ສິລະປະໝູນວຽນ R ສາມາດພັນລະນາໄດ້ແບບວ່າງໆວ່າເປັນສິນລະປະທີ່ໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ປົກກະຕິແລ້ວຈະຖືກຖິ້ມ, ເປັນສື່ຕົ້ນຕໍ. ມັນປະກອບວິໄສທັດຂອງສິລະປະເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງເສດຖະກິດວົງ, ເຮັດໃຫ້ການນໍາໃຊ້ທີ່ເປັນປະໂຫຍດແລະຄວາມງາມຂອງສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການ, ໃນສະພາບການອື່ນໆ, ກໍານົດເປັນສິ່ງເສດເຫຼືອ. ບໍ່ມີກົດລະບຽບວ່າວັດສະດຸປະເພດໃດທີ່ສາມາດນໍາໃຊ້ໄດ້, ເຮັດໃຫ້ມັນເຫມາະສົມກັບເງື່ອນໄຂຂອງ "ສິ່ງເສດເຫຼືອ", ເຊັ່ນ: ພາດສະຕິກ, ໂລຫະ, ເຈ້ຍ, ສິ່ງເສດເຫຼືອເອເລັກໂຕຣນິກ, ຫຼືວັດຖຸອື່ນໆທີ່ພົບເຫັນ.

ສິລະປະລີໄຊເຄີນແມ່ນຫຍັງ?

ໃນ​ລະ​ດັບ​ພຽງ​ເລັກ​ນ້ອຍ, ສິນ​ລະ​ປະ​ທີ່​ນຳ​ມາ​ໃຊ້​ໃໝ່​ສາ​ມາດ​ຖືກ​ກຳ​ນົດ​ໄດ້​ວ່າ​ເປັນ​ການ​ຜະ​ລິດ​ທີ່​ສ້າງ​ສັນ​ທີ່​ນຳ​ໃຊ້​ສິ່ງ​ເສດ​ເຫຼືອ​ຫຼື​ສິ່ງ​ຂອງ​ທີ່​ຖືກ​ຖິ້ມ. ໃນຄວາມຫມາຍພື້ນຖານທີ່ສຸດຂອງຄໍາສັບ, ມັນສາມາດຫມາຍເຖິງການສ້າງພື້ນຖານໂດຍເດັກນ້ອຍຂອງສິ່ງຕ່າງໆເຊັ່ນ: ມ້ວນຫ້ອງນ້ໍາແລະຝາກະຕຸກເພື່ອປູກຝັງສະຕິກ່ຽວກັບວິທີທີ່ພວກເຮົາຖິ້ມສິ່ງຂອງໃນຊີວິດປະຈໍາວັນຂອງພວກເຮົາແລະເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບການປະຕິບັດຂອງ upcycling ປະຈໍາວັນ. ສິ່ງເສດເຫຼືອເພື່ອຈຸດປະສົງທີ່ເປັນປະໂຫຍດ ຫຼືຄວາມງາມ.

ສາມາດໂຕ້ແຍ້ງໄດ້ວ່າສິລະປະການລີໄຊເຄີນແມ່ນຫຼາຍກວ່າການພະຍາຍາມໃຊ້ຄວາມຄິດສ້າງສັນດ້ວຍວັດສະດຸທີ່ໃຊ້ແລ້ວເພື່ອປະຫຍັດເງິນ ຫຼືເລືອກໃຊ້ສິ່ງໃດກໍ່ຕາມທີ່ສະດວກກວ່າ. ຢູ່​ໃນ​ມື​ເພື່ອ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຕາມ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ​ຂອງ​ການ​ດົນ​ໃຈ​. ອັນນີ້ແມ່ນກໍລະນີຂອງນັກສິລະປິນສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ສ້າງສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່.ຫຼັກຊັບແມ່ນກວ້າງຂວາງ, ພື້ນທີ່ພິເສດຂອງລາວແມ່ນການສ້າງຮູບຄົນທີ່ມີວັດຖຸທີ່ຖິ້ມໄວ້ເຊັ່ນ: ວາລະສານ, ສາຍໄຟ, ແລະຊິ້ນສ່ວນປິດສະຫນາລວມທັງຂີ້ເຫຍື້ອອື່ນໆ.

Nick Gentry

ບໍ່ເຫມືອນກັບຄວາມມັກຂອງ Tim Noble, Sue Webster, ແລະ Vik Muniz, Nick Gentry ເປັນຕົວຢ່າງຂອງນັກສິລະປິນທີ່ນໍາໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອປະເພດສະເພາະໃດຫນຶ່ງແທນທີ່ຈະເປັນການຈັດລຽງຂອງວັດສະດຸ. ນັກສິລະປິນໃນລອນດອນຜູ້ນີ້ໃຊ້ຂະບວນການຮ່ວມມືກັບສະມາຊິກສາທາລະນະເພື່ອຄົ້ນຫາຄວາມສໍາພັນລະຫວ່າງ relics ຂໍ້ມູນ (ຈາກຍຸກທີ່ລາວເຕີບໂຕຂຶ້ນ) ກັບມະນຸດໂດຍການແຕ້ມຮູບຄົນທີ່ແທ້ຈິງໃສ່ວັດຖຸເອເລັກໂຕຣນິກ.

ວັດຖຸເຫຼົ່ານີ້ລວມມີ x-rays, floppy discs, cassettes, ແລະ LPs, ເຊິ່ງມີພຽງແຕ່ຈໍານວນຫນ້ອຍຂອງປອມຂອງສະຕະວັດທີ 20 ກາງຫາທ້າຍສະຕະວັດທີ່ລາວໃຊ້. ລາວຍັງໄດ້ໃຊ້ຊິ້ນສ່ວນອີເລັກໂທຣນິກທີ່ຫລໍ່ລື່ນເພື່ອສ້າງຮູບຄົນ ແລະຮູບຄົນ.

ບາງຊິ້ນສ່ວນທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງ Gentry ລວມມີ Protolife (2013), DBase (2013) , ຜູ້ບຸກລຸກ (2013), ແລະ ການເຊື່ອມຕໍ່ມະນຸດ (2018). ຕົວຢ່າງຫຼ້າສຸດລວມມີ Temptations (2019), Protectors of the Amazon – WWF (2020), Entertainment (2021), ແລະ Labyrinth (2021).

Barefooted Welder

ຢູ່ໃນອອສເຕຣເລຍ, ຊ່າງເຊື່ອມໂລຫະດ້ວຍຕີນເປົ່າໄດ້ໃຊ້ໂລຫະທີ່ພົບເຫັນເຊັ່ນ: ທອງແດງ ແລະອາລູມີນຽມເພື່ອປະດິດສິລະປະປະຕິມາກຳທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ທີ່ຂະໜາດເທົ່າຊີວິດ. ການນໍາໃຊ້ເຫຼັກເສດ, ລາວສ້າງການຕິດຕັ້ງທີ່ກະຕຸ້ນຈິນຕະນາການໂດຍອີງໃສ່ການອອກແບບທີ່ລູກຄ້າສັ່ງ. ນັກສິນລະປິນຫຼາຍຄົນທີ່ຄົ້ນພົບຢູ່ນີ້ລວມເຖິງມິຕິທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າໃນວຽກງານຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ໄປເໜືອກວ່າ ແລະ ເໜືອກວ່າພຽງແຕ່ການລວມເອົາສິ່ງເສດເຫຼືອທີ່ຖິ້ມໄວ້.

ສຳລັບ Tim Noble ແລະ Sue Webster, ມັນແມ່ນການເປີດເຜີຍຄວາມຮັບຜິດຊອບສ່ວນຕົວ. ສໍາລັບ Vik Muniz, ຄວາມຫມາຍຂອງສິນລະປະຕົວມັນເອງໄດ້ຂ້າມຂອບເຂດຂອງບຸກຄົນແລະວຽກງານຂອງລາວກາຍເປັນໂຄງການຮ່ວມມືທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ສ້າງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບວິກິດການສິ່ງແວດລ້ອມເທົ່ານັ້ນແຕ່ມີຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ຊຸມຊົນໃນວິທີການສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງ. ສໍາລັບ Nick Gentry, ມິຕິທີ່ເພີ່ມເຂົ້າມາແມ່ນຢູ່ໃນສິ່ງປະດິດທີ່ຄິດເຖິງທີ່ໃຊ້ໃນວຽກງານຂອງລາວ.

ໂຄງການສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ສຳລັບເດັກນ້ອຍ

ສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ໄດ້ກາຍມາເປັນຄຳເວົ້າທີ່ໂດ່ງດັງຂອງສິລະປະເດັກນ້ອຍ. ມື້ນີ້. ບໍ່ວ່າຈະລວມເຂົ້າໃນໂຄງການການສຶກສາ, ເປັນຫ້ອງຮຽນສິລະປະນອກຫຼັກສູດ, ຫຼືໃຊ້ຢູ່ເຮືອນເປັນວິທີການບັນເທີງເດັກນ້ອຍ, ວັດຖຸທີ່ຖິ້ມໄວ້ໃຫ້ໂອກາດອັນລໍ້າຄ່າຂອງສິລະປະສ້າງສັນທີ່ມ່ວນຫຼາຍ.

ໂດຍບໍ່ສົນເລື່ອງ ບໍ່ວ່າທ່ານຈະໃຊ້ເຟືອງຫຼືມ້ວນຫ້ອງນ້ໍາເປົ່າ, ດ້ວຍເຄື່ອງຂຽນງ່າຍໆ, ເດັກນ້ອຍສາມາດອອກກໍາລັງກາຍກ້າມຊີ້ນທີ່ສ້າງສັນ, ເສີມສ້າງທັກສະການຂັບຂີ່ຂອງພວກເຂົາ, ແລະພ້ອມກັນໄດ້ຮຽນຮູ້ວິທີການມ່ວນຊື່ນທີ່ພວກເຂົາສາມາດມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຮັດຄວາມສະອາດ.ສະພາບແວດລ້ອມ.

ເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄດ້ກ່ຽວກັບໂຄງການ, ທ່ານສາມາດໄປບ່ອນທີ່ຈິນຕະນາການຂອງທ່ານນໍາທ່ານ, ແລະຄວາມເປັນໄປໄດ້ແມ່ນບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ. ໂຄງ​ການ​ສິນ​ລະ​ປະ​ທີ່​ນຳ​ມາ​ໃຊ້​ໃໝ່​ອາດ​ຈະ​ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​ເຄື່ອງ​ໃຫ້​ອາ​ຫານ​ນົກ​ໃນ​ຫ້ອງ​ນ້ຳ​ທີ່​ເຄືອບ​ມ້ວນ​ຫ້ອງ​ນ້ຳ​ເປົ່າ​ດ້ວຍ​ກະ​ປ໋ອງ​ນົກ​ແລະ​ກະ​ປ໋ອງ ຫຼື​ສັດ​ກ່ອງ​ໄຂ່. ຕຸກກະຕາ ຫຼື ມ້ວນຫ້ອງນ້ຳສາມາດກາຍເປັນບັ້ງໄຟໄດ້ ແລະ ປາສາມາດສ້າງໄດ້ໂດຍການແປຮູບກະຕຸກນ້ຳສີຕ່າງໆ.

ນັກສິລະປິນທີ່ສ້າງສິລະປະທີ່ນຳໃຊ້ວັດຖຸເສດເຫຼືອຮັບຮູ້ແຜ່ນດິນໂລກວ່າເປັນມົນລະພິດທີ່ເປັນຜົນມາຈາກການບໍລິໂພກແບບບໍ່ມີສະຕິ. , ແລະນໍາໃຊ້ສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນເວທີເພື່ອປູກຈິດສໍານຶກສໍາລັບບັນຫາສິ່ງແວດລ້ອມຕ່າງໆທີ່ພວກເຮົາປະເຊີນໃນມື້ນີ້. ການນຳໃຊ້ວັດສະດຸຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ມັກຈະຖືກຖິ້ມເປັນຂີ້ເຫຍື້ອເຊັ່ນ: ໂລຫະ, ວັດຖຸທີ່ພົບເຫັນ, ແລະພລາສຕິກ, ນັກສິລະປິນໄດ້ຍອມຮັບແນວຄວາມຄິດຂອງການຂີ່ຈັກຍານເພື່ອປ່ຽນກະຕ່າຂີ້ເຫຍື້ອໃຫ້ເປັນຊັບສົມບັດ ແລະ ການເຮັດແນວນັ້ນກໍ່ສ້າງຜົນກະທົບໃຫ້ກັບວຽກງານຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ເບິ່ງເວັບເລື່ອງສິລະປະການຣີໄຊເຄີນຂອງພວກເຮົາທີ່ນີ້!

ຄຳຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

ຕົວຢ່າງຂອງສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ແມ່ນຫຍັງ?

ສິລະປະທີ່ເຮັດຈາກວັດສະດຸທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ສາມາດລວມເອົາສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງໄດ້ຈາກການປະດິດສ້າງໂດຍພື້ນຖານການນຳໃຊ້ຕຸກກະຕຸກພລາສຕິກໂດຍໂຮງຮຽນອະນຸບານ ຈົນເຖິງການປະດິດສ້າງທາງເທັກນິກທີ່ຫຼູຫຼາ ແລະ ຊໍານິຊໍານານຂອງສິລະປິນເຊັ່ນ: Vik Muniz ແລະ Nick Gentry. ສິນລະປະນີ້ສາມາດລວມເອົາວັດສະດຸໃດໆທີ່ຖືກຖິ້ມໄວ້, ຍ້ອນວ່າທ້ອງຟ້າເປັນຂອບເຂດຈໍາກັດໃນເວລາທີ່ມັນມາກັບສິ່ງທີ່ປະເພດຂອງສິລະປະນີ້ສາມາດເຮັດໄດ້. ສໍາລັບສິລະປະພາດສະຕິກ, ເບິ່ງໃນການເຮັດວຽກຂອງ Tim Noble ແລະ Sue Webster, ແລະສໍາລັບໂລຫະ, ຄ້າຍຄື Terrence Willment.

ຂໍ້ໄດ້ປຽບຫຼັກຂອງຮູບແບບສິລະປະນີ້ແມ່ນຢູ່ໃນຜົນກະທົບທີ່ອາດມີຕໍ່ຜູ້ຄົນທີ່ສັງເກດມັນ. ນັກສິລະປິນທີ່ສ້າງວຽກງານປະເພດນີ້ມັກຈະຖືກກະຕຸ້ນໂດຍການປູກຈິດສໍານຶກກ່ຽວກັບບັນຫາສິ່ງແວດລ້ອມໂດຍຜ່ານສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼືສ້າງຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ເລິກເຊິ່ງແລະຊື່ນຊົມຂອງໂລກທໍາມະຊາດໂດຍຜ່ານການສ້າງຂອງພວກເຂົາ. ຢ່າງຫນ້ອຍ, ສິນລະປະທີ່ໃຊ້ອຸປະກອນການຖິ້ມຈະເຮັດໃຫ້ເກີດການຕອບສະຫນອງທາງດ້ານຈິດໃຈ - ໂດຍວິທີທາງການ, ມັນຈະເຮັດໃຫ້ເກີດການປ່ຽນແປງໃນພຶດຕິກໍາຂອງບຸກຄົນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ການຜະລິດຈາກວັດສະດຸທີ່ຖິ້ມແລ້ວ, ການປະດິດສ້າງທາງດ້ານສິລະປະທີ່ນຳໃຊ້ວັດຖຸທີ່ຖິ້ມແລ້ວມີຜົນກະທົບໜ້ອຍທີ່ສຸດຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມເມື່ອປຽບທຽບກັບວັດສະດຸອື່ນໆ.

ວັດສະດຸທີ່ນຳມາຣີໄຊເຄິນໄດ້ແມ່ນຫຍັງທີ່ໃຊ້ໃນການສ້າງສິລະປະ?

ເອກະສານໃດໆກໍຕາມທີ່ຖິ້ມແລ້ວສາມາດນຳໃຊ້ເພື່ອສ້າງສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ໄດ້. ນີ້ປະກອບມີໂລຫະ, ລາຍການເອເລັກໂຕຣນິກ, ພາດສະຕິກແລະກະດາດ (ມັກໃຊ້ໃນ collages) ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຜ້າ. ນັກສິລະປິນບາງຄົນໃຊ້ການປະສົມປະສານຂອງວັດສະດຸທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນວຽກງານຂອງພວກເຂົາ, ໃນຂະນະທີ່ຄົນອື່ນເລືອກວັດສະດຸສະເພາະ. ສິນລະປະວັດຖຸທີ່ພົບເຫັນລວມເຖິງວັດຖຸທີ່ເກັບມາໂດຍບັງເອີນ ຫຼືໂດຍເຈດຕະນາ.

ເປັນຫຍັງນັກສິລະປິນຈຶ່ງໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ນຳມາຣີໄຊເຄີນ?

ສິນລະປິນສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ຖິ້ມແລ້ວເຮັດແນວນັ້ນເພື່ອສ້າງເປັນຖະແຫຼງການກ່ຽວກັບການກົດດັນບັນຫາສິ່ງແວດລ້ອມ. ຈຸດປະສົງຫຼາຍຢ່າງຂອງສິລະປະດັ່ງກ່າວແມ່ນເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າວັດສະດຸທີ່ພວກເຮົາມັກຈະຍົກເລີກໄວສາມາດຖືກນໍາມາໃຊ້ຄືນໃຫມ່ໃນລັກສະນະໃຫມ່, ມີປະໂຫຍດ, ແລະແມ້ກະທັ້ງທີ່ສວຍງາມ. ເລື້ອຍໆ, ນັກສິລະປິນທີ່ຂີ່ລົດຖີບໄປໃຊ້ໃນເມື່ອກ່ອນຍັງພະຍາຍາມສົ່ງຂໍ້ຄວາມກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ສິ່ງແວດລ້ອມສະເພາະເຊັ່ນ: ມົນລະພິດ ຫຼືການປ່ຽນແປງຂອງດິນຟ້າອາກາດ.

ສິລະປິນບາງຄົນທີ່ໃຊ້ວັດສະດຸລີໄຊເຄີນແມ່ນຫຍັງ?

ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ມີນັກສິລະປິນຈຳນວນເພີ່ມຂຶ້ນທີ່ນຳໃຊ້ວັດຖຸທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ໃນວຽກງານຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງຂອງນັກສິລະປິນທີ່ໃຊ້ອຸປະກອນການຖິ້ມຂີ້ເຫຍື້ອລວມມີ Vik Muniz, Guerra de la Paz, Wim Delvoye, ແລະ Robert Bradford. ນັກສິລະປິນອື່ນໆທີ່ຜະລິດສິລະປະທີ່ເຮັດຈາກຂີ້ເຫຍື້ອລວມມີ Barefooted Welder ແລະ Angela Hazeltine Pozzi.

ສິລະປະຂີ້ເຫຍື້ອສຳລັບເດັກນ້ອຍແມ່ນຫຍັງ?

ຄຳວ່າ junk art ສາມາດໃຊ້ແລກປ່ຽນກັນໄດ້ກັບສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້ຈັກໃນນາມສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່, ເຊິ່ງເປັນສິລະປະທີ່ໃຊ້ວັດຖຸ ແລະ ວັດສະດຸທີ່ປົກກະຕິແລ້ວຈະຖືກຖິ້ມຖິ້ມຫຼັງຈາກນຳໃຊ້ແລ້ວ. ມັນປະຕິບັດຕາມວ່າສິລະປະຂີ້ເຫຍື້ອສໍາລັບເດັກນ້ອຍແມ່ນການສ້າງໂອກາດສໍາລັບເດັກນ້ອຍທີ່ຈະນໍາໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອເຊັ່ນ: ຂວດ, ຫມວກຂວດ, ແລະ / ຫຼືວາລະສານເພື່ອສ້າງບາງສິ່ງບາງຢ່າງ. ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ປູກຈິດສໍານຶກດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງໃຫ້ໂອກາດເດັກນ້ອຍໄດ້ສະແດງອອກທາງດ້ານເສດຖະກິດທາງດ້ານຄວາມຄິດສ້າງສັນຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະນໍາໃຊ້ອຸປະກອນທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້.

Perfect Strangers ຮູບແຕ້ມໂດຍ Vik Muniz, ເຮັດດ້ວຍແກ້ວ mosaic ແລະແກ້ວ laminated, ຕັ້ງຢູ່ໃນລົດໄຟໃຕ້ດິນຖະຫນົນ 72 ໃນນະຄອນນິວຢອກ; ອົງການການຂົນສົ່ງນະຄອນຫຼວງຂອງລັດນິວຢອກ, CC BY 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເນື່ອງຈາກວ່າວັດສະດຸທີ່ນຳມາລີໄຊເຄີນໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອສ້າງສິລະປະ, ສິລະປະປະເພດນີ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມສົນໃຈຂອງໄພຂົ່ມຂູ່ຂອງມົນລະພິດ. ເປັນຜົນມາຈາກວັດທະນະທໍາຜູ້ບໍລິໂພກທີ່ກໍານົດການດໍາລົງຊີວິດທີ່ທັນສະໄຫມ. ນອກເໜືອໄປຈາກຄຳຖະແຫຼງທີ່ນຳໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອເປັນຈຸດກຳນົດຂອງສິລະປະປະເພດນີ້ແລ້ວ, ການປະດິດສ້າງກໍ່ສາມາດສ້າງໄດ້ເພື່ອປຸກຈິດສຳນຶກເຖິງບັນຫາສະເພາະທີ່ເກີດຂື້ນໃນດ້ານຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ ຫຼື ຊີວະນາໆພັນຫຼຸດລົງ ຫຼື. ການຕັດໄມ້ທຳລາຍປ່າ.

ຫົວຂໍ້ທີ່ຖ່າຍທອດຜ່ານສິລະປະປະເພດນີ້ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນບັນດານັກສິລະປິນທີ່ນຳໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ຖິ້ມໄວ້ໃນສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າ ແຕ່ກະທູ້ທົ່ວໄປ, ເພາະວ່າພວກມັນທັງໝົດລ້ວນແຕ່ໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ຖິ້ມຖິ້ມແລ້ວ, ກໍຄືພວກມັນ. ປູກຈິດສໍານຶກກ່ຽວກັບການລີໄຊເຄີນ ແລະໃນທີ່ສຸດກໍຊຸກຍູ້ ແລະສ້າງແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ຜູ້ອື່ນເອົາມາໃຊ້ຄືນ ຫຼືເອົາສິ່ງຂອງທີ່ຖິ້ມຂີ້ເຫຍື້ອໄປຖິ້ມຂີ້ເຫຍື້ອຄືນໃໝ່.

Perfect Strangers ຮູບແຕ້ມໂດຍVik Muniz, ເຮັດດ້ວຍແກ້ວ mosaic ແລະແກ້ວ laminated, ຕັ້ງຢູ່ໃນລົດໄຟໃຕ້ດິນຖະຫນົນ 72nd ໃນນະຄອນນິວຢອກ; ອົງການການຂົນສົ່ງນະຄອນຫຼວງຂອງລັດນິວຢອກ, CC BY 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ບໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດກ່ຽວກັບປະເພດຂອງວັດສະດຸທີ່ສາມາດໃຊ້ໃນສິນລະປະນີ້ໄດ້, ສະໜອງໃຫ້ມັນເປັນ ໄດ້ມາຈາກລາຍການທີ່ບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຖືກກໍາຈັດ. ວັດສະດຸທົ່ວໄປບາງອັນປະກອບມີເອເລັກໂຕຣນິກ, ເຈ້ຍ, ໂລຫະ, ແລະພາດສະຕິກ.

ຈຸດປະສົງ? ຢ່າງຫນ້ອຍ, ຂີ້ເຫຍື້ອໃນສະຖານທີ່ຂີ້ເຫຍື້ອສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າເປັນຕາບໍ່ຫນ້າສົນໃຈ. ສິນລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ພະຍາຍາມຫັນປ່ຽນສະພາບມົນລະພິດໄປສູ່ວຽກງານສິລະປະທີ່ເວົ້າກັບພວກເຮົາໃນລະດັບມະນຸດ ແລະ, ໃນບາງກໍລະນີ, ດຶງດູດພວກເຮົາໃນລະດັບອາລົມ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການຊື່ນຊົມຄວາມງາມຂອງພວກເຮົາ.

ດ້ວຍວິທີນີ້, ສິລະປະປະເພດນີ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຮີບດ່ວນຂອງການໃຊ້ວັດສະດຸເສດເຫຼືອແລະການຖ່າຍທອດພວກມັນເຂົ້າໄປໃນບາງສິ່ງບາງຢ່າງຫຼາຍກ່ວາຈໍານວນສ່ວນຂອງພວກມັນ. ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວ, ມັນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມຮູ້ເຖິງຜົນກະທົບດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມຂອງການກະທໍາຂອງພວກເຂົາ.

ສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ ແລະ ສິລະປະທີ່ຄົ້ນພົບ

ເສັ້ນລະຫວ່າງສິລະປະຂີ້ເຫຍື້ອ ແລະ “ສິລະປະທີ່ພົບເຫັນ” ບາງຄັ້ງສາມາດມົວໄດ້, ເຊິ່ງຄຳສັບສຸດທ້າຍໝາຍເຖິງງານສິລະປະທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍການນຳມາໃຊ້ຄືນລາຍການໃດນຶ່ງທີ່ ຖືກພົບເຫັນຫຼືຊອກຫາຄວາມຈິງ. ສາມາດຖົກຖຽງກັນໄດ້ວ່າ ການເອົາວັດຖຸປະຍຸກໃຊ້ໃນຊີວິດປະຈຳວັນດ້ວຍເຫດຜົນທາງສິລະປະເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍ Pablo Picasso ຜູ້ທີ່ໃຊ້ວັດຖຸ ຫຼືຮູບພາບປະຈໍາວັນໃນcollages.

ຖ້າການໂຕ້ຖຽງນີ້ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບ, ຄົນເຮົາອາດຈະເວົ້າວ່າມັນໄດ້ແຈ້ງຄໍາເວົ້າທີ່ບໍ່ຄາດຄິດແລະຕື່ນເຕັ້ນທີ່ Marcel Duchamp ໄດ້ເຮັດໃນເວລາທີ່ລາວທ້າທາຍຄວາມກ້າຫານຂອງສິລະປະໂດຍຜ່ານການຈັດວາງຂອງປັດສະວະທີ່ບໍ່ມີການສໍາຜັດທີ່ສໍາຄັນ. ໃນບໍລິບົດຂອງສິນລະປະ.

ຮູບຖ່າຍຂອງ Fountain ຂອງ Marcel Duchamp, ສ້າງໃນປີ 1917; Marcel Duchamp , ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຖະແຫຼງການຂອງ Duchamp ໄດ້ຖືກຂັບເຄື່ອນໂດຍຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະໃຫ້ນິຍາມສິລະປະຄືນໃໝ່. ການຝັງຢູ່ໃນສິລະປະທີ່ເຮັດຈາກວັດສະດຸທີ່ນຳມາຣີໄຊເຄີນແມ່ນບາງສ່ວນທີ່ເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບສິ່ງແວດລ້ອມ ແທນທີ່ຈະເປັນຄວາມໝາຍຂອງສິລະປະ.

ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຜູ້ຊ່ຽວຊານໃນຫຼາຍດ້ານ, ລວມທັງປະຊາຊົນທົ່ວໄປ, ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ. ເພື່ອຮັບຮູ້ຄວາມຕ້ອງການທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນເພື່ອແກ້ໄຂ ແລະປ່ຽນແປງພຶດຕິກຳທີ່ພາໃຫ້ເກີດຄວາມວິຕົກກັງວົນດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ເປັນຜົນມາຈາກການເຄື່ອນໄຫວຂອງມະນຸດ. ເບິ່ງ, ຮູບແບບສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມນີ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຖືກກໍານົດໂດຍແຮງຈູງໃຈພື້ນຖານແລະຈຸດຢືນທາງປັດຊະຍາ, ແທນທີ່ຈະເປັນຄຸນລັກສະນະທາງດ້ານຮ່າງກາຍສະເພາະເຊັ່ນ: ການນໍາໃຊ້ພື້ນທີ່ແລະສີທີ່ເປັນລັກສະນະກໍານົດຂອງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນອະດີດ. ບໍ່ມີຂະຫນາດທີ່ແນ່ນອນທີ່ສິລະປະທີ່ໃຊ້ວັດຖຸທີ່ໃຊ້ແລ້ວແມ່ນຈໍາກັດ, ແລະມັນກວມເອົາທັງສິລະປະສາມມິຕິແລະສອງມິຕິ.ສິນລະປະ.

ນັກສິລະປິນທີ່ສ້າງສິລະປະໂດຍໃຊ້ວັດຖຸ ແລະວັດຖຸທີ່ຖິ້ມແລ້ວມັກຈະຖືກຂັບເຄື່ອນໂດຍແນວຄວາມຄິດຂອງ "Anthropocene", ເປັນຄໍາສັບທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນໃນຄວາມນິຍົມທີ່ຫມາຍເຖິງມະນຸດເປັນປັດໃຈກໍານົດໃນການສ້າງເງື່ອນໄຂທີ່. ເປັນໄພຂົ່ມຂູ່ຕໍ່ຊີວິດເທິງແຜ່ນດິນໂລກ. ມັນລະບຸວ່າມະນຸດເປັນສາເຫດຕົ້ນຕໍທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງການສູນພັນຄັ້ງທີ່ 6 ທີ່ສາມາດປຽບທຽບໄດ້ກັບຜົນກະທົບທີ່ຮ້າຍກາດຂອງເຫດການທາງທໍລະນີສາດອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ເຊັ່ນ: ຍຸກນ້ຳກ້ອນ.

ໂດຍບໍ່ສົນເລື່ອງຂອງວັດສະດຸທີ່ໃຊ້ໃນການສ້າງສິລະປະ. ເປັນຂອງຄໍານິຍາມຂອງສິລະປະຂີ້ເຫຍື້ອ, ສິນລະປະປະເພດນີ້ມີບົດບາດສໍາຄັນໃນການປູກຈິດສໍານຶກກ່ຽວກັບການອະນຸລັກ, ຄວາມຍືນຍົງ, ແລະຜົນສະທ້ອນອັນໄກຂອງການເລືອກທີ່ພວກເຮົາເຮັດທັງໃນສິລະປະ, ແລະຊີວິດປະຈໍາວັນຂອງພວກເຮົາ.

Perfect Strangers ຮູບແຕ້ມໂດຍ Vik Muniz, ເຮັດດ້ວຍແກ້ວ mosaic ແລະແກ້ວ laminated, ຕັ້ງຢູ່ໃນລົດໄຟໃຕ້ດິນຖະຫນົນ 72nd Street ໃນນະຄອນນິວຢອກ; ອົງການການຂົນສົ່ງນະຄອນຫຼວງຂອງລັດນິວຢອກ, CC BY 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເສັ້ນລະຫວ່າງສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ ແລະການເຄື່ອນໄຫວສາມາດຖືກມົວໄດ້ງ່າຍໂດຍມີນັກສິລະປິນຫຼາຍຄົນປະກອບຂະບວນການຮ່ວມມືຜ່ານວຽກງານຂອງເຂົາເຈົ້າ. ທີ່ເຮັດໃຫ້ມີຜົນກະທົບທີ່ສໍາຄັນໃນຕົວຂອງມັນເອງ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ສິລະປະທີ່ນຳໃຊ້ວັດຖຸດິບທີ່ຖິ້ມໄວ້ເປັນສື່ຕົ້ນຕໍ ຈຶ່ງເປັນຫຼັກຖານອັນມີພະລັງຂອງສິລະປະໃນການສ້າງການປ່ຽນແປງທີ່ມີຄວາມຫມາຍໃນໂລກ, ໂດຍຖືເປັນພິເສດສຳລັບຫຼາຍໆດ້ານ.ວິກິດການດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ພວກເຮົາປະເຊີນກັບການລວມຕົວ.

ດັ່ງນັ້ນ, ໃນອີກດ້ານຫນຶ່ງ, ສິລະປະທີ່ນໍາມາໃຊ້ໃຫມ່ສາມາດຖືກກໍານົດວ່າເປັນການນໍາໃຊ້ວັດຖຸທີ່ຖືກຖິ້ມໄວ້ໃນຂະບວນການສ້າງສັນ, ເລື້ອຍໆເພື່ອສ້າງຈິດສໍານຶກກ່ຽວກັບການນໍາໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອທາງດ້ານເສດຖະກິດ. ອີງຕາມຄໍານິຍາມນີ້, ມັນສາມາດເປັນແບບງ່າຍໆຄືກັບສິລະປະຂອງເດັກນ້ອຍທີ່ສົ່ງເສີມເພື່ອຊຸກຍູ້ໃຫ້ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບທ່າແຮງຂອງການນໍາໃຊ້ວັດຖຸທີ່ສາມາດນໍາໃຊ້ຄືນໄດ້ແລະບາງທີມູນຄ່າຂອງເສດຖະກິດວົງ.

ເຖິງວ່ານີ້ແມ່ນຄຳນິຍາມຂອງແນວຄວາມຄິດທີ່ຍຸດຕິທຳ, ແຕ່ສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ຍັງສາມາດມີຄວາມຫຼູຫຼາຄືກັບການຕິດຕັ້ງທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າຊີວິດທີ່ໃຫ້ກຽດແກ່ຫ້ອງສະໝຸດພ້ອມກັບງານສິລະປະອັນດີເລີດຈຳນວນໜຶ່ງ.

ພວກເຮົາຈະ ເບິ່ງໃນພາກຕໍ່ໄປຂອງບົດຄວາມນີ້ບາງຂະຫນາດເພີ່ມເຕີມທີ່ເອົາຮູບແບບຕ່າງໆກັບນັກສິລະປິນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຄໍານິຍາມທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າຂອງສິລະປະທີ່ຖືກນໍາມາໃຊ້ໃຫມ່ນີ້ແມ່ນໄດ້ຖືກຊີ້ແຈງຢ່າງດີໂດຍ Bojan Maric: "ສິລະປະທີ່ຖືກນໍາມາໃຊ້ໃຫມ່ແມ່ນຖືກຮັບຮູ້ວ່າເປັນການໃຊ້ຂີ້ເຫຍື້ອແລະພົບເຫັນວັດຖຸໃນຂະບວນການສ້າງສິລະປະ. ຂະບວນການນີ້ຖືກຈັດປະເພດໂດຍການປະຕິສໍາພັນຂອງນັກສິລະປິນກັບວັດສະດຸທີ່ມີທ່າແຮງໃນຄວາມຫມາຍທີ່ເປັນສັນຍາລັກ, ກະຕຸ້ນໃຫ້ນັກສິລະປິນຝັງຢູ່ໃນຂໍ້ຄວາມທີ່ແນ່ນອນຂອງວິພາກວິຈານທາງສັງຄົມ. ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວ, ສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ໃໝ່ແມ່ນແນວຄວາມຄິດ ແລະ ທາງດ້ານການເມືອງ.”

ສິລະປິນທີ່ໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ນຳມາຣີໄຊເຄີນໄດ້

ສິລະປະທີ່ນຳມາຣີໄຊເຄີນສາມາດຜະລິດຈາກພລາສຕິກ, ໂລຫະ, ຢາງລົດຍົນ, ເຄື່ອງເອເລັກໂທຣນິກ, ເສື້ອຜ້າ ຫຼື ອື່ນໆ. ຂີ້ເຫຍື້ອທີ່ເຈົ້າສາມາດຊອກຫາໄດ້. ຫນຶ່ງໃນປັດຊະຍາສູນກາງດ້ານຫລັງຂອງສິລະປະທີ່ສາມາດຈັດປະເພດໄດ້ໃນລັກສະນະນີ້ແມ່ນວ່າຖ້າມັນມີຢູ່, ທ່ານສາມາດນໍາໃຊ້ມັນເພື່ອສ້າງສິລະປະ. ຂໍໃຫ້ນັກສິລະປິນຄົນໃດຄົນໜຶ່ງທີ່ປ່ຽນຮູບປັ້ນອີເລັກໂທຣນິກໃຫ້ກາຍເປັນສິ່ງເສດເຫຼືອທາງອີເລັກໂທຣນິກເປັນຄຳເວົ້າທີ່ເລິກເຊິ່ງຜ່ານວຽກງານສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຫຼືຜູ້ທີ່ເອົາເຈ້ຍເປັນຮູບປະທັບຕາທີ່ຊັບຊ້ອນ ແລະສວຍງາມ.

ບາງຊື່ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍ ທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງການສ້າງສິລະປະໂດຍໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອເອເລັກໂຕຣນິກລວມມີ Steven Rodrig, Nick Gentry, Miguel Rivera, ແລະ Erika Iris Simmons. ງານສິລະປະທີ່ເຮັດຈາກພລາສຕິກມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນທາງດ້ານຄວາມຊັບຊ້ອນ ແລະຄວາມງາມ, ແຕ່ບາງຜົນງານທີ່ສັບສົນກວ່ານັ້ນລວມເຖິງບັນດາຜົນງານທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍ Angela Hazeltine Pozzi ແລະ Gilles Cenazandotti.

ມັກຈະມີເອັບເຟັກ steampunk ຫຼາຍກວ່າ, ນັກສິລະປິນ ເຊັ່ນ: Robosteel, ການເຊື່ອມໂລຫະດ້ວຍຕີນເປົ່າ, ແລະ Terrence Willment ນໍາເອົາທ່າແຮງທີ່ງົດງາມຂອງໂລຫະອອກມາ, ໂດຍນໍາໃຊ້ສິ່ງໃດກໍ່ຕາມຈາກຊິ້ນສ່ວນລົດຍົນໄປຫາສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງເຮືອບິນ. ພວກເຂົາສ້າງຮູບປັ້ນຂີ້ເຫຍື້ອທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ, ມັກຈະເປັນຮູບປັ້ນໃນອານາຄົດໂດຍການເຊື່ອມຊິ້ນສ່ວນໂລຫະເຂົ້າກັນ.

ຖ້າທ່ານມັກຄວາມຄິດຂອງວັດຖຸທີ່ພົບເຫັນຖືກໃຊ້ເພື່ອຜະລິດຮູບປະທັບຕາ, ໃຫ້ກວດເບິ່ງຮູບຄົນທີ່ສວຍງາມທີ່ເປັນຮູບປະພັນ. ແບບລາຍເຊັນຂອງສິລະປິນ Jane Perkins. ນັກສິລະປິນອື່ນໆທີ່ຜະລິດຮູບປະພັນທີ່ສວຍງາມແລະເປັນເອກະລັກທີ່ເຮັດຈາກຮູບແລະຊິ້ນສອງມິຕິຫຼືສາມມິຕິລວມທັງ Zac Freeman ແລະ Tom Deininger.

ໃຊ້ເວລາເບິ່ງການເຮັດວຽກຂອງນັກສິລະປິນແຕ່ລະຄົນທີ່ໄດ້ກ່າວມານີ້. ຈະ​ເປີດ​ເຜີຍລະດັບຄວາມກ້ວາງຂອງສິນລະປະທີ່ອຸປະກອນການນໍາໃຊ້ສາມາດສະເຫນີ. ມັນຍັງເປັນພະຍານເຖິງຄວາມຈິງທີ່ວ່າວັດຖຸທີ່ຖິ້ມແລ້ວແມ່ນສຸກແລ້ວທີ່ມີທ່າແຮງທີ່ຈະປ່ຽນເປັນສິລະປະທີ່ສາມາດເສີມສ້າງຊີວິດຂອງພວກເຮົາແລະໂລກໄດ້.

ສິລະປິນທີ່ໂດດເດັ່ນແລະວຽກງານຂອງພວກເຂົາ

ຈໍານວນນັກສິລະປິນ ຜູ້ທີ່ຖ່າຍທອດຂີ້ເຫຍື້ອເຂົ້າໄປໃນວຽກງານສິລະປະຫັດຖະກໍາທີ່ຊໍານິຊໍານານທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນປະສົບການຫຼາຍປີເທົ່ານັ້ນແຕ່ຍັງຖືກຝັງໄວ້ດ້ວຍຂໍ້ຄວາມທີ່ມີຄວາມຫມາຍແມ່ນການຂະຫຍາຍຕົວ, ມີຫຼາຍເກີນໄປທີ່ຈະກ່າວເຖິງຢູ່ທີ່ນີ້. ນັກສິລະປິນຫຼາຍຄົນຍ່າງຕາມຄໍາເວົ້າຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເທົ່າທີ່ຈະນໍາເອົາຄຸນຄ່າແລະຂໍ້ຄວາມຂອງເຂົາເຈົ້າໄປສູ່ຊີວິດໂດຍຜ່ານວຽກງານສ້າງສັນທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ, ເພື່ອສະແດງຢູ່ໃນສະພາບການຂອງບົດຄວາມນີ້.

ສິນລະປິນທີ່ມີລາຍຊື່ຂ້າງລຸ່ມນີ້ສາມາດໃຫ້ທ່ານຄິດເຖິງປະເພດໃດນຶ່ງ. ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທາງດ້ານຈິດໃຈທີ່ປະກົດຢູ່ໃນວັດສະດຸທີ່ຖິ້ມໄວ້ ເມື່ອຄວາມມັກ, ການອຸທິດຕົນ, ແລະພອນສະຫວັນລວມເຂົ້າກັນ. ວຽກງານຂອງນັກສິລະປິນເຫຼົ່ານີ້ (ໃນບັນດາຄົນອື່ນຈໍານວນຫຼາຍທີ່ບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງນີ້) ເປັນການພິສູດເຖິງໂລກຂອງຄວາມເປັນໄປໄດ້ແລະສັນຍາວ່າວັດຖຸທີ່ຖືກຍົກເລີກເຖິງວ່າຈະມີສະຖານະພາບທີ່ຖືກປະຕິເສດຢູ່ໃນສັງຄົມ.

ມັນພຽງແຕ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຖັງຂີ້ເຫຍື້ອ. ແນ່ນອນວ່າຈະຖືກປ່ຽນເປັນຊັບສົມບັດໃນມືຂວາ.

Tim Noble ແລະ Sue Webster

ນັກສິລະປິນຢູ່ລອນດອນ Tim Noble ແລະ Sue Webster ແມ່ນນັກສິລະປິນສອງຄົນທີ່ໄດ້ສົມທົບກັນສ້າງປະຕິມາກໍາທີ່ໃຊ້ໃຫມ່ ສິນລະປະທີ່ເອົາສິລະປະວັດຖຸທີ່ພົບເຫັນແລະສິລະປະຂີ້ເຫຍື້ອໄປສູ່ລະດັບຕໍ່ໄປ. ສິ່ງທໍາອິດທີ່ປາກົດເປັນຂີ້ເຫຍື້ອທີ່ຂີ້ຮ້າຍທີ່ຫນ້າປະທັບໃຈ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລະນຶກເຖິງສິ່ງທີ່ອາດຈະປາກົດຢູ່ພູມສັນຖານຂອງສະຖານທີ່ຖົມຂີ້ເຫຍື້ອ, ສິ່ງເສດເຫຼືອຂອງໂຄງການເຫຼົ່ານີ້ເປັນຮູບສະຫຼຽງຕົວຈິງໃສ່ຝາທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຂອງພວກມັນເມື່ອມີແສງໂດຍກົງສ່ອງໃສ່ພວກມັນ.

ດ້ວຍວິທີນີ້, ມັນຈະເປີດເຜີຍໃຫ້ຜູ້ກະທຳຜິດຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຄວາມວຸ່ນວາຍ – ມະນຸດ. .

ຕົວຢ່າງຂອງຮູບປັ້ນຂີ້ເຫຍື້ອຈາກນັກສິລະປິນປະດິດສ້າງເຫຼົ່ານີ້ລວມມີ ຖັງຂີ້ເຫຍື້ອສີຂາວເປື້ອນ ( ກັບ Gulls ) (1998), ໄວໜຸ່ມທີ່ເສຍໄປ (2000), Wild Mood Swings (2008 – 2009), ແລະ The Individual (2012). ວຽກງານສິລະປະເຫຼົ່ານີ້ມີສິ່ງເສດເຫຼືອທີ່ຖືກຖິ້ມໄວ້ເຊັ່ນ: ຂັ້ນໄດ, ແຜ່ນໄມ້, ຖັງເກັບມ້ຽນທີ່ເປົ່າຫວ່າງ, ແລະບາງຄັ້ງສັດທີ່ນັກສິລະປິນໄດ້ພົບເຫັນ ແລະເກັບຮັກສາໄວ້.

ກະຕ່າຂີ້ເຫຍື້ອສີຂາວເປື້ອນ ໄດ້ຖືກເກັບເອົາຂີ້ເຫຍື້ອທີ່ນັກສິລະປິນໄດ້ສະສົມມາເປັນເວລາຫົກເດືອນ. , ໂດຍເນັ້ນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງການວັດແທກປະລິມານຂີ້ເຫຍື້ອທີ່ທ່ານເກັບເປັນໜຶ່ງໃນຂັ້ນຕອນທຳອິດໃນການຫຼຸດຜ່ອນສິ່ງເສດເຫຼືອ, ແລະກ້າວໄປສູ່ອະນາຄົດທີ່ຂຽວສົດງົດງາມ.

Vik Muniz

ສິນລະປິນຊາວບຣາຊິລ Vik Muniz ນຳເອົາສິລະປະທີ່ນຳມາໃຊ້ຄືນສູ່ລະດັບຕໍ່ໄປ. ຜົນກະທົບຂອງວຽກງານຂອງຈິດຕະນາການນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ເຫັນໄດ້ໃນສິລະປະທີ່ສໍາເລັດຮູບ, ແຕ່ຜົນກະທົບທີ່ລາວສ້າງຂື້ນໂດຍການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຊຸມຊົນໃນການຊ່ວຍລາວຊອກຫາວັດຖຸທີ່ລາວຕ້ອງການເພື່ອຜະລິດວຽກງານຂອງລາວ. ຕົວຢ່າງຂອງວຽກງານຂອງລາວລວມມີ Sugar Children: Valicia Bathes in Summer Clothes (1996) ແລະ ຮູບພາບຂອງຂີ້ເຫຍື້ອ: ແມ່ແລະເດັກນ້ອຍ (2008).

​ເຖິງ​ແມ່ນ​ວ່າ​ລາວ​ໄດ້​ມີ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ເປັນ​ນັກ​ສິ​ລະ​ປິນ​ນັບ​ແຕ່​ປີ 1990 ແລະ​ລາວ