະນະລັດ, ເຊິ່ງມີນໍ້າໜັກ 49 ໂຕນ ແລະ ຫຸ້ມດ້ວຍໃບຄຳ 22 ກະຣັດ. ໃນເວລາທີ່ການກໍ່ສ້າງຂອງມັນ, ມັນແມ່ນຮູບປັ້ນທີ່ສູງທີ່ສຸດທີສອງທີ່ພົບເຫັນຢູ່ໃນເຮືອນ. ມັນໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໂດຍ Zanelli ຜູ້ທີ່ໂຍນມັນຢູ່ໃນ Rome ໃນສາມສ່ວນແລະປະກອບມັນຢູ່ໃນອາຄານເມື່ອມາຮອດຄິວບາ. Athena ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນແຮງບັນດານໃຈຂອງຮູບປັ້ນ, ແລະມັນຖືກສ້າງແບບຈໍາລອງຢູ່ໃນຮ່າງກາຍຂອງ Lily Valty, Creole.ຄິວບາ.

ມື້ນີ້ພວກເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າຕຶກອາຄານ Neoclassical ໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນຄັ້ງທໍາອິດເພື່ອປະຕິກິລິຍາຕໍ່ການຕົກແຕ່ງແບບ Rococo ແລະ Late Baroque ແລະຄຸນລັກສະນະຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ໄດ້ຖືກກໍານົດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໂດຍຄວາມຕ້ອງການຂອງສັງຄົມຂອງປະຊາຊົນແທນທີ່ຈະເປັນ. ກ່ວາສໍາລັບເຫດຜົນກ່ຽວກັບຄວາມງາມ. ສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ເກີດຂຶ້ນຄັ້ງທໍາອິດໃນກາງສະຕະວັດທີ 18 ໃນປະເທດອິຕາລີ, ແລະຈາກນັ້ນໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປສູ່ປະເທດຝຣັ່ງແລະຈາກນັ້ນໄປທົ່ວໂລກຕາເວັນຕົກກາຍເປັນຫນຶ່ງໃນຮູບແບບສະຖາປັດຕະຍະກໍາທີ່ໂດດເດັ່ນແລະໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດທີ່ທັນສະໄຫມ.

ຄໍາຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

ແມ່ນຫຍັງເຮັດໃຫ້ຄວາມນິຍົມຂອງແບບ Neoclassical ເພີ່ມຂຶ້ນ?

ການ​ພັດທະນາ​ທາງ​ໂບຮານ​ຄະດີ​ໃໝ່​ໄດ້​ນຳ​ໄປ​ສູ່​ການ​ຄົ້ນ​ພົບ​ວັດ​ວາອາ​ຮາມ​ແລະ​ວັດວາອາ​ຮາມ​ເກົ່າ​ແກ່, ພ້ອມ​ທັງ​ເຕັກນິກ​ທີ່​ຫາຍ​ສາບ​ສູນ​ໄປ​ດົນ​ນານ​ທີ່​ຈະ​ດົນ​ໃຈ​ສະຖາປະນິກ​ຂອງ​ແບບ​ນີ​ໂອ​ຄລາສສິກ​ທີ່​ພົ້ນ​ເດັ່ນ​ຂຶ້ນ. ສະຖາປະນິກຕ້ອງການຍ້າຍອອກໄປຈາກການຕົກແຕ່ງທີ່ຫຼາຍເກີນໄປຂອງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ນິຍົມໃນອະດີດເຊັ່ນ: ການເຄື່ອນໄຫວ Rococo ແລະ Baroque ແລະຕ້ອງການກັບຄືນສູ່ຄວາມລຽບງ່າຍຂອງ ສະຖາປັດຕະຍະກໍາບູຮານຂອງຊາວກຣີກ ແລະ Romans.

ຄຸນລັກສະນະໃດແດ່ຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical?

ສະຖາປະນິກຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ໄດ້ສຸມໃສ່ການອອກແບບກໍາແພງຫຼາຍກວ່າ chiaroscuro ທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍການ extruding ແລະ sunken ອົງປະກອບໂຄງສ້າງ. ແຕ່ລະພາກສ່ວນຂອງອາຄານຮັກສາເອກະລັກຂອງຕົນເອງຢູ່ໃນໂຄງສ້າງ. ແບບທຳອິດໄດ້ເລີ່ມເປັນຮູບຊົງຂອງອົງປະກອບຄລາດສິກບາງອັນຂອງຍຸກ ສະໄໝບາໂຣກ ແລະ ຈຸດປະສົງແມ່ນເພື່ອຖອດເອົາບາງອົງປະກອບທີ່ງົດງາມກວ່າທີ່ບໍ່ຈຳເປັນຂອງສະໄຕລ໌ Rococo ກ່ອນໜ້າ. ຄຸນລັກສະນະຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ຍັງໄດ້ຮັບອິດທິພົນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຈາກສະຖາປັດຕະຍະກໍາຂອງວັດຖຸບູຮານທີ່ຟື້ນຟູຄືນໃຫມ່ຫຼັງຈາກຖືກຝັງໄວ້ເປັນເວລາຫຼາຍຮ້ອຍປີແລະຖືກຄົ້ນພົບຄືນໃຫມ່ຍ້ອນການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການຂຸດຄົ້ນໂບຮານຄະດີໃນທົ່ວເອີຣົບ. ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນໃນນາມ New Classicism, ແບບ Neoclassical ແມ່ນມີລັກສະນະໂດຍການນໍາໃຊ້ຮູບຮ່າງເລຂາຄະນິດທີ່ງ່າຍດາຍ, symmetry ຂອງຮູບແບບ, ແລະການທໍາງານຂອງສັງຄົມ. ອາຄານຂອງຍຸກ Neoclassical ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງສິດອໍານາດແລະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່.

ສະຖາປະນິກ Baroque ເຊັ່ນ Ferdinando Fuga ແລະ Luigi Vanvitelli ເລີ່ມລວມເອົາອົງປະກອບຂອງ Palladian ແລະຮູບແບບຄລາສສິກໃນລະຫວ່າງຍຸກ 1730s ໃນນະຄອນຂອງ Naples, ເປັນຜູ້ຮັບຮອງເອົາຍຸກ Neoclassicism ໃນອິຕາລີໃນຕອນຕົ້ນ. Giorgio Sommer, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນລະຫວ່າງໄລຍະເວລານີ້, ສະຖາປະນິກອື່ນໆໃນທົ່ວອິຕາລີໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນສ້າງອາຄານ Neoclassical ທີ່ແທ້ຈິງທໍາອິດທີ່ແຕກຕ່າງຈາກແບບ Palladian, ເຊັ່ນ Giovanni Antonio Medrano. , ຖືວ່າເປັນນັກສະຖາປະນິກຊາວອີຕາລີຄົນທຳອິດຂອງຮູບແບບ Neoclassical, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ Jean Nicolas Jadot de Ville-Issey, ຜູ້ທີ່ໄດ້ແນະນໍາແບບໃຫ້ Tuscany. Gaspare Maria Paoletti ຈະໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກການເຮັດວຽກຂອງ Jodot ແລະຈະປ່ຽນເມືອງ Florence ໃຫ້ເປັນເມືອງທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງແບບ Neoclassical. ມັນຍັງຈະມີຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຢູ່ໃນ Milan ແລະ Turin.

ສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ອັງກິດ

ໃນຊຸມປີ 1750 ຮູບແບບດັ່ງກ່າວຈະແຜ່ຂະຫຍາຍໄປປະເທດອື່ນໆເຊັ່ນ: ປະເທດຝຣັ່ງ ແລະອັງກິດ. ໃນປະເທດອັງກິດ, ມີປັດໃຈຈໍານວນຫນຶ່ງທີ່ນໍາໄປສູ່ຄວາມນິຍົມຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical. ຫນຶ່ງໃນປັດໃຈເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການເຮັດວຽກຂອງນັກໂບຮານຄະອັງກິດ Sir William Hamilton, ເຊິ່ງການ​ຂຸດ​ຄົ້ນ​ຢູ່ Pompeii ແລະ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ວັດ​ຖຸ​ບູ​ຮານ​ອື່ນໆ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຄວາມ​ສົນ​ໃຈ​ຫຼາຍ​ໃນ​ສະ​ຖາ​ປັດ​ຕະ​ຍະ​ກໍາ​ຂອງ​ວັດ​ຖຸ​ບູ​ຮານ​ຄລາ​ສ​ສິກ. ປັດໄຈທີ່ມີອິດທິພົນອີກອັນໜຶ່ງແມ່ນການທົວແບບດັ້ງເດີມຂອງ Grand Tour, ເຊິ່ງໄດ້ເຫັນຊາຍໜຸ່ມຊາວເອີຣົບເດີນທາງຜ່ານເອີຣົບເພື່ອຮັບຮູ້ຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ແຮງບັນດານໃຈ.

ວຽກງານສະຖາປັດຕະຍະກຳຂອງ Robert Adam ແລະ William Chambers ຍັງມີອິດທິພົນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ ການເຄື່ອນໄຫວ Neoclassical ໃນປະເທດອັງກິດ.

ສູນກາງຂອງ Cumberland Terrace, Regent's Park, 1828; Thomas Hosmer Shepherd, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ແບບ Baroque ບໍ່ເຄີຍຖືກໃຈຄົນອັງກິດແທ້ໆ ແລະສະຖາປະນິກຊາວອັງກິດໃຊ້ແບບ Neoclassical ໃນໂຄງສ້າງຂອງພົນລະເມືອງຫຼາກຫຼາຍຊະນິດເຊັ່ນ: ເປັນຫ້ອງການໄປສະນີ, ທະນາຄານ, ແລະພິພິທະພັນ. ທ່ອນໄມ້ທັງໝົດຂອງເມືອງໄດ້ຖືກມອບໝາຍໃຫ້ອອກແບບໃໝ່ໂດຍສະຖາປະນິກເຊັ່ນ John Nash. John Nash ຍັງໄດ້ອອກແບບອາຄານ Neoclassical ທີ່ມີຊື່ສຽງອື່ນໆເຊັ່ນ Buckingham Palace ແລະ Cumberland Terrace. ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນເລີ່ມປັບປຸງເຮືອນໃນປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າດ້ວຍຖັນ ແລະປະຕູ.

ສະຖາປະນິກທີ່ໂດດເດັ່ນອີກຄົນໜຶ່ງຈາກປະເທດອັງກິດຕັ້ງແຕ່ສະໄໝນີ້ແມ່ນ Sir John Soane ຜູ້ທີ່ອອກແບບ Pitshanger Manor ແລະ Bank of England.

ສະຖາປັດຕະຍະກຳ Neoclassical ຝຣັ່ງ

ນັກສິລະປິນຊາວຝຣັ່ງ ທີ່ໄດ້ຝຶກຊ້ອມຢູ່ Rome ເປັນຜູ້ສະໜັບສະໜູນແບບຢ່າງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນຝຣັ່ງ. ການຂຽນຂອງນັກໂບຮານຄະຊາວເຢຍລະມັນແລະນັກປະຫວັດສາດ Johann Joachim Winckelmann ຈະຍັງມີອິດທິພົນຕໍ່ສະຖາປະນິກຂອງປະເທດຝຣັ່ງ. ໃນຕອນທ້າຍຂອງການປົກຄອງຂອງ Louis XVI, ລັກສະນະຄລາສສິກໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນແລ້ວໃນການອອກແບບສະຖາປັດຕະຍະກໍາຂອງສະຖາປະນິກຊາວຝຣັ່ງ, ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຍອມຮັບແລະຖືກຮັບຮອງເອົາຢ່າງສົມບູນໃນອານາຈັກ Napoleonic.

ຝຣັ່ງຈະມີປະສົບການອື່ນ. ຄື້ນຂອງ Neoclassicism ໃນລະຫວ່າງຄວາມສູງຂອງຈັກກະພັດຝຣັ່ງທໍາອິດ.

ພາຍໃນຂອງສາດສະຫນາຈັກ Saint-Philippe-du-Roule, ປາຣີ, ອອກແບບໂດຍ Jean Chalgrin, ຄ. 1785; Jean Chalgrin, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສະມາຊິກຂອງສະມາຄົມສູງໃນປະເທດຝຣັ່ງຈະລວມເອົາອົງປະກອບຂອງແບບໃນການອອກແບບຂອງເຮືອນສ່ວນຕົວຂອງພວກເຂົາແລະສະຖາປະນິກໄດ້ເລີ່ມໃຊ້ມັນຢູ່ໃນຂອງພວກເຂົາ. ການອອກແບບໂຄງສ້າງພົນລະເມືອງ. ສະຖາປະນິກຂອງສານເຊັ່ນ Fontaine ແລະ Percier ແມ່ນຕົວເລກທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງຮູບແບບນີ້ໃນລະຫວ່າງໄລຍະເວລາ, ແລະຄື້ນທີສອງຂອງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ໃນປະເທດຝຣັ່ງຈະສະແດງອອກໂດຍຜ່ານສອງແບບທີ່ເອີ້ນວ່າ Empire ແລະ Directoire.

ສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ເຍຍລະມັນ

ສະຖາປັດຕະຍະກຳ Neoclassical ໃນເຢຍລະມັນແມ່ນໄດ້ມາຈາກແຫຼ່ງແຮງບັນດານໃຈ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນຈຳນວນໜຶ່ງ. ປຶ້ມຂອງ Johann Joachim Winckelmann ຈະມີອິດທິພົນອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ສະຖາປະນິກເຍຍລະມັນ, ໃນຂະນະທີ່ Friedrich Wilhelm II ສະເຫນີການອຸປະຖໍາຂອງກະສັດຫຼາຍ. ສະຖາປະນິກເຊັ່ນ Carl Gotthard Langhans ແລະ Karl Friedrich Schinkel ຕ້ອງການປ່ຽນພູມສັນຖານສະຖາປັດຕະຍະກໍາຂອງເຢຍລະມັນເປັນ.ອັນໜຶ່ງທີ່ສາມາດແຂ່ງກັບ Rome ແລະ Paris ໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ.

Langhans ໄດ້ສ້າງປະຕູ Brandenburg ທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ ແລະ Schinkel ໄດ້ອອກແບບຫໍພິພິທະພັນ Altes ແລະພະລາຊະວັງ Tegel.

ຮູບພິມຂອງ ປະຕູ Brandenburg ໃນ Berlin, 1796; Daniel Berger, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ລັດເຊຍ

ໃນລັດເຊຍ, Catherine the Great ຕ້ອງການຢາກຈະກົງກັນຂ້າມກັບຮູບແບບທີ່ມັກຂອງລຸ້ນກ່ອນຫນ້າຂອງນາງເຊິ່ງເປັນຊັ້ນສູງ. ແບບ Rococo. ນາງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມມັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ສໍາລັບການອອກແບບ Neoclassical ຫຼາຍກວ່າການອອກແບບ Baroque ເຊັ່ນ: ພະລາຊະວັງລະດູຫນາວ, ແລະນາງໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ Charles Cameron, ສະຖາປະນິກຊາວ Scottish, ອອກແບບພະລາຊະວັງ Pavlovsk ເຊັ່ນດຽວກັນກັບພະລາຊະວັງ Alexander. ລາວຍັງໄດ້ຮັບມອບຫມາຍໃຫ້ອອກແບບໃຫມ່ພະລາຊະວັງ Catherine ດ້ວຍການຂະຫຍາຍແບບ Neoclassical, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ Palace Square ໃນ St. Petersburg.

ສະຖາປະນິກອື່ນໆຂອງແບບ Neoclassical ມັກຈະຖືກຈ້າງໂດຍ Czars, ລວມທັງ Giacomo Quarenghi ແລະ Vincenzo. Brenna ຈາກອິຕາລີ.

ຮູບຖ່າຍຂອງພະລາຊະວັງ Pavlovsk ໃນປີ 1938; ຜູ້ຂຽນທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກ Unknown author, public domain, via Wikimedia Commons

American Neoclassical Architecture

America has proven himself a true home and proveyor proveyor of the Neoclassical style ເຖິງວ່າຈະມີມັນ. ຄວາມນິຍົມອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນເອີຣົບ. ອົງປະກອບຂອງແບບ Neoclassical ສາມາດພົບເຫັນຢູ່ໃນສະຖາປະນິກອາເມລິກາຕົ້ນເຊັ່ນ Charles Bulfinch, Benjamin Latrobe, ແລະຂອງ.ຫຼັກສູດ, Thomas Jefferson. ສະຕະວັດທີ 19 ໃນອາເມລິກາເປັນສະໄໝທີ່ອາຄານພົນລະເມືອງຫຼາຍແຫ່ງໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນທົ່ວປະເທດ.

ດັ່ງນັ້ນ, ລັກສະນະສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ໄດ້ກາຍເປັນຈຸດສໍາຄັນຂອງສະຖາບັນສາທາລະນະທີ່ສໍາຄັນທັງຫມົດ, ເຊັ່ນ: ອະນຸສອນສະຖານ, ອາຄານລັດຖະບານກາງ. , ໂຄງສ້າງຂອງລັດຖະບານ, ແລະອານຸສາວະລີ.

ລະດັບຄວາມສູງທາງຕາເວັນອອກຂອງ Jefferson Memorial, East Potomac Park, Washington, District of Columbia, DC; Lowe, Jet related names: Pope, John RussellEvans , RudolphJefferson, ThomasSchara, Mark, transmitter, public domain, via Wikimedia Commons

ລັກສະນະສະຖາປັດຕະຍະກຳ Neoclassical

ຮູບແບບ Neoclassical ແມ່ນມີຊື່ສຽງໃນລະດັບສາກົນ ແລະມີຫຼາຍຮູບແບບໃນພາກພື້ນ. ສະຖາປະນິກຂອງຕຶກອາຄານ Neoclassical ທົ່ວໂລກຕ້ອງການໃຫ້ຫ່າງໄກຈາກການຕົກແຕ່ງຂອງແບບ Rococo ແລະ Baroque ເພື່ອຄວາມມັກຂອງສະຖາປັດຕະຍະກຳທີ່ເນັ້ນຄຸນນະພາບແບບແຜນ ແລະ ເນັ້ນໃສ່ສະຖາປັດຕະຍະກຳເກົ່າແກ່ແບບຄລາດສິກ.

ມີການໃຊ້ໂຄງສ້າງໜ້ອຍລົງທີ່ມີລັກສະນະເປັນໂຄງສ້າງທີ່ໂດດເດັ່ນ ແລະ ຂະຫຍາຍອອກເຊັ່ນ: ລະບຽງທີ່ຈົມລົງເລິກ. ພື້ນ​ທີ່​ບັນ​ເທົາ​ທຸກ​ໄດ້​ຖືກ​ກອບ​ດ້ວຍ​ຫມູ່​ຄະ​ນະ​ຫຼື friezes ແລະ​ຍັງ flatter ກວ່າ​ແຕ່​ກ່ອນ​. ການເນັ້ນໃສ່ຫນ້ອຍລົງກ່ຽວກັບຜົນກະທົບຂອງແສງສະຫວ່າງແລະເງົາທີ່ອົງປະກອບສະຖາປັດຕະຍະກໍາເຫຼົ່ານີ້ຈະເສີມຂະຫຍາຍ. ຄຸນລັກສະນະທີ່ຮັບຮູ້ໄດ້ອີກຈຳນວນໜຶ່ງຄື:

• ນິໂອຄລາດສິກອາຄານ ຖືກສ້າງໃນຂະໜາດໃຫຍ່ ແລະ ຍິ່ງໃຫຍ່ , ມີຄວາມໝາຍວ່າສ້າງຄວາມປະທັບໃຈ. ອົງປະກອບສະຖາປັດຕະຍະກຳທີ່ບໍ່ຈຳເປັນ, ບໍ່ຈຳເປັນ ໄດ້ຖືກເຮັດໄປໂດຍຄວາມມັກຂອງຄວາມລຽບງ່າຍຂອງຮູບແບບ. ແລະ Romans.
• ບໍ່ມີການຕົບແຕ່ງທີ່ສັບສົນ ດ້ານໃນຫຼືພາຍນອກ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ສະອາດ, ເພີ່ມລັກສະນະທີ່ມີອໍານາດຂອງອາຄານສາທາລະນະ.
• ມຸງ ຂອງອາຄານ Neoclassical ແມ່ນຮາບພຽງ ແລະລວງນອນ, ແລະສ່ວນຫຼາຍແລ້ວຈຸດສູນກາງແມ່ນເປັນຫໍ.
• ໂຄງສ້າງສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ລວມເອົາແບບ Neoclassical ໃຊ້ ຖັນສູງຂອງຄໍາສັ່ງ Doric ຫຼື Ionic.
• ພວກມັນຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນ ຍຸກສະເພາະ , ເປັນປີ 1800, ແລະປົກກະຕິແລ້ວຖືກອ້ອມຮອບດ້ວຍ ສວນທີ່ວາງອອກໃນຮູບແບບເລຂາຄະນິດ.

ຕົວຢ່າງສະຖາປັດຕະຍະກໍາ Neoclassical ທີ່ມີຊື່ສຽງ

ອາຄານ Neoclassical ທໍາອິດເລີ່ມປາກົດຢູ່ໃນເມືອງຕ່າງໆໃນອິຕາລີ. ຈາກ​ນັ້ນ​ມັນ​ໄດ້​ແຜ່​ລາມ​ໄປ​ທົ່ວ​ເອີ​ຣົບ ແລະ​ບໍ່​ດົນ​ກໍ​ກາຍ​ເປັນ​ຮູບ​ແບບ​ສາ​ກົນ​ທີ່​ມີ​ຫຼາຍ​ຮູບ​ແບບ​ໃນ​ພາກ​ພື້ນ. ໃນປັດຈຸບັນພວກເຮົາຈະສໍາຫຼວດ Neoclassicalສະຖາປັດຕະຍະກຳເພີ່ມເຕີມໂດຍການເບິ່ງບາງຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງສະຖາປັດຕະຍະກຳໃນແບບ Neoclassical.

Teatro di San Carlo (1737)

The Teatro di San Carlo ແມ່ນໂຮງລະຄອນໂອເປຣາທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນ Naples, ປະເທດອິຕາລີ. ມັນໄດ້ດໍາເນີນການຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງນັບຕັ້ງແຕ່ມັນໄດ້ເປີດໃນປີ 1737, ແລະບໍ່ມີສະຖານທີ່ອື່ນໆທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເທົ່າທີ່ Teatro di San Carlo ເຄີຍເປັນ. ກະສັດ Charles III ແຫ່ງ Naples ໄດ້ມອບໃຫ້ໂຮງລະຄອນດັ່ງກ່າວຖືກສ້າງຂຶ້ນຍ້ອນວ່າ Teatro San Bartolomeo ທີ່ມີຢູ່ແລ້ວທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນປີ 1621 ແມ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າມີຂະຫນາດນ້ອຍເກີນໄປສໍາລັບຜູ້ຊົມ Opera ເພີ່ມຂຶ້ນ.

Giovanni Antonio Medrano, ສະຖາປະນິກທະຫານ, ອອກແບບ ໂຮງລະຄອນໂອເປຣາ, ພ້ອມກັບອະດີດຜູ້ອໍານວຍການໂຮງລະຄອນເກົ່າ, Angelo Carasale.

Teatro di San Carlo ໃນ Naples, ຄ. 1857; Francis Frith, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນລະຫວ່າງການຝຶກຊ້ອມການແຕ່ງຕົວເພື່ອສະແດງລະຄອນເຕັ້ນໃນວັນທີ 13 ເດືອນກຸມພາ 1816, ໄຟໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ແລະທັນທີທັນໃດໄດ້ແຜ່ລາມໄປທົ່ວໂຮງລະຄອນ, ທຳລາຍພາກສ່ວນຕ່າງໆຂອງ ອາຄານ Neoclassical. ກະສັດ Ferdinand IV ໄດ້ມອບຫມາຍໃຫ້ Antonio Niccolini ກໍ່ສ້າງເຮືອນ Opera, ຜູ້ທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້ໃນສິບເດືອນ.