K inetic art, ຫຼືສິນລະປະທີ່ລວມເອົາການເຄື່ອນໄຫວ, ໄດ້ເປັນການປະຕິບັດການຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໃນໂລກສິລະປະ. ຄວາມກ້າວຫນ້າທາງດ້ານເທກໂນໂລຍີແລະຄວາມສໍາຄັນເພີ່ມຂຶ້ນຂອງເຄື່ອງຈັກໃນໂລກທີ່ທັນສະໄຫມແມ່ນການດົນໃຈສໍາລັບນັກສິລະປິນຈໍານວນຫຼາຍ, ລວມທັງນັກບຸກເບີກ Kinetic Naum Gabo. ຈາກການເຄື່ອນຍ້າຍຮູບປັ້ນໄປສູ່ພາບລວງຕາແບບຄົງທີ່, ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic ແມ່ນກວ້າງຂວາງ.

ສິລະປະ Kinetic ແມ່ນຫຍັງ?

ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ສິນລະປະອັນໃດອັນໜຶ່ງທີ່ໝູນວຽນໄປມາກັບຄວາມໜ້າສົນໃຈໃນການເຄື່ອນໄຫວສາມາດຖືວ່າເປັນສິລະປະ Kinetic. ນັກສິລະປິນ Kinetic ສະເຫນີໃຫ້ພວກເຮົາສະແດງສິລະປະຂອງຍຸກທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ກໍາລັງເຕີບໃຫຍ່ດ້ວຍຈຸດຕັດກັນທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຢີແລະປັດຊະຍາຂອງມັນ. ນັກສິລະປິນ Kinetic ໄດ້ສຳຫຼວດສິລະປະທີ່ສາມາດຂະຫຍາຍອອກໄປໄດ້ທັງໃນອາວະກາດ ແລະເວລາ ແລະວຽກງານສິລະປະທີ່ມີລັກສະນະກັບການໂຕ້ຕອບຂອງຜູ້ຊົມ. ຮູບປັ້ນກົນຈັກທີ່ປ່ຽນຮູບຊົງຂອງພວກມັນຜ່ານຮອບວຽນຂອງເວລາ ເບິ່ງຄືວ່າຈະບັນທຶກວິວັດທະນາການອັນໄວຂອງຍຸກສະໄໝໃໝ່.

ໃນຂະນະທີ່ນັກສິລະປິນ Kinetic ບາງຄົນໄດ້ສຸມໃສ່ການລວມກັນຂອງວິທະຍາສາດ ແລະ ກົນຈັກ, ຄົນອື່ນໄດ້ສ້າງຜົນງານທີ່ຄົ້ນຄວ້າການເຄື່ອນໄຫວຂອງກົນຈັກ. , ແລະຄົນອື່ນຍັງໃຊ້ສິລະປະ Kinetic ເປັນຕົວແທນຂອງຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງ utopian ເຊິ່ງຊີວິດທີ່ທັນສະໄຫມແມ່ນອີງໃສ່ການປະສົມປະສານຂອງເຄື່ອງຈັກແລະຜູ້ຊາຍ. ນັກສິລະປິນບາງຄົນໄດ້ປະສົມປະສານຂອງມະນຸດແລະເຄື່ອງຈັກຕື່ມອີກ, ການນໍາໃຊ້ສິລະປະຂອງພວກເຂົາເພື່ອຄົ້ນຫາຄວາມສໍາພັນລະຫວ່າງຮ່າງກາຍຂອງມະນຸດທາງຊີວະພາບກັບເກຍແລະລູກສູບຂອງເຄື່ອງຈັກໂລຫະ.

ໃນຂະນະທີ່ມື້ນີ້, ຄໍາວ່າສິລະປະ Kinetic.ການແຕ້ມຮູບໃນທີ່ສຸດໄດ້ພັດທະນາໄປສູ່ເຕັກນິກການ drip ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລາວ. ບໍ່ພຽງແຕ່ການເຄື່ອນໄຫວທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະໃນຂະບວນການສ້າງສັນຂອງຮູບແຕ້ມຂອງ Pollock, ແຕ່ຍັງເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນສິ້ນສຸດທ້າຍ.

Max Bill (1908-1994)

ໃນລະຫວ່າງຊຸມປີ 1930, Bill ໄດ້ກາຍເປັນສານຸສິດທີ່ອຸທິດຕົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic. ສໍາລັບ Bill, ຄວາມງາມຂອງສິລະປະ Kinetic ແມ່ນຢູ່ໃນຄວາມແມ່ນຍໍາທາງຄະນິດສາດທີ່ບໍລິສຸດທີ່ເນັ້ນໃສ່ມັນ. Bill ໄດ້ໃຊ້ຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະຫຼັກການທາງຄະນິດສາດເພື່ອສ້າງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ມີຈຸດປະສົງພາຍໃນງານສິລະປະຂອງລາວ. ລາວ​ໄດ້​ນຳ​ໃຊ້​ທິດ​ສະ​ດີ​ນີ້​ກັບ​ຮູບ​ປັ້ນ​ທັງ​ໝົດ​ຂອງ​ລາວ​ດ້ວຍ​ຫີນ​ອ່ອນ, ທອງ​ເຫລືອງ, ທອງ​ແດງ, ແລະ​ທອງ​ສຳ​ແດງ.

Bill ຍັງມັກທີ່ຈະປະກອບພາບລວງຕາເລັກນ້ອຍຢູ່ໃນຮູບປັ້ນຂອງລາວ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ການກໍ່ສ້າງດ້ວຍ Suspended Cube (1936), ເປັນຮູບປັ້ນມືຖືທີ່ເບິ່ງຄືວ່າມີຄວາມສົມມາດຢ່າງສົມບູນຈາກມຸມຫນຶ່ງ, ແຕ່ທັນທີທີ່ viewer ເຄື່ອນຍ້າຍອ້ອມຮອບຮູບປັ້ນ, symmetry ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະ unravel.

ການສ້າງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic: ຮູບປັ້ນ ແລະ ມືຖື

ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic ໄດ້ເກີດຢ່າງເປັນທາງການກັບ 1920 Realistic Manifesto ໂດຍ Antoine Pevsner ແລະ Naum Gabo. Manifesto ລະບຸວ່າ:

“ພວກເຮົາປະຕິເສດ: ຄວາມຜິດພາດພັນປີທີ່ສືບທອດມາຈາກ ສິນລະປະຂອງອີຢິບ : ຈັງຫວະຄົງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນອົງປະກອບດຽວຂອງການສ້າງພລາສຕິກ. ພວກເຮົາປະກາດອົງປະກອບໃຫມ່ໃນສິລະປະພາດສະຕິກ: ຈັງຫວະ kinetic, ເຊິ່ງເປັນຮູບແບບທີ່ສໍາຄັນຂອງການຮັບຮູ້ຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບເວລາທີ່ແທ້ຈິງ."

ອີງຕາມ Gabo ແລະPevsner, ສໍາລັບສິນລະປະທີ່ຈະເປັນຕົວແທນທີ່ແທ້ຈິງຂອງໂລກທີ່ພວກເຮົາມີປະສົບການ, ພວກເຮົາຕ້ອງນໍາສະເຫນີມັນຕາມຄວາມເປັນຈິງເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້. ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການສະແດງສິລະປະເປັນຈິງເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້, ນັກສິລະປິນຄວນປະກອບມີການຮັບຮູ້ຂອງແສງສະຫວ່າງ, ສີ, ຮູບແບບ, ແລະສໍາຄັນແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວ. ການບໍ່ພິຈາລະນາການເຄື່ອນທີ່ຂອງປະສົບການຂອງພວກເຮົາແມ່ນການສ້າງຮູບແຕ້ມທີ່ບໍ່ຄົບຖ້ວນ.

ສວນສາທາລະນະແຫ່ງຊາດ Joshua Tree, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Gabo ແລະ Pevsner ໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ກັບຄືນ. ກັບລັດເຊຍຕາມການປະຕິວັດ, ແລະໃນສະພາບການນີ້, ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບ Constructivism . ດັ່ງນັ້ນ, ການຂຸດຄົ້ນສິລະປະ Kinetic ໃນຕົ້ນໆຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮັບອິດທິພົນສູງຈາກອົງປະກອບຂອງສິນລະປະ Constructivist, ລວມທັງຫຼັກການຈາກສະຖາປັດຕະຍະກໍາແລະວິສະວະກໍາກ່ຽວກັບການເຮັດວຽກແລະເຕັກໂນໂລຢີກົນຈັກທີ່ເຕີບໃຫຍ່. ການອຸທິດຕົນຕໍ່ກັບການພັນລະນາຕົວຈິງຂອງໂລກແມ່ນສອດຄ່ອງກັບທິດສະດີ Constructivist ກ່ຽວກັບການທໍາງານ, ການພັດທະນາເຕັກໂນໂລຊີ, ແລະການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ.

Naum Gabo (1890-1977)

ຫຼາຍການປ່ອຍສິນເຊື່ອ Gabo ກັບແສງສະຫວ່າງ ຈຸດປະກາຍຂອງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20. ຫຼັງຈາກການກັບຄືນໄປລັດເຊຍກັບອ້າຍຂອງລາວ, Antoine Pevsner, ລາວໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມຫຼາຍຂຶ້ນໃນ Suprematism ແລະ Constructivism. ທັງສອງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະເຫຼົ່ານີ້ສະແຫວງຫາເຮັດໃຫ້ມົວເສັ້ນລະຫວ່າງເຕັກໂນໂລຢີທີ່ເປັນປະໂຫຍດແລະການສ້າງສັນສິລະປະ. ພວກເຮົາສາມາດເບິ່ງ Constructivist ໄດ້ຫຼັກການໃນຫຼາຍຮູບປັ້ນຂອງ Gabo ທີ່ຄົ້ນຫາຄວາມກ້າວຫນ້າທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຢີແລະວິທະຍາສາດໃຫມ່ແລະມັກຈະເປັນວິທີການແລະເປັນເລື່ອງຂອງຄວາມເປັນຈິງ.

ສຳລັບ Gabo ແລະນັກ Constructivists Marxist ຄົນອື່ນໆໃນສະໄໝນັ້ນ, ສິລະປະຄວນມີຄຸນຄ່າທາງດ້ານສັງຄົມຢ່າງຈະແຈ້ງ.

ໜຶ່ງໃນການຄົ້ນພົບ ແລະ ການປະກອບສ່ວນອັນມີອິດທິພົນທີ່ສຸດຂອງ Gabo ຕໍ່ກັບຮູບປັ້ນ Kinetic ແມ່ນຂອງລາວ. ການນໍາໃຊ້ພື້ນທີ່ຫວ່າງເປົ່າ. ແທນທີ່ຈະແກະສະຫຼັກຫຼື molding ການຕິດຕັ້ງຂອງຕົນຈາກຕັນຂອງວັດສະດຸ, Gabo ໃຊ້ interlocking ແຕ່ອົງປະກອບແຍກຕ່າງຫາກ. ເຕັກນິກນີ້ອະນຸຍາດໃຫ້ Gabo ປະກອບພື້ນທີ່ຢູ່ໃນຮູບປັ້ນຂອງລາວໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ, ແລະຄວາມກົງກັນຂ້າມລະຫວ່າງຮູບແບບແລະຫວ່າງເປົ່າແມ່ນສ່ວນກາງຂອງວຽກງານຂອງລາວ. ການນໍາໃຊ້ອົງປະກອບ interlocking ຍັງອະນຸຍາດໃຫ້ Gabo ເພື່ອສ້າງຮູບປັ້ນແບບເຄື່ອນໄຫວທີ່ບາງຄັ້ງປະກອບມີພາກສ່ວນການເຄື່ອນຍ້າຍຫຼືອົງປະກອບຄົງທີ່ທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຈະເຄື່ອນຍ້າຍ. ຄື້ນຢືນແມ່ນວຽກງານຫນຶ່ງດັ່ງກ່າວທີ່ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈທາງດ້ານຮ່າງກາຍຂອງການເຄື່ອນໄຫວ.

ຮູບປັ້ນ Kinetic ຂອງ Gabo ຢືນຢູ່ທີ່ປະຕູສູ່ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic. ແນວຄວາມຄິດຂອງລາວກ່ຽວກັບການເຮັດວຽກ, ຄວາມກ້າວຫນ້າທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຢີ, ແລະການເຄື່ອນທີ່ permeate ການເຄື່ອນໄຫວ Kinetic. ຮູບປັ້ນ Kinetic ທໍາອິດຂອງ Gabo ໄດ້ຖືກພິຈາລະນາຢ່າງກວ້າງຂວາງວ່າເປັນຊິ້ນທໍາອິດຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Kinetic. ການກໍ່ສ້າງ Kinetic (1920) ເປັນໂລຫະ ແລະ ຮູບປັ້ນໄມ້ ດ້ວຍມໍເຕີໄຟຟ້າ, ແລະມັນໄດ້ມີອິດທິພົນຕໍ່ນັກສິລະປິນ Kinetic ອື່ນໆຫຼາຍຄົນ, ລວມທັງ Man Ray, Vladimir Tatlin, ແລະ Alexander Rodchenko.

VladimirTatlin (1885-1953)

ອີກຄົນໜຶ່ງໃນການເຄື່ອນໄຫວ Constructivist ລັດເຊຍ ທີ່ກຳລັງເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ, Tatlin ມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງຍ້ອນການປະດິດສ້າງຮູບປັ້ນຂອງລາວທີ່ລວມເອົາລັກສະນະຂອງ Futurism ແລະບົດຮຽນຈາກ Synthetic and Analytic Cubism of Picasso. . Tatlin ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມສິລະປະຂອງລາວໃນແບບນັກແຕ້ມຮູບສັນຍາລັກພື້ນເມືອງ. ຮູບແບບນີ້ບໍ່ໄດ້ສ້າງຄວາມບັນເທີງສໍາລັບ Tatlin ສໍາລັບເວລາດົນນານ. ໂດຍສອດຄ່ອງກັບ Constructivist ສຸມໃສ່ການປະຕິມາກໍາທີ່ເປັນປະໂຫຍດໂດຍນໍາໃຊ້ຄຸນສົມບັດທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງວັດສະດຸທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, Tatlin ເລີ່ມສ້າງສິລະປະທີ່ຄົ້ນຫາຄວາມກັງວົນຂອງສັງຄົມ.

ບາງທີວຽກງານທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງ Tatlin ແມ່ນການອອກແບບຂອງລາວສໍາລັບ Tatlin Tower, ເອີ້ນອີກຊື່ໜຶ່ງວ່າ ອານຸສາວະລີສາກົນທີສາມ (1920). ໂຄງສ້າງເຫຼັກຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ມີຫ້ອງໝູນວຽນ ແລະ ອົງປະກອບທີ່ກ້າວໜ້າທາງດ້ານເທັກໂນໂລຢີອື່ນໆ ລ້ວນແລ້ວແຕ່ເປັນຈຸດເດັ່ນຂອງສິລະປະ Constructivist ແລະ Kinetic ຢ່າງແທ້ຈິງ. ຫໍ​ດັ່ງກ່າວ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ອອກ​ແບບ​ເປັນ​ອະນຸສອນ​ສະຖານ ​ແລະ ສຳນັກງານ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ສັງຄົມ​ຄອມ​ມູນິດ​ສາກົນ. ເຖິງແມ່ນວ່າອາຄານດັ່ງກ່າວບໍ່ເຄີຍຮັບຮູ້, ແຕ່ການອອກແບບດັ່ງກ່າວເປັນຫຼັກຖານສະແດງເຖິງຄຸນຄ່າຂອງສິລະປະ Kinetic ແລະ Constructivism ປະຕິວັດ. ເປັນອີກຄົນຫນຶ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລັດເຊຍ Constructivist ແລະສິລະປິນ Kinetic. Rodchenko ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີທີ່ສຸດສໍາລັບການພັດທະນາສິ່ງທີ່ລາວເອີ້ນວ່າ "ການບໍ່ມີຈຸດປະສົງ." ສືບຕໍ່ການສຶກສາປະຕິມາກໍາ, Rodchenko ເລີ່ມເຮັດວຽກກັບວັດຖຸທີ່ຕົວຈິງແລ້ວບໍ່ສາມາດເຄື່ອນຍ້າຍໄດ້. ແທນທີ່ຈະ, ການເຮັດວຽກໃນຕອນຕົ້ນຂອງລາວຈະປະສົມປະສານກັບວັດຖຸ, ຮູບຮ່າງ, ແລະໂຄງສ້າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ເພື່ອກະຕຸ້ນຄວາມຄິດໃຫມ່ໃນຜູ້ຊົມ. ຫຼາຍໆວຽກງານຂອງ Rodchenko ປະກອບມີອົງປະກອບຂອງຄວາມບໍ່ສອດຄ່ອງ.

ຕົວຢ່າງ, ສິ້ນປີ 1915 ຢູ່ເທິງຜ້າໃບທີ່ເອີ້ນວ່າ Dance, ອົງປະກອບທີ່ບໍ່ມີວັດຖຸຈະຈັບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງການເຄື່ອນໄຫວຜ່ານການຈັດລຽງແບບບໍ່ມີຕົວຕົນຂອງຮູບຮ່າງ, ສີ ແລະໂຄງສ້າງຕ່າງໆ.

ຕໍ່ມາໃນການເຮັດວຽກຂອງລາວ, ໃນກາງຊຸມປີ 1920 ແລະ 1930, Rodchenko ເລີ່ມທົດລອງໃຊ້ມືຖື. ໃນປີ 1920, Rodchenko ໄດ້ສ້າງມືຖືຫ້ອຍໄມ້ທີ່ເອີ້ນວ່າ Hanging Construction. ຮູບປັ້ນມືຖືທີ່ໝູນວຽນຕາມທຳມະຊາດນີ້ ແຂວນດ້ວຍກະທູ້ດຽວ. ວົງກົມສູນກາງຢູ່ໃນຫຼາຍຍົນທີ່ແຕກຕ່າງກັນເນັ້ນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງການເຄື່ອນໄຫວໃນຂະນະທີ່ການຫັນມືຖື, ເຖິງແມ່ນວ່າຮູບປັ້ນພຽງແຕ່ຫມຸນຕາມແນວຕັ້ງແລະແນວນອນ.

Alexander Calder (1898-1976)

Calder ແມ່ນຫນຶ່ງທີ່ໂຕ້ຖຽງກັນ. ຂອງນັກສິລະປິນ Kinetic ຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20 ທີ່ຮູ້ຈັກຫຼາຍທີ່ສຸດ, ແລະລາວມີຊື່ສຽງໂດຍສະເພາະສໍາລັບການສ້າງມືຖືທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງລາວແລະຮູບປັ້ນສາທາລະນະທີ່ສະຫງ່າງາມ. ນັກສິລະປິນຊາວອາເມລິກາ ໄດ້ເລີ່ມໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຄັ້ງທໍາອິດໃນຊຸມປີ 1920 ໃນປາຣີ, ແລະລາວໄດ້ກາຍເປັນຫນຶ່ງໃນບຸກຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງລັດທິອາເມລິກາທີ່ທັນສະໄຫມ. Calder ຍັງເປັນສິນລະປິນຜູ້ບຸກເບີກໃນການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic, ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນການສະແດງສິລະປະຂອງລາວດ້ວຍການເຄື່ອນໄຫວ.

Calder ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການທົດລອງຂອງລາວດ້ວຍການເຄື່ອນໄຫວໂດຍການສ້າງຮູບປັ້ນລວດລາຍ. ແທນ​ທີ່​ຈະການແຕ້ມຮູບໃນຫນ້າ, ລາວແຕ້ມພວກມັນຢູ່ໃນພື້ນທີ່ທາງດ້ານຮ່າງກາຍ. ຮູບແຕ້ມທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວເຫຼົ່ານີ້, ດ້ວຍໂຄງສ້າງເສັ້ນລວດທີ່ສາມາດ mold ໄດ້, ມີການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍກ່ວາຮູບແຕ້ມເຈ້ຍ. Calder ທັນທີໄດ້ຍ້າຍອອກໄປຈາກຮູບປັ້ນທີ່ເປັນຕົວເລກແລະເລີ່ມສ້າງຮູບແບບມືຖືທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. ການນໍາໃຊ້ຄວາມຍາວຂອງສາຍທີ່ມີກອບກາງແລະຮູບແບບໂລຫະຕ່າງໆທີ່ຫ້ອຍຢູ່ໃນ abstraction.

ໂດຍອີງໃສ່ຮູບຮ່າງຂອງພວກມັນ, ນັກປະຫວັດສາດຫຼາຍຄົນບໍ່ໄດ້ພິຈາລະນາໂທລະສັບມືຖື Calder ໃນຕົ້ນໆເຫຼົ່ານີ້ເປັນຕົວຢ່າງຂອງສິລະປະ Kinetic, ແຕ່ໃນຊຸມປີ 1960, Calder ໄດ້ຖືກພິຈາລະນາຢ່າງກວ້າງຂວາງເປັນຕົ້ນສະບັບຂອງໂທລະສັບມືຖື. Calders Cat Mobile (1966) ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ສົມບູນແບບຂອງໂທລະສັບມືຖື Kinetic ຂອງລາວ. ຫົວ ແລະຫາງຂອງແມວປະກົດວ່າຢູ່ໃນການເຄື່ອນໄຫວແບບສຸ່ມ, ໃນຂະນະທີ່ຮ່າງກາຍຍັງຄົງຢູ່. ຈັງຫວະ kinetic ຂອງສິ້ນແມ່ນເນັ້ນໃສ່ຄວາມຄົມຊັດລະຫວ່າງການເຄື່ອນໄຫວແລະການຢຸດ. ເຊັ່ນດຽວກັບນັກສິລະປິນ Kinetic ຫຼາຍຄົນ, Calder ໄດ້ອີງໃສ່ສູດທາງຄະນິດສາດເພື່ອເຮັດການເຄື່ອນໄຫວໃນມືຖືຂອງລາວໃຫ້ສົມບູນແບບ.

ສິລະປະ Kinetic ແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ກວ້າງຂວາງ ແລະ ກວ້າງຂວາງຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ. ຈາກການສະແດງພາບຂອງ Impressionist ໃນຕອນຕົ້ນຂອງການປ່ຽນແສງສະຫວ່າງແລະສີ, ໄປສູ່ການປະຕິມາກໍາທາງກົນຈັກຂອງ Tatlin ແລະ Gabo, ບໍ່ມີຄໍານິຍາມສິລະປະ Kinetic ດຽວ. ສິ່ງທີ່ເປັນພື້ນຖານຂອງຄໍາເວົ້າທັງໝົດນີ້ແມ່ນຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະຈັບການເຄື່ອນໄຫວຂອງເວລາ, ຊ່ອງຫວ່າງ, ແລະບັນຫາໃນໂລກອ້ອມຮອບຕົວເຮົາ.

ຄຳຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

ສິລະປະ Kinetic ແມ່ນຫຍັງ?

ສິລະປະ Kinetic ກ່ຽວຂ້ອງກັບທາງດ້ານຮ່າງກາຍ ແລະຄວາມປະທັບໃຈຂອງແນວຄວາມຄິດຂອງການເຄື່ອນໄຫວໂດຍຜ່ານສິນລະປະ. ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Kinetic ໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນຊຸມປີ 1920 ໂດຍ Nuam Gabo ແລະ Antoine Pevsner.

ຄຸນລັກສະນະຂອງຮູບປັ້ນ Kinetic ແມ່ນຫຍັງ?

ຮູບປັ້ນ Kinetic ສາມາດຖືກກໍານົດເປັນການຕິດຕັ້ງທີ່ສ້າງຂຶ້ນເພື່ອໃຫ້ປະທັບໃຈຂອງການເຄື່ອນໄຫວ. ຮູບປັ້ນ kinetic ຈໍານວນຫຼາຍມີເຄື່ອງຈັກທີ່ຂັບເຄື່ອນຊິ້ນສ່ວນເຄື່ອນທີ່, ແຕ່ເຄື່ອງອື່ນໆໃຊ້ພະລັງງານຂອງພາບລວງຕາເພື່ອສ້າງການເຄື່ອນໄຫວ.

ມີຫ້ອງສະແດງສິລະປະ Kinetic ຫຼາຍອັນໃດແດ່?

ມີຫ້ອງວາງສະແດງຫຼາຍແຫ່ງທົ່ວໂລກທີ່ສະແດງຮູບປັ້ນ kinetic. ຫໍພິພິທະພັນ Guggenheim ມີການຕິດຕັ້ງຫຼາຍຢ່າງລວມທັງ Aventure Pictural ໂດຍ Yaacov Agam ແລະ Blondie ໂດຍ Alexander Calder. The Breakfast Kinetic Art Studio ໃນນິວຢອກຍັງມີຮູບປັ້ນ kinetic ທີ່ທັນສະໄຫມຈໍານວນຫຼາຍ.

ບາງຮູບແຕ້ມແບບ kinetic ສຳຫຼວດການເຄື່ອນໄຫວສະເໝືອນ, ເຊິ່ງທ່ານສາມາດຮັບຮູ້ການເຄື່ອນໄຫວຈາກມຸມໃດນຶ່ງເທົ່ານັ້ນ.

ຄຳວ່າ "ການເຄື່ອນໄຫວທີ່ເຫັນໄດ້ຊັດ" ມັກຈະສັບສົນກັບຊິ້ນສ່ວນສະເໝືອນ, ແຕ່ມັນໝາຍເຖິງການເຄື່ອນໄຫວໃນງານສິລະປະ, ເຊິ່ງຂັບເຄື່ອນດ້ວຍເຄື່ອງຈັກ ຫຼືເຄື່ອງຈັກ ຫຼືເຄື່ອງຈັກ. ທັງສອງຮູບແບບ Kinetic virtual ແລະປາກົດຂື້ນແມ່ນມີຄວາມຄ້າຍຄືກັນກັບ Op Art, ເຊິ່ງຫຼິ້ນກັບພາບລວງຕາ. Victor Vasarely ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດານັກສິລະປິນທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Op Art, ດ້ວຍຫຼາຍຮູບແຕ້ມ Op Art ຂອງລາວສ້າງຄວາມປະທັບໃຈຂອງການເຄື່ອນໄຫວ. ການທັບຊ້ອນກັນນີ້, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ແມ່ນບໍ່ກວ້າງຂວາງຫຼາຍທີ່ຮູບແບບຂອງສິລະປະ Kinetic ແລະສິລະປະ Op ເຫຼົ່ານີ້ຄວນຈະຖືກຈັດປະເພດພາຍໃຕ້ໄລຍະ umbrella ດຽວ.

ຍຸກທອງຂອງສິລະປະ Kinetic ແມ່ນປະມານກາງສະຕະວັດທີ 20. ນັກສິລະປິນເຊັ່ນ Naum Gabo ແລະ Alexander Calder ເລີ່ມສ້າງສິລະປະທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວແລະສາມມິຕິຢ່າງແທ້ຈິງ. ຈິດຕະນາການແຕ່ລະຄົນໄດ້ນໍາເອົາຂອງຕົນເອງກ່ຽວກັບສິລະປະ Kinetic, ແລະເປັນດັ່ງກ່າວ, ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດກໍານົດການເຄື່ອນໄຫວເປັນຮູບແບບດຽວ ຫຼືຮູບແບບ. ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 19 ແລະ 20. ໃນພາກຕໍ່ໄປນີ້, ພວກເຮົາຈະກວມເອົາແຕ່ລະຍຸກທີ່ໂດດເດັ່ນ, ເພື່ອໃຫ້ຄໍານິຍາມສິລະປະ Kinetic. ການລົງເລິກເຂົ້າໄປໃນແນວຄວາມຄິດຫຼັກໆ ແລະນັກສິລະປິນບຸກເບີກຂອງແຕ່ລະການເຄື່ອນໄຫວ, ພວກເຮົາຫວັງວ່າຈະສະໜອງຄວາມເຂົ້າໃຈອັນເລິກເຊິ່ງແກ່ທ່ານກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວໃນສະຕະວັດທີ 20 ນີ້. ໄລຍະເວລາແມ່ນສັບສົນ, ແລະທ່ານຈະສັງເກດເຫັນວ່າທິດສະດີກ່ຽວກັບ Kinetic ຈັງຫວະໃນສິລະປະ ພັດທະນາໃນສະຖານທີ່ຕ່າງໆໃນເວລາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.

ຄວາມປະທັບໃຈ: ການຈັບພາບການເຄື່ອນໄຫວໃນສີ

ສາມອັນ. ຊ່າງແຕ້ມຮູບ Impressionist ທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດໃນສະຕະວັດທີ 19 ໄດ້ກ້າວໄປຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງໃນການຈັບພາບ ແລະ ກະແສຂອງຊີວິດໃນສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າ. Monet, Degas, ແລະ Edouard Manet ແມ່ນຜູ້ບຸກເບີກການປ່ຽນແປງຮູບແບບອົງປະກອບແລະການປະດິດສ້າງໃນເຕັກນິກການແຕ້ມຮູບທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ນັກສິລະປິນສາມາດຈັບການເຄື່ອນໄຫວໄດ້ຕາມຄວາມເປັນຈິງ. ຜູ້ບຸກເບີກທີ່ສຳຄັນອີກອັນໜຶ່ງຂອງສິລະປະ Kinetic ໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 19 ແມ່ນ Auguste Rodin . Rodin ໄດ້ໃຊ້ເຕັກນິກທີ່ແຕກຕ່າງກັນເລັກນ້ອຍເພື່ອເກັບກໍາການເຄື່ອນໄຫວຂອງໂລກອ້ອມຕົວລາວ.

Rodin ໄດ້ວິພາກວິຈານອີກສາມຄົນທີ່ປະທັບໃຈ, ໂດຍອ້າງວ່າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດສະແດງເຖິງຄວາມມີຊີວິດຊີວາ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຊົ່ວຄາວ.

Edouard Manet (1832-1883)

ເຖິງແມ່ນວ່າ Manet ຖືກພິຈາລະນາໂດຍຫຼາຍຄົນວ່າເປັນນັກແຕ້ມ Impressionist, ແຕ່ມັນເກືອບເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະສະແດງຮູບແບບດຽວກັບວຽກງານສິລະປະຂອງລາວ. ຫົວຂໍ້ທີ່ສໍາຄັນອັນຫນຶ່ງທີ່ permeates ແຕ່ລະການສະແດງອອກຂອງຮູບແບບຂອງລາວແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວ. ບາງທີ, ຮູບແຕ້ມທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງລາວເມື່ອພິຈາລະນາການເຄື່ອນໄຫວແມ່ນ Le Ballet Espagnol (1862).

ໃນຮູບແຕ້ມນີ້, Manet ຈັບຄູ່ທ່າທາງຂອງຮູບກັບຮູບຊົງ, ສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມເລິກສາມມິຕິ. . ຄວາມເລິກພາຍໃນແຕ່ລະຕົວເລກຂະຫຍາຍລະຫວ່າງພວກມັນໃນອົງປະກອບ. ຫນຶ່ງໃນວິທີທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດທີ່ Manet ຈັດການຈັບການເຄື່ອນໄຫວໃນຊິ້ນນີ້ແມ່ນໂດຍການສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ສົມດຸນ. ເມື່ອເບິ່ງຮູບແຕ້ມນີ້, ພວກເຮົາຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າພວກເຮົາຢູ່ໃນຂອບຂອງຊ່ວງເວລາທີ່ຫ່າງໄກຈາກເວລາຜ່ານໄປ. ຜູ້ຊົມເຫັນຕົວມັນເອງໃນເວລາອັນສັ້ນໆ, ໂດຍເນັ້ນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມມືດມົວຂອງເງົາ ແລະ ສີ. ການສຶກສາການເຄື່ອນໄຫວກັບ Le dejeuner sur l'herbe , ຮູບແຕ້ມທີ່ຈັບພາບການກິນເຂົ້າປ່າໃນສວນສາທາລະນະ. ແມ່ຍິງໃນພື້ນຫລັງບໍ່ໄດ້ຖືກປັບຂະຫນາດຢ່າງຖືກຕ້ອງສໍາລັບຕໍາແຫນ່ງຂອງນາງໃນອົງປະກອບ. ການຂາດຊ່ອງຫວ່າງທີ່ຖືກຕ້ອງພາຍໃນອົງປະກອບນີ້ສ້າງພາບຫຍໍ້ຂອງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ເກືອບຈະຮຸກຮານ.

Claude Monet (1840-1926)

Monet ແມ່ນໜຶ່ງໃນນັກແຕ້ມຮູບ Impressionist ທີ່ໂດດເດັ່ນ, ແລະຂອງລາວ. ຮູບແຕ້ມຈັບ​ເອົາ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ໃນ​ແສງ​ສະ​ຫວ່າງ​ໃນ​ວິ​ທີ​ການ​ທີ່​ເປັນ​ຈິງ incredibly​. Monet ອີງໃສ່ຮູບແຕ້ມຂອງລາວກ່ຽວກັບການຕີຄວາມປະທັບໃຈທາງດ້ານສິລະປະຂອງ retinal, ຮູບແບບຂອງແສງສະຫວ່າງທີ່ມົນຕີ retina ໃນເວລາດຽວ. ວິ​ທີ​ການ​ແຕ້ມ​ຮູບ​ນີ້​ແປ​ວ່າ​ຮູບ​ພາບ​ທີ່​ຈັບ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ນາ​ທີ​ໃນ​ແສງ​ສະ​ຫວ່າງ​ແລະ​ສີ​. ດ້ວຍວິທີນີ້, ຮູບແຕ້ມຂອງ Monet ຈັບພາບໂລກໃນການເຄື່ອນໄຫວ, ຢູ່ໃນຂອບຂອງການປ່ຽນແປງ.

ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1870, Monet ເລີ່ມປະດິດຮູບແບບໃໝ່ທີ່ໄວຂຶ້ນ. ການແຕ້ມຮູບ.

ການຖູແຂ້ວທີ່ບໍ່ແນ່ນອນໃນປີ 1875 ຂອງລາວ Le Bateau-Atelier sur la Seine ເຮັດໃຫ້ພູມສັນຖານ ແລະຮູບປັ້ນເຂົ້າກັນ. ມັນແມ່ນຮູບແຕ້ມນີ້, ໃນບັນດາສິ່ງອື່ນໆ, ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ Monet ກໍາລັງກໍານົດຮູບແບບ Impressionist ຄືນໃໝ່. ຄວາມໂດດດ່ຽວຂອງແສງສະຫວ່າງ, ສີ, ແລະການເຄື່ອນໄຫວໄດ້ກໍານົດຮູບແບບການແຕ້ມຮູບ Impressionist ໃນຕອນຕົ້ນ. Monet ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະສ້າງແບບທີ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ປະສົມປະສານທັງຫມົດເຫຼົ່ານີ້ແລະສຸມໃສ່ວິຊາ Impressionist ແບບດັ້ງເດີມ. ຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ເບິ່ງຄືວ່າສັ່ນສະເທືອນກັບການເຄື່ອນໄຫວຂອງໂລກທີ່ເຂົາເຈົ້າຈັບພາບ. . Degas ມີຮູບແບບທີ່ຂ້ອນຂ້າງຫຼາຍສໍາລັບຍຸກ Impressionist. ເຖິງແມ່ນວ່າວິຊາຂອງລາວເປັນແບບປົກກະຕິຂອງແບບ Impressionist, ລວມທັງມ້າແລະນັກເຕັ້ນລໍາ ballet, ລາວບໍ່ເຄີຍປ່ອຍໃຫ້ວິຊາດັ່ງກ່າວໂດດເດັ່ນກວ່າຄວາມພະຍາຍາມຂອງລາວທີ່ຈະຈັບການເຄື່ອນໄຫວໃນສີຂອງລາວ. ຕົວຢ່າງ, ໃນ JeunesSpartiates s'exercant a la lutte (1860), Degas ນຳສະເໜີການເປືອຍກາຍແບບຄລາດສິກ ແຕ່ວາງຮູບຊົງທີ່ມີທ່າທາງຢ່າງເດັ່ນຊັດພາຍໃນພູມສັນຖານສອງມິຕິທີ່ຮາບພຽງ. ການຊ້ອນກັນນີ້ເນັ້ນໃສ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົວເລກ.

ໃນໜຶ່ງໃນຮູບແຕ້ມທີ່ຖົກຖຽງກັນຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງລາວ, Degas ສະເໜີການຕີຄວາມໝາຍທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕ່າງໆ, ນຳເອົາຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງຫຼາຍມິຕິມາສູ່ຜ້າໃບຮາບພຽງ. ວົງດົນຕີໃນ L'Orchestre de l'Opera (1868) ຕັ້ງຢູ່ໃຈກາງຂອງວິໄສທັດຂອງຜູ້ເບິ່ງ, ແລະນັກເຕັ້ນລໍາເຮັດໃຫ້ພື້ນຫລັງອີ່ມຕົວ. ອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ການປະສານກັນຂອງສອງກຸ່ມວິຊາທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ແຕກຕ່າງກັນສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງການເຄື່ອນໄຫວພາຍໃນອົງປະກອບ.

Edgar Degas, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຄວາມພະຍາຍາມຂອງ Degas ເພື່ອ ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ແບບ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ສີ​ໄດ້​ເລີ່ມ​ຕົ້ນ​ມາ​ໃນ​ທ້າຍ​ສັດ​ຕະ​ວັດ​ທີ 19 ໄດ້​. ຕົວຢ່າງທີ່ດີໂດຍສະເພາະແມ່ນ Chevaux de Course (1884), ຮູບແຕ້ມຈາກຊຸດທີ່ພັນລະນາເຖິງຊ່ວງເວລາຂອງການພິຈາລະນາລະຫວ່າງມ້າ ແລະຜູ້ຂັບຂີ່. ຊຸມຊົນ Impressionist ມີຄວາມປະທັບໃຈສູງກັບຊຸດນີ້ແຕ່ກາຍເປັນຕາຢ້ານເມື່ອພວກເຂົາຮູ້ວ່າລາວໃຊ້ຮູບຖ່າຍເປັນເອກະສານອ້າງອີງ. Degas ບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂໂດຍການຕອບໂຕ້ນີ້, ແລະການໃຊ້ວິທີນີ້ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງຂອງລາວໄດ້ດົນໃຈ Monet ໃຫ້ໃຊ້ເຕັກນິກທີ່ຄ້າຍຄືກັນ.

Auguste Rodin (1840-1917)

ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, Rodin ສະແດງຄວາມຂອບໃຈຕໍ່ຜົນກະທົບຂອງການສັ່ນສະເທືອນ. ແລະຄວາມຮັບຮູ້ທາງພື້ນທີ່ວ່າ Monet ແລະ Degasການ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ເພື່ອ​ເກັບ​ກໍາ​ໃນ​ຮູບ​ແຕ້ມ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​. Rodin ເປັນທັງນັກສິລະປິນແລະນັກວິຈານ, ແລະລາວໄດ້ຂຽນແລະຕີພິມບົດວິຈານຈໍານວນຫລາຍທີ່ສັນລະເສີນແບບ Impressionist. ໃນວຽກງານເຫຼົ່ານີ້, Rodin ອ້າງວ່າ Degas ແລະ Monet ສາມາດສ້າງ ພາບລວງຕາຂອງສິນລະປະ , ວ່າໂດຍຜ່ານການສ້າງແບບຈໍາລອງແລະການເຄື່ອນໄຫວ, ຈັບການເຄື່ອນໄຫວຂອງຊີວິດ.

ຄວາມຮູ້ສຶກເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ດໍາເນີນໄປ. ຜົນງານຂອງ Rodin ເອງ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ.

ເມື່ອລາວເລີ່ມແກະສະຫຼັກ, ລາວກໍ່ເລີ່ມຕັ້ງຄຳຖາມວ່ານັກສິລະປິນສາມາດຈັບພາບເຄື່ອນໄຫວຂອງຊີວິດຢູ່ໃນສື່ທີ່ຢຸດສະງັກຄືຮູບປັ້ນແນວໃດ. ເຖິງແມ່ນວ່າບົດຄວາມຕໍ່ມາຂອງລາວບໍ່ໄດ້ໂຈມຕີນັກສິລະປິນ Impressionist ເຊັ່ນ Degas ແລະ Monet ໂດຍກົງ, ລາວໄດ້ເຜີຍແຜ່ທິດສະດີໃຫມ່ຂອງລາວທີ່ Impressionism ບໍ່ສາມາດສື່ສານການເຄື່ອນໄຫວ. ແທນທີ່ຈະ, Rodin ອ້າງວ່າ Impressionism ພຽງແຕ່ພັນລະນາການເຄື່ອນໄຫວໃນຮູບແບບຄົງທີ່.

George Charles Beresford, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Early Kinetic Art ແລະ Surrealism ໃນສະຕະວັດທີ 20th-Century

ຂອບເຂດທີ່ວ່າງເປົ່າ ແລະລັກສະນະການສຳຫຼວດຂອງ Surrealism ໃນສະຕະວັດທີ 20 ທີ່ສ້າງຂຶ້ນເພື່ອການຫັນປ່ຽນໄປສູ່ສິລະປະ Kinetic ໄດ້ງ່າຍໆ. ເຖິງແມ່ນວ່ານັກສິລະປິນທີ່ສ້າງໃນຍຸກນີ້ລວມເອົາການເຄື່ອນໄຫວ, ການເຄື່ອນໄຫວ Kinetic ຢ່າງເປັນທາງການຍັງຢູ່ໃນໄວເດັກ. ສິ່ງທີ່ນັກສິລະປິນເຫຼົ່ານີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວທົ່ວໂລກໄປສູ່ການລວມເອົາຈັງຫວະ kinetic ໃນສິນລະປະ.

Surrealism ໄດ້ເຫັນນັກສິລະປິນຄົ້ນຫາວິຊາແລະເຕັກນິກທີ່ເຄີຍເປັນທີ່ຍອມຮັບຂອງສັງຄົມໃນເມື່ອກ່ອນ.

ໄປນອກເຫນືອຈາກການບັນຍາຍເຫດການປະຫວັດສາດ, ພູມສັນຖານ, ແລະວິຊາພື້ນເມືອງອື່ນໆ, ນັກສິລະປິນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຊອກຫາຄວາມຫມາຍແລະຮູບແບບໃຫມ່ໃນໂລກ. ມັນແມ່ນຄວາມແປກປະຫລາດເຫຼົ່ານີ້ແລະ deviations ຈາກປະເພນີທີ່ເຮັດສໍາລັບຈຸດປະສານງານທໍາອິດຂອງສິນລະປະ Kinetic. ບຸກເບີກໂດຍນັກສິລະປິນເຊັ່ນ Jackson Pollock , Albert Gleizes, ແລະ Max Bill, ສິລະປະ Kinetic ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຂຶ້ນໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20.

Albert Gleizes (1881-1953)

ໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 19 ແລະຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20, Gleizes ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດານັກປັດຊະຍາສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດ. ດ້ວຍພື້ນຖານໃນ Cubism , ບົດປາໄສ ແລະທິດສະດີຂອງລາວໄດ້ກະຕຸ້ນລາວໄປສູ່ຈຸດໃຈກາງຂອງການສົນທະນາທາງສິລະປະ. ໃນຊຸມປີ 1910 ແລະ 1920, Gleizes ເລີ່ມສະຫນັບສະຫນູນການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະທີ່ມີຈັງຫວະຫຼາຍ, ແທນທີ່ຈະເປັນແບບດັ້ງເດີມຂອງພາດສະຕິກຫຼາຍ. ຊື່ສຽງຂອງ Gleizes ໄດ້ຊ່ວຍຊຸກຍູ້ຄວາມຄິດເຫັນເຫຼົ່ານີ້. ໃນເວລານີ້, Gleizes ເຜີຍແຜ່ທິດສະດີກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວໃນສິລະປະ, ການກໍ່ສ້າງທິດສະດີຂອງລາວກ່ຽວກັບການນໍາໃຊ້ສິລະປະແລະຜົນກະທົບທາງຈິດໃຈຂອງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ. ອີງຕາມການ Gleizes, ການປະຖິ້ມຄວາມຮູ້ສຶກພາຍນອກຢ່າງສົມບູນແມ່ນຫມາຍເຖິງຄວາມຄິດສ້າງສັນຂອງມະນຸດ. ສໍາລັບ Gleizes, ມັນແມ່ນຄວາມຈິງນີ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ສິລະປະມືຖື, ໃນຂະນະທີ່ຄົນອື່ນເຊື່ອວ່າມັນແຂງແລະຄົງທີ່.

Pierre Choumoff, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຫນຶ່ງໃນ Gleizes' ທິດສະດີຂັ້ນຕົ້ນໄດ້ລະບຸເຖິງຄວາມຈໍາເປັນສໍາລັບສິລະປະທີ່ຈະມີຈັງຫວະ. Rhythm ໃນສິນລະປະ, ສໍາລັບ Gleizes, ແປເປັນ coinciding ຂອງຕົວເລກພາຍໃນສາມຫຼືສອງ-.ຊ່ອງມິຕິໃນແບບທີ່ດຶງດູດສາຍຕາ. ຄວາມແມ່ນຍໍາທາງຄະນິດສາດຄວນເນັ້ນໃສ່ການຈັດວາງຕົວເລກຕ່າງໆພາຍໃນອົງປະກອບເພື່ອໃຫ້ພວກມັນມີປະຕິກິລິຍາກັບກັນແລະກັນ. ລັກສະນະຂອງຕົວເລກເຫຼົ່ານີ້ຍັງຄວນຈະເປັນ vague ເລັກນ້ອຍ, ສະນັ້ນການເຄື່ອນໄຫວຂອງເຂົາເຈົ້າພາຍໃນພື້ນທີ່ canvas ເຊື່ອໄດ້ກັບ viewer ໄດ້. ຕະຫຼອດຊຸມປີ 1930, ເນື່ອງຈາກສິລະປະ Kinetic ເພີ່ມຂຶ້ນໃນຄວາມນິຍົມ, Gleizes ໄດ້ສຶກສາແນວຄວາມຄິດຂອງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຜູ້ເບິ່ງ ແລະປັບປຸງສິ່ງພິມ ແລະການສຶກສາຂອງລາວ.

Jackson Pollock (1912-1956)

ມັນ ອາດຈະປະຫລາດໃຈທີ່ຈະຊອກຫາ Pollock ໃນບົດຄວາມນີ້ເພາະວ່າວຽກງານຂອງລາວບໍ່ແມ່ນມືຖືແລະຮູບປັ້ນທີ່ມັກຈະກ່ຽວຂ້ອງກັບການເຄື່ອນໄຫວ Kinetic. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນຫຼາຍວິທີ, ວຽກງານຂອງລາວແມ່ນຢູ່ແຖວຫນ້າຂອງຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະເປັນຕົວແທນການເຄື່ອນໄຫວໂດຍຜ່ານສິລະປະ. ໃນແງ່ຂອງນັກແຕ້ມ Kinetic, Pollock ແມ່ນຜູ້ນໍາທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ. ວິທີການແລະຮູບແບບການແຕ້ມຮູບໃຫມ່ທີ່ Pollock ພັດທະນາ, ອະນຸຍາດໃຫ້ລາວກ້າວໄປອີກຫນຶ່ງຂັ້ນຕອນກວ່ານັກສິລະປິນ Impressionist. ໃນຂະນະທີ່ Monet ແລະ Degas ສາມາດບັນທຶກການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົວເລກ ແລະພູມສັນຖານໃນແບບທີ່ໜ້າຈັບໃຈ, Pollock ສາມາດສ້າງການເຄື່ອນໄຫວແບບບໍ່ມີຕົວຕົນໄດ້.

ຜົນງານຂອງ Pollock ມັກຈະກ່ຽວຂ້ອງກັບ Action Painting, ຄຳສັບທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນຊຸມປີ 1950 ໂດຍນັກວິຈານ Harold Rosenberg. Pollock ມີຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະສ້າງພາບເຄື່ອນໄຫວໃນທຸກໆດ້ານຂອງຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ໂດຍນໍາໃຊ້ເຄື່ອງມືທີ່ບໍ່ທໍາມະດາເຊັ່ນມີດແລະໄມ້. ແບບນີ້