C ontrast in artwork ສ້າງຄວາມສົນໃຈ ແລະຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະບໍ່ມີມັນ, ຮູບແຕ້ມ, ປະຕິມາກໍາ, ການແຕ້ມຮູບ, ຫຼືຮູບແບບຂອງສິນລະປະໃດຈະ bland ແລະຫນ້າເບື່ອ. ໃນບົດຄວາມນີ້, ພວກເຮົາຈະປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບຄວາມຄົມຊັດໃນຄໍານິຍາມຂອງສິນລະປະແລະກ່າວເຖິງຕົວຢ່າງຈໍານວນຫນຶ່ງຂອງວິທີການນໍາໃຊ້ມັນ. ກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະສົນທະນາຄໍາຖາມ, "ສິ່ງທີ່ກົງກັນຂ້າມໃນສິນລະປະ?", ພວກເຮົາຈະໃຫ້ພາບລວມໂດຍຫຍໍ້ຂອງ ຫຼັກການຂອງສິນລະປະ , ເຊິ່ງຈະໃຫ້ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ເລິກເຊິ່ງໃນສະພາບການທີ່ກວ້າງຂວາງຂອງອົງປະກອບຂອງສິລະປະພາບ.

ມີຫຼາຍຫຼັກການຂອງສິລະປະ, ຄື: ການເນັ້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວ, ຈັງຫວະ, ຄວາມສົມດຸນ, ຄວາມກົມກຽວ, ຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ຄວາມສາມັກຄີ, ອັດຕາສ່ວນ, ຂະໜາດ, ຮູບແບບ, ແລະການຄ້າງຫ້ອງ. ຫຼັກການເຫຼົ່ານີ້ຍັງເອີ້ນວ່າຫຼັກການຂອງການອອກແບບ. ການເນັ້ນໜັກ ອັນນີ້ຖືກໃຊ້ເພື່ອດຶງຄວາມສົນໃຈຂອງຜູ້ຊົມໄປຫາຫົວຂໍ້ຫຼັກ ຫຼືຈຸດປະສານງານ. ການເຄື່ອນໄຫວ ອັນນີ້ສ້າງຜົນກະທົບທີ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມເບິ່ງອ້ອມຮອບການປະພັນເຮັດໃຫ້ມັນໜ້າສົນໃຈ ແລະ ມີສ່ວນຮ່ວມຫຼາຍຂຶ້ນ. ຈັງຫວະ ນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບການເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ຮູບແບບ, ເຊິ່ງສາມາດຈັດລຽງໄດ້ຫຼາຍວິທີເພື່ອສ້າງເອັບເຟັກສາຍຕາທີ່ຕ້ອງການ. ຄວາມສົມດູນ ນີ້ໝາຍເຖິງວ່າອົງປະກອບສິລະປະທັງໝົດຖືກນຳໃຊ້ໃນພາບດີສໍ່າໃດ. ອົງປະກອບແລະອ້າງອີງຮູບແຕ້ມ, ບ່ອນທີ່ມູນຄ່າສີຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອສ້າງຄວາມເລິກແລະເນັ້ນຫນັກໃສ່ຫົວຂໍ້ຕົ້ນຕໍປະກອບມີ The Night Watch (1642) ໂດຍນັກແຕ້ມຊາວໂຮນລັງ Golden Age ຜູ້ຮັກແພງ Rembrandt van Rijn .

ຢູ່ບ່ອນນີ້, Rembrandt ໄດ້ນຳໃຊ້ພື້ນທີ່ມືດ ແລະ ແສງສະຫວ່າງໃນທົ່ວອົງປະກອບທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາ, ຜູ້ຊົມ, ແນມເບິ່ງຮູບຜູ້ຊາຍສອງຄົນຢູ່ທາງໜ້າກາງ ແລະ ຮູບຜູ້ຍິງໄປທາງຊ້າຍ ແລະ ເພີ່ມເຕີມໃນພື້ນຫຼັງ. .

The Night Watch (1642) ໂດຍ Rembrandt van Rijn; Rembrandt, public domain, via Wikimedia Commons

Contrast in Texture

Texture in art can be implied (ພາບລວງຕາຂອງມັນ) ຫຼື real. ຍັງມີຫຼາຍປະເພດ, ຈາກກ້ຽງຫາຫຍາບ / rough ກັບຫນາຫຼືບາງ. ການນໍາໃຊ້ປະເພດທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງໂຄງສ້າງຄຽງຄູ່ກັນໃນຮູບແບບຂອງສິນລະປະໃດໆຈະສ້າງຜົນກະທົບທີ່ກົງກັນຂ້າມ, ເຊິ່ງບໍ່ວ່າຈະເປັນການເນັ້ນຫນັກໃສ່, ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈກັບຈຸດປະສານງານ, ຫຼືຜົນກະທົບ stylistic ອື່ນໆເຊັ່ນ: ສ້າງຄວາມເລິກ. ຕົວຢ່າງຂອງວິທີການສ້າງຄວາມຄົມຊັດລວມເຖິງຮູບແຕ້ມຮູບແຕ້ມຮູບຊົງຂອງຊາວໂຮນລັງທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຮູບ ເຊັ່ນ: Still Life with Cheeses, Almonds ແລະ Pretzels (c. 1615) ໂດຍ Clara Peeters, ເຊິ່ງເປັນນັກແຕ້ມຊາວ Flemish.

<0 ຢູ່ນີ້, ພວກເຮົາເຫັນໂຄງສ້າງທີ່ຫຍາບກວ່າຈາກອາຫານ, ເຊິ່ງທັງໝົດປະກົດຂຶ້ນດ້ວຍພາບຖ່າຍຕົວຈິງ, ກົງກັນຂ້າມກັບໂຄງສ້າງທີ່ລຽບກວ່າ ແລະ ເງົາກວ່າຈາກແກ້ວ ແລະ ໄຫ.

ຍັງມີຊີວິດກັບເນີຍແຂງ, Almonds ແລະ Pretzels (c. 1615) ໂດຍ Clara Peeters; Clara Peeters, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໂຄງສ້າງໃນຮູບປັ້ນຍັງສ້າງຄວາມຄົມຊັດ, ໂດຍສະເພາະເມື່ອສື່ກົງກັນຂ້າມກັບສະພາບແວດລ້ອມອ້ອມຂ້າງມັນ. Jeff Koons ທີ່ມີຊື່ສຽງ Balloon Dog (Magenta) (1994-2000), ເຊິ່ງຜະລິດຈາກສະແຕນເລດ, ມີຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າຊີວິດ ແລະຖືກສະແດງເປັນ ສີມ່ວງແດງເປັນໂລຫະທີ່ງົດງາມ.

ມັນຖືກສະແດງຢູ່ໃນຫ້ອງຫນຶ່ງຂອງພະລາຊະວັງ Versailles ໃນປະເທດຝຣັ່ງ, ເຊິ່ງເປັນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເຫມາະສົມສໍາລັບການສ້າງຈຸດສຸມແລະຄວາມສົນໃຈໃນຮູບປັ້ນເປັນເຫຼັກສະແຕນເລດທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບ ເຟີນິເຈີ ແລະເຄື່ອງຕົບແຕ່ງທີ່ມີອາຍຸຫຼາຍສັດຕະວັດແລ້ວ, ເຊື່ອມຕໍ່ສິ່ງເກົ່າ ແລະໃໝ່.

ຄວາມຄົມຊັດໃນຮູບຮ່າງ

ມີສອງປະເພດຂອງຮູບຮ່າງໃນ ວິຈິດສິນ , ຄືເລຂາຄະນິດເຊັ່ນ: ສີ່ຫຼ່ຽມ, ວົງມົນ, ສີ່ຫຼ່ຽມ, ແລະສາມຫຼ່ຽມ, ແລະຮູບຮ່າງອິນຊີທີ່. mimic ຂອງທໍາມະຊາດແລະຈະປາກົດ curvier ແລະນ້ໍາຫຼາຍ. ທ່ານສາມາດສ້າງຄວາມຄົມຊັດໂດຍການວາງທັງສອງປະເພດຂອງຮູບຮ່າງຄຽງຄູ່ກັນໃນອົງປະກອບຂອງສາຍຕາ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຮູບແຕ້ມຫຼືຮູບປັ້ນ. ຕົວຢ່າງຂອງຮູບຮ່າງທີ່ສ້າງຄວາມຄົມຊັດໃນສິລະປະສາມາດພົບໄດ້ຢູ່ໃນ Sky and Water I (1938) ຂອງ M. C. Escher (1938). ຮູບແບບຂອງສັດ, ນົກ, ແລະປາ.

ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການຈັດຮູບແບບຂອງພວກມັນຈະສ້າງຄວາມຄົມຊັດທາງດ້ານເລຂາຄະນິດຫຼາຍຂຶ້ນ, ເຊິ່ງລວມມີຮູບຊົງເພັດລວມຂອງອົງປະກອບຂອງພວກມັນດ້ວຍສີ່ຫຼ່ຽມສີຂາວ ແລະສີດຳທີ່ປະກອບພື້ນຫຼັງ. ຕົວຢ່າງອີກອັນໜຶ່ງລວມມີຮູບແຕ້ມ Harlequin's Carnival (1925) ໂດຍ Joan Miró, ເຊິ່ງພັນລະນາພາຍໃນດ້ວຍປ່ອງຢ້ຽມຂະໜາດນ້ອຍຢູ່ມຸມຂວາມື. ຈາກມຸມຫນຶ່ງໄປຫາອີກມຸມຫນຶ່ງ, ອົງປະກອບທັງຫມົດແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍຮູບຮ່າງເລຂາຄະນິດທີ່ກົງກັນຂ້າມ, ລວມທັງພາຍນອກປ່ອງຢ້ຽມ. ສ້າງຜົນກະທົບກົງກັນຂ້າມທີ່ໂດດເດັ່ນ. ຫຼັກການສິນລະປະຂອງຂະຫນາດແລະອັດຕາສ່ວນສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອຊີ້ບອກຂະຫນາດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຕົວຢ່າງ, ບາງຮູບອາດມີຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າຊີວິດ, ແລະບາງຮູບມີຂະໜາດນ້ອຍເພື່ອເພີ່ມຄວາມສຳຄັນ ແລະໃຫ້ຄວາມໝາຍທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າ.

ບາງຕົວຢ່າງຂອງຂະໜາດສາມາດສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງໄດ້ແກ່ຮູບປັ້ນສະແຕນເລດ ແລະອາລູມີນຽມ Spoonbridge ແລະ Cherry (1988) ໂດຍ Claes Oldenburg ແລະ Coosje van Bruggen. ຢູ່ທີ່ນີ້, ພວກເຮົາເຫັນບ່ວງໃຫຍ່ກວ່າມີຊີວິດທີ່ມີໝາກເຜັດເກືອບຢູ່ເທິງສຸດຂອງບ່ວງ.

ບ່ວງຍັງຢູ່ເທິງໜອງ - ຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ໂດດເດັ່ນໃນງານສິລະປະທີ່ດຶງດູດຜູ້ຊົມໄດ້. .

ຮູບປັ້ນ Spoonbridge and Cherry (1988) ຢູ່ສວນປະຕິມາກຳຂອງ Walker ໃນລະຫວ່າງການປະທ້ວງຢູ່ສູນສິລະປະ Walker ໃນ Minneapolis, Minnesota; Lorie Shaull, CC BY-SA 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຂະໜາດໃຫຍ່ຂອງບ່ວງ ແລະcherry, ວັດຖຸທີ່ພວກເຮົາເຫັນໃນຊີວິດປະຈໍາວັນຂອງພວກເຮົາ, ແມ່ນຖືກຈັດໃສ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທໍາມະຊາດ (ສວນແກະສະຫຼັກ Minneapolis ໃນ Minnesota, ສະຫະລັດອາເມລິກາ), ເຊິ່ງອັດຕະໂນມັດຈະສ້າງຄວາມກົງກັນຂ້າມແລະເຮັດໃຫ້ຄໍາຖະແຫຼງ. ຖ້າວັດຖຸເຫຼົ່ານີ້ມີຂະຫນາດປົກກະຕິ, ຜົນກະທົບຈະແຕກຕ່າງກັນ.

ອີກຢ່າງໜຶ່ງຂອງຂະໜາດສ້າງຄວາມຄົມຊັດສາມາດເຫັນໄດ້ໃນນ້ຳມັນຂອງ Surrealist Salvador Dalí ເທິງຜ້າໃບ, The Elephants (1948). ມີຊ້າງຂະຫນາດໃຫຍ່ສອງຕົວຢູ່ຂ້າງຂອງອົງປະກອບນີ້, ຂາຂອງພວກມັນຍາວ, ແລະພວກເຂົາສາມາດບັນລຸທ້ອງຟ້າສີແດງຂ້າງເທິງ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຍັງມີຮູບນ້ອຍໆສອງຕົວ ແລະສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງໂຄງສ້າງອາຄານຢູ່ຂ້າງລຸ່ມ, ລະຫວ່າງຊ້າງ.

ພູມສັນຖານປະກົດວ່າເປັນໂລກອື່ນ ແລະ ຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງໃນຂະໜາດສ້າງຄວາມຄົມຊັດທີ່ເພີ່ມໃສ່. surreal.

ຄວາມຊື່ນຊົມໂດຍຜ່ານຄວາມແຕກຕ່າງ

ຄວາມຄົມຊັດແມ່ນຫຼັກການສິລະປະທີ່ສໍາຄັນທີ່ເຮັດວຽກຄຽງຄູ່ກັບອົງປະກອບສິລະປະທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ. ມັນສ້າງຄວາມຫຼາກຫຼາຍແລະເນັ້ນໃສ່ຈຸດປະສານງານຕົ້ນຕໍ, ແລະໂດຍບໍ່ມີມັນ, ວຽກງານສິລະປະຈະຂາດລັກສະນະແລະອາດຈະເປັນທິດທາງສາຍຕາ. ມັນອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຮົາ, ຜູ້ຊົມ, ຮູ້ຈັກມັນໂດຍຜ່ານຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ຫຼາກຫຼາຍ.

ໃນບົດຄວາມນີ້, ພວກເຮົາໄດ້ອະທິບາຍພຽງແຕ່ບາງປະເພດທົ່ວໄປຂອງຄວາມຄົມຊັດໃນສິລະປະເຊັ່ນດຽວກັນກັບຕົວຢ່າງການແຕ້ມສີກົງກັນຂ້າມຫຼາຍອັນ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ມັນໄດ້ຖືກຊຸກຍູ້ໃຫ້ທ່ານອ່ານແລະຄົ້ນຄ້ວາຕື່ມອີກກ່ຽວກັບຄໍານິຍາມສິລະປະກົງກັນຂ້າມເນື່ອງຈາກວ່າມີຫຼາຍວິທີການທີ່ມີຢູ່ເພື່ອສ້າງຄວາມຄົມຊັດໃນສິນລະປະ - ມັນເປັນຈັກກະວານສິລະປະທີ່ກວ້າງຂວາງ.

ຄຳຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

ຄວາມແຕກຕ່າງໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?

ຄວາມຄົມຊັດໃນສິລະປະແມ່ນໜຶ່ງໃນຫຼັກການຂອງສິນລະປະ. ມັນຖືກນໍາໃຊ້ໃນເວລາທີ່ອົງປະກອບສິລະປະຖືກຈັດໃສ່ໃນຕໍາແຫນ່ງທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼືກົງກັນຂ້າມໃນອົງປະກອບຂອງສາຍຕາ. ອັນນີ້ສ້າງຜົນກະທົບທີ່ແຕກຕ່າງກັນເຊັ່ນ: ຄວາມເລິກ ຫຼືການເນັ້ນໃສ່ ແລະເຮັດໃຫ້ການແນມເບິ່ງໄປຫາຈຸດໂຟກັສຕົ້ນຕໍ ຫຼືຫົວຂໍ້.

ເບິ່ງ_ນຳ: ການຄ້າງຫ້ອງໃນສິລະປະ - ການຊໍ້າຄືນໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ ແລະມັນໃຊ້ແນວໃດ?

ຫຼັກການສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?

ມີຫຼາຍຫຼັກການຫຼັກຂອງສິລະປະທີ່ສາມາດນຳໃຊ້ໄດ້ກັບທຸກປະເພດຂອງສິລະປະ ເຊັ່ນ: ຮູບແຕ້ມ, ການອອກແບບກຣາຟິກ, ຮູບປັ້ນ, ຫຼືຮູບແຕ້ມ. ເຫຼົ່ານີ້ລວມມີຄວາມກົງກັນຂ້າມ, ຄວາມຫລາກຫລາຍ, ຄວາມກົມກຽວ, ຄວາມສາມັກຄີ, ຂະຫນາດ, ອັດຕາສ່ວນ, ການເຄື່ອນໄຫວ, ຈັງຫວະ, ຄວາມສົມດູນ, ການຄ້າງຫ້ອງ, ແລະຮູບແບບ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຈັດລຽງອົງປະກອບສິລະປະໃນງານສິລະປະ.

ອົງປະກອບຂອງສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?

ມີເຈັດອົງປະກອບທົ່ວໄປຂອງສິລະປະ, ຄື ສີ, ຄຸນຄ່າ, ພື້ນທີ່, ໂຄງສ້າງ, ເສັ້ນ, ຮູບແບບ ແລະຮູບຮ່າງ. ອົງປະກອບຂອງສິນລະປະເຫຼົ່ານີ້ຖືກໃຊ້ເພື່ອສ້າງອົງປະກອບທາງສາຍຕາ ແລະສາມາດຈັດລຽງໄດ້ໃນແບບເກືອບບໍ່ສິ້ນສຸດ, ໂດຍພັນລະນາເຖິງອົງປະກອບທີ່ເປັນຈິງ/ທໍາມະຊາດຫຼາຍຂຶ້ນຕໍ່ກັບ abstract ແລະເລຂາຄະນິດ.

ເພື່ອເປັນ "ການແຈກຢາຍນ້ຳໜັກທາງສາຍຕາ" ໃນງານສິລະປະ. ຄວາມກົມກຽວ ນີ້ແມ່ນເວລາທີ່ອົງປະກອບສິລະປະຖືກນຳໃຊ້ຄ້າຍຄືກັນ ແລະ ກ່ຽວຂ້ອງກັບອົງປະກອບລວມເພື່ອສ້າງຄວາມກົມກຽວກັນທາງດ້ານສາຍຕາ. Variety ອັນນີ້ສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງ ແລະໃຫ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ໆໃຫ້ກັບການປະກອບພາບຜ່ານອົງປະກອບສິລະປະທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ພາກສ່ວນຂອງອົງປະກອບທາງສາຍຕາເຮັດວຽກຮ່ວມກັນຢ່າງເປັນເອກະພາບ. ອັດຕາສ່ວນ ນີ້ສະແດງເຖິງຄວາມແຕກຕ່າງຂອງຂະໜາດລະຫວ່າງພາກສ່ວນຂອງຫົວຂໍ້ໃດໜຶ່ງໃນອົງປະກອບພາບ. ຂະໜາດ ອັນນີ້ສະແດງເຖິງຄວາມແຕກຕ່າງຂອງຂະໜາດລະຫວ່າງສອງປະເພດທີ່ແຕກຕ່າງຂອງຫົວຂໍ້. ຮູບແບບ ອັນນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບລຳດັບ ຫຼື ການຈັດລຽງຂອງ motifs ທີ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ສາມາດເປັນການຕົບແຕ່ງຫຼືເພື່ອສ້າງການເຄື່ອນໄຫວ, ຫຼືຜົນກະທົບອື່ນໆ. ອົງປະກອບທາງສາຍຕາເພື່ອເພີ່ມຄວາມສຳຄັນ, ສ້າງການເຄື່ອນໄຫວ ຫຼືລັກສະນະ. ຄວາມຫມາຍເພີ່ມເຕີມຕໍ່ກັບ ອົງປະກອບຂອງສິນລະປະ , ແລະໃນທີ່ສຸດອົງປະກອບຂອງສາຍຕາ, ແຕ່ວ່າອົງປະກອບຂອງສິນລະປະແມ່ນຫຍັງ? ມີເຈັດອົງປະກອບສິລະປະທີ່ຮູ້ຈັກກັນຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ຄືສີ, ຄຸນຄ່າ, ຮູບຮ່າງ, ຮູບແບບ, ເສັ້ນ, ຊ່ອງຫວ່າງ, ແລະໂຄງສ້າງ.

ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າອົງປະກອບສິລະປະເປັນແນວໃດ.ການຈັດລະບຽບໂດຍຫຼັກການສິລະປະ, ໃຫ້ຄິດເຖິງຮູບແຕ້ມທີ່ສີສ່ວນໃຫຍ່ເປັນສີຂຽວ ແລະສີຟ້າ ແລະທາສີເປັນແຖບແນວນອນໜາ ຕື່ມໃສ່ຜ້າໃບ.

ຫຼັກການສິລະປະຂອງຄວາມກົມກຽວກັນ ແລະ ຄວາມສົມດູນຈະບອກເຖິງຮູບແຕ້ມນີ້. ເນື່ອງຈາກວ່າສີແມ່ນອຸນຫະພູມສີດຽວກັນແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງສ້າງອົງປະກອບ "ປະສົມກົມກຽວຂອງສີ", ດັ່ງນັ້ນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບໂຄງສ້າງຫນາຂອງແຖບແນວນອນຂອງສີ.

ຕອນນີ້, ໃຫ້ຄິດເຖິງຮູບແຕ້ມອັນດຽວກັນທີ່ມີການເພີ່ມສີເຫລືອງ ແລະ ສີສົ້ມ, ຫຼັກການສິລະປະຂອງຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ຄວາມຄົມຊັດຈະຈັດອົງປະກອບອັນນີ້ ເນື່ອງຈາກສີຈະເຂົ້າກັນເປັນພິເສດ, ເປັນອຸນຫະພູມທີ່ຕ່າງກັນ, ແລະການກະແຈກກະຈາຍຂອງສີ. ສີຈະສ້າງໂຄງສ້າງທີ່ກົງກັນຂ້າມ, ໃນທີ່ສຸດກໍ່ຈະເພີ່ມລັກສະນະເພີ່ມເຕີມໃຫ້ກັບຮູບແຕ້ມ. ນີ້ເປັນພຽງຕົວຢ່າງໜຶ່ງໃນຫຼາຍໆຕົວຢ່າງຂອງວິທີການທີ່ຫຼັກການສິລະປະເຮັດວຽກຮ່ວມກັນກັບອົງປະກອບຂອງສິລະປະເພື່ອສ້າງອົງປະກອບຂອງພາບທັງໝົດ, ຈາກຄວາມເປັນຈິງຈົນເຖິງການບັນຍາຍແບບບໍ່ມີຕົວຕົນ.

ເມື່ອທ່ານເບິ່ງຮູບແຕ້ມ ຫຼືຮູບປັ້ນ, ທ່ານ​ຈະ​ສາ​ມາດ​ເບິ່ງ interplay ຂອງ​ທັງ​ສອງ​. ເຈົ້າສາມາດຄິດເຖິງຕົວຢ່າງຂອງເຈົ້າໄດ້ບໍ?

ອົງປະກອບສິລະປະ	ຄຸນລັກສະນະ
ສີ	ນີ້ລວມເຖິງຊ່ວງຂອງ ວົງລໍ້ສີ ແລະຮູບແບບສີທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄວາມສະຫວ່າງ, ຄວາມສະຫວ່າງ, ແລະຄວາມມືດຂອງສີແນວໃດ. ນຳໃຊ້ໃນອົງປະກອບຂອງພາບ.
ຄ່າ	ອັນນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບສີ,ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບການຖ່າຍທອດຄວາມມືດ ແລະຄວາມສະຫວ່າງຂອງສີ, ບໍ່ໃຫ້ສັບສົນກັບຄວາມສະຫວ່າງຂອງມັນ.
ຮູບຮ່າງ	ມີປະເພດເລຂາຄະນິດ ແລະ ອິນຊີ. ຮູບຮ່າງ ແລະສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຖືກລະບຸຫຼາຍຂຶ້ນໃນຂະໜາດສອງມິຕິ. ເກັດສາມມິຕິ.
ເສັ້ນ	ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ສ້າງຮູບຮ່າງພື້ນຖານຂອງຫົວຂໍ້ ແລະຍັງສາມາດເພີ່ມເພື່ອສ້າງການເຄື່ອນໄຫວ, ຈັງຫວະ ຫຼືການເນັ້ນໃສ່ຈຸດໂຟກັສໄດ້.
Space	ອັນນີ້ຫມາຍເຖິງພື້ນທີ່ອົງປະກອບໃນ ແລະອ້ອມຮອບງານສິລະປະ, ແລະຍັງແຍກຄວາມແຕກຕ່າງຂອງພື້ນທີ່ “ບວກ” ແລະ “ລົບ”.
Texture	ອັນນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບວິທີການນຳໃຊ້ brushstrokes, ຄຸນນະພາບຂອງ "tactile", ແຕ່ຍັງເປັນຄຸນລັກສະນະ "inmplied" ຂອງວິທີການວັດຖຸສອງມິຕິ. ເບິ່ງແລະຮູ້ສຶກ.

ກົງກັນຂ້າມໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ?

ຕອນນີ້ເຈົ້າມີຄວາມຄິດທີ່ດີກວ່າວ່າຫຼັກການ ແລະອົງປະກອບຂອງສິນລະປະແມ່ນຫຍັງ, ໃຫ້ພວກເຮົາພິຈາລະນາເບິ່ງຄຳຖາມທີ່ສຳຫຼວດຄວາມຄົມຊັດຂອງສິນລະປະ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມແຕກຕ່າງໃນສິລະປະແມ່ນຫຍັງ? ຄິດວ່າແຕກຕ່າງກັນ, ບໍ່ຄືກັນ, ບໍ່ກົງກັນ, ບໍ່ເຫມືອນກັບ, ກົງກັນຂ້າມ, ເອກະລັກ, ແລະຕົ້ນສະບັບ, ຂໍ້ກໍານົດທັງຫມົດເຫຼົ່ານີ້ອະທິບາຍວ່າຄວາມກົງກັນຂ້າມແມ່ນຫຍັງ.

ຄວາມຄົມຊັດເພີ່ມລັກສະນະ, ມີທ່າແຮງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຫຼາກຫຼາຍແລະແນວຄວາມຄິດ. , ແລະດຶງດູດຄວາມສົນໃຈກັບຈຸດປະສານງານຕົ້ນຕໍໃນ aການແຕ້ມຮູບ, ປະຕິມາກໍາ, ການອອກແບບສິລະປະຮູບພາບ, ແລະແມ້ກະທັ້ງລາຍການເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ!

ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ຄວາມຄົມຊັດເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນອົງປະກອບທາງສາຍຕາ ຫຼືຄິດວ່າມັນອາດຈະເປັນການລົບກວນ ຫຼື ບໍ່ໜ້າສົນໃຈຈົນເກີນໄປຈົນເຈົ້າບໍ່ຄວນໃຊ້ມັນ, ກົງກັນຂ້າມ. ຄວາມຄົມຊັດສາມາດເຮັດວຽກຮ່ວມກັນກັບຄູ່ຮ່ວມງານຂອງຕົນເຊັ່ນຄວາມສາມັກຄີ, ເຊິ່ງເປັນຫນຶ່ງໃນຫຼັກການສິນລະປະອື່ນໆ. ຖ້າອົງປະກອບດຽວກັນຖືກນໍາໃຊ້, ອົງປະກອບສາມາດປາກົດເປັນ monotonous ເກີນໄປ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ໂດຍເຈດຕະນາບໍ່ສ້າງຄວາມຄົມຊັດໃນງານສິລະປະຫຼາຍເກີນໄປກໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຄໍາຖະແຫຼງແລະເພີ່ມຜົນກະທົບ. ຄວາມຄົມຊັດຈະເຫັນໄດ້ຊັດເຈນກວ່າເມື່ອອົງປະກອບສິລະປະຖືກຕັດກັນຢ່າງເດັ່ນຊັດ, ແລະ ປະກົດໜ້ອຍກວ່າຖ້າມີການປ່ຽນແປງໜ້ອຍທີ່ສຸດ.

ອັນສຳຄັນ, ຈື່ໄວ້ວ່າຄວາມຄົມຊັດແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັນ ແລະ ມັກຈະຖືກອະທິບາຍວ່າເປັນການຮັກສາລະດັບ “ຄວາມສົນໃຈ” ໃນ ງານສິນລະປະອັນໃດກໍໄດ້.

ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຄວາມຄົມຊັດ ແລະ ຄວາມຫຼາກຫຼາຍ

ຄວາມຄົມຊັດຍັງຄ້າຍຄືກັບຫຼັກການສິລະປະອື່ນໆທີ່ເອີ້ນວ່າຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ແລະບາງແຫຼ່ງແນະນຳວ່າຄວາມຫຼາກຫຼາຍແມ່ນສ້າງຂຶ້ນໂດຍກົງກັນຂ້າມ, ແຕ່ມັນສຳຄັນ. ໃຫ້ສັງເກດວ່າທັງສອງມັກຈະຖືກລະບຸໄວ້ເປັນຫຼັກການຂອງສິນລະປະ. ຄວາມຫຼາກຫຼາຍແມ່ນກ່ຽວກັບການເພີ່ມລັກສະນະ ແລະຄຸນລັກສະນະທີ່ເປັນເອກະລັກ ແລະ ໂດດເດັ່ນໃຫ້ກັບງານສິລະປະ. ພວກເຮົາຍັງສາມາດເບິ່ງວິທີການກົງກັນຂ້າມແລະແນວພັນທີ່ຫຼິ້ນ off ເຊິ່ງກັນແລະກັນ; ກົງກັນຂ້າມສາມາດສ້າງຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ແລະຄວາມຫລາກຫລາຍໃນອົງປະກອບຂອງສາຍຕາສາມາດສ້າງຄວາມຄົມຊັດໄດ້, ມັນທັງໝົດແມ່ນຂຶ້ນກັບສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງການບົ່ງບອກ.

ປະເພດຂອງຄວາມຄົມຊັດໃນສິລະປະ

ມີຄວາມຄົມຊັດໃນສິນລະປະມີຫຼາຍປະເພດ, ແລະມັນສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ສໍາລັບອົງປະກອບສິລະປະໃດໆ, ຈາກສີກັບຮູບຮ່າງໄປຫາຊ່ອງ. ຂ້າງລຸ່ມນີ້ພວກເຮົາຈະເບິ່ງບາງປະເພດທົ່ວໄປໃນຄວາມເລິກຫຼາຍແລະອະທິບາຍວິທີການນໍາໃຊ້, ແລະຜົນກະທົບທີ່ສ້າງຂຶ້ນມາພ້ອມກັບຕົວຢ່າງການແຕ້ມສີກົງກັນຂ້າມ.

ຄວາມຄົມຊັດຜ່ານລາຍລະອຽດ

ຄວາມຄົມຊັດຜ່ານລາຍລະອຽດໝາຍເຖິງການເນັ້ນໃສ່ລາຍລະອຽດໃນງານສິລະປະ, ການນຳໃຊ້ຫຼາຍເທົ່າໃດ, ແລະ ມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ແນວໃດ, ເຊິ່ງຍັງກ່ຽວຂ້ອງກັບຈຸດປະສານງານຫຼັກໃນ ອົງປະກອບ. ບາງແຫຼ່ງສິນລະປະແນະນໍາຄວາມສໍາຄັນຂອງການລວມເອົາລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມສໍາລັບຈຸດປະສານງານແລະລາຍລະອຽດຫນ້ອຍລົງໃນພື້ນທີ່ທີ່ມັນບໍ່ຈໍາເປັນ.

ການສຸມໃສ່ລາຍລະອຽດແລະການຈັດວາງຂອງມັນຢູ່ໃນອົງປະກອບຂອງສາຍຕາຈະສ້າງຄວາມກົງກັນຂ້າມແລະ ນໍາພາການແນມເບິ່ງຂອງຜູ້ຊົມໄປຫາບ່ອນທີ່ນັກສິລະປິນຕັ້ງໃຈໃຫ້ມັນເປັນ. ນີ້ສາມາດຖືກສ້າງຂື້ນດ້ວຍອົງປະກອບສິລະປະຕ່າງໆ ເຊັ່ນ: ສີ, ເສັ້ນ ຫຼື ຊ່ອງຫວ່າງ.

ອັນນີ້ອາດຈະປາກົດແຕກຕ່າງກັນ, ຕົວຢ່າງ, ພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງອົງປະກອບສາມາດຖືກພັນລະນາໄດ້ຫຼາຍກວ່າພາກສ່ວນອື່ນ, ຫຼື ຫົວຂໍ້ສາມາດໃຊ້ເວລາເຖິງສ່ວນຫນຶ່ງຂອງພື້ນທີ່ແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງພື້ນທີ່ຖືກປະໄວ້ຫວ່າງເປົ່າ. ໃນຂະນະທີ່ມີຮູບແຕ້ມສີທີ່ກົງກັນຂ້າມຫຼາຍພັນຮູບ, ຕົວຢ່າງໜຶ່ງຂອງລາຍລະອຽດແມ່ນໃຊ້ຄວາມຄົມຊັດໃນງານສິລະປະລວມມີ Café Terrace at Night (1888) ໂດຍນັກຂຽນຫຼັງ Impressionist Vincent van Gogh.

ໃນທີ່ນີ້, ນັກສິລະປິນໄດ້ໃຊ້ສີ ເພື່ອຖ່າຍທອດພື້ນທີ່ມືດແລະແສງສະຫວ່າງຂອງ scene; ດ້ານຊ້າຍແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍແສງສະຫວ່າງສີເຫຼືອງແລະດ້ານຂວາ, ໄປສູ່ພື້ນຫລັງ, ແມ່ນຊ້ໍາກວ່າແລະເປັນເງົາ. ໂດຍອັດຕະໂນມັດ, ການແນມເບິ່ງຂອງພວກເຮົາແມ່ນມຸ່ງໜ້າໄປທາງຊ້າຍມືຂອງອົງປະກອບທີ່ມີລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມ, ເຊິ່ງທຽບກັບພື້ນທີ່ທີ່ບໍ່ມີແສງສະຫວ່າງຂອງຖະໜົນທາງຂວາທີ່ມີລາຍລະອຽດໜ້ອຍກວ່າ.

Café Terrace at Night (1888) ໂດຍ Vincent van Gogh; Vincent van Gogh, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ກົງກັນຂ້າມ ແລະ ຂອບ

ມີຂອບປະເພດຕ່າງໆໃນສິລະປະ, ທັງໝົດນີ້ສ້າງຜົນກະທົບດ້ານອົງປະກອບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຂຶ້ນກັບວ່າພວກມັນອ່ອນ, ແຂງ, ຫຼືເສຍ. ຂອບໄດ້ຖືກອະທິບາຍວ່າເປັນ "ການຫັນປ່ຽນລະຫວ່າງ" ຮູບຮ່າງຫຼືຮູບແບບທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນອົງປະກອບຂອງສາຍຕາ. ການຫັນປ່ຽນເຫຼົ່ານີ້ສ້າງ "ຊາຍແດນ" ຫຼື "ເສັ້ນ", ດັ່ງນັ້ນເອີ້ນວ່າຂອບ.

ຂອບແຂງແມ່ນມີຄວາມໂດດເດັ່ນ ແລະສ້າງຈຸດເດັ່ນໃນຫົວຂໍ້, ແລະຂອບອ່ອນແມ່ນມົວກວ່າ ແລະມັກຈະຖືກອະທິບາຍວ່າເປັນການສ້າງເອັບເຟັກ "ໝອກໜາ". ຂອບທີ່ສູນເສຍແມ່ນສ້າງຂື້ນໂດຍຜ່ານການປ່ຽນລະຫວ່າງຮູບຮ່າງທີ່ຂອບເກືອບຈະເຫັນໄດ້.

ຄວາມຄົມຊັດສາມາດສ້າງໄດ້ໂດຍການໃຊ້ຂອບຕ່າງໆເຊິ່ງຍັງຈະວາງຈຸດມຸ່ງເນັ້ນໃສ່ຫົວຂໍ້ທີ່ຕ້ອງການຈຸດສຸມ. ຕົວຢ່າງຂອງວິທີການສ້າງຄວາມຄົມຊັດຂອງຂອບສາມາດເຫັນໄດ້ໃນ Le Grand Canal, Venice (1908) ໂດຍ Impressionist Claude Monet. ມີຫຼາຍຄັ້ງໂດຍ Monet, ແລະສະບັບນີ້ແມ່ນຢູ່ໃນພິພິທະພັນວິຈິດສິນຂອງ San Francisco.

Le Grand Canal, Venice (1908) ໂດຍ Claude Monet; Claude Monet, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເບິ່ງ_ນຳ: ວິທີການແຕ້ມ Dandelion - ສ້າງການແຕ້ມ Dandelion ທີ່ແທ້ຈິງກັບພວກເຮົາ

ໃນອົງປະກອບນີ້ Monet ໄດ້ສ້າງຈຸດສຸມໃສ່ເສົາທາງຊ້າຍ, ເຊິ່ງມີຂອບທີ່ຊັດເຈນກວ່າເມື່ອທຽບກັບໂບດ Santa Maria della Salute ກັບໂບດ. ດ້ານຂວາ, ເຊິ່ງມີຂອບອ່ອນກວ່າ ແລະ ມີຂົນອ່ອນກວ່າ, ເກືອບຈະປົນຢູ່ໃນພື້ນຫຼັງ.

Le Bonheur de Vivre (ຄວາມສຸກຂອງຊີວິດ) (c. 1905-1906. ) ໂດຍ Henri Matisse ແມ່ນອີກຕົວຢ່າງຂອງຄວາມຄົມຊັດໃນວຽກງານສິລະປະ. ນັກຈິດຕະກອນ Fauvist ໄດ້ສ້າງໂຄງຮ່າງທີ່ແຕກຕ່າງແລະຂອບແຂງປະມານຫົວຂໍ້ໃນອົງປະກອບນີ້, ໂດຍສະເພາະຕົວເລກທີ່ຕື່ມຂໍ້ມູນໃສ່ພື້ນຫລັງແລະສ່ວນໃຫຍ່ຂອງສະພາບແວດລ້ອມທໍາມະຊາດອ້ອມຂ້າງ.

ນອກນັ້ນ, ໂຄງຮ່າງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຖືກອະທິບາຍ ແລະສົມທຽບກັບ “ເສັ້ນ arabesque”, ເຊິ່ງຍັງສ້າງການເຄື່ອນໄຫວ ແລະຈັງຫວະໃນອົງປະກອບ. ໂດຍລວມແລ້ວ, ເສັ້ນດັ່ງກ່າວມີຄວາມກ້າຫານຂອງຫົວຂໍ້ ແລະເຮັດໃຫ້ມັນໂດດເດັ່ນ.

Le Bonheur de Vivre (ຄວາມສຸກຂອງຊີວິດ ) (c. 1905-1906) ໂດຍ Henri Matisse; Regan Vercruysse ຈາກ Phelps, New York,USA, CC BY 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Contrast in Color

Color ປະກອບດ້ວຍລັກສະນະຕ່າງໆ, ຕົວຢ່າງ, ຄ່າ, ຄວາມອີ່ມຕົວ, ແລະວິທີສີເກີດຂຶ້ນໃນວົງລໍ້ສີ, ຄື ປະຖົມ, ມັດທະຍົມ, ແລະ ສີຂັ້ນສາມ . ຕໍາແຫນ່ງຕ່າງໆຂອງສີເຊັ່ນ: ສີເສີມ (ສີທີ່ກົງກັນຂ້າມກັນໃນວົງລໍ້ສີ) ຍັງຈະສ້າງຜົນກະທົບທີ່ກົງກັນຂ້າມ, ຕົວຢ່າງ, ສີເຫຼືອງຕົ້ນຕໍແລະສີທີສອງສີມ່ວງ.

ລະດັບຂອງຄ່າສີ ແລະຄວາມອີ່ມຕົວຍັງສາມາດສ້າງຈຸດໂຟກັສໄດ້. ຄ່າສີໝາຍເຖິງຄວາມສະຫວ່າງ ແລະຄວາມມືດຂອງສີ, ແລະຄວາມອີ່ມຕົວໝາຍເຖິງຄວາມສະຫວ່າງທີ່ປາກົດຂຶ້ນຕາມຈໍານວນທີ່ມັນຖືກປະສົມກັບສີອື່ນ.

ຕົວຢ່າງຂອງສີທີ່ກົງກັນຂ້າມທີ່ໃຊ້ສີລວມເຖິງຂອງສີອື່ນໆ. Post-Impressionist Vincent van Gogh; ລາວມີຊື່ສຽງສໍາລັບການປະສົມສີທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງລາວ, ຕົວຢ່າງ, ໃນ The Night Café (1888), ລາວໄດ້ໃຊ້ ສີຫຼັກ ສີແດງພ້ອມກັບສີຂຽວສີທີສອງ.

ຮ້ານກາງຄືນ (1888) ໂດຍ Vincent van Gogh; Vincent van Gogh, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສີເຫຼົ່ານີ້ສ້າງຈຸດເດັ່ນສໍາລັບພາຍໃນຂອງຄາເຟ, ແຕ່ຍັງສະທ້ອນເຖິງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງ Van Gogh ທີ່ຈະຖ່າຍທອດສິ່ງທີ່ລາວອະທິບາຍໄວ້ໃນຈົດຫມາຍ, ລົງວັນທີ 8 ກັນຍາ 1888, ເຖິງອ້າຍຂອງລາວ, Theo van Gogh: “ຄວາມມັກຂອງມະນຸດທີ່ຂີ້ຮ້າຍ”.

ອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງຂອງກົງກັນຂ້າມໃນ