G erman Expressionism, ມີຕົ້ນກຳເນີດໃນເຢຍລະມັນກ່ອນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທຳອິດ, ມີການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະໃນສະຕະວັດທີ 20 ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ບັນລຸຈຸດສູງສຸດໃນ Berlin ໃນລະຫວ່າງປີ 1920. ການເຄື່ອນໄຫວນີ້ຖືອິດທິພົນຂອງຕົນໂດຍຜ່ານການສະແດງເຖິງຄວາມເປັນຈິງຫຼັງຈາກຜົນກະທົບທີ່ເຈັບປວດຂອງ ສົງຄາມໂລກຄັ້ງຫນຶ່ງ. ໃນຂະນະທີ່ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວນີ້ສາມາດຖືວ່າເປັນການເຄື່ອນໄຫວກ່ອນສົງຄາມ, ຊິ້ນສ່ວນທີ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງການເຄື່ອນໄຫວໄດ້ພົບທາງກັບໄປໃນວົງການສິລະປະບາງອັນຫຼັງຈາກສົງຄາມສິ້ນສຸດລົງ.

ບົດແນະນຳກ່ຽວກັບສິລະປະການສະແດງອອກຂອງເຢຍລະມັນ

ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນສາມາດກໍານົດໄດ້ຍາກ, ຍ້ອນວ່າມັນມີຢູ່ໃນການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທໍາທີ່ສະແຫວງຫາການກະບົດຕໍ່ສິລະປະພື້ນເມືອງທີ່ສັ່ງໃຫ້ວັດທະນະທໍາແລະຄວາມງາມພາຍໃນເຢຍລະມັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ສິລະປະພາຍໃນການເຄື່ອນໄຫວນີ້ບໍ່ໄດ້ຈຳແນກໄດ້ງ່າຍດ້ວຍຮູບແບບ ຫຼືວິທີການທີ່ເປັນເອກະລັກ. ສິນລະປະພື້ນເມືອງ.

ກ່ອນສົງຄາມໂລກຄັ້ງໜຶ່ງເລີ່ມຕົ້ນ, ສິລະປະການສະແດງໃນເຢຍລະມັນໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວຈະເຮັດຕາມແບບ Parisian Fauvist Movement . ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນັກສິລະປິນເລີ່ມມີຄວາມຮູ້ສຶກອຸກອັ່ງຕໍ່ການສຶກສາສິລະປະທີ່ໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກລັດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເປີດເຜີຍແລະຊອກຫາສິ່ງທ້າທາຍເຫຼົ່ານີ້. ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ໄດ້​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ທີ່​ຈະ​ນໍາ​ເອົາ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ໃນ​ດ້ານ​ເສດ​ຖະ​ກິດ​, ການ​ເມືອງ​, ດົນ​ຕີ​, ສະ​ຖາ​ປັດ​ຕະ​ຍະ​ກໍາ​, ການ​ເຕັ້ນ​, ປະ​ຕິ​ມາ​ກໍາ​, ວັນ​ນະ​ຄະ​ດີ​, ແລະ​ຮູບ​ເງົາ​.ການປ່ຽນແປງທາງດ້ານວັດທະນະທໍາ.

ອັນເນື່ອງມາຈາກອັນນີ້, ມັນສາມາດເປັນການຍາກທີ່ຈະແຍກການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະແຕ່ລະອັນ, ເນື່ອງຈາກມີການທັບຊ້ອນກັນຫຼາຍ. ນັກສິລະປິນສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ຊ່ວຍປູທາງໄປສູ່ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນແມ່ນສະມາຊິກຂອງຫຼາຍກຸ່ມ.

ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະທີ່ສໍາຄັນທີ່ຄອບງໍາສິລະປະເອີຣົບທົດລອງ, ແລະໂດຍສະເພາະສິລະປະຂອງເຢຍລະມັນ, ຕະຫຼອດຊຸມປີ 1920 ແລະ 1930 ແມ່ນ ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ Bauhaus . ຊື່, ເຊິ່ງແປວ່າ "ເຮືອນກໍ່ສ້າງ", ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍ Walter Gropius ໃນຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20. ໂດຍຖືກກຳນົດໂດຍວິທີການສະຖາປັດຕະຍະກຳ ແລະການອອກແບບທີ່ເປັນເອກະລັກ, Bauhaus ໄດ້ພັດທະນາໄປສູ່ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະທີ່ທັນສະໄໝຂອງຕົນເອງ.

ໃນປີ 1919, Gropius ກໍ່ຕັ້ງ Staatliches Bauhaus, ເຊິ່ງເປັນໂຮງຮຽນທີ່ອຸທິດຕົນເພື່ອນຳເອົາທຸກສາຂາຂອງສິລະປະມາລວມກັນພາຍໃຕ້ຫຼັງຄາດຽວ. . ໂຮງຮຽນໄດ້ກາຍເປັນສູນກາງສໍາລັບຄວາມຄິດສ້າງສັນທີ່ມີການທົດລອງຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງເອີຣົບທີ່ຈະມາແລະສອນ, ໂດຍມີຄູສອນຄົນຫນຶ່ງບໍ່ແມ່ນຜູ້ອື່ນນອກຈາກ Wassily Kandinsky ຂອງ Der Blaue Reiter.

ຄ້າຍຄືກັນກັບ abstraction ທີ່ສະແດງຢູ່ໃນຮູບແຕ້ມຂອງ German Expressionism ທີ່ເຮັດໂດຍ Kandinsky, ຮູບແບບ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Bauhaus ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມສົມດູນແລະຄວາມສາມັກຄີທີ່ Kandinsky ຈັດການສ້າງໃນວຽກງານສິລະປະທີ່ໂງ່ຂອງລາວ.

ການເຄື່ອນໄຫວ Bauhaus ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງໃນປີ 1933, ແຕ່ອິດທິພົນຂອງມັນ, ຄືກັນກັບການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນ, ຍັງຄົງຢູ່. ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ທີ່​ວາງ​ໄວ້​ສຸມ​ໃສ່​ການ​ເຊື່ອມ​ຕໍ່​ຮູບ​ຮ່າງ​ບໍ່​ມີ​ຕົວ​ຕົນ​ທີ່​ມີ​ຮູບ​ແບບ​ສົມ​ດູນ​, ແລະ​ອິດ​ທິ​ພົນ​ຂອງ​ມັນ​ສາ​ມາດ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ເຫັນ​ໄດ້​ໃນສະຖາປັດຕະຍະກຳທີ່ທັນສະໄໝທີ່ພວກເຮົາອ້ອມຮອບດ້ວຍທຸກມື້ນີ້.

Deffke Billboard (2016) ໂດຍ Jay Gard, Signale der Moderne, Bauhaus Dessau; Jay Gard, CC BY-SA 4.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຮູບເງົາການສະແດງອອກແບບເຍຍລະມັນ

ຮູບແບບສິລະປະທີ່ສຳຄັນອີກອັນໜຶ່ງ ທີ່ເກີດຂື້ນໃນຊ່ວງຍຸກຂອງ German Expressionism ແມ່ນຮູບເງົາການສະແດງອອກຂອງເຢຍລະມັນ. ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນແມ່ນຫນຶ່ງໃນປະເພດສິລະປະທໍາອິດທີ່ມີຜົນກະທົບອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ການພັດທະນາການສ້າງຮູບເງົາ. ຮູບ​ເງົາ​ແບບ​ສິນ​ລະ​ປະ​ໃນ​ຕອນ​ຕົ້ນ​ນີ້​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ເຊື່ອ​ຖື​ວ່າ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ມີ​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຮູບ​ແບບ avant-garde ຈໍາ​ນວນ​ຫຼາຍ​ທີ່​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່.

ໃນ​ຕອນ​ທໍາ​ອິດ, ຮູບ​ເງົາ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ໄດ້​ຖືກ​ຜະ​ລິດ​ເນື່ອງ​ຈາກ​ການ​ໂດດ​ດ່ຽວ​ເຢຍ​ລະ​ມັນ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ທົນ​ທານ​ໃນ​ໄລ​ຍະ 1910s. ທັນທີຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຂົາປະກົດຕົວ, ຄວາມຕ້ອງການສູງສໍາລັບພວກເຂົາກໍ່ເລີ່ມສ້າງແລະເມື່ອລັດຖະບານໄດ້ຫ້າມຮູບເງົາຕ່າງປະເທດທັງຫມົດ, ການອຸທອນຂອງພວກເຂົາພຽງແຕ່ເພີ່ມຂຶ້ນ. ການອຸທອນນີ້ເຂົ້າເຖິງຜູ້ຊົມສາກົນຢ່າງໄວວາ ແລະໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1920, ຜູ້ສ້າງຮູບເງົາໃນຢູໂຣບຫຼາຍຄົນໄດ້ເລີ່ມຫຼິ້ນກັບເຕັກນິກທີ່ຕະຫຼົກ ແລະ ເປັນທຳມະຊາດທີ່ອ້ອມຮອບໂຮງໜັງເຍຍລະມັນ.

ໂຮງໜັງເຍຍລະມັນ Expressionist ບາງທີອາດເປັນຮູບແບບໜຶ່ງທີ່ລະບຸຕົວຕົນໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ. ໂຮງໜັງ. ໂດຍໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈຈາກຮູບແຕ້ມແບບ Expressionist, ຮູບເງົາເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ພະຍາຍາມນຳສະເໜີເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າໂດຍຜ່ານປະສົບການສ່ວນຕົວ ແລະ ຫົວຂໍ້ຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ໃນຮູບເງົາ, ເລື່ອງນີ້ຖືກສ້າງຂື້ນຜ່ານການໃຊ້ມຸມສູງ, ເລິກ.ເງົາ, ຊຸດທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ແລະການເໜັງຕີງຂອງກ້ອງຢ່າງສຸດຂີດ.

ຫຼັງຈາກໄດ້ເຫັນຄວາມສະເທືອນໃຈຂອງສົງຄາມ ແລະປະສົບກັບຄວາມພິນາດທາງເສດຖະກິດທີ່ມັນກໍ່ໃຫ້ເກີດ, ໂຮງໜັງເຍຍລະມັນ Expressionist ເລີ່ມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຂຶ້ນ. ຈໍານວນຮູບເງົາທີ່ມີອິດທິພົນໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນໃນໄລຍະເວລານີ້; ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ສອງຮູບເງົາທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດແມ່ນ The Cabinet of Dr. Caligari, ກຳກັບໂດຍ Robert Wiene, ແລະ Metropolis, ກຳກັບໂດຍ Fritz Lang.

The Cabinet of Dr. Caligari

ອອກວາງຈຳໜ່າຍໃນປີ 1920, ຮູບເງົາເລື່ອງນີ້ຖືກກຳກັບໂດຍ Robert Wiene ແລະກາຍເປັນໜຶ່ງໃນຮູບເງົາທີ່ໂດດເດັ່ນຕະຫຼອດການ. ຮູບເງົາປະຕິບັດຕາມຕົວລະຄອນຂອງ Francis, ຜູ້ທີ່ພະຍາຍາມແກ້ໄຂການຄາດຕະກໍາຫຼາຍສາຍທີ່ລາວເຊື່ອວ່າຖືກກະທໍາໂດຍ Dr. Caligari, ນັກສະກົດຈິດທີ່ບ້າ, ແລະຜູ້ນອນຫລັບຂອງລາວ, Cesare.

The Cabinet ຂອງ ດຣ. Caligari ແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກສໍາລັບມຸມທີ່ເສື່ອມສະມັດຖະພາບ, ກະຕຸ້ນຄວາມກັງວົນທີ່ປະກອບເປັນພື້ນຫຼັງທີ່ຖືກທາສີ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບເລື່ອງຮາວທີ່ໜ້າຢ້ານຂອງມັນ. Wiene ຈ້າງນັກແຕ້ມ Expressionist Hermann Warm ແລະ Walter Reimann ເພື່ອສ້າງຊຸດທີ່ໃຊ້ໃນພື້ນຫລັງ. ນັກສິລະປິນສອງຄົນຕ້ອງການທ້າທາຍເຕັກນິກທີ່ເປັນທາງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ Modernism ແລະໄດ້ສືບຕໍ່ໃຊ້ຄວາມຮັບຮູ້, ຮູບແບບທີ່ໂງ່, ແລະເສັ້ນທີ່ຫຍາບຄາຍເພື່ອສ້າງໂລກ macabre.

ຮູບເງົານີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າເປັນຕົວແທນຂອງຄວາມໂງ່ທີ່ສະແດງຢູ່ໃນສົງຄາມ. , ດັ່ງທີ່ Cesare ເປັນສັນຍາລັກຂອງສປປລຄືຊິທີ່ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຂ້າຄົນອື່ນພາຍໃຕ້ການການຄວບຄຸມຂອງລັດຖະບານ, ເປັນຕົວແທນໂດຍທ່ານດຣ Caligari. ດັ່ງນັ້ນ, ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນຈຶ່ງເປັນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ເໝາະສົມເພື່ອຊ່ວຍນຳໃຊ້ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມວິຕົກກັງວົນ ແລະຄວາມບໍ່ສະບາຍທີ່ຮູ້ສຶກໃນທົ່ວເຢຍລະມັນໃນພາຍຫຼັງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ່ໜຶ່ງ.

ໂປສເຕີຂອງຮູບເງົາ The Cabinet ຂອງ ດຣ. Caligari (1920); Atelier Ledl Bernhard, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Metropolis

ຮູບເງົາເລື່ອງນີ້ມີຢູ່ເປັນຮູບເງົາທີ່ໂດດເດັ່ນອີກອັນໜຶ່ງພາຍໃນຮູບເງົາ German Expressionist Cinema ແລະກຳກັບໂດຍ Fritz Lang ແລະປ່ອຍອອກມາເມື່ອປີ 1927. ນີ້ຖືວ່າເປັນໜຶ່ງໃນຮູບເງົາງຽບທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີທີ່ສຸດທີ່ອອກມາຈາກຍຸກນີ້ ແລະສະແດງເຖິງສັງຄົມທີ່ແບ່ງແຍກອອກໂດຍຊົນຊັ້ນ ແລະຄວາມຮັ່ງມີ. Metropolis ບອກເລື່ອງຂອງອະນາຄົດ dystopian, ບ່ອນທີ່ພວກຊົນຊັ້ນປົກຄອງຮັ່ງມີຢູ່ໃນເມືອງເທິງ, ແລະຊົນຊັ້ນກຳມະກອນທີ່ທຸກຍາກມີຢູ່ໃຕ້ພື້ນດິນ.

ຄ້າຍກັບວຽກທີ່ຜະລິດໂດຍ Die Brücke. , ຮູບເງົາເລື່ອງນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມວຸ່ນວາຍແລະຄວາມເຂັ້ມຂົ້ນທີ່ມີຢູ່ໃນເຢຍລະມັນໃນເວລານັ້ນ. Metropolis ສະໝັກໃຊ້ເຕັກນິກທີ່ໃຊ້ພາຍໃນ Expressionism ຜ່ານເສັ້ນຂອບຟ້າເປັນລ່ຽມ, ການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົວລະຄອນທີ່ເກີນຂອບເຂດ, ແລະຄວາມຄົມຊັດລະຫວ່າງສອງໂລກ. ຄວາມງຽບໆພາຍໃນຮູບເງົາໄດ້ເນັ້ນເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ, ເຊິ່ງສືບຕໍ່ກະຕຸ້ນການວາງແຜນ.

ຄວາມບໍ່ເຕັມໃຈ, ຄວາມໂດດດ່ຽວ, ແລະຄວາມບໍ່ໄວ້ວາງໃຈ ສືບຕໍ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ຮູບເງົາສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ອອກມາຈາກນັກສະແດງເຍຍລະມັນ.ໂຮງໜັງ. ແນວຄວາມຄິດ ແລະເທັກນິກຂອງ avant-garde ໄດ້ສືບຕໍ່ສ້າງຮູບຮ່າງຂອງນັກສ້າງຮູບເງົາທີ່ສ້າງສັນທີ່ສຸດໃນສະຕະວັດທີ 20 ເຊັ່ນ: Tim Burton, Werner Herzog, ແລະ Alfred Hitchcock.

ສິລະປິນນັກສະແດງນັກສະແດງຊາວເຢຍລະມັນທີ່ມີຊື່ສຽງ

ສິນລະປິນ ແລະ ຄວາມຄິດສ້າງສັນຈໍານວນຫລາຍໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຄວາມສໍາເລັດຂອງ German Expressionism. ນັກສິລະປິນ Expressionist ເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກວຽກງານແລະອົງປະກອບ stylistic ຂອງ Vincent Van Gogh , Edvard Munch, Henri Matisse, ແລະ Ernst Barlach, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການເຄື່ອນໄຫວ Fauvism ແລະ Post-Impressionism.

ຄາເຟໃນ Davos (1928) ໂດຍ Ernst Ludwig Kirchner; Ernst Ludwig Kirchner, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Ernst Ludwig Kirchner

ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງກຸ່ມ Die Brücke, Ernst Ludwig Kirchner ແມ່ນ ຊ່າງແຕ້ມຮູບ ແລະຊ່າງພິມແບບນັກສະແດງເຍຍລະມັນ. ລາວໄດ້ຊ່ວຍສ້າງພື້ນຖານຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Expressionist ພາຍໃນເຢຍລະມັນແລະໃນໂລກສິລະປະໃນສະຕະວັດທີ 20 ໂດຍຜ່ານການມີສ່ວນຮ່ວມກັບຄວາມຄິດສ້າງສັນອື່ນໆທີ່ອອກມາຈາກ Die Brücke.

ລາວອາສາສະຫມັກເຂົ້າຮ່ວມກອງທັບໃນລະຫວ່າງສົງຄາມໂລກຄັ້ງຫນຶ່ງແຕ່ຕໍ່ມາ. ປ່ອຍອອກຍ້ອນການແຕກຫັກ. ໃນປີ 1933, ໃນຂະນະທີ່ພວກ Nazis ເຂົ້າມາປົກຄອງ, ວຽກງານສິລະປະຂອງລາວໄດ້ຖືກຍີ່ຫໍ້ວ່າສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ແລະຫຼາຍກວ່າ 600 ຊິ້ນຂອງລາວຖືກທໍາລາຍຫຼືຂາຍ. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ໃນປີ 1938, Kirchner ໄດ້ຂ້າຕົວຕາຍເມື່ອອາຍຸ 58 ປີ.ໂດຍ Die Brücke. ຫົວຂໍ້ທີ່ມັກແມ່ນການພັນລະນາການເປືອຍກາຍທີ່ບໍ່ມີການຍັບຍັ້ງ ແລະສະມາຊິກທີ່ດ້ອຍໂອກາດຂອງສັງຄົມ, ເຊັ່ນ: ໂສເພນີ ແລະຜູ້ທີ່ທ້າທາຍມາດຕະຖານທາງເພດ. ຮູບແຕ້ມເຫຼົ່ານີ້ຖືກເຮັດໂດຍໃຊ້ palette ສີ vivid ແລະ contrasting. ນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນຮູບແຕ້ມຂອງລາວທີ່ມີຊື່ວ່າ Red Nudes (1912) , ເຊິ່ງພັນລະນາເຖິງຜູ້ຍິງທີ່ເປືອຍກາຍສອງຄົນຍ່າງໄປມາຢ່າງສະດວກສະບາຍ. ຮູບແບບຂອງພວກມັນຖືກລະບຸໄວ້ໃນສີຟ້າ, ເຊິ່ງກົງກັນຂ້າມກັບສີແດງທີ່ຮຸນແຮງຂອງຜິວໜັງ, ໂດຍເນັ້ນໃສ່ການເຂົ້າກັນຂອງສີ.

Franz Marc

ນັກສະແດງນັກສະແດງ Franz Marc ແມ່ນບຸກຄົນສຳຄັນຂອງການສະແດງສິລະປະຂອງເຢຍລະມັນ. ການເຄື່ອນໄຫວ ແລະເປັນຜູ້ກໍ່ຕັ້ງກຸ່ມ Der Blaue Reiter. ຮູບແບບສິລະປະຂອງລາວລວມມີການແຕ້ມຮູບແລະການພິມ. Marc ໄດ້ຖືກຮ່າງເພື່ອຮັບໃຊ້ໃນກອງທັບໃນຕອນຕົ້ນຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງຫນຶ່ງແລະສອງປີຕໍ່ມາ, ໄດ້ພົບກັບການເສຍຊີວິດທີ່ບໍ່ເຫມາະສົມໃນລະຫວ່າງການສູ້ຮົບ Verdun. ຄ້າຍຄືກັນກັບ Kirchner, Nazis ຍີ່ຫໍ້ລາວເປັນນັກສິລະປິນທີ່ເສື່ອມໂຊມໃນຄວາມພະຍາຍາມຂອງພວກເຂົາເພື່ອທໍາລາຍການສະແດງອອກທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ກໍາລັງພັດທະນາ. ໂຊກດີ, ວຽກງານສິລະປະສ່ວນໃຫຍ່ຂອງລາວໄດ້ລອດຊີວິດຈາກສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2, ເຊິ່ງໄດ້ສືບຕໍ່ປົກປ້ອງມໍລະດົກຂອງລາວໃນຖານະເປັນສະມາຊິກສຳຄັນຂອງການສະແດງສິລະປະຂອງເຢຍລະມັນ.

ຮູບແຕ້ມແບບສະແດງອອກແບບເຍຍລະມັນທີ່ຜະລິດໂດຍ Marc ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມມັກຂອງລາວໃນດ້ານພູມສັນຖານ ແລະ ມັກຈະເປັນຮູບແຕ້ມຮູບປັ້ນ- ສັດແບບ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ palette ສີຂອງລາວແມ່ນໃຊ້ ສີຫຼັກ ທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ພ້ອມກັບສີສັນສົດໃສທີ່ບໍ່ມີການຍັບຍັ້ງ. ຮູບແຕ້ມຂອງລາວ, ຫົວຂໍ້ ສີເຫຼືອງງົວ (1911), ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ຮູບ​ແບບ​ຂອງ​ຕົນ​ໂດຍ​ຜ່ານ​ການ​ງົວ​ເປັນ​ລ່ຽມ​ແລະ abstract ທີ່​ພັນ​ລະ​ນາ​ໃນ​ສີ​ທີ່​ຕົ້ນ​ຕໍ​ທີ່​ສົດ​ໃສ. ນອກຈາກນັ້ນ, ພູມສັນຖານຍັງໃຊ້ຮູບແບບ cubist ແລະຖືກທາສີດ້ວຍສຽງທີ່ສົດໃສ ແລະຈືດໆ.

The Yellow Cow (1911) ໂດຍ Franz Marc; Franz Marc, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Wassily Kandinsky

ອີກຄົນໜຶ່ງທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ຊ່ວຍສ້າງກຸ່ມ Der Blaue Reiter ແມ່ນນັກແຕ້ມ ແລະທິດສະດີສິລະປະ Wassily Kandinsky, ຊາວລັດເຊຍ. - ສິລະປິນເກີດ. ໃນຂະນະທີ່ Kandinsky ຈົບການສຶກສາຈາກໂຮງຮຽນສິລະປະແລະໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວຄິດວ່າເປັນນັກແລ່ນແຖວຫນ້າຂອງສິລະປະທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ລາວໄດ້ຈົບການສຶກສາກົດຫມາຍແລະເສດຖະກິດຢູ່ໃນມະຫາວິທະຍາໄລ. ມັນແມ່ນພຽງແຕ່ຢູ່ໃນອາຍຸຂອງ 30 ປີທີ່ລາວໄດ້ເລີ່ມແຕ້ມຮູບອີກເທື່ອຫນຶ່ງ. ລາວໄດ້ກັບຄືນໄປເຢຍລະມັນໃນປີ 1920 ແລະສອນຢູ່ໃນໂຮງຮຽນສິລະປະ Bauhaus ຈາກ 1922 ຈົນເຖິງ 1933 ໃນເວລາທີ່ Nazis ໄດ້ປິດມັນລົງ. ຫຼັງຈາກເວລາຂອງລາວຢູ່ໃນເຢຍລະມັນ, Kandinsky ໄດ້ຍ້າຍໄປປະເທດຝຣັ່ງແລະໃນທີ່ສຸດກໍ່ເສຍຊີວິດໃນເວລາ 77 ປີ. ສິນລະປະຂອງລາວ, Improvisation 27 (Garden of Love II) (1912), ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການຄົ້ນຫາຂອງລາວສໍາລັບອານາຈັກນີ້ຜ່ານສີສັນ ແລະຮູບແບບທີ່ໂງ່ທີ່ລາວພັນລະນາ. ລາວເບິ່ງການໃຊ້ສີວ່າມີຄວາມສາມາດທີ່ຈະມີອິດທິພົນຕໍ່ຈິດວິນຍານ, ແລະມັກຈະລວມເອົາສີຟ້າຢູ່ໃນຮູບແຕ້ມແບບສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນ, ດັ່ງທີ່ລາວເຊື່ອ.ວ່າມັນກະຕຸ້ນຈິດໃຈ.

Improvisation 27 (Garden of Love II) (1913) ໂດຍ Wassily Kandinsky; Wassily Kandinsky, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຜົນໄດ້ຮັບຂອງສິລະປະພື້ນເມືອງເຍຍລະມັນ

ກ່ອນທີ່ຈະພັດທະນາການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນ, ສິລະປະພື້ນເມືອງຂອງເຢຍລະມັນໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກຫຼາຍໆດ້ານ. ການເຄື່ອນໄຫວກ່ອນຫນ້ານີ້. ກ່ອນທີ່ຈະເລີ່ມການເຄື່ອນໄຫວສະແດງອອກ, ນັກສິລະປິນເຍຍລະມັນໄດ້ທົດລອງຮູບແບບ ແລະ ເຕັກນິກທີ່ພົບເຫັນພາຍໃນລັດທິໂລແມນຕິກ ແລະ ລັດທິທໍາມະຊາດ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ນັກສິລະປິນພັນລະນາເຖິງທິວທັດທຳມະຊາດ ແລະ ສັງຄົມຊັ້ນສູງທີ່ຮັ່ງມີໃນຮູບແຕ້ມຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ສິລະປະພາຍໃນເວລານີ້ຖືກຄິດເຖິງ. ເປັນ​ບາງ​ສິ່ງ​ບາງ​ຢ່າງ​ທີ່​ຖື​ຄຸນຄ່າ​ດ້ານ​ຄວາມ​ງາມ​ແບບ​ດັ້ງ​ເດີມ​ແລະ​ມີ​ແນວ​ໂນ້ມ​ທີ່​ຈະ​ຫຼົບ​ຫຼີກ​ຈາກ​ການ​ລວມ​ເອົາ​ອິດ​ທິ​ພົນ​ທາງ​ການ​ເມືອງ​ໃດ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ມີ​ຮາກ​ຖານ. ໂດຍຜ່ານການພັດທະນາຂອງ German Expressionism, ສິລະປະພື້ນເມືອງເຍຍລະມັນໄດ້ກາຍເປັນສິ່ງທີ່ມີຄວາມຫມາຍທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າແລະເວົ້າກົງກັບບັນຫາທາງດ້ານການເມືອງແລະສັງຄົມທີ່ຮຸກຮານເຢຍລະມັນ.

ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເມື່ອລະບອບ Nazi ໄດ້ຂຶ້ນກໍາອໍານາດ, Expressionism ໄດ້ຖືກຕິດສະຫລາກ. ເປັນ degenerate, ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າເຊື່ອວ່າສິລະປະພື້ນເມືອງເຍຍລະມັນຄວນຈະປະຕິບັດຕາມມາດຕະຖານຂອງຄວາມງາມຄລາສສິກ. ສິນລະປະໃດໆກໍຕາມທີ່ເປັນການທົດລອງ ຫຼືນະວັດຕະກໍາໃນທຸກທາງຖືກເບິ່ງວ່າເປັນໄພຂົ່ມຂູ່.

ສິນລະປະຂອງເຢຍລະມັນໄດ້ຜ່ານການເຄື່ອນໄຫວທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ, ເຊິ່ງມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະເວົ້າຢ່າງແທ້ຈິງວ່າສິລະປະພື້ນເມືອງຂອງເຢຍລະມັນຄວນກວມເອົາແນວໃດ. ໃນປັດຈຸບັນ, ສິລະປະພາຍໃນເຢຍລະມັນມີຄວາມທັນສະໄໝຫຼາຍ, ຍ້ອນວ່າມັນອ້າງເຖິງ ແລະສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງອິດທິພົນແລະຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງໂລກ.

ຄໍາຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

ການເຄື່ອນໄຫວຂອງ Expressionist ມີຕົ້ນກໍາເນີດມາຈາກປະເທດໃດ?

German Expressionism ມີຕົ້ນກຳເນີດຢູ່ໃນເຢຍລະມັນກ່ອນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ່ໜຶ່ງເລີ່ມຕົ້ນ ແລະສືບຕໍ່ໄປຈົນເຖິງກຸ່ມທີ່ແຕກຕ່າງອອກໄປ ແລະວຽກງານສິລະປະຖືກຫ້າມ.

ແມ່ນໃຜເປັນກຸ່ມຫຼັກໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງນັກສະແດງເຍຍລະມັນ?

ສອງກຸ່ມຕົ້ນຕໍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນໃນນາມ Die Brücke ແລະ Der Blaue Reiter. ຫຼັງຈາກທັງສອງກຸ່ມໄດ້ແຕກແຍກກັນ, Die Neue Sachlichkeit ກໍ່ຕັ້ງຂຶ້ນ.

ຮູບເງົາເຍຍລະມັນອັນໃດທີ່ໂດດເດັ່ນໃນລະຫວ່າງການເຄື່ອນໄຫວ Expressionist?

ຮູບເງົາຈຳນວນຫຼາຍຖືກສ້າງຂື້ນໃນລະຫວ່າງການເຄື່ອນໄຫວຂອງ Expressionist, ແຕ່ຮູບເງົາສອງເລື່ອງທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດແມ່ນ The Cabinet of Dr. Caligari, ກຳກັບໂດຍ Robert Wiene, ແລະ Metropolis, ກຳກັບ ໂດຍ Fritz Lang.

ໃຜເປັນສິນລະປິນທີ່ມີຊື່ສຽງມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຄື່ອນໄຫວການສະແດງອອກຂອງເຢຍລະມັນ?

ສິນລະປິນຫຼາຍຄົນເປັນຕົວລະຄອນສຳຄັນຕະຫຼອດການພັດທະນາຂອງລັດທິການສະແດງເຍຍລະມັນ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, Ernst Ludwig Kirchner, Franz Marc, ແລະ Wassily Kandinsky ເປັນຕົວຊ່ວຍຂອງ ນັກສິລະປະການສະແດງອອກ .

ສິ່ງທີ່ເປັນສິລະປະເພີ່ມເຕີມ ການເຄື່ອນໄຫວພັດທະນາຍ້ອນການສະແດງອອກຂອງເຢຍລະມັນ?

ຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະເຍຍລະມັນອື່ນໆເກີດຂຶ້ນພາຍຫຼັງການສະແດງອອກ. ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ທີ່​ສໍາ​ຄັນ​ທີ່​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ອິດ​ທິ​ພົນ​ບາງ​ຢ່າງ​ໂດຍ​ການ​ແຕ້ມ​ຮູບ Expressionism ເຍຍ​ລະ​ມັນ​ແມ່ນ​ການເຄື່ອນໄຫວ Bauhaus.

ໃນຕອນທໍາອິດ, ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນໄດ້ຖືກພິຈາລະນາພຽງແຕ່ເປັນ ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ , ແຕ່ມັນກວມເອົານັກກະວີ, ນັກຂຽນນະວະນິຍາຍ ແລະນັກຂຽນບົດລະຄອນ ນອກຈາກນັກສິລະປິນ. ໃນປີ 1905, ນັກສິລະປິນກຸ່ມນ້ອຍໄດ້ແຕກແຍກອອກໄປ ແລະເລີ່ມຜະລິດຮູບແຕ້ມທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ເຮັດດ້ວຍທ່າທາງ, ສີສັນສົດໃສ ແລະ ປະສານກັນ ແລະຮູບທີ່ບິດເບືອນທີ່ສຸດ.

ສິລະປະການສະແດງອອກຂອງຊາວເຢຍລະມັນໄດ້ພັນລະນາເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງນັກສິລະປິນກ່ຽວກັບ ຄວາມບໍ່ພໍໃຈທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນຢູ່ໃນສັງຄົມໃນຂະນະທີ່ຄໍາສັນຍາຂອງສົງຄາມເກີດຂຶ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ວຽກງານສິລະປະແມ່ນມີຄວາມຮູ້ສຶກຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ບໍ່ມີການຢັບຢັ້ງ ແລະຕົກໃຈ, ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາພະຍາຍາມຖ່າຍທອດແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບປະເພດຂອງຄວາມເປັນຈິງທີ່ກຳລັງປະສົບຢູ່.

ການຕັດໄມ້ທີ່ບໍ່ມີຊື່ທີ່ພັນລະນາເຖິງຜູ້ຍິງທີ່ກຳລັງບິນໂດຍ Friedrich König, ຄ. 1902; ພິພິທະພັນສິລະປະເຂດ Los Angeles, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ເມື່ອສົງຄາມເກີດຂຶ້ນ, ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນໄດ້ກາຍເປັນການເຄື່ອນໄຫວປະທ້ວງທີ່ຂົມຂື່ນ, ນອກເຫນືອຈາກຮູບແບບສິລະປະໃຫມ່ແລະທັນສະໄຫມ. ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ໄດ້​ຖືກ​ນຳ​ພາ​ໂດຍ​ນັກ​ສິ​ລະ​ປິນ, ນັກ​ຂຽນ, ນັກ​ຄິດ​ລຸ້ນ​ໜຸ່ມ, ແລະ​ໃນ​ເບື້ອງ​ຕົ້ນ​ໄດ້​ຖືກ​ກັກ​ຂັງ​ຢູ່​ປະ​ເທດ​ເຢຍ​ລະ​ມັນ ຍ້ອນ​ປະ​ເທດ​ໂດດ​ດ່ຽວ​ໃນ​ສະ​ໄໝ​ສົງ​ຄາມ​ໂລກ​ຄັ້ງ​ທີ​ໜຶ່ງ. ຄວາມຄິດສ້າງສັນໃດໆກໍຕາມທີ່ສະແຫວງຫາທີ່ຈະຮື້ຖອນແນວຄວາມຄິດສິລະປະຂອງສັງຄົມພື້ນເມືອງເປັນຂອງ, ການເຄື່ອນໄຫວນີ້ແມ່ນເກີດມາຈາກຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະທ້າທາຍການອະນຸລັກສັງຄົມທີ່ມີຢູ່ແລ້ວ.

ສິລະປະການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນໄດ້ກາຍເປັນຫຼາຍກ່ວາພຽງແຕ່ການສ້າງສິລະປະທີ່ບອກ. ເລື່ອງ, ເປັນວຽກລວມເອົາດ້ານການເມືອງ, ສັງຄົມ, ວັດທະນະທຳ. ຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງສິລະປະ ແລະ ສັງຄົມໄດ້ຖືກຄົ້ນພົບ, ດ້ວຍຜົນງານທີ່ເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າເປັນເຮືອແຫ່ງການປ່ຽນແປງທີ່ພັນລະນາເຖິງລັກສະນະໄລຍະຂ້າມຜ່ານຂອງວັດທະນະທຳເຢຍລະມັນໃນທ່າມກາງຄວາມວຸ້ນວາຍ. ໂດຍລວມແລ້ວ, ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນຢ່າງແທ້ຈິງແມ່ນໃຊ້ເວລາບໍ່ດົນ, ແລະການຕໍ່ຕ້ານຄວາມຈິງທີ່ຮຸນແຮງຂອງມັນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຫຼຸດລົງຫຼັງຈາກສອງສາມປີຍ້ອນວ່ານັກສິລະປິນແລະນັກຂຽນມີອາຍຸ.

ເຖິງວ່າຈະມີການຫຼຸດລົງ, ຄວາມ ສຳ ຄັນຂອງສິລະປະການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນແມ່ນວ່າມັນໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ຫຼາກຫຼາຍ ວັດທະນະທໍາເອີຣົບໃນຊຸມປີ 1920 ເພື່ອຮັບເອົາແນວຄວາມຄິດຂອງການປ່ຽນແປງແລະການທົດລອງຢ່າງກ້າຫານກັບຮູບແບບສິລະປະແລະແນວຄວາມຄິດທີ່ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ.

ດັ່ງນັ້ນ, ການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນຈຶ່ງສາມາດເຊື່ອມໂຍງກັບການເຄື່ອນໄຫວທີ່ທັນສະໄຫມອື່ນໆທີ່ທັງຫມົດໄດ້ແບ່ງປັນເປົ້າຫມາຍດຽວກັນຂອງ ການທຳລາຍສັງຄົມແບບດັ້ງເດີມ.

ແນວຄວາມຄິດຂອງການສະແດງອອກໄດ້ສືບຕໍ່ດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນນັກສິລະປິນອື່ນໆ ແລະຜ່ານການພັດທະນາການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະອື່ນໆ. ເນື່ອງຈາກມັນເປັນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ໂດດເດັ່ນໃນເວລານັ້ນ, ການສະແດງອອກແບບທັນສະ ໄໝ ໄດ້ໃຫ້ວິທີການສ້າງ Abstract Expressionism ແລະການຜະລິດ ສິລະປະ avant-garde .

ລັກສະນະການສະແດງອອກແລະຮູບແບບຂອງເຢຍລະມັນ

ສິລະປະການສະແດງອອກຂອງເຢຍລະມັນໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈຈາກນັກສິລະປິນເຊັ່ນ Edvard Munch , El Greco, ແລະ Vincent van Gogh. ນັກສິລະປິນບໍ່ຄ່ອຍສົນໃຈກັບການຜະລິດວຽກງານທີ່ມີຄຸນຄ່າທາງດ້ານຄວາມງາມແລະແທນທີ່ຈະສຸມໃສ່ການສ້າງອົງປະກອບທີ່ມີຄວາມສາມາດ.ປ່ອຍປະຕິກິລິຍາທີ່ມີປະສິດທິພາບເມື່ອເບິ່ງ. ອັນນີ້ແມ່ນເຮັດໄດ້ໂດຍການລວມເອົາຮອຍຂີດຂ່ວນທີ່ມີຮອຍຂີດຂ່ວນ, ສີທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັນ, ແລະຮູບຮ່າງທີ່ລຽບງ່າຍ, ເຊິ່ງລ້ວນແຕ່ເປັນຄຸນລັກສະນະການສະແດງອອກຂອງເຢຍລະມັນຢ່າງແທ້ຈິງ. ດັ່ງນັ້ນ, ແບບທີ່ສ້າງຂຶ້ນຈຶ່ງຂັດກັບສິ່ງທີ່ຖືວ່າເປັນສິລະປະພື້ນເມືອງ.

Deer in the Forest II (1914) ໂດຍ Franz Marc; Franz Marc, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ສອງກຸ່ມທີ່ແຕກຕ່າງຂອງ German Expressionism ເກີດຂຶ້ນ, ແຕ່ລະຄົນນໍາພາໂດຍສິລະປິນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ອັນທໍາອິດເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມ Die Brücke, ນໍາພາໂດຍ Ernst Ludwig Kirchner, ແລະທີສອງແມ່ນ Der Blaue Reiter, ນໍາໂດຍ Franz Marc ແລະ Wassily Kandinsky . ທັງ​ສອງ​ກຸ່ມ​ໄດ້​ຜະ​ລິດ​ວຽກ​ງານ​ສິ​ລະ​ປະ​ທີ່​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ໂດຍ​ອາ​ລົມ​ທີ່​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປະ​ສົບ​ການ​ແລະ​ການ​ກະ​ຕຸ້ນ​ໂດຍ​ຄວາມ​ຄິດ subconscious ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ. ຫຼັງຈາກທັງສອງກຸ່ມໄດ້ຍຸບເລີກ, ກຸ່ມທີ 3 ເອີ້ນວ່າ Die Neue Sachlichkeit ໄດ້ພັດທະນາ, ດ້ວຍຜົນງານສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າຕອບສະໜອງຕໍ່ທ່າອ່ຽງ Realism ຫລັງສົງຄາມທີ່ກຳລັງພັດທະນາໄປທົ່ວປະເທດເຢຍລະມັນ.

ຮູບແບບສິລະປະຂອງພວກເຂົາໄດ້ສຸມໃສ່ການສ້າງຜົນງານທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ຫຍໍ້ທໍ້ກວ່າ. , ດ້ວຍຕົວເລກຖືກພັນລະນາຈາກທັດສະນະທີ່ແປລົງເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສາມາດຮັບຮູ້ໄດ້ທັນທີ. ການບິດເບືອນຂອງຮູບແບບໄດ້ກາຍເປັນອັນໃຫຍ່ຫຼວງພາຍໃນງານສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າຍ້ອນວ່າພວກມັນຖືກພັນລະນາຜ່ານເລນທີ່ມີຊີວິດຊີວາ ແລະ ປະສົມປະສານກັນ.

ໃນທີ່ສຸດ, ລັກສະນະການສະແດງອອກຂອງເຍຍລະມັນເຫຼົ່ານີ້ຈະດໍາເນີນໄປໃນຈຸດສໍາຄັນສໍາລັບການພັດທະນາຂອງກາງສະຕະວັດ.Abstraction.

Die Brücke

ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍກຸ່ມນັກສິລະປິນທີ່ມີຕົ້ນກໍາເນີດໃນ Dresden ໃນປີ 1905, Die Brücke ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນເປັນບ່ອນເກີດຂອງ German Expressionism. ຜູ້ຮ່ວມກໍ່ຕັ້ງຂອງການເຄື່ອນໄຫວນີ້, ຄຽງຄູ່ກັບ Ernst Ludwig Kirchner, ແມ່ນ Karl Schmidt-Rottluff, Erich Heckel, ແລະ Fritz Bleyl. ນັກສິລະປິນທີ່ໂດດເດັ່ນອື່ນໆລວມມີ Otto Mueller, Max Pechstein, ແລະ Emil Nolde.

Brücke ຫມາຍຄວາມວ່າ "ຂົວ", ເຊິ່ງອາດຈະຖືກເລືອກໂດຍເຈດຕະນາເພື່ອຊີ້ໃຫ້ເຫັນແນວຄວາມຄິດຂອງຂົວທີ່ມີຢູ່ລະຫວ່າງນັກສິລະປິນແລະ ສັງຄົມ bourgeois. ມັນຍັງຄິດວ່າຊື່ນີ້ຖືກເລືອກຍ້ອນຄວາມຈິງທີ່ວ່າກຸ່ມດັ່ງກ່າວໄດ້ເລືອກສະມາຊິກທີ່ພຽງແຕ່ສະຫນັບສະຫນູນກົງກັນຂ້າມກັບນັກສິລະປິນ, ດ້ວຍຄວາມຄິດຂອງຂົວທີ່ອາດຈະເປັນໄປໄດ້ລະຫວ່າງສອງພັກນີ້. ສະມາຊິກໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າທໍານຽມການສະຫມັກ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າເຖິງການເກັບກໍາປະຈໍາປີຂອງວຽກງານການພິມ.

ນັກສິລະປິນພາຍໃນກຸ່ມນີ້ໄດ້ຊ່ວຍສ້າງຮູບແບບການຕໍ່ຕ້ານແບບດັ້ງເດີມທີ່ຮຸນແຮງເຊິ່ງກາຍເປັນຄໍາສັບຄ້າຍຄືກັນກັບການເຄື່ອນໄຫວ. ງານສິລະປະຂອງກຸ່ມນີ້ສາມາດຖືກລະບຸໄດ້ໂດຍຄວາມເຄັ່ງຕຶງທາງດ້ານອາລົມທີ່ເກີດຂື້ນໃນໃຈໃນເວລາເບິ່ງ, ແລະໂດຍສີສັນທີ່ກະຕຸ້ນໃຈ, ຜິດທໍາມະຊາດທີ່ຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອເປັນຕົວແທນຂອງ scene. ງານສິລະປະຂອງ Die Brücke ໄດ້ນຳໃຊ້ຮູບແຕ້ມດ້ວຍນິ້ວມື, ທັດສະນີຍະພາບຂອງຕົວເມືອງໃນສະໄໝປັດຈຸບັນ ແລະ ພູມສັນຖານເພື່ອພັນລະນາເຖິງທັດສະນະທາງສັງຄົມທີ່ຮຸນແຮງ. palettes ສີເປັນເງົາ, ມີໂຄງຮ່າງທີ່ໂດດເດັ່ນຖືກໃຊ້ເພື່ອສ້າງອົງປະກອບທີ່ບໍ່ຊັດເຈນ.

Sertigຮ່ອມພູໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ (1920) ໂດຍ Ernst Ludwig Kirchner; Ernst Ludwig Kirchner, CC0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ອີງຕາມການ manifesto ຂອງເຂົາເຈົ້າຂອງ 1906, ສະມາຊິກຂອງ Die Brücke ລະບຸວ່າຈຸດປະສົງຂອງເຂົາເຈົ້າແມ່ນເພື່ອນໍາເອົາສິດເສລີພາບໃນຊີວິດອັນຄົບຖ້ວນ ແລະການປະຕິບັດຕໍ່ກັບການຄົງທີ່, ກໍາລັງປະເພນີທີ່ກໍານົດສັງຄົມ. ໃນແງ່ຂອງສິລະປະທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນ, ເສລີພາບທີ່ສະແຫວງຫາໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ນັກສິລະປິນປະສົມປະສານອົງປະກອບຂອງສິລະປະພື້ນເມືອງເຍຍລະມັນກັບສິລະປະແລະ motifs ຂອງຊົນເຜົ່າອາຟຣິກາແລະປາຊີຟິກໃຕ້. ນອກຈາກນັ້ນ, ນັກສິລະປິນໄດ້ໃຊ້ອົງປະກອບສະໄຕລ໌ສະໄຕລ໌ທີ່ເປັນຂອງ Post-Impressionism ແລະ Fauvism ເພື່ອຜະລິດຮູບແບບການສະແດງອອກແບບໃໝ່ ແລະ ທັນສະໄຫມທີ່ແຕກຕ່າງ.

ສະມາຊິກຂອງ Die Brücke ຍັງຕິດຕາມການກັບຄືນສູ່ຄວາມສຳພັນທີ່ຈິງໃຈກວ່າກັບທຳມະຊາດ. ການແບ່ງແຍກທີ່ມີຢູ່ລະຫວ່າງມະນຸດແລະທໍາມະຊາດສາມາດຖືກເບິ່ງວ່າເປັນຂົວທີ່ເປັນໄປໄດ້ອີກອັນຫນຶ່ງທີ່ນັກສິລະປິນຕ້ອງການທີ່ຈະແກ້ໄຂແລະເອົາຊະນະ, ຢືນຢັນການໃຊ້ຄໍາວ່າ "ຂົວ" ໃນຊື່ຂອງພວກເຂົາ. ຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະກັບຄືນສູ່ທໍາມະຊາດນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ແລະຮູ້ສຶກຢູ່ໃນຮູບພາບຂອງຕົວເອງທີ່ເປົ່າຫວ່າງຢູ່ໃນທະເລສາບໃກ້ກັບ Dresden. ໄດ້ຖືກລືມຫຼື pushed ໄປ. ຄວາມຫວັງແມ່ນວ່າ, ໂດຍຜ່ານວຽກງານສິລະປະຂອງພວກເຂົາ, ເສັ້ນທາງຈະຖືກສ້າງຂື້ນທີ່ນໍາພາບຸກຄົນອອກໄປຈາກອະດີດແລະໄປສູ່ອະນາຄົດທີ່ມີເສລີພາບທີ່ແທ້ຈິງຂອງຊີວິດ.

Die Brücke ຢູ່ໃນ.ຈົນກ່ວາ 1913, ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ກຸ່ມດັ່ງກ່າວໄດ້ disbanded. ດັ່ງນັ້ນ, ວຽກງານສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ຖືກສ້າງຂື້ນໄດ້ສືບຕໍ່ຖືກເຍາະເຍີ້ຍໂດຍລະບອບ Nazi ໃນໄລຍະທີ່ນໍາໄປສູ່ການເລີ່ມຕົ້ນຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ.

Der Blaue Reiter

ໃນປີ 1909. , ຫຼາຍປີຫຼັງຈາກການສ້າງຕັ້ງຂອງ Die Brücke, ກຸ່ມ expressionist ຮູ້ຈັກເປັນ Der Blaue Reiter ໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຄັ້ງທໍາອິດໃນ Munich. ບໍ່ເຫມືອນກັບການເຄື່ອນໄຫວທີ່ຜ່ານມາ, ທີ່ມີໂຄງສ້າງຫຼາຍ, Der Blaue Reiter ແມ່ນກຸ່ມທີ່ບໍ່ເປັນທາງການ.

ກຸ່ມນັກສິລະປິນທີ່ມີນະວັດຕະກໍາ ແລະການທົດລອງທີ່ທຸກຄົນອາໄສຢູ່ໃນ Munich ໃນເວລານັ້ນໄດ້ສືບຕໍ່ສ້າງຕັ້ງ Neue Künstler Vereiningung, ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມສະມາຄົມນັກສິລະປິນໃຫມ່ (N.K.V.). ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນປີ 1911, ນັກສິລະປິນລັດເຊຍ Wassily Kandinsky ແລະ ນັກສິລະປິນເຢຍລະມັນ Franz Marc ໄດ້ແຍກອອກຈາກ N.K.V. ແລະເລີ່ມສະແດງສິລະປະຂອງເຂົາເຈົ້າພາຍໃຕ້ຊື່ຂອງ Der Blaue Reiter. ພວກເຂົາເປັນສອງຜູ້ກໍ່ຕັ້ງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດ ແລະໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໂດຍ Gabriel Münter, Paul Klee, August Macke , ແລະ Marianne von Werefkin.

ໃນປີ 1912, Kandinsky ແລະ Marc ໄດ້ສືບຕໍ່ປ່ອຍຕົວ. ການເກັບກໍາບົດເລື່ອງກ່ຽວກັບສິລະປະ, ເຊິ່ງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມ Almanach Der Blaue Reiter. ຈຸດ​ປະ​ສົງ​ຂອງ​ການ​ນີ້​ແມ່ນ​ເພື່ອ​ແນະ​ນໍາ​ຄຸນ​ຄ່າ​ທາງ​ວິນ​ຍານ​ບາງ​ສ່ວນ​ຂອງ​ສິ​ລະ​ປະ​, ສີ​ໄດ້​ຖືກ​ນໍາ​ໃຊ້​ເປັນ​ເຕັກ​ນິກ​ການ​ຕົ້ນ​ຕໍ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​. ການແປຊື່ເປັນພາສາອັງກິດຫມາຍຄວາມວ່າ "The Blue Rider", ເຊິ່ງມີຄວາມສໍາຄັນສໍາລັບທັງ Kandinsky ແລະ Marc.

TheLittle Blue Horses (1911) ໂດຍ Franz Marc; Franz Marc, ສາທາລະນະ, ຜ່ານ Wikimedia Commons

“ຜູ້ຂັບຂີ່” ອ້າງເຖິງການສົນໃຈມ້າຂອງ Marc, ເພາະວ່າລາວເຊື່ອວ່າສັດມີຄວາມບໍລິສຸດທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກມັນເໜືອກວ່າມະນຸດ. ການລວມເອົາສັດສາມາດເປັນສັນຍາລັກຂອງການຫັນໄປສູ່ທໍາມະຊາດ. ການແປນີ້ຕິດພັນກັບວຽກງານຂອງ Kandinsky, ຜູ້ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມປະທັບໃຈຕໍ່ຜູ້ຂີ່ມ້າ, ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາເຊື່ອວ່າເປັນຕົວແທນເສລີພາບ, ຄວາມສຸກ, ແລະພະລັງງານ.

ຄ້າຍຄືກັນກັບ Die Brücke, ການປະສົມປະສານຂອງທັງສັດແລະ motif ຂອງມະນຸດແມ່ນຄິດວ່າເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມສໍາຄັນຂອງການເຊື່ອມຕໍ່ກັບທໍາມະຊາດ. ນອກຈາກນັ້ນ, ສີຟ້າອາດມີຄວາມໝາຍຄວາມສຳຄັນຕໍ່ Kandinsky, ເຊິ່ງເຊື່ອວ່າມີຄວາມສາມາດໃນການເບິ່ງ ແລະໄດ້ຍິນສີ.

ເນື່ອງຈາກລັກສະນະທີ່ບໍ່ເປັນທາງການຂອງກຸ່ມ, ການເຄື່ອນໄຫວກໍ່ລົ້ມລົງ. ໃນຕອນທ້າຍຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທໍາອິດ, ທັງ Macke ແລະ Marc ໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ, ເຊິ່ງຫມາຍເຖິງການສິ້ນສຸດຢ່າງເປັນທາງການຂອງ Der Blaue Reiter.

Die Neue Sachlichkeit

ກຸ່ມທີສາມພາຍໃນເຢຍລະມັນ. ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະການສະແດງອອກແມ່ນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມ Die Neue Sachlichkeit, ເຊິ່ງແປວ່າ "ຈຸດປະສົງໃຫມ່". ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນຊຸມປີ 1920, ກຸ່ມນີ້ໄດ້ກາຍເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງແນວໂນ້ມ Realism ເຢຍລະມັນຫລັງສົງຄາມທີ່ກໍາລັງພັດທະນາ. ນັກສິລະປິນໃຫຍ່ໃນການເຄື່ອນໄຫວນີ້ແມ່ນ Otto Dix , George Grosz, Käthe Kollwitz, ແລະMax Beckmann.

ຫົວຂໍ້ທີ່ເຫັນຢູ່ພາຍໃນງານສິລະປະໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຫຼູຫຼາ ແລະ ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງຢູ່ໃນເຢຍລະມັນ, ເຊິ່ງຄິດວ່າເປັນການເຍາະເຍີ້ຍສະພາບມະນຸດ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຫົວຂໍ້ທາງດ້ານການເມືອງທີ່ສຸມໃສ່ຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງສົງຄາມໂລກຄັ້ງຫນຶ່ງແລະຜົນກະທົບທາງຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາຕໍ່ບຸກຄົນເຢຍລະມັນໄດ້ກາຍເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປ. ນີ້ສາມາດເຫັນໄດ້ໂດຍຜ່ານຮູບແບບທີ່ສິ້ນຫວັງ ແລະຂີ້ຮ້າຍທີ່ມີຢູ່ໃນງານສິລະປະເຫຼົ່ານີ້, ເຊິ່ງມັກຈະຖືກທາສີເປັນສີດໍາ ແລະສີຂາວ ເພື່ອເນັ້ນຫນັກເຖິງຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈພາຍໃນຫົວຂໍ້.

ເມື່ອພວກນາຊີໄດ້ຂຶ້ນກຳອຳນາດໃນປີ 1933, ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ນີ້​ໄດ້​ຖືກ​ນຳ​ໄປ​ສູ່​ຄວາມ​ໃກ້​ຊິດ​ໃນ​ຂະ​ນະ​ທີ່​ງານ​ສິ​ລະ​ປະ​ໄດ້​ຖືກ​ປະ​ນາມ. ຜູ້ນໍາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງກຸ່ມນີ້ສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ຖືກເນລະເທດໃນເວລາຕໍ່ມາແລະບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດຊ້ໍາການເຮັດວຽກຂອງລັກສະນະນີ້. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມຫຼົງໄຫຼທີ່ອ້ອມຮອບການເຄື່ອນໄຫວນີ້ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງຍ້ອນການວາງສະແດງການເດີນທາງທີ່ໄດ້ຖືກຈັດໃສ່ເພື່ອໂຄສະນາວຽກງານຂອງເຂົາເຈົ້າ. Kathe Kollwitz, crayon lithograph; Suzanne, CC BY 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະຂອງເຢຍລະມັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີອື່ນໆ

ເຖິງແມ່ນວ່າ German Expressionism ເປັນໜຶ່ງໃນການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດທີ່ອອກມາຈາກເຢຍລະມັນ , ການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະອື່ນໆຂອງເຍຍລະມັນຍັງມີຢູ່ນອກເຫນືອຈາກມັນ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ລະຫວ່າງການເລີ່ມຕົ້ນຂອງສະຕະວັດທີ 20 ແລະ 1945, ເຢຍລະມັນໄດ້ປະສົບກັບສົງຄາມໂລກສອງຄັ້ງແລະໄດ້ຮັບຄວາມອຸດົມສົມບູນທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຢີ.