B ເລີ່ມຕົ້ນໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20, ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Abstract ໄດ້ນໍາເອົາປະເພດຂອງ abstraction ເຂົ້າໄປໃນຮູບແບບສີຕົ້ນຕໍທີ່ຄອບງໍາໂລກສິລະປະໃນເວລານັ້ນ. ເຫັນໄດ້ວ່າເປັນແບບ avant-garde, ສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນໄດ້ກາຍເປັນອິດທິພົນຫຼາຍໃນການສ້າງແລະພັດທະນາສິລະປະທີ່ບໍ່ແມ່ນການສະແດງແລະຖືວ່າເປັນ "ສິລະປະທີ່ບໍລິສຸດ." ເຖິງວ່າຈະມີຜູ້ຊົມຕົກໃຈໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ສິລະປະແບບ Abstract ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຍອມຮັບຫຼາຍຂຶ້ນ, ໂດຍມີພຽງແຕ່ສີແລະຮູບຮ່າງທີ່ຖືກໃຊ້ເປັນ motifs ໃຈກາງໃນວຽກງານທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນ.

ປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງໄລຍະເວລາຂອງສິນລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ

ສິລະປະແບບບໍ່ມີຕົວຕົນ ເປັນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ໂດດເດັ່ນຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ ເນື່ອງຈາກການອອກຈາກຄວາມເປັນຈິງທັງໝົດຂອງມັນ. ຮູບພາບທີ່ຖືກພັນລະນາແມ່ນທັງຫມົດທີ່ບໍ່ແມ່ນຕົວເລກແລະບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງ, ເນື່ອງຈາກວ່າບໍ່ມີການອ້າງອິງຈິງໆກັບສິ່ງທີ່ແທ້ຈິງຫ່າງໄກສອກຫຼີກຫຼືເປັນຕົວແທນໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນ artworks ສ້າງຂຶ້ນ. ພາຍໃນ ປະຫວັດສາດສິລະປະ , ບາງການເຄື່ອນໄຫວກ່ອນໜ້ານີ້ເລີ່ມປ່ຽນໄປໃນທິດທາງຂອງ abstraction, ລວມທັງ Romanticism, Impressionism, ແລະ Expressionism. ສິລະປະທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນຍຸກນີ້ ໄດ້ເນັ້ນໃສ່ຄວາມຮູ້ສຶກທາງສາຍຕາຫຼາຍຂຶ້ນ ກົງກັນຂ້າມກັບການແຕ້ມຮູບວັດຖຸສິ່ງຂອງ.

ການເສີຍເມີຍໃນແບບສິລະປະໄດ້ຊ່ວຍສ້າງແນວຄວາມຄິດຂອງ “ສິລະປະເພື່ອຄວາມເຫັນແກ່ຕົວ”, ເຊິ່ງ ແມ່ນຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າຮູບແຕ້ມແລະປະຕິມາກໍາຄວນຈະປົດປ່ອຍຕົວເອງຈາກຄວາມຫມາຍພາຍນອກທັງຫມົດ. ດັ່ງນັ້ນ, Abstractມີການປ່ຽນຮູບແບບສິລະປະຂອງລາວ.

ຈໍເຈຍ O'Keeffe (1887 – 1986)

ໜຶ່ງໃນນັກສິລະປິນຍິງທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດແມ່ນ Georgia O'Keeffe , ຜູ້ທີ່ມີບົດບາດສໍາຄັນໃນ ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຂອງ​ຄວາມ​ທັນ​ສະ​ໄຫມ​ຂອງ​ອາ​ເມລິ​ກາ​ແລະ​ການ​ພົວ​ພັນ​ຂອງ​ຕົນ​ກັບ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ສິ​ລະ​ປະ avant-garde ໃນ​ເອີ​ຣົບ​. ຕະຫຼອດອາຊີບຂອງນາງທີ່ເປັນເວລາ 7 ທົດສະວັດ, O'Keeffe ໄດ້ຜະລິດຜົນງານຫຼາຍຢ່າງທີ່ພະຍາຍາມເກັບເອົາຄວາມຮູ້ສຶກ ແລະ ຄວາມແຂງແຮງຂອງວັດຖຸຜ່ານສິ່ງມີຕົວຕົນຂອງໂລກທຳມະຊາດ.

ເປັນໜຶ່ງໃນສິນລະປິນຍິງຍຸກສະໄໝອາເມລິກາຄົນທຳອິດ. , ຮູບແຕ້ມທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງ O'Keeffe ສຸມໃສ່ການພັນລະນາດອກໄມ້, ພູມສັນຖານທີ່ຫວ່າງເປົ່າ, ແລະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃກ້ຊິດ, ໂດຍອົງປະກອບເຫຼົ່ານີ້ຈະກາຍເປັນຮູບຫຼັກພາຍໃນ ຮູບແຕ້ມພູມສັນຖານ ສິລະປະອາເມລິກາ. ດັ່ງນັ້ນ, ສິນລະປະທີ່ເປັນສັນຍາລັກທີ່ສຸດຂອງ O'Keeffe, ລວມມີຮູບແຕ້ມດອກໄມ້ເຫຼົ່ານີ້, ເຊິ່ງສາມາດເຫັນໄດ້ໃນ ດົນຕີສີຟ້າ ແລະສີຂຽວ (1921), Red Canna (1924), ແລະ Black Iris III (1926).

ດົນຕີສີຟ້າ ແລະສີຂຽວ (1921) ໂດຍ Georgia O'Keeffe; Georgia O'Keeffe, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

O'Keeffe ເກັ່ງໃນນາມນັກສິລະປິນທີ່ເປັນຕົວຕົນ ແລະຮູບຊົງ, ຍ້ອນວ່ານາງສືບຕໍ່ແຂ່ງຂັນກັບຂອບເຂດຂອງຮູບແບບສິລະປະພາຍໃນຮູບແຕ້ມຂອງນາງ. ນາງໄດ້ລວມເອົາລັກສະນະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແລະການເປັນຕົວແທນໃນວຽກງານສິລະປະຂອງນາງ, ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງນາງ deviation ຈາກສິລະປະພື້ນເມືອງ.ຮູບແບບໄປສູ່ຮູບແບບການສະແດງອອກທີ່ມີນະວັດຕະກໍາຫຼາຍຂຶ້ນ.

ເຖິງວ່າຈະເປັນຫນຶ່ງໃນນັກແຕ້ມ Abstract ທີ່ມີອິດທິພົນທີ່ສຸດທີ່ມາຈາກການເຄື່ອນໄຫວ, O'Keeffe ບາງທີອາດເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຫຼາຍກວ່າສໍາລັບການພັນລະນາເປັນເອກະລັກຂອງດອກໄມ້ໃນລັກສະນະທີ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກ. ດອກໄມ້ໃກ້ຕົວຂະໜາດໃຫຍ່ຂອງນາງເຮັດໃຫ້ງານສິລະປະຂອງນາງມີຄວາມຮູ້ສຶກ erotic incredibly, ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຄິດວ່າເປັນຕົວແທນຂອງວິພາກວິພາກຂອງແມ່ຍິງ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, O'Keeffe ບອກວ່າລັກສະນະຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຊິ້ນສ່ວນຂອງນາງແມ່ນສິ່ງທີ່ສໍາຄັນເຮັດໃຫ້ພວກມັນກາຍເປັນວຽກງານທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ຍ້ອນວ່າຮູບພາບຂອງນາງມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະເຮັດແບບຢ່າງທີ່ຜູ້ຊົມຕີຄວາມຫມາຍໃຫ້ພວກເຂົາເປັນ.

ສີແດງ Canna (1919) ໂດຍ Georgia O'Keeffe; Georgia O'Keeffe, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນຂະນະທີ່ O'Keeffe ບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຕາມການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະສະເພາະໃດໆໃນເວລາສ້າງສິລະປະ. , ການທົດລອງຂອງນາງກັບ motifs abstracted ພາຍໃນທໍາມະຊາດແມ່ນວຽກງານທີ່ເລິກເຊິ່ງທີ່ສຸດຂອງນາງ. ນາງໄດ້ຫຼີ້ນກັບການສ້າງວຽກງານສິລະປະທີ່ມີຄວາມລະອຽດຫຼາຍ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບວຽກງານສິລະປະທີ່ຖອດອອກລາຍລະອຽດທີ່ບໍ່ສໍາຄັນທັງຫມົດເພື່ອສຸມໃສ່ຮູບຮ່າງແລະສີ. ຕະຫຼອດການສຳຫຼວດສິລະປະຫຼາຍຢ່າງຂອງນາງ, ຮູບແຕ້ມຂອງ O'Keeffe ຍັງຄົງມີພື້ນຖານໃນການເປັນຕົວແທນ, ເຊິ່ງມີຢູ່ເປັນອົງປະກອບທົ່ວໄປພາຍໃນງານສິລະປະທັງໝົດຂອງນາງທີ່ສ້າງຂຶ້ນ.

ຖ້າທ່ານຫວັງວ່າຈະເຮັດສຳເລັດໂຄງການຫັດຖະກຳບ່ອນທີ່ທ່ານຕ້ອງການທາສີ. ເຮັດວຽກໄດ້ດີສໍາລັບທຸກດ້ານ, ຫຼັງຈາກນັ້ນສີຫັດຖະກໍາແມ່ນໄປຂອງທ່ານ! ຄວາມສອດຄ່ອງແມ່ນກ້ຽງ, ສີຄີມ, ແລະງ່າຍທີ່ຈະໃຊ້.

Mark Rothko (1903 – 1966)

ການແຂ່ງຂັນກັບນັກສິລະປິນອື່ນໆ Jackson Pollock ແລະ Willem de Kooning ສໍາລັບຫົວຂໍ້ຂອງ Abstract Expressionist ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງ ຕະຫຼອດເວລາແມ່ນນັກສິລະປິນລັດເຊຍ - ອາເມລິກາ Mark Rothko. ຈື່ໄດ້ວ່າເປັນສະມາຊິກຄົນສຳຄັນຂອງກຸ່ມ Color Field Painting, Rothko ໄດ້ເຮັດວຽກເທິງຜ້າໃບທັງໝົດຂອງລາວດ້ວຍການທາສີເມື່ອສ້າງງານສິລະປະ ກົງກັນຂ້າມກັບການໃສ່ບາງພື້ນທີ່ເພື່ອໂຈມຕີດ້ວຍທ່າທາງ.

Rothko, ຜູ້ທີ່ເກີດໃນປະເທດລັດເວຍ, ໄດ້ເຂົ້າເມືອງ. ສະຫະລັດຕອນລາວຍັງນ້ອຍ. ໃນເບື້ອງຕົ້ນລາວໄດ້ໄປ Yale ເປັນເວລາຫຼາຍປີກ່ອນທີ່ຈະອອກຈາກໂຮງຮຽນ, ຍ້ອນວ່າລາວເຊື່ອວ່າສະຖາບັນດັ່ງກ່າວມີທັງການຫຼອກລວງແລະເຊື້ອຊາດ. ມັນແມ່ນພຽງແຕ່ຫຼັງຈາກໄປຢ້ຽມຢາມຫມູ່ເພື່ອນໃນນິວຢອກທີ່ລາວເລີ່ມແຕ້ມຮູບ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລາວຍ້າຍໄປເມືອງ. Rothko ໄດ້ຜ່ານຫຼາຍຮູບແບບທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນໄລຍະການເຮັດວຽກສິລະປະຂອງລາວ, ລວມທັງ Surrealism, ກ່ອນທີ່ລາວຈະເລີ່ມພັດທະນາແບບສ່ວນຕົວຂອງລາວ. ອັນນີ້ເຮັດໃຫ້ການປະກົດຕົວຂອງ ການແຕ້ມຮູບສີພາກສະຫນາມ , ເຊິ່ງ Rothko ເປັນຜູ້ບຸກເບີກ.

ຮູບຖ່າຍຂອງ Mark Rothko , Yorktown Heights, ca. 1949; Consuelo Kanaga, ບໍ່ມີຂໍ້ ຈຳ ກັດ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ພາຍໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, Rothko ໄດ້ສຸມໃສ່ການສ້າງຮູບແບບເລຂາຄະນິດທີ່ງົດງາມໂດຍການແຕ້ມຮູບແຕ້ມໃສ່ກ້ອນຫີນທີ່ບໍລິສຸດຢູ່ຂ້າງກັນ. ໃນຮູບແຕ້ມ Rothko ປົກກະຕິ, ລາວຈະພັນລະນາເຖິງເມັດສີຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບກັນແລະກັນສ້າງການປຽບທຽບລະຫວ່າງສີ. ຮູບແບບນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນວຽກງານສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງລາວສ່ວນໃຫຍ່ຈາກໄລຍະນັ້ນ, ເຊັ່ນ: ບໍ່. 10 (1950), ບໍ່. 21 (ສີແດງ, ສີນ້ຳຕານ , ດຳ ແລະສີສົ້ມ) (1951), ສີສົ້ມ, ສີແດງ, ສີເຫຼືອງ (1960), ແລະ ບໍ່ມີຊື່ (ດຳເທິງສີເທົາ) (1970 ).

ຜ່ານຄວາມຄົມຊັດນີ້, Rothko ສາມາດສ້າງພາບສັ່ນສະເທືອນທາງສາຍຕາຜ່ານການເລືອກສີຂອງລາວ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ມັນເບິ່ງຄືວ່າທ່ອນໄມ້ຂອງລາວເລື່ອນຢູ່ເທິງຜ້າໃບໃນເວລາເບິ່ງງານສິລະປະ. ການເຮັດດັ່ງນັ້ນ, ການຕອບສະຫນອງທາງດ້ານຈິດໃຈທີ່ເຂັ້ມແຂງແມ່ນເນື່ອງມາຈາກແຕ່ລະວຽກງານ, ຍ້ອນວ່າ Rothko ໄດ້ແປປະເພດຕ່າງໆຂອງອາລົມເຂົ້າໄປໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດປະຕິກິລິຍາທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນຜູ້ຊົມທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.

Rothko ປະສົບຄວາມສໍາເລັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ໃນຖານະນັກສິລະປິນ, ດ້ວຍຜົນງານຂອງລາວ. ວາງສະແດງຢູ່ໃນພິພິທະພັນຂອງສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມເຊັ່ນດຽວກັນກັບໄດ້ຮັບການຍອມຮັບໃນວາລະສານ Fortune . ອັນນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມອິດສາຫຼາຍໃນຄວາມສຳພັນສ່ວນຕົວຂອງລາວ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ Rothko ກາຍເປັນຄົນໂດດດ່ຽວ.

ເຖິງວ່າລາວຈະປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນສາກົນທີ່ມີຊື່ສຽງ, Rothko ກໍ່ໂສກເສົ້າໄດ້ຂ້າຕົວຕາຍໃນປີ 1970. ຜົນງານສິລະປະທີ່ນຳໄປສູ່ການຕາຍຂອງລາວໄດ້ສະແດງເປັນຮູບປະຈັກພະຍານ. , ຍ້ອນວ່າສີສີຂອງລາວນັບມື້ນັບເຂັ້ມຂື້ນໂດຍມີການສະແດງອາລົມທີ່ຮຸນແຮງຂຶ້ນ.

Clyfford Still (1904 – 1980)

ສິນລະປິນຊາວອາເມຣິກັນອີກຄົນໜຶ່ງໃນລາຍຊື່ນັກສິລະປິນ Abstract ຂອງພວກເຮົາແມ່ນ Clyfford Still, ຜູ້ທີ່ ໄດ້ຊ່ວຍຍົກລະດັບ abstract Expressionism ເຂົ້າໄປໃນການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ມັນໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນ. ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ແມ່ນຢ່າງກວ້າງຂວາງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນຖານະເປັນເພື່ອນຮ່ວມງານໃນໂຮງຮຽນນິວຢອກຂອງລາວ, ຍັງຄົງເປັນນັກສິລະປິນຄົນທໍາອິດທີ່ກ້າວໄປສູ່ຮູບແບບທີ່ທັນສະ ໄໝ ແລະບໍ່ມີຕົວຕົນໃນງານສິລະປະຂອງລາວທີ່ບໍ່ມີຄວາມ ໝາຍ ໃດໆທີ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນ.

ແຕ່ເດີມຍັງສ້າງຜົນງານການເປັນຕົວແທນມາກ່ອນ. ລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການທົດລອງກັບ abstraction ບໍລິສຸດແລະການບໍ່ສະແດງໃນກາງຊຸມປີ 1940, ເຊິ່ງໄດ້ສືບຕໍ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ນັກສະແດງ Abstract Expressionist ຂອງລາວທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນດຽວກັນ. ພາຍໃນງານສິລະປະຂອງລາວທີ່ສ້າງຂຶ້ນ, ຍັງຄົງໃຊ້ພື້ນທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ຂອງສີສັນສົດໃສເພື່ອເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຂັດແຍ້ງຢ່າງໃຫຍ່ທີ່ລາວເຊື່ອວ່າເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງມະນຸດກັບທໍາມະຊາດ. ຮູບແບບນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວທີ່ມີຊື່ວ່າ PH-973 (1959), PH-971 (1957), ແລະ PH-960 (1960).

ຫົວຂໍ້ເດັ່ນທີ່ມີຢູ່ໃນສິລະປະຂອງ Still ໄດ້ອ້າງເຖິງການສູ້ຮົບທີ່ມີຢູ່ແລ້ວຂອງວິນຍານຂອງມະນຸດຕໍ່ກັບກໍາລັງຂອງທໍາມະຊາດທີ່ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້. ຍັງຄົງສະແດງແນວຄວາມຄິດນີ້ຜ່ານຮູບແບບແນວຕັ້ງ ແລະ ຮອຍຫຍາບທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຈະປະເຊີນໜ້າກັບຜູ້ຊົມຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງໃນຮູບແຕ້ມຂະໜາດໃຫຍ່ຂອງລາວ, ພ້ອມກັບສີສັນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ລາວສ້າງຂຶ້ນ.

ເຖິງແມ່ນວ່າການຕ້ອນຮັບຜົນງານຂອງລາວຈະໝູນວຽນມາຕະຫຼອດ. ຜົນຂອງ ການປະສົມສີ ຂອງລາວ, Still's expressed that he never want color to be accepted as pure color in his works. ແນວຄວາມຄິດນີ້ຍັງຖືກນໍາໃຊ້ກັບໂຄງສ້າງແລະຮູບຮ່າງໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ຍ້ອນວ່າລາວຕ້ອງການແຕ່ລະອົງປະກອບໃນວຽກງານສິລະປະຂອງລາວເພື່ອປະສົມເຂົ້າກັນ ແລະສ້າງພະລັງຊີວິດທີ່ຮູ້ສຶກໄດ້ໃນເວລາເບິ່ງຜົນງານ.

ເຖິງວ່າຈະມີການຊົມເຊີຍຂອງລາວ, ຍັງເປັນບຸກຄົນທີ່ຍາກທີ່ຈະເຮັດວຽກກັບ, ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດການສະແດງສິລະປະຂອງນິວຢອກເລື້ອຍໆ. ລາວໄດ້ຕໍ່ຕ້ານການວິພາກວິຈານສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ແນໃສ່ວຽກງານຂອງລາວ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມຍາວຫຼາຍເພື່ອຄວບຄຸມວິທີການວາງສະແດງຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ເກັບກໍາ, ແລະແມ້ກະທັ້ງຂາຍ.

Willem de Kooning (1904 - 1997). )

ໜຶ່ງໃນນັກສິລະປິນ Abstract ທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີຕະຫຼອດການແມ່ນນັກສິລະປິນຊາວອາເມລິກາ ໂຮນລັງ Willem de Kooning , ຜູ້ທີ່ໄດ້ສືບຕໍ່ສ້າງຮູບແຕ້ມແບບອາເມລິກາທີ່ໂດດເດັ່ນໃນງານສິລະປະທີ່ລາວສ້າງ. ເມື່ອອາຍຸ 22 ປີ, de Kooning ມາຮອດນະຄອນນິວຢອກຫຼັງຈາກເດີນທາງເປັນ stowway ໃນເຮືອ. ລາວໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມສະຫະພັນສິລະປິນໃນປີ 1934 ແລະໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການແຕ້ມຮູບແຕ້ມຮູບແຕ່ຕ້ອງຫນີຈາກໂຄງການນີ້ຍ້ອນວ່າລາວບໍ່ແມ່ນພົນລະເມືອງທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດຫມາຍ. De Kooning ພຽງແຕ່ສາມາດເປີດສະຕູດິໂອສິລະປະຂອງຕົນເອງຫຼັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ຮັບສັນຊາດລາວ, ບ່ອນທີ່ລາວເຮັດວຽກຈົນກ່ວາລາວເສຍຊີວິດ.

De Kooning ໄດ້ທົດລອງຮູບແບບຂອງ abstraction ໂດຍຜ່ານການແຕ້ມຮູບທີ່ບິດເບືອນເຖິງຈຸດທີ່ຮູບແບບ. ປະກົດວ່າບໍ່ມີຕົວຕົນ. ເນື່ອງຈາກການຈັບຕົວຂອງລາວດ້ວຍຮູບແບບນີ້, ລາວບໍ່ເຄີຍປະຖິ້ມຮູບແຕ້ມຂອງມະນຸດພາຍໃນສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງລາວຢ່າງສົມບູນ. ການເປັນຕົວແທນຂອງຕົວເລກນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນບາງຜົນງານທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງລາວ, ເຊັ່ນ Woman I (1952), Woman III (1953), ແລະ Interchange (1955).

Willem de Kooning ໃນສະຕູດິໂອຂອງລາວ, 1961; ຜູ້ຂຽນທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກ Unknown author, public domain, via Wikimedia Commons

ຮູບແຕ້ມທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງລາວແຕກຕ່າງຈາກເພື່ອນຮ່ວມງານສ່ວນໃຫຍ່ຂອງລາວ, ຍ້ອນວ່າລາວໄດ້ສືບຕໍ່ອ້າງອີງເຖິງຮູບແບບຂອງມະນຸດຜ່ານບົດຄັດຫຍໍ້ຂອງລາວ. De Kooning ນິຍົມພັນລະນາຮູບແມ່ຍິງ, ດ້ວຍຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ເນັ້ນໃສ່ການປະສົມປະສານທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງທ່າທາງ ແລະຮູບຊົງ. De Kooning ຍັງໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຈາກວຽກງານສິລະປະ Cubist ຂອງ Pablo Picasso, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລາວທົດລອງການຜະສົມຜະສານຮູບແຕ້ມທີ່ບໍ່ຊັດເຈນແລະພື້ນດິນພາຍໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການແຍກ, ການປະກອບໃຫມ່, ແລະບິດເບືອນຕົວເລກຂອງລາວໃນຂະບວນການ.

ສ່ວນໃຫຍ່. ຂອງຮູບແຕ້ມກ່ອນຫນ້າຂອງ de Kooning ປະກອບດ້ວຍຮູບແມ່ຍິງທີ່ໄດ້ຖືກສະແດງໂດຍໃຊ້ອົງປະກອບເລຂາຄະນິດແລະບໍ່ມີຕົວຕົນ. ມັນພຽງແຕ່ຕໍ່ມາໃນການເຮັດວຽກຂອງລາວທີ່ລາວໄດ້ປ່ຽນໄປໃຊ້ຮູບພາບທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຫຼາຍຂື້ນພາຍໃນວຽກງານສິລະປະຂອງລາວ. ເຖິງວ່າຈະມີ de Kooning ຍອມຮັບຮູບພາບທີ່ເປັນທີ່ນິຍົມຂອງນັກສິລະປິນຊາຍ, ເມົາເຫຼົ້າ, ລາວໄດ້ເຂົ້າຫາສິລະປະດ້ວຍຄວາມຄິດທີ່ອ່ອນໂຍນແລະລະມັດລະວັງແລະຖືກເບິ່ງວ່າເປັນນັກສິລະປິນທີ່ສະຫຼາດທີ່ສຸດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບໂຮງຮຽນນິວຢອກ.

ຄວາມໂດດເດັ່ນ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ de Kooning ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຮູບແຕ້ມຂອງລາວຖືກຂາຍເລື້ອຍໆໃນລາຄາປະຫວັດສາດ. "Woman III" (1953) ຖືກຂາຍໃນລາຄາ 137.5 ລ້ານໂດລາໃນປີ 2006, ໃນຂະນະທີ່ "Interchange" (1955) ຖືກຂາຍໃນລາຄາ 300 ລ້ານໂດລາໃນປີ 2015, ເຊິ່ງເປັນລາຄາທີ່ສູງທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເຄີຍຈ່າຍໃຫ້ກັບຮູບແຕ້ມໃນເວລານັ້ນ.

Franz Kline (1910 – 1962)

ນັກສິລະປິນອາເມລິກາ Franz Kline ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກດີທີ່ສຸດສໍາລັບການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງລາວໃນການເຄື່ອນໄຫວ Abstract Expressionist ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ເປັນ​ຫນຶ່ງ​ໃນ Action Painters ທີ່​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່​ທີ່​ສຸດ​ຂອງ​ເວ​ລາ​ຂອງ​ຕົນ​. ເຖິງແມ່ນວ່າລາວໄດ້ຄົ້ນຫາແນວຄວາມຄິດດຽວກັນໃນວຽກງານສິລະປະຂອງລາວຄືກັບນັກສິລະປິນທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນອື່ນໆ, ແຕ່ວຽກງານຂອງ Kline ຍັງຄົງແຕກຕ່າງກັນຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອແລະເປັນທີ່ເຄົາລົບນັບຖືນັບຕັ້ງແຕ່ຊຸມປີ 1950.

Kline ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກດີທີ່ສຸດສໍາລັບຮູບແຕ້ມຂະຫນາດໃຫຍ່ຂອງລາວ ສີດໍາແລະສີຂາວ ທີ່ຫມັ້ນໃຈໄດ້ນໍາໃຊ້ motifs ທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບນ້ໍາແລະ brushstrokes ຫນາທີ່ມັກຈະຕັດກັນ, ທັບຊ້ອນ, ແລະພົວພັນກັບກັນແລະກັນ. ຮູບແບບນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນງານສິລະປະທີ່ເປັນສັນຍາລັກຂອງລາວ, ເຊັ່ນ: Mahoning (1956), Untitled (1957), ແລະ Blueberry Eyes (1959 – 1960). ພາຍໃນງານສິລະປະເຫຼົ່ານີ້, Kline ໄດ້ໃຊ້ເຄື່ອງແຕ້ມທ່າທາງທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງລາວ, ເຊິ່ງໄດ້ກະຕຸ້ນຄວາມຮູ້ສຶກເຂົ້າໄປໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວ.

Sabra (1966) ໂດຍ Franz Kline; Pedro Ribeiro Simões ຈາກ Lisboa, ປອກຕຸຍການ, CC BY 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ການເລີ່ມຕົ້ນອາຊີບສິລະປະຂອງລາວໃນຖານະນັກສະແດງຕົວຈິງ, Kline ໄດ້ພັດທະນາຮູບແບບທີ່ຄ່ອງແຄ້ວເຊິ່ງລາວໄດ້ສົມບູນແບບຕະຫຼອດການຝຶກອົບຮົມທາງວິຊາການຂອງລາວ ແລະການຊົມເຊີຍຂອງ ເຈົ້າເກົ່າຂອງສິລະປະພື້ນເມືອງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຫຼັງຈາກຍ້າຍໄປນະຄອນນິວຢອກແລະພົບກັບ Willem de Kooning, ແບບຂອງລາວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະພັດທະນາໄປສູ່ວິທີການທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ມີລາຍເຊັນຂອງລາວ.ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ.

ດ້ວຍວຽກງານສິລະປະຕັ້ງແຕ່ຊິ້ນສ່ວນສີຂາວດຳທີ່ທົດລອງພື້ນທີ່ລົບ ຈົນເຖິງການປະກອບອັນມີຊີວິດຊີວາທີ່ມີລັກສະນະເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍພະລັງງານຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ, ຜົນງານສິລະປະຂອງ Kline ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສວຍງາມຂອງລາວທີ່ພັດທະນາຂຶ້ນເມື່ອອາຊີບຂອງລາວດຳເນີນຕໍ່ໄປ. ສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງລາວ, ໂດຍສະເພາະວຽກງານທີ່ເປັນກາງຂອງລາວ, ໄດ້ສືບຕໍ່ຖືກປຽບທຽບກັບທິວທັດຂອງນະຄອນນິວຢອກ, ພູມສັນຖານທີ່ອ້ອມຮອບເຮືອນໃນໄວເດັກຂອງລາວ, ແລະການພິມຕົວອັກສອນພາສາຍີ່ປຸ່ນ.

ຄວາມເຕັມໃຈຂອງ Kline ທີ່ຈະໃຫ້ຄວາມຫມາຍທີ່ເຊື່ອງໄວ້ແລະອ່ອນໂຍນຕໍ່ວຽກງານສິລະປະຂອງລາວແມ່ນ ເປັນຈຸດຢືນທີ່ຫນ້າສົນໃຈທີ່ຈະປະຕິບັດ, ເພາະວ່ານີ້ຫມາຍຄວາມວ່າວຽກງານຂອງລາວສາມາດຖືກແນະນໍາກັບນັກສິລະປິນ Abstract ລຸ້ນຕໍ່ມາໂດຍບໍ່ມີຄວາມຫມາຍທີ່ກໍານົດໄວ້ລ່ວງຫນ້າແລະອາດຈະລ້າສະໄຫມ.

ໃນຕອນທ້າຍຂອງຊີວິດຂອງລາວ, Kline ໄດ້ຮັບການຊົມເຊີຍຈາກສາກົນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ວິທີການທີ່ແປກປະຫຼາດຂອງລາວຕໍ່ກັບການເສີຍໆທາງທ່າທາງ, ໂດຍຮູບແບບຂອງລາວມີອິດທິພົນຕໍ່ຈິດໃຈຂອງນັກສິລະປິນ Minimalist ຫຼາຍນັບບໍ່ຖ້ວນ.

Jackson Pollock (1912 – 1956)

ໜຶ່ງໃນນັກແຕ້ມ Abstract ທີ່ເປັນສັນຍາລັກທີ່ສຸດ. ຕະຫລອດເວລາ, ທີ່ມີຊື່ຄ້າຍຄືກັນກັບການເຄື່ອນໄຫວ abstract Expressionist ທັງຫມົດ, ແມ່ນນັກສິລະປິນອາເມລິກາ Jackson Pollock. ໂດຍໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈຈາກແນວຄວາມຄິດຂອງການສ້າງແບບສະໂລແມນຕິກ ແລະ ອົງປະກອບທີ່ແຂງແຮງ, Pollock ໄດ້ສືບຕໍ່ພັດທະນາເຕັກນິກສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດອັນໜຶ່ງເພື່ອອອກມາຈາກການເຄື່ອນໄຫວ, ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ ການແຕ້ມຮູບ drip. ເພື່ອຜະລິດຮູບແຕ້ມທີ່ມີລາຍເຊັນຂອງລາວ, Pollock ຈະ drip, ຖອກ, ແລະສີດລົງໃສ່ຂະຫນາດໃຫຍ່ຜ້າໃບທີ່ຕັ້ງຢູ່ເທິງພື້ນ, ອະນຸຍາດໃຫ້ລາວເຂົ້າເຖິງຜ້າໃບທັງຫມົດ.

ເມື່ອອາຍຸ 18 ປີ, Pollock ໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ນະຄອນນິວຢອກ, ບ່ອນທີ່ລາວໄດ້ຮັບການແນະນໍາກັບເຕັກນິກການທາສີຂອງແຫຼວ, ເຊິ່ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການທົດລອງ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ໃນທີ່ສຸດການສ້າງເຕັກນິກ "drip paint" ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລາວ, ເຊິ່ງລາວໄດ້ທາສີຜ້າໃບທີ່ວາງຢູ່ເທິງພື້ນເຮືອນໂດຍໃຊ້ຮ່າງກາຍຂອງລາວໃນຫຼາຍມຸມ. ການແຕ້ມຮູບແບບ Drip ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ນິຍົມຂອງຄໍາວ່າ "Action Painting" ໃນລະຫວ່າງການສະແດງອອກແບບ Abstract, ເຊິ່ງຫມາຍເຖິງການສະແດງອອກທາງກາຍະພາບຂອງການແຕ້ມຮູບຕົວມັນເອງຖືກເຫັນວ່າເປັນລັກສະນະທີ່ສໍາຄັນຂອງວຽກງານທີ່ສໍາເລັດແລ້ວ.

ຮູບແຕ້ມຂອງ Jackson Pollock, 1928; ພິພິທະພັນສິລະປະອາເມລິກາ Smithsonian, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຊຸດຂອງອິດທິພົນໃນຊີວິດຂອງ Pollock ນໍາໄປສູ່ການສ້າງຮູບແຕ້ມ drip ຂອງລາວ. ກ່ອນທີ່ຈະມີຮູບແຕ້ມທີ່ເປັນສັນຍາລັກຂອງລາວ, Pollock ໄດ້ແຕ້ມຮູບແຕ້ມຮູບທີ່ແທ້ຈິງໃນຊຸມປີ 1930, ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງພະລັງຂອງການແຕ້ມຮູບຂອງລາວໃນຂະຫນາດໃຫຍ່. ນອກຈາກນັ້ນ, Surrealism ໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ລາວຄົ້ນຫາສິ່ງທີ່ບໍ່ມີສະຕິທີ່ສາມາດຖອດຖອນໄດ້ໃນວຽກງານຕໍ່ມາຂອງລາວ, ໂດຍ Cubism ນໍາພາຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງລາວກ່ຽວກັບພື້ນທີ່ຂອງຮູບພາບແລະວິທີການທີ່ມັນຄວນຈະຖືກນໍາໃຊ້. ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, Pollock ໄດ້ສືບຕໍ່ນໍາໃຊ້ເຕັກນິກການທາສີ gestural ນີ້ໃນທຸກສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ລາວຜະລິດ. ແບບທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງລາວສາມາດເຫັນໄດ້ໃນທຸກຮູບແບບຂອງລາວນັກສິລະປິນສ້າງສິລະປະດ້ວຍແນວຄິດທີ່ວ່າວຽກງານຂອງພວກເຂົາຄວນຈະມີຢູ່ພຽງແຕ່ເພື່ອເພີດເພີນກັບສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເປັນ. ຄວາມເຂັ້ມຂຸ້ນໄດ້ຖືກວາງໄວ້ຢູ່ໃນເນື້ອໃນຂອງສິລະປະເອງ, ຍ້ອນວ່າວຽກງານສິລະປະໄດ້ເນັ້ນຫນັກເຖິງອົງປະກອບຂອງວັດສະດຸ, ໂຄງສ້າງ, ເສັ້ນ, ໂຕນ, ສີ, ແລະອົງປະກອບຫຼາຍກວ່າການພັນລະນາທີ່ຖືກຕ້ອງໃນຊ່ວງຍຸກນີ້.

ການອອກດອກ (1937) ໂດຍ Paul Klee, ນ້ໍາມັນແລະດິນສໍໃສ່ cardboard; Daderot, CC0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສະແດງເຖິງຊ່ວງເວລາທີ່ສຳຄັນໃນ ຍຸກສະໄໝ , ສິລະປະແບບບໍ່ມີຕົວຕົນໄດ້ກ້າວໄປຂ້າງໜ້າໂດຍນັກສິລະປິນຜູ້ບຸກເບີກຫຼາຍຄົນທີ່ເຊື່ອວ່າຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ມີຢູ່ໃນງານສິລະປະ. ແມ່ນລັກສະນະທີ່ ສຳ ຄັນທີ່ສຸດ. ເປັນຕົວກະຕຸ້ນສໍາລັບການປະກົດຕົວຂອງສິລະປະຮ່ວມສະໄຫມ, ນັກແຕ້ມທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນໄດ້ປະຕິເສດກົດລະບຽບທີ່ຄວບຄຸມສິລະປະພື້ນເມືອງຍ້ອນວ່າວຽກງານສິລະປະທີ່ສ້າງຂຶ້ນໄດ້ປະສົມປະສານແນວຄວາມຄິດຂອງທັງ abstraction ແລະ surrealism. ນີ້​ໄດ້​ເປີດ​ທາງ​ໃຫ້​ນັກ​ສິລະ​ປິນ​ຫັນ​ໜີ​ຈາກ​ຮູບ​ພາບ​ທີ່​ເປັນ​ຈິງ​ເພື່ອ​ເປັນ​ຮູບ​ພາບ​ຂອງ​ຮູບ​ພາບ.

ການ​ມາ​ເຖິງ​ຂອງ​ສະຕະວັດ​ທີ 20 ​ໄດ້​ເຫັນ​ການ​ປະ​ຕິ​ວັດ​ຢູ່​ໃນ​ໂລກ​ສິນ​ລະ​ປິນ, ຍ້ອນ​ວ່າ​ນັກ​ສິລະ​ປິນ​ໄດ້​ເປັນ​ເອກະລາດ​ຈາກ​ໂລກ​ພາບ​ຜ່ານ​ການ​ໃຊ້ abstractness ໃນ artworks ຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຖິງວ່າຈະມີເວລາຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງສະຕະວັດນັບຕັ້ງແຕ່ອາລຸນຂອງສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ການເຄື່ອນໄຫວຍັງຄົງເປັນລັກສະນະທີ່ສໍາຄັນໃນໂລກສິລະປະຮ່ວມສະໄຫມທີ່ມີການພັດທະນາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.

ຜົນກະທົບຂອງ abstraction ແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງ, ຍ້ອນວ່າມັນເຮັດໃຫ້ເກີດການ ການປ່ຽນແປງພື້ນຖານໃນປະຫວັດສາດຂອງຜົນງານ, ລວມທັງ ໝາຍເລກ 5 (1948), ອັນໜຶ່ງ: ໝາຍເລກ 31 (1950), ແລະ ໝາຍເລກ 11 (ສີຟ້າຂົ້ວໂລກ) (1952).

ຮູບແຕ້ມທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍໃຊ້ເຕັກນິກການແຕ້ມຮູບຂອງລາວເຮັດໃຫ້ Pollock ກາຍເປັນນັກສິລະປິນທີ່ມີຊື່ສຽງຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນລະດັບສູງຂອງຊື່ສຽງຂອງລາວ, ລາວໄດ້ປະຖິ້ມເຕັກນິກນີ້ໃນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະສ້າງການປະສົມປະສານຂອງ abstraction ແລະຕົວເລກໃນຊຸດໃຫມ່ຂອງ artwork. ຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າບໍ່ເປັນທີ່ນິຍົມຫຼາຍເມື່ອປຽບທຽບກັບຮູບແຕ້ມຂອງລາວທີ່ບໍ່ເຄີຍມີຂາຍເລີຍ.

ຮູບແຕ້ມຮູບແຕ້ມໃນ Winchester, ປະເທດອັງກິດ, ແຕ້ມໃນແບບຂອງ Summertime ໂດຍ Jackson Pollock . ນີ້ແມ່ນຫນຶ່ງໃນຊຸດ, ຢູ່ແຈຂອງ Great Minster Street ແລະ Square; Andy Mabbett, CC BY-SA 3.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Pollock ໄດ້ສືບຕໍ່ພັດທະນາຮູບແບບທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດອັນໜຶ່ງທີ່ເຄີຍເຫັນໃນປະຫວັດສາດຂອງ Modern Art. ການແຍກເສັ້ນ ແລະສີຂອງລາວ ແລະການໃຫ້ຄໍານິຍາມໃໝ່ຂອງແນວຄວາມຄິດຂອງການແຕ້ມຮູບ ແລະການແຕ້ມຮູບຂອງລາວ ໄດ້ພົບຄວາມໝາຍໃໝ່ຕໍ່ກັບພື້ນທີ່ຮູບພາບ, ເຊິ່ງໄດ້ຂະຫຍາຍອອກໄປຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ.

ຮູບແຕ້ມທີ່ລາວສ້າງໃນທ້າຍຊຸມປີ 1940 ເປັນຕົວແທນຂອງໜຶ່ງໃນ ອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ມີນະວັດຕະກໍາທີ່ສຸດຂອງການເຮັດວຽກຂອງສະຕະວັດທັງຫມົດ, ໂດຍ Pollock ບັນລຸລະດັບຊື່ສຽງທີ່ຍັງບໍ່ມີໃຜທຽບໄດ້ຈົນກ່ວາການປະກົດຕົວຂອງນັກສິລະປິນອື່ນໆ Andy Warhol ໃນຊຸມປີ 1960.

ດັ່ງນັ້ນ, ນອກ ເໜືອ ໄປຈາກ Pollock ຖືກຖືວ່າເປັນນັກສິລະປິນ Abstract Expressionist ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດມີຢູ່, ລາວຍັງຖືວ່າເປັນໜຶ່ງໃນຕົວລະຄອນຊັ້ນນໍາຂອງສິນລະປະໃນສະຕະວັດທີ 20 ໂດຍລວມ.

Helen Frankenthaler (1928 – 2011)

ຜູ້ຍິງທີ່ໂດດເດັ່ນອີກຄົນໜຶ່ງໃນລາຍການ ຂອງນັກສິລະປິນ Abstract ແມ່ນ ນັກແຕ້ມຊາວອາເມລິກາ Helen Frankenthaler, ຜູ້ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຊື່ສຽງໃນລະຫວ່າງການເຄື່ອນໄຫວ Abstract Expressionist. ຖືວ່າເປັນໜຶ່ງໃນນັກຈິດຕະກອນທີ່ມີອິດທິພົນທີ່ສຸດໃນສະຕະວັດທີ 20, Frankenthaler ໄດ້ປະດິດເຕັກນິກທີ່ເອີ້ນວ່າ ເຕັກນິກການແຊ່ນ້ຳ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ສະຖານະພາບຂອງນາງເປັນນັກສິລະປິນດີເດັ່ນ. ພາຍໃນເຕັກນິກນີ້, Frankenthaler ເທສີບາງໆລົງໃສ່ຜ້າໃບທີ່ບໍ່ໄດ້ກຽມໄວ້ໂດຍກົງ ແລະປ່ອຍໃຫ້ສີຊຶມຜ່ານເພື່ອຜະລິດສີທີ່ສົດໃສ.

ເລີ່ມຕົ້ນອາຊີບຂອງນາງຢູ່ໃນອາຍຸຍັງນ້ອຍ, Frankenthaler ໄດ້ຖືກແນະນໍາກັບນັກສິລະປິນໃຫຍ່ເຊັ່ນ Robert. Motherwell, Jackson Pollock, ແລະ Franz Kline, ການປະຕິບັດທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ທັດສະນະຂອງນາງກ່ຽວກັບການສະແດງອອກທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. ໂດຍຜ່ານການເບິ່ງວຽກງານສິລະປະທີ່ຖືວ່າເປັນວຽກງານທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ເປັນສັນຍາລັກ, Frankenthaler ເລີ່ມພັດທະນາວິທີການທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງຕົນເອງກັບຮູບແບບ, ເຊິ່ງນໍາໄປສູ່ການປະກົດຕົວຂອງເຕັກນິກການແຊ່ນ້ໍາຂອງນາງ. ຄວາມກ້າວເຂົ້າສູ່ໂລກສິລະປະຂອງນາງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດການປະກົດຕົວຂອງ Color Field Painting, ເຊິ່ງໃນນັ້ນນາງເປັນສະມາຊິກບຸກເບີກ.

ອົງປະກອບຂອງ Frankenthaler ມີຄວາມປອດໂປ່ງໃນທຳມະຊາດ, ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ພັນລະນາເຖິງການສະເຫຼີມສະຫຼອງຄວາມສຸກທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການໃຊ້ບໍລິສຸດ. ສີໃນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແຕ່ອ່ອນໂຍນ. ແບບນີ້ສາມາດເປັນເຫັນໃນງານສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງລາວສ່ວນໃຫຍ່, ລວມທັງ ພູເຂົາ ແລະທະເລ (1952), Canyon (1965), Savage Breeze (1974), ແລະ Madame Butterfly (2000).

ຫຼັງຈາກທົດລອງໃຊ້ສານປະກອບ phosphorescent ແລະ misty ທີ່ຖືກຄອບງໍາໂດຍພື້ນທີ່ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງສີອິນຊີ, Frankenthaler ໄດ້ຫັນຄວາມສົນໃຈຂອງນາງໄປຫາສື່ສິລະປະອື່ນໆ. ນາງໄດ້ເລີ່ມຄົ້ນຫາຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງ woodcuts , ຫລັງຈາກນັ້ນນາງສາມາດບັນລຸຄຸນລັກສະນະຂອງການແຕ້ມຮູບໂດຍຜ່ານການຈໍາລອງຜົນກະທົບຂອງເຕັກນິກການ Soak Stain ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງນາງ.

Frankenthaler ໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນ ນັກສິລະປິນທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນອັນເປັນເອກະລັກເນື່ອງຈາກນາງສຸມໃສ່ທິວທັດທໍາມະຊາດ, ເຊິ່ງນາງມັກຈະເຮັດຕາມໃນວຽກງານຂອງນາງ.

ແທນທີ່ຈະສ້າງວຽກງານສິລະປະທີ່ຄົ້ນຫາການປະເຊີນຫນ້າທີ່ມີຢູ່ແລ້ວ, Frankenthaler ໄດ້ຜະລິດສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ອ່ອນໂຍນແລະຝັນຂອງທໍາມະຊາດແລະ ສູງສົ່ງ. ດ້ວຍອາຊີບອັນຍາວນານທີ່ມີບັນດານັກແຕ້ມ Abstract ຫຼາຍລຸ້ນຄົນ, Frankenthaler ໄດ້ສະແດງຜົນງານຂອງນາງມາເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າ 6 ທົດສະວັດ ໃນຂະນະທີ່ນາງສືບຕໍ່ຜະລິດສິລະປະອັນສຳຄັນ ແລະ ປ່ຽນແປງຕະຫຼອດການ.

ນັກສິລະປິນ Abstract ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຄົນໄດ້ອອກມາຈາກ ໄລຍະເວລາຂອງການສ້າງນີ້ໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດທີ 20, ເຊິ່ງນໍາໄປສູ່ການສ້າງຕັ້ງສິລະປະຫຼາຍຮູບສັນຍາລັກທີ່ຍັງຖືກກ່າວເຖິງໃນທຸກມື້ນີ້. ຖ້າທ່ານມັກເບິ່ງລາຍຊື່ນັກສິລະປິນ Abstract ຂອງພວກເຮົາ, ພວກເຮົາຂໍແນະ ນຳ ໃຫ້ເຈົ້າຄົ້ນຫານັກແຕ້ມ Abstract ອື່ນໆທີ່ອາດຈະບໍ່ເປັນ.ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີ ແຕ່ຍັງມີຄວາມສຳຄັນຢູ່ໃນສິດຂອງຕົນເອງ.

ພວກເຮົາໄດ້ສ້າງບົດເລື່ອງເວັບຂອງສິນລະປິນທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນນຳ.

ສິບຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງພວກເຮົາໃນສິລະປະ

ເປັນຮູບຊົງທີ່ມີອິດທິພົນຢູ່ໃນສິລະປະ Abstract ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະອື່ນໆ, ຈໍານວນນັກແຕ້ມ Abstract ທີ່ສໍາຄັນ. ຍັງຖືກກ່າວເຖິງໃນມື້ນີ້. ຮູບແຕ້ມຈໍານວນຫລາຍຂອງພວກເຂົາຍັງຄົງເປັນຮູບສັນຍາລັກຂອງສິລະປະ, ເຊິ່ງໄດ້ເຮັດໃຫ້ນັກສິລະປິນບາງຄົນຢືນຢູ່ຢ່າງເດັ່ນຊັດ. ໃນຂະນະທີ່ນັກສິລະປິນຫຼາຍຄົນສາມາດຖືກລວມເຂົ້າຢູ່ໃນການຈັດອັນດັບນີ້, ຕອນນີ້ພວກເຮົາຈະຄົ້ນຫາລາຍຊື່ນັກສິລະປິນ Abstract ອັນດັບຕົ້ນໆ 10 ຂອງພວກເຮົາທີ່ວຽກງານສິລະປະແລະຊື່ສຽງໄດ້ຢືນຢູ່ໃນການທົດສອບເວລາ.

Wassily Kandinsky (1866 – 1944)

ຖືວ່າເປັນນັກແຕ້ມ Abstract ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຕະຫຼອດການ, ນັກແຕ້ມພາສາລັດເຊຍ Wassily Kandinsky ຖືກເບິ່ງວ່າເປັນນັກບຸກເບີກຊັ້ນນໍາຂອງປະເພດ Abstract ທັງໝົດ. Kandinsky ໃນເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ສຶກສາກົດ ໝາຍ ແລະເສດຖະສາດກ່ອນທີ່ລາວຈະປະຖິ້ມນັກວິຊາການແລະເລີ່ມການສຶກສາການແຕ້ມຮູບ, ເຊິ່ງລວມມີການແຕ້ມຮູບຊີວິດ, ການແຕ້ມຮູບ, ແລະຮູບແຕ້ມທາງກາຍະສາດ, ເມື່ອອາຍຸ 30 ປີ. ການພັດທະນາຂອງສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມ, ດ້ວຍສິລະປະຂອງລາວທີ່ມີຢູ່ແລ້ວເປັນ ຮູບແຕ້ມ Abstract ທໍາອິດທີ່ສຸດທີ່ຈະຜະລິດ.

ເຖິງແມ່ນວ່າການສະແຫວງຫາ ສິລະປະຮູບແຕ້ມ ກ່ອນປີ 1913, Kandinsky ໄດ້ຖືກສັງເກດເຫັນວ່າເປັນ Abstract ທໍາອິດ. ຈິດຕະນາການທີ່ທັນສະໄຫມເພື່ອນໍາໃຊ້ abstraction ບໍລິສຸດຢ່າງເຕັມທີ່ແລະ freely ພາຍໃນ artworks ລາວສ້າງ. ຖືວ່າເປັນຜູ້ສ້າງຮູບແຕ້ມແບບ Abstract ສະໄໝໃໝ່ຄັ້ງທຳອິດຕະຫຼອດມາທີ່ມີຢູ່ແລ້ວ, Kandinsky ໄດ້ຜະລິດຊິ້ນສ່ວນທີ່ໂດດເດັ່ນໃນການເຮັດວຽກຂອງລາວ, ໂດຍມີຮູບແຕ້ມຈໍານວນຫນ້ອຍທີ່ຍັງເຫຼືອຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ. ຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ລວມມີ ບໍ່ມີຊື່ (ສີນ້ຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທຳອິດ) (1910), ອົງປະກອບ VII (1913), Farbstudie Quadrate (1913), ແລະ On White II (1923).

ບໍ່ມີຊື່ (ສີນ້ຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທຳອິດ) (1913) ໂດຍ Wassily Kandinsky; Wassily Kandinsky, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Kandinsky ອ້າງວ່າລາວຖືກບັງຄັບໂດຍ "ຄວາມຈໍາເປັນພາຍໃນ" ໃນເວລາແຕ້ມຮູບ, ເຊິ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລາວບໍ່ສົນໃຈກັບຮູບແບບທີ່ຮັບຮູ້ແລະບໍ່ຮັບຮູ້ແລະພຽງແຕ່ ທາສີສິ່ງທີ່ລາວຮູ້ສຶກແທ້ໆໃນເວລານີ້. ພາຍໃນຮູບແຕ້ມທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງ Kandinsky ສ່ວນໃຫຍ່, ຕົວເລກທີ່ບໍ່ເປັນຕົວແທນຂອງລາວໄດ້ເອົາຮູບຊົງຂອງຮູບເລຂາຄະນິດແບບສຸ່ມທີ່ປະສົມກັບຮູບຮ່າງ, ເສັ້ນເລື່ອນ, ແລະສີສັນສົດໃສ.

ເຊື່ອວ່າສີນັ້ນສາມາດເປັນເອກະລາດຈາກການອ້າງອີງພາຍນອກທັງໝົດ, Kandinsky ໄດ້ທົດລອງກັບ ສີໃນລັກສະນະທີ່ມັນກາຍເປັນຫົວຂໍ້ພຽງແຕ່ພາຍໃນວຽກງານສິລະປະຂອງລາວ. ການແຕ້ມຮູບແມ່ນທາງວິນຍານຫຼາຍສໍາລັບ Kandinsky, ໃນຂະນະທີ່ລາວພະຍາຍາມໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເລິກເຊິ່ງຂອງມະນຸດໂດຍຜ່ານຮູບແບບທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແລະສີສັນສົດໃສຂອງລາວ. ລາວເຊື່ອວ່າອົງປະກອບເຫຼົ່ານີ້ສາມາດລື່ນກາຍຂໍ້ຈໍາກັດທາງດ້ານວັດທະນະທໍາ ແລະທາງກາຍຍະພາບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ເຮັດໃຫ້ວຽກງານຂອງລາວເຂົ້າເຖິງໄດ້ກັບທຸກຄົນ.

ບໍ່ມີຊື່ ( ການປະກອບ Lyrique ) (1922) ໂດຍ Wassily Kandinsky, ສີນ້ໍາແລະຫມຶກອິນເດຍໃນເຈ້ຍ; Wassily Kandinsky, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ດົນຕີຍັງໄດ້ປະກອບເປັນສ່ວນສໍາຄັນຂອງການເຮັດວຽກຂອງ Kandinsky, ຍ້ອນວ່າລາວເຫັນວ່າມັນເປັນຮູບແບບທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ສຸດຂອງ ສິນລະປະທີ່ບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງ . ລາວເຊື່ອວ່າດົນຕີສາມາດສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກແລະຄວາມຄິດທົ່ວໄປໃນແບບທີ່ພາສາສາຍຕາອື່ນໆບໍ່ສາມາດ, ໂດຍ Kandinsky ເຫັນວ່າມັນເປັນພາລະກິດຂອງລາວທີ່ຈະແບ່ງປັນແນວຄວາມຄິດເຫຼົ່ານີ້ກັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງໂລກ. ອັນນີ້ເຮັດໃຫ້ລາວຕັ້ງຊື່ບາງຜົນງານສິລະປະທີ່ມີແຮງຈູງໃຈ ແລະ ຊັບຊ້ອນຂອງລາວເປັນ “ບົດປະພັນ”.

ນອກຈາກການເປັນນັກສິລະປິນທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແລ້ວ, Kandinsky ຍັງເປັນສະມາຊິກທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງກຸ່ມ Der Blaue Reiter ໃນລະຫວ່າງ ການສະແດງອອກຂອງເຢຍລະມັນ ການເຄື່ອນໄຫວ , ເຊິ່ງໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງວ່າມີການເຊື່ອມໂຍງກັບການແຕ້ມຮູບທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. Kandinsky ຍັງເປັນອາຈານຢູ່ໂຮງຮຽນ Bauhaus ຈົນກ່ວາມັນໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ປິດໂດຍ Nazis ນໍາໄປສູ່ການເລີ່ມຕົ້ນຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ.

ຕະຫຼອດການເຮັດວຽກຂອງລາວ, ການຫມູນໃຊ້ຂອງ Kandinsky ໃນສີສັນແລະຮູບແບບທີ່ມີຊີວິດຊີວາໄດ້ມີອິດທິພົນຕໍ່ ການພັດທະນາຂອງ Abstract Art, ດ້ວຍການປະກອບສ່ວນຂອງລາວເຮັດໃຫ້ລາວຖືກເຫັນວ່າເປັນ "ພໍ່ຂອງສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ".

Piet Mondrian (1872 – 1944)

ນັກສິລະປິນຊາວໂຮນລັງ Piet Mondrian ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດານັກສິລະປິນ Abstract ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນຊ່ວງເວລາສູງສຸດຂອງການເຄື່ອນໄຫວ, ຍ້ອນວ່າລາວໄດ້ຖືກພິຈາລະນາເປັນຜູ້ປະດິດສ້າງທີ່ສໍາຄັນຂອງສິລະປະ Abstract. ໃນເບື້ອງຕົ້ນການທົດລອງກັບຮູບແບບຕົວເລກໃນວຽກງານທີ່ຜ່ານມາຂອງລາວ, Mondrian ໄດ້ຫັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາເຂົ້າໄປໃນຮູບແບບທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ສຸດໃນຂະນະທີ່ລາວເລີ່ມໃຊ້ຮູບເລຂາຄະນິດແຂງຢູ່ໃນວຽກງານສິລະປະຂອງລາວ.

ໃນຖານະທີ່ເປັນລູກຊາຍຂອງນັກແຕ້ມ, Mondrian ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນໂດຍພໍ່ຂອງລາວສອນວິທີການແຕ້ມຮູບ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ລາວພຽງແຕ່ເລີ່ມເຮັດການແຕ້ມຮູບຢ່າງຖືກຕ້ອງໃນຖານະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ແລະຍອມຮັບສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຫຼັງຈາກສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ່ 1 ສິ້ນສຸດລົງ. ບໍ່ເຄີຍພັນລະນາຈັກເທື່ອ, ສິລະປະຂອງ Mondrian ກາຍເປັນທີ່ໂດດເດັ່ນສຳລັບຮູບແຕ້ມແບບຕາຂ່າຍທີ່ເປັນເອກະລັກທີ່ລາວສ້າງ.

Broadway Boogie Woogie (1942-1943) ໂດຍ Piet Mondrian; Piet Mondrian, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Mondrian ການນໍາໃຊ້ສີ່ຫຼ່ຽມ, ເສັ້ນ, ແລະສີທີ່ເຂັ້ມແຂງເຮັດໃຫ້ລາວກາຍເປັນຜູ້ປະກອບສ່ວນທີ່ມີອິດທິພົນທີ່ສຸດໃນການເຄື່ອນໄຫວ De Stijl, ຍ້ອນວ່າວຽກງານສິລະປະຂອງລາວໄດ້ສົ່ງເສີມການນໍາໃຊ້. ຂອງ abstraction ອັນບໍລິສຸດໂດຍຜ່ານການຫຼຸດຜ່ອນລັກສະນະທີ່ສໍາຄັນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຮູບແບບແລະສີ. ດັ່ງນັ້ນ, ວຽກງານສິລະປະສ່ວນໃຫຍ່ຂອງ Mondrian ປະກອບດ້ວຍຮູບແບບໂຄງສ້າງ ແລະ ຮູບແບບທີ່ບໍ່ສະແດງເຖິງທີ່ໄດ້ຖືກເນັ້ນໃສ່ໃນ ສີຕົ້ນຕໍ .

ບາງຜົນງານທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງລາວລວມມີ Broadway Boogie Woogie (1942 – 1943), ອົງປະກອບທີ່ມີສີແດງ, ສີເຫຼືອງ, ແລະ ສີຟ້າ (1937 – 1942), ແລະ ອົງປະກອບ II ໃນສີແດງ, ສີຟ້າ, ແລະສີເຫຼືອງ ( 1930). ໂດຍພຽງແຕ່ກວດເບິ່ງຊື່ທີ່ຖືກມອບໃຫ້ກັບຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ຄວາມມັກຂອງ Mondrian ສໍາລັບສີຕົ້ນຕໍຂອງສີແດງ, ສີເຫຼືອງ, ສີຟ້າ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການລວມເອົາສີດໍາ, ສີຂີ້ເຖົ່າ, ແລະສີຂາວໃນວຽກງານຂອງລາວກາຍເປັນ.ຮູ້ຈັກ.

ອົງປະກອບຂອງສີເຫຼືອງ, ສີຟ້າ ແລະສີແດງ (1942) ໂດຍ Piet Mondrian; Piet Mondrian, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໂດຍຜ່ານການນໍາໃຊ້ຮູບແບບຂອງ abstraction ເລຂາຄະນິດນີ້, Mondrian ໄດ້ສ້າງຄໍາວ່າ "neoplasticism" ເພື່ອອະທິບາຍສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງລາວ, ເຊິ່ງໃຊ້ພຽງແຕ່ເສັ້ນຊື່, ສາມສີຕົ້ນຕໍ, ແລະສາມໂຕນທີ່ເປັນກາງ. ໃນຂະນະທີ່ ການເຄື່ອນໄຫວ De Stijl ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມ, Mondrian ໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກດີໃນເລື່ອງການສຸມໃສ່ຄວາມລຽບງ່າຍຂອງຮູບແບບ ແລະນ້ຳສຽງພາຍໃນງານສິລະປະຂອງລາວ.

ນີ້ເຮັດໃຫ້ Mondrian ກາຍເປັນຜູ້ນຳທີ່ສຳຄັນໃນ ຄວາມຄືບຫນ້າຂອງສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ຍ້ອນວ່າຮູບແບບສັນຍາລັກຂອງລາວໄດ້ສືບຕໍ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ການພັດທະນາຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Bauhaus ແລະການເຄື່ອນໄຫວ Minimalist. ປະເພດເຫຼົ່ານີ້ທັງສອງແມ່ນອີງໃສ່ການເຮັດວຽກຂອງ Mondrian, ໂດຍ Bauhaus ນໍາໃຊ້ເສັ້ນແບບງ່າຍດາຍແລະທິດສະດີສີ, ໃນຂະນະທີ່ Minimalism ສຸມໃສ່ຮູບແບບເລຂາຄະນິດແລະ palette ສີທີ່ຈໍາກັດ.

ການນໍາໃຊ້ວິທີການຂອງ Mondrian ຂອງອົງປະກອບຕັ້ງແລະແນວນອນໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້. ວຽກງານສິລະປະຂອງລາວໃຫ້ພັດທະນາຢ່າງມີເຫດຜົນ, ໂດຍການພັດທະນາ Neoplasticism ຂອງລາວກາຍເປັນຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນທີ່ສໍາຄັນໃນສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. ມັນໃຊ້ເວລາທົດລອງສອງສາມປີຂອງ Mondrian ຈົນກ່ວາລາວໄດ້ພົບເຫັນຮູບແບບສັນຍາລັກຂອງລາວໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1920, ເຊິ່ງສືບຕໍ່ເຫັນວ່າເປັນວິທີການໃຫມ່ສໍາລັບການສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເປັນຈິງທີ່ທັນສະໄຫມ.

Kazimir Malevich (1878 – 1935)

ເມື່ອພິຈາລະນາບັນດານັກສິລະປິນທີ່ມີອິດທິພົນຂອງລັດເຊຍຜູ້​ທີ່​ໄດ້​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ກໍາ​ນົດ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​, Kazimir Malevich ເປັນ​ການ​ເພີ່ມ​ເຕີມ​ທີ່​ສໍາ​ຄັນ​ໃນ​ບັນ​ຊີ​ລາຍ​ການ​. Malevich ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບການເປັນນັກສິລະປິນຜູ້ທີ່ໄດ້ປູທາງໄປສູ່ Suprematism, ເຊິ່ງໄດ້ສຸມໃສ່ຮູບແບບເລຂາຄະນິດພື້ນຖານເຊັ່ນ: ວົງມົນ, ສີ່ຫລ່ຽມ, ສີ່ຫລ່ຽມ, ແລະເສັ້ນທີ່ຖືກທາສີດ້ວຍສີທາງເລືອກທີ່ຈໍາກັດ. ໃນຂະນະທີ່ລາວທົດລອງການເຄື່ອນໄຫວນີ້, Malevich ເລີ່ມພັດທະນາການໃຊ້ abstraction ຮາກ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ວຽກງານສິລະປະຂອງລາວກາຍເປັນຊິ້ນສ່ວນທີ່ສໍາຄັນພາຍໃນ Abstract Art.

Black Square (1924) ໂດຍ Kazimir Malevich; Kazimir Malevich, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນ 1915, ຫຼັງຈາກ Kandinsky ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນຄວາມນິຍົມ, Malevich ໄດ້ປະຕິບັດຕາມຮອຍຕີນຂອງລາວແລະປະຖິ້ມຮູບແຕ້ມທີ່ເປັນຕົວແທນທັງຫມົດ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ Malevich ພັດທະນາຮູບແບບທີ່ວາງຈຸດສຸມຂອງຕົນກ່ຽວກັບຄວາມສໍາຄັນຂອງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍລິສຸດແລະການຫຼຸດຜ່ອນຮູບການຮູບພາບ, ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມ Suprematism. ການປະກົດຕົວຂອງຮູບແບບນີ້ຖືກຖືວ່າເປັນຮູບແຕ້ມໃຫມ່ຂອງຄວາມເປັນຈິງແລະອະນຸຍາດໃຫ້ Malevich ໃຊ້ວິທີການຫຼຸດຜ່ອນໃນວຽກງານສິລະປະຂອງລາວ.

ເຖິງວ່າຈະມີການເຮັດວຽກກັບຮູບແບບສິລະປະທີ່ຫຼາກຫຼາຍ, Malevich ໄດ້ໃຊ້ເວລາສ່ວນໃຫຍ່ໃນການເຮັດວຽກຂອງລາວໃນການຄົ້ນຫາ. ປະເພດ avant-garde ຂອງ Suprematism. ລາວໄດ້ລວມເອົາແນວຄິດແລະຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຕົນເອງກ່ຽວກັບແນວຄວາມຄິດຂອງຮູບແຕ້ມພາຍໃນວຽກງານສິລະປະຂອງລາວ, ຍ້ອນວ່າລາວເຊື່ອວ່າຮູບຮ່າງແລະສີທີ່ແທ້ຈິງມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະປົກຄອງ "ສູງສຸດ" ເຫນືອຮູບພາບແລະເລື່ອງ.ຖືກສ້າງຂື້ນ. ສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງ Malevich ລ້ວນແຕ່ໃຊ້ຮູບແບບ Suprematist ແລະປະກອບມີ Black Square (1915), Suprematist Composition (1916), ແລະ White on White. (1918).

ການປະພັນສູງສຸດ (1915) ໂດຍ Kazimir Malevich; Kazimir Malevich, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນຖານະເປັນຜູ້ບຸກເບີກຂອງສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເລຂາຄະນິດ, Malevich ໄດ້ທົດລອງສ່ວນໃຫຍ່ກັບສີ່ຫຼ່ຽມ, ສາມຫຼ່ຽມ, ແລະວົງມົນໃນວຽກງານສິລະປະຈໍານວນຫລາຍທີ່ລາວສ້າງ. ໃນຂະນະທີ່ລາວກ່າວວ່າຮູບແຕ້ມຂອງລາວແມ່ນພຽງແຕ່ອົງປະກອບຂອງສີທີ່ຮາບພຽງ, ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ພວກເຂົາສາມາດສະຫນອງສັນຍາລັກທີ່ມີທ່າແຮງແລະເປັນຊັ້ນແລະຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບແນວຄວາມຄິດຂອງເວລາແລະພື້ນທີ່. Malevich ໄດ້ຖືກເຫັນວ່າມີອິດທິພົນຫຼາຍກວ່າ Cubists ແລະ Futurists ໃນວິທີການຂອງລາວກັບ Suprematism, ຍ້ອນວ່າວຽກງານສິລະປະຂອງລາວປະຕິບັດຕາມວິທີການແລະການຄິດໄລ່ທີ່ສຸດ.

Malevich ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງວ່າເປັນນັກຂຽນທີ່ເກັ່ງກ້າ, ນອກຈາກ ເປັນຈິດຕະນາການ. ບົດຂຽນຂອງລາວກ່ຽວກັບອຸດົມການຂອງສິລະປະໄດ້ແກ້ໄຂບັນຫາທາງທິດສະດີຫຼາຍຢ່າງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສິລະປະ Abstract ແລະຄວາມສາມາດໃນການນໍາພາຄວາມຮູ້ສຶກແລະຈິດວິນຍານຂອງພວກເຮົາພາຍໃນປະເພດຂອງວຽກງານສິລະປະທີ່ຜະລິດ.

ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມໂດດເດັ່ນຂອງລາວ, Malevich ໄດ້ຖືກບັງຄັບ. ຍອມ​ປະ​ຖິ້ມ​ລັດທິ​ສູງ​ສຸດ​ແລະ​ກັບ​ຄືນ​ສູ່​ຮູບ​ແບບ​ໃນ​ປີ 1924 ​ໃນ​ຂະນະ​ທີ່​ໂຈ​ເຊັບ ສະຕາ​ລິນ​ຂຶ້ນ​ກຳ​ອຳນາດ. ນີ້ແມ່ນຍ້ອນວ່າສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຖືກຕິດສະຫຼາກເປັນຮູບແບບຂອງຄວາມເສື່ອມໂຊມທີ່ຄວນຈະຖືກກົດຂີ່, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ Malevich.