ໝວກອັນໃດເປັນສິລະປະພາບ? Visual art ແມ່ນວຽກງານທີ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອເບິ່ງດ້ວຍສາຍຕາ. ມີຫຼາຍປະເພດຂອງສິລະປະການເບິ່ງເຫັນ, ແລະວຽກງານສ້າງສັນອາດຈະເຮັດດ້ວຍວັດສະດຸ, ວິທີການ, ແລະເຕັກນິກຕ່າງໆ. ໃນບົດຂຽນນີ້, ພວກເຮົາຈະເບິ່ງຮູບແບບສິລະປະທາງສາຍຕາແລະຕົວຢ່າງສິລະປະທາງສາຍຕາ.

ໃນຂະນະທີ່ຄຳນິຍາມທີ່ໃຫຍ່ກວ່າຂອງ “ສິລະປະ” ລວມມີທຸກຢ່າງຕັ້ງແຕ່ການແຕ້ມຮູບ, ການສະແດງລະຄອນ, ເພງ, ການອອກແບບ, ແລະອື່ນໆອີກ, ແຕ່ຄຳນິຍາມຂອງສິລະປະພາບລວມເຖິງຜົນສຳເລັດທາງສິລະປະທີ່ເຫັນໄດ້ ເຊັ່ນ: ຮູບປັ້ນ ຫຼື ຮູບແຕ້ມ. ປະເພດສິລະປະພາບເຫຼົ່ານີ້ສາມາດແບ່ງອອກເປັນ 3 ປະເພດຄື: ປະດັບປະດາ, ການຄ້າ ແລະສິລະປະອັນດີ. ແຕ່ລະປະເພດສິລະປະດ້ານພາບເຫຼົ່ານີ້ມີໝວດຍ່ອຍ, ແລະພວກມັນອາດຈະເປັນການສະແດງຕົວຕົນ, ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ຫຼືບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງ.

ຮູບແຕ້ມ, ຮູບປັ້ນ, ການອອກແບບເຄື່ອງນຸ່ງ ຫຼືແຟຊັ່ນ, ການແຕ້ມຮູບ, ການພິມ, ເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ, ການຖ່າຍຮູບ, ການຖ່າຍວິດີໂອ , ໂຮງໜັງ, ຮູບແບບກາຟິກ ຫຼືການຄ້າ, ຫັດຖະກຳ, ແລະສະຖາປັດຕະຍະກຳແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງປະເພດສິລະປະສາຍຕາທີ່ກວ້າງກວ່າ. ໃຫ້ພວກເຮົາເບິ່ງປະເພດສິລະປະພາບຕ່າງໆເຫຼົ່ານີ້ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນເປັນຕົວຢ່າງຂອງສິລະປະພາບ. ສິນລະປະທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນສໍາລັບຄຸນນະພາບທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາ. ແນວຄວາມຄິດນີ້ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ ແລະຍົກສູງສິລະປະອັນດີເໜືອສິລະປະການຕົກແຕ່ງ ແລະການຄ້າທີ່ມີຈຸດປະສົງທີ່ເປັນປະໂຫຍດ. ໃບອະນຸຍາດສິນລະປະສູງສະຕະວັດ, ຄໍາວ່າ "ນັກສິລະປິນ" ໄດ້ຖືກສະຫງວນໄວ້ເລື້ອຍໆແລະຈໍາກັດຕໍ່ນັກສິລະປິນທີ່ເຮັດວຽກໃນສິລະປະ. ສິລະປະຫັດຖະກໍາ, ຫັດຖະກໍາ, ທຸລະກິດ, ສິລະປະອຸດສາຫະກໍາແລະນັກສິລະປະສື່ມວນຊົນໄດ້ຖືກປະຕິເສດເລື້ອຍໆ. ປະຈຸບັນ, ມີຄວາມເຄົາລົບທາງດ້ານສີມື ແລະ ຄວາມສະຫຼາດຂອງນັກສິລະປິນໃນທຸກປະເພດສິລະປະ.

ລອງເບິ່ງເວັບສະຕໍຣີວິວຂອງພວກເຮົາໄດ້ທີ່ນີ້!

ຄຳຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ <5

ສິລປະພາບສາມປະເພດແມ່ນຫຍັງ?

ຄຳນິຍາມຂອງສິລະປະສາຍຕາກວມເອົາວຽກງານສິລະປະທີ່ເຫັນໄດ້ ເຊັ່ນ: ອານຸສາວະລີ ແລະ ຮູບແຕ້ມ. ສິລະປະພາບເຫຼົ່ານີ້ຖືກແບ່ງອອກເປັນສາມປະເພດຄື: ປະດັບປະດາ, ການຄ້າ, ແລະສິລະປະອັນດີ. ແຕ່ລະປະເພດຂອງສິລະປະການເບິ່ງເຫັນເຫຼົ່ານີ້ປະກອບມີປະເພດຍ່ອຍທີ່ອາດຈະເປັນຕົວແທນ, ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ຫຼືບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງ. ຮູບແຕ້ມ, ຮູບປັ້ນ, ການອອກແບບເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ ຫຼືແຟຊັ່ນ, ການແຕ້ມຮູບ, ການພິມ, ເຊລາມິກ, ການຖ່າຍຮູບ, ການຖ່າຍວີດີໂອ, ຟິມ, ຮູບກຣາຟິກ ຫຼືແບບການຄ້າ, ຫັດຖະກຳ ແລະສະຖາປັດຕະຍະກຳແມ່ນບາງຕົວຢ່າງຂອງວິໄນສິລະປະພາບທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ.

Visual Art ແມ່ນຫຍັງ?

ຄຳນິຍາມຂອງສິລະປະທີ່ໃຫຍ່ກວ່ານັ້ນລວມມີທຸກຢ່າງຕັ້ງແຕ່ການແຕ້ມຮູບຈົນຮອດການສະແດງລະຄອນ, ເພງ, ການອອກແບບ, ແລະອື່ນໆອີກ, ຄຳນິຍາມຂອງສິລະປະການເບິ່ງເຫັນລວມມີຜົນສຳເລັດດ້ານສິລະປະທີ່ເຫັນໄດ້ ເຊັ່ນ: ຮູບປັ້ນ ຫຼື ຮູບແຕ້ມ. ເປົ້າໝາຍຂອງສິນລະປິນບອກພວກເຮົາເລື້ອຍໆກ່ຽວກັບປະເພດວຽກທີ່ພວກເຮົາກຳລັງເບິ່ງຢູ່. ນອກເໜືອໄປຈາກນັ້ນ, ແອັບພລິເຄຊັນຂອງສື່ອາດຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການຈັດລຽງຂອງງານສິລະປະ.

ໃນເມື່ອສິລະປະສາມາດລວມເຖິງ 7 ປະເພດສິລະປະຕ່າງໆ, ສິລະປະພາບປະຍຸກໄດ້ຖືກຈໍາກັດຕາມປະເພນີ. ສາມ: ການປະຕິມາກໍາ, ການແຕ້ມຮູບ, ແລະສະຖາປັດຕະຍະກໍາ. ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນນັກແຕ້ມຮູບ ຫຼືຮູບແບບສິລະປະສາມມິຕິກໍ່ຕາມ, ແຕ່ການແຕ້ມຮູບຂອງນາຍຊ່າງແມ່ນໄດ້ຮັບການຍອມຮັບວ່າເປັນສິລະປະອັນດີເລີດຍ້ອນຄວາມດີຂອງຕົນເອງ. ຈາກຍຸກ Renaissance ກ້າວໄປຂ້າງຫນ້າ, ຄໍາວ່າ "ວິຈິດສິນ" ໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອແຍກຮູບແບບສິລະປະສະເພາະອອກຈາກປະເພດໃຫມ່ຂອງການອອກແບບການຄ້າຫຼືແຮງງານຂອງຊ່າງຝີມື. ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ສິລະປະນີ້ "ດີ" ບໍ່ແມ່ນຂໍ້ສັງເກດກ່ຽວກັບຂະຫນາດຂອງຊິ້ນສ່ວນໃນຄໍາຖາມ. ແທນທີ່ຈະ, ຄໍານິຍາມແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບເຕັກນິກ ແລະຄວາມສົມບູນຂອງລະບຽບວິໄນ.

Le Déjeuner sur l'herbe (1866) ໂດຍ Claude Monet, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Musée d'Orsay ໃນປາຣີ, ປະເທດຝຣັ່ງ; Claude Monet, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສິລະປະພາບປະເພດອື່ນໆອາດມີຄຸນນະພາບສູງ ໃນຂະນະທີ່ບໍ່ໄດ້ຖືກກຳນົດວ່າເປັນ “ສິລະປະອັນດີງາມ.” ເຖິງແມ່ນວ່າ "ສິນລະປະອັນດີງາມ" ເປັນປະໂຫຍກຕາເວັນຕົກຕົ້ນຕໍ, ພົນລະເມືອງອື່ນໆໄດ້ຮັບຮູ້ການແບ່ງສ່ວນທີ່ສົມທຽບລະຫວ່າງສິລະປະ "ສູງ" ແລະ "ຕ່ໍາ". ຮູບປັ້ນ, ຮູບແຕ້ມ, ແລະສະຖາປັດຕະຍະ ກຳ ອາຄານແມ່ນເອີ້ນວ່າ "ສິລະປະຕົ້ນຕໍ," ກັບ "ນ້ອຍ.ສິລະປະ” ກ່າວເຖິງປະເພດສິລະປະການຕົກແຕ່ງ ຫຼືການຄ້າ.

ສະຖາປັດຕະຍະກຳແມ່ນປະເພດສິລະປະພາບອັນດີອັນດຽວທີ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເປັນປະໂຫຍດ ຫຼືລັກສະນະປະຕິບັດໄດ້. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ບໍ່ແມ່ນໂຄງສ້າງທຳມະດາທັງໝົດຈະຖືກຈັດປະເພດເປັນສະຖາປັດຕະຍະກຳອັນດີງາມ.

ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມການອອກແບບຂອງສະຖາປະນິກຕ້ອງລວມເອົາຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມງາມ ແລະ ການປະດິດສ້າງ. ນັກສິລະປິນດີທີ່ມີຊື່ສຽງມັກຈະມີຊື່ສຽງແລະຊື່ສຽງສູງກ່ວາການຕົກແຕ່ງແລະການຄ້າທຽບເທົ່າ, ຕະຫຼອດຊີວິດຂອງພວກເຂົາຫຼືຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງພວກເຂົາ. ສິລະປະເກົ່າແກ່, ເຊັ່ນຂອງວັດຖຸບູຮານ, ປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນຖືວ່າເປັນສິລະປະອັນດີງາມ. Michelangelo ແລະ da Vinci, ໃນບັນດາ "ນາຍເກົ່າ" ຜູ້ທີ່ໄດ້ແຕ້ມຮູບລະຫວ່າງ Renaissance ແລະ 1800s, ແມ່ນນັກແຕ້ມທີ່ສວຍງາມທີ່ຫນ້າສັງເກດ. ໃນຂະນະທີ່ວຽກງານສິລະປະເກົ່າແກ່ ຫຼື ຄລາສສິກຫຼາຍອັນຖືວ່າເປັນສິລະປະທີ່ດີເລີດ, ຜົນງານໃໝ່ ແລະ ຍຸກສະໄໝກໍເປັນເຊັ່ນດຽວກັບ.

ຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງສະຖາປັດຕະຍະກຳແມ່ນວິຫານ Saint Basil ຈາກ Square Red ໃນ Moscow. ຫໍຮູບຫົວຜັກບົ່ວທີ່ໂດດເດັ່ນ, ຖືກທາສີດ້ວຍສີສັນສົດໃສ, ສ້າງເປັນເສັ້ນຟ້າທີ່ໜ້າຈົດຈຳ, ເຮັດໃຫ້ St. Basil's ເປັນສັນຍາລັກຂອງ Moscow ແລະ Russia ໂດຍລວມ; PIERRE ANDRE LECLERCQ, CC BY-SA 3.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ພາຍໃນ ຄວາມປະທັບໃຈ , ການສະແດງອອກ, ແລະຮູບແບບສິລະປະຮ່ວມສະໄໝອື່ນໆ, ນັກແຕ້ມຊັ້ນນໍາໃໝ່ໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນ. ໃນປີ 1800. ນັກແຕ້ມທີ່ມີຊື່ສຽງໃນປະເພດເຫຼົ່ານີ້ລວມມີ Vincent Van Gogh , Pablo Picasso,Jackson Pollock, Umberto Boccioni, ແລະ Claude Monet.

ສິນລະປິນປະຍຸກສະໄໝໃໝ່ຈຳນວນຫຼາຍໄດ້ຂະຫຍາຍຄຳນິຍາມຂອງສິລະປະອັນດີງາມໂດຍການແຕ້ມແຮງຈູງໃຈ ຫຼື ອົງປະກອບຈາກສິລະປະພາບຮູບແບບອື່ນໆ.

ເຖິງຢ່າງນັ້ນ, ລັກສະນະອັນໜຶ່ງອັນໜຶ່ງຂອງສິລະປະທີ່ຈຳກັດ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບອິດສະລະພາບສ້າງສັນທີ່ບໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດ, ເຮັດໃຫ້ນັກສິລະປິນດີສະໄໝໃໝ່ຢູ່ເທິງສຸດຂອງເກມຂອງພວກເຂົາ. Jeff Koons, David Kracov, Yayoi Kasuma, Barbara Kruger, ແລະ Damien Hirst ແມ່ນບາງສິນລະປິນດ້ານພາບສະໄໝໃໝ່ທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີທີ່ສຸດໃນທຸກມື້ນີ້.

ສິລະປະຕົກແຕ່ງ

ສິລະປະຕົກແຕ່ງມັກຈະຖືກປະຕິເສດເປັນຮູບແບບສິລະປະ. ເນື່ອງ​ຈາກ​ວ່າ​ພວກ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ທັງ​ສອງ​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ​ດ້ານ​ຄວາມ​ງາມ​ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ​ກັບ​ການ​ເຮັດ​ວຽກ​. ຄໍາວ່າ "ສິລະປະຕົກແຕ່ງ" ແລະ "ຫັດຖະກໍາ" ສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ສະຫຼັບກັນ; ການ​ອອກ​ແບບ​ແລະ​ການ​ຜະ​ລິດ​ແມ່ນ​ມີ​ທັງ​ທີ່​ດຶງ​ດູດ​ໃຈ​ແລະ​ຜົນ​ປະ​ໂຫຍດ​. ວັດຖຸທີ່ຜະລິດສໍາລັບການອອກແບບພາຍໃນຂອງໂຄງສ້າງແລະການອອກແບບພາຍໃນແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງສິລະປະປະດັບ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ສະຖາປັດຕະຍະກໍາໂດຍທົ່ວໄປບໍ່ໄດ້ລວມເອົາ.

ສິລະປະຕົກແຕ່ງສາມາດລວມເອົາສິນຄ້າທົ່ວໄປ, ແຕ່ພວກມັນແຍກອອກຈາກການຜະລິດແບບຈໍາລອງຈໍານວນຫລາຍ. ຂອງລາຍການເຫຼົ່ານີ້.

Bouquet of Lilies ຫຼື Madonna Lily Egg ໂດຍ Fabergé; shakko, CC BY-SA 3.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ ວັດຖຸໃດໜຶ່ງຖືກຖືວ່າເປັນສິລະປະການຕົກແຕ່ງ ຖ້າມັນເຮັດດ້ວຍມືໂດຍຊ່າງຝີມືທີ່ຊຳນານ. ເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ, ເຄື່ອງແກ້ວ, ຊ່າງໄມ້, ຜ້າ, enamel, ແລະໂລຫະແມ່ນສິນລະປະການຕົກແຕ່ງທົ່ວໄປເຕັກນິກ. ແຕ່ລະສື່ເຫຼົ່ານີ້ອາດຈະຖືກແບ່ງອອກຕື່ມອີກ; ຕົວຢ່າງ, ສື່ສິ່ງທໍປະກອບມີທຸກຢ່າງຕັ້ງແຕ່ການແຕ່ງກາຍຈົນເຖິງຜ້າປູຝາ, ການຖັກແສ່ວ, ການປັກເຂັມ, ແລະວັດສະດຸພາຍໃນ.

ສິລະປະການປະດັບປະດາແມ່ນແຜ່ຫຼາຍໃນວັດທະນະທໍາທົ່ວໂລກ. ນັກອອກແບບສິ່ງທໍ William Morris, ຊ່າງປະດັບປະດາ ແລະເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ Peter Carl Fabergé, ແລະຜູ້ອື່ນໆແມ່ນບັນດານັກອອກແບບຕົກແຕ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດ.

ເມື່ອປຽບທຽບກັບເພື່ອນຮ່ວມງານໃນການແຕ້ມຮູບ ຫຼື ປະຕິມາກຳ, ນັກອອກແບບຕົກແຕ່ງມັກຈະມີຄວາມມືດມົວ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ວຽກງານຂອງເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສຳຄັນເທົ່າທຽມກັນໃນການຖ່າຍທອດປະຫວັດສາດ ແລະ ເລື່ອງລາວຂອງສັງຄົມທັງໃນອະດີດ ແລະ ປະຈຸບັນ. ມັນເປັນການບໍລິການສິລະປະທີ່ພັດທະນາເພື່ອຜົນປະໂຫຍດທາງການເງິນ, ເຊັ່ນ: ການຕະຫຼາດ. ສິນລະປະການຄ້າຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອສ້າງຄວາມສົນໃຈແລະການຂາຍຂອງບໍລິສັດ, ສິນຄ້າ, ແລະແນວຄວາມຄິດ. ສິນລະປະການຄ້າແມ່ນມອບໝາຍໂດຍຍີ່ຫໍ້ ແລະບໍລິສັດຕ່າງໆເພື່ອສະແດງຂໍ້ຄວາມສະເພາະໃຫ້ກັບຜູ້ຊົມ.

ການອອກແບບກຣາບຟິກ, ການຖ່າຍຮູບ, ພາບປະກອບ, ອະນິເມຊັນ, ການພິມ, ການອອກອາກາດ, ການແຕ່ງກາຍ, ຜົນກະທົບທາງສາຍຕາ, ວິສະວະກຳຜະລິດຕະພັນ ແລະກາຟິກເຄື່ອນໄຫວ ເປັນຕົວຢ່າງຂອງສິລະປະການຄ້າ.

ສິນລະປະການຄ້າອາດຈະເຫັນໄດ້ໃນຫຼາຍສື່, ລວມທັງສິ່ງພິມ, ເວັບໄຊ, ແອັບພລິເຄຊັນ, ໂທລະພາບ, ການສະແດງສິນຄ້າຂາຍຍ່ອຍ ແລະເຄື່ອງຫຸ້ມຫໍ່ຜະລິດຕະພັນ.ສິລະປະການຄ້າແມ່ນເຫັນໄດ້ເລື້ອຍໆໃນສື່ປະເພດໃຫມ່, ແຕ່ມັນຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອໂຄສະນາລາຍການສໍາລັບຫລາຍພັນປີ. ຮູບແບບສິລະປະນີ້ຖືກນໍາໃຊ້ບໍ່ພຽງແຕ່ໂດຍບໍລິສັດແລະບໍລິສັດ, ແຕ່ຍັງໂດຍລັດຖະບານແລະທະຫານເປັນວິທີການສື່ສານ. ຊ່າງແຕ້ມຮູບທາງການຄ້າໄດ້ສ້າງໂປສເຕີການຮັບສະໝັກທະຫານທີ່ມີຊື່ສຽງ, ການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຂອງລັດ, ແລະແມ່ນແຕ່ໂຄງການພື້ນຖານໂຄງລ່າງ.

ສິລະປະການຄ້າລວມມີໂລໂກ້ Tube ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລອນດອນ, ການໂຄສະນາ Coca-Cola ໃນຕອນຕົ້ນ, ແລະໂຄສະນາ Andy Warhol's Campbell's soup . ນັກສິລະປິນການຄ້າແມ່ນໄດ້ຮັບການຈ້າງງານຫຼືຖືກມອບຫມາຍເພື່ອເຮັດໃຫ້ວຽກງານສິລະປະສໍາລັບລູກຄ້າທີ່ຈ່າຍເງິນ. ນັກສິລະປິນການຄ້າ, ບໍ່ເຫມືອນກັບນັກແຕ້ມສີມືດີ, ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວຈະເຮັດວຽກສັ້ນໆແຕ່ອາດຈະມີຄວາມຍືດຫຍຸ່ນທາງດ້ານສິລະປະພຽງພໍທີ່ຈະສ້າງສິລະປະການຄ້າແບບທົດລອງຫຼືບຸກເບີກ. ນັກແຕ້ມ avant-garde ຫຼາຍຄົນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນຊື່ສຽງໃນຍຸກ Art Deco, Art Nouveau, ແລະ Pop Art ແມ່ນນັກສິລະປິນການຄ້າ.

Andy Warhol, Norman Rockwell, Alphonse Mucha, ແລະ Takashi Murakami, ແມ່ນໃນບັນດານັກຈິດຕະກອນທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດ.

ນັກສິລະປິນບາງຄົນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນອາຊີບສິລະປະການຄ້າກ່ອນ. ການຫັນປ່ຽນໄປສູ່ສິລະປະອັນດີງາມ, ແລະໃນທາງກັບກັນ. ນັກສິລະປິນເຫຼົ່ານີ້ມັກຈະມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການເຮັດໃຫ້ມົວຂອບເຂດລະຫວ່າງສິລະປະຊັ້ນສູງ ແລະຕ່ຳ ແລະຕັ້ງຄໍາຖາມກ່ຽວກັບແນວຄວາມຄິດຂອງຄວາມໂດດດ່ຽວທີ່ປົກກະຕິກ່ຽວຂ້ອງກັບສິລະປະອັນດີງາມ.

ກ່ອນທີ່ຈະກາຍເປັນສິນລະປິນທີ່ມີຊື່ສຽງໃນທຸກມື້ນີ້,Andy Warhol ສ້າງວຽກສິລະປະໃຫ້ບໍລິສັດເຊັ່ນ Campbell's Soup ແລະ Brillo. ສິນລະປິນຮ່ວມສະໄໝ ເຊັ່ນ: Takashi Murakami ເຮັດໃຫ້ມົວສາຍຍິ່ງຂຶ້ນໂດຍການສ້າງສິລະປະອັນດີທີ່ລວມເອົາຮູບແບບ ແລະ motifs ຈາກສິລະປະການຄ້າ "ຕໍ່າ" ເຊັ່ນອະນິເມ. Murakami ສະແດງ ແລະພັດທະນາສິລະປະອັນດີ ຕະຫຼອດທັງສິນລະປະການຄ້າທີ່ຜະລິດໂດຍມະຫາຊົນ, ເລື້ອຍໆໃນການຮ່ວມມືກັບທຸລະກິດເຊັ່ນ Louis Vuitton ແລະນັກສະແດງລວມທັງ Kanye West ແລະ Billie Eilish.

ການຈັດປະເພດຕ່າງໆຂອງສິລະປະ

ສາມປະເພດແມ່ນຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອສະແດງລັກສະນະສິລະປະໃນທົ່ວສິລະປະການເບິ່ງເຫັນທັງຫມົດ. Artwork ຈະຕົກຢູ່ໃນຫນຶ່ງໃນສາມປະເພດນີ້. ໝວດໝູ່ແມ່ນສິລະປະການເປັນຕົວແທນ, ສິນລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ ແລະ ສິນລະປະທີ່ບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງ. ສິລະປະການເປັນຕົວແທນແມ່ນຮູບແບບສິລະປະທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດແລະເປັນທີ່ນິຍົມກັນຢ່າງກວ້າງຂວາງ. ເນື່ອງຈາກອີກສອງກຸ່ມ, ບໍ່ແມ່ນວັດຖຸປະສົງ ແລະບໍ່ມີຕົວຕົນ, ເປັນຮູບແບບທີ່ອ່ອນກວ່າເມື່ອປຽບທຽບ, ໝວດນີ້ຍັງມີສິລະປະທີ່ເຂົ້າເຖິງໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ.

ສິລະປະບູຮານ ແລະຄລາສສິກສ່ວນໃຫຍ່ຖືກຈັດປະເພດເປັນສິລະປະທີ່ເປັນຕົວແທນ.

ໂບດ Auvers-Sur-Oise, ເບິ່ງຈາກ Chevet (1890) ໂດຍ Vincent van Gogh; ຕັ້ງຢູ່ໃນ Musée d'Orsay ໃນປາຣີ, ປະເທດຝຣັ່ງ; Vincent van Gogh , ສາທາລະນະ, ຜ່ານວິກິພີເດຍCommons

ເຖິງແມ່ນວ່າຈະສະແດງລາຍການຕົວຈິງ, ສິນລະປະການປຽບທຽບແມ່ນບໍ່ຈໍາເປັນ hyper-realistic; ບໍ່ຄືກັບການຖ່າຍຮູບ, ມັນບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງສະທ້ອນເລື່ອງຢ່າງຖືກຕ້ອງ. Vincent Van Goh, Michelangelo, Leonardo da Vinci, Edward Hopper , ແລະ Frida Kahlo ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງນັກສິລະປິນທີ່ເປັນຕົວແທນ. ແລະສະແດງໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ໃນວິທີທີ່ແຕກຕ່າງຈາກວິທີທີ່ພວກເຮົາເຫັນຫົວຂໍ້ດຽວກັນໃນຊີວິດປະຈໍາວັນຂອງພວກເຮົາ. ນີ້ອາດຈະປະກອບມີການເນັ້ນໃສ່ເສັ້ນ, ແບບຟອມ, ຫຼືສີທີ່ປ່ຽນຫົວຂໍ້. Cubism, Minimalism, ແລະ Precisionism ແມ່ນປະເພດຍ່ອຍຂອງສິນລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. Abstraction ອາດຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ເມື່ອນັກສິລະປິນເລືອກທີ່ຈະຮັບຮູ້ເລື່ອງຕ່າງໆໃນລັກສະນະທີ່ບໍ່ທໍາມະດາ.

Abstraction ເປັນການເພີ່ມເຕີມທີ່ຂ້ອນຂ້າງໃຫມ່ໃນໂລກສິລະປະ, ໂດຍມີຕົ້ນກໍາເນີດມາຈາກການປ່ຽນ Impressionists ອອກຈາກຄວາມເປັນຈິງ.

ໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ XIX, ມັນເລີ່ມໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມໃນຫຼາຍຮູບແບບທົ່ວໂລກ. ນັກແຕ້ມຮູບໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະຮັບຮອງເອົາວິທີການສະຫມອງຫຼາຍໃນການເຮັດວຽກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ວິທີການສິລະປະໃຫມ່ນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນວຽກງານສິລະປະຂອງ Magritte The Treachery of Images , ເຊິ່ງໄດ້ສໍາເລັດໃນປີ 1939. ຄໍາວ່າ "ນີ້ບໍ່ແມ່ນທໍ່" ແມ່ນຂຽນເປັນພາສາຝຣັ່ງພາຍໃຕ້ຮູບແຕ້ມຮູບທໍ່. ແນວຄວາມຄິດແມ່ນວ່າວຽກງານສິລະປະແມ່ນພຽງແຕ່ຮູບທໍ່, ແລະບໍ່ແມ່ນທໍ່ຕົວຈິງ. ນັກສິລະປິນໃນຍຸກນີ້ເບິ່ງຮູບແຕ້ມເປັນຮູບພາບ, ອະນຸຍາດໃຫ້ສໍາລັບການສະແດງອອກທາງປັນຍາປະເພດໃຫມ່.

ບຸກຄົນຈໍານວນຫຼາຍຕໍ່ສູ້ເພື່ອເຂົ້າໃຈຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແລະທີ່ບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງ. ຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນແມ່ນຢູ່ໃນຫົວຂໍ້.

ງານສິນລະປະແມ່ນຖືວ່າບໍ່ມີຕົວຕົນ ຖ້າຜູ້ສ້າງເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຫົວຂໍ້ຈາກຄວາມເປັນຈິງ. ຄວາມຫຼົງໄຫຼ, ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມນິຍົມເພີ່ມຂຶ້ນຂອງມັນ, ມີພຽງແຕ່ປະມານ 200 ປີເທົ່ານັ້ນແລະຍັງຄົງເປັນຮູບແບບສິລະປະທີ່ເຂົ້າໃຈຜິດ. Mark Rothko, Henri Mattise, Georges Braque, ແລະ Jasper Johns ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງນັກຈິດຕະກອນທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ.

ສິນລະປະທີ່ບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງ

ສິນລະປະທີ່ບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງແມ່ນ deviates ຈາກຄວາມເປັນຈິງໂດຍບໍ່ມີການທາງ. . ມັນຄ້າຍຄືກັນກັບ abstraction ແຕ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ມັນບໍ່ໄດ້ອີງໃສ່ຄວາມເປັນຈິງ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ສິນລະປະທີ່ບໍ່ມີຈຸດປະສົງ, ໃຊ້ອົງປະກອບ, ວັດສະດຸ, ແລະແນວຄວາມຄິດຂອງສິລະປະເພື່ອຜະລິດວຽກງານທີ່ດຶງດູດສາຍຕາ.

Wassily Kandinsky, Jackson Pollock, Piet Mondrian, ແລະ Sonia Delaunay ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງ ນັກສິລະປິນທີ່ບໍ່ມີຈຸດປະສົງ.

ສີເຫຼືອງ-ສີແດງ-ສີຟ້າ (1925) ໂດຍ Wassily Kandinsky, ຕັ້ງຢູ່ໃນ Musée National d'Art Moderne ໃນປາຣີ, ປະເທດຝຣັ່ງ; Wassily Kandinsky, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ນັ້ນສະຫຼຸບການເບິ່ງຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບຮູບແບບສິລະປະພາບຕ່າງໆ ແລະຕົວຢ່າງສິລະປະພາບຂອງນັກສິລະປິນໃນຮູບແບບເຫຼົ່ານັ້ນ. ໃນມື້ນີ້, ຄໍາວ່າ "ສິລະປະພາບ" ຫມາຍເຖິງທັງສິລະປະການຄ້າແລະສິລະປະ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສິລະປະແລະຫັດຖະກໍາປະດັບ. ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນແບບນີ້ສະເໝີໄປ. ຈົນຮອດວັນທີ 20