D amien Hirst ແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດາການໂຄ່ນລົ້ມທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 20 ແລະເປັນຕົວລະຄອນທີ່ຂັດແຍ້ງກັນໃນປະຫວັດສາດສິລະປະຮ່ວມສະໄໝ. ຜົນງານສິລະປະຂອງ Damien Hirst ທັງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມຕົກໃຈ ແລະ ຕື່ນຕາຕື່ນໃຈ. ນັກວິຈານສິລະປະບໍ່ແມ່ນແຟນໆຂອງຮູບແຕ້ມ Damien Hirst, ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາມັກຈະເປັນຕາກຽດຊັງທີ່ສຸດ. ໃຫ້ພວກເຮົາເຈາະເລິກເຖິງຊີວິດ ແລະສິລະປະຂອງນັກສິລະປິນຜູ້ພິການນີ້.

A Damien Hirst Biography

ແທ້ເປັນຫຍັງ Damien Hirst ຈຶ່ງມີຊື່ສຽງ? Hirst ໄດ້ສ້າງເຕັກນິກການຫຼອກລວງສໍາລັບການຈັບຫນັງສືແຈ້ງການຂອງສາທາລະນະແລະຜູ້ທົບທວນຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນການເຮັດວຽກຂອງລາວ. carcasses ທີ່​ເສື່ອມ​ໂຊມ​ເປັນ​ຕາ​ຢ້ານ​ແລະ​ດຶງ​ດູດ​ແຂກ​ພິ​ພິ​ທະ​ພັນ​, ຜູ້​ທີ່​ຮັບ​ຮູ້​ວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ສິ່ງ​ທ້າ​ທາຍ​. ນັກວິຈານກໍ່ຕົກຕະລຶງຄືກັນ, ບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກຫຼາຍເທົ່າທີ່ຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ.

ນີ້ເຮັດໃຫ້ Hirst ຢູ່ໃນແຖວໜ້າຂອງໂລກສິລະປະ ແລະເພີ່ມມູນຄ່າຂອງຜົນງານຂອງລາວ, ເຊິ່ງສືບຕໍ່ໄປ. ດຶງເອົາບາງລາຄາສູງສຸດຂອງອຸດສາຫະກໍາ.

ໃນໄວເດັກ

ນັກສິລະປິນ Damien Hirst ເກີດໃນປີ 1965 ໃນ Bristol, ປະເທດອັງກິດ. ຄອບຄົວຂອງລາວໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ເມືອງ Leeds ບໍ່ດົນຫລັງຈາກເກີດຂອງລາວ, ບ່ອນທີ່ລາວໃຊ້ເວລາສ່ວນໃຫຍ່ໃນໄວຫນຸ່ມຂອງລາວ. ລາວໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູໂດຍແມ່ຂອງລາວຢູ່ຄົນດຽວຫຼັງຈາກພໍ່ແມ່ຂອງລາວໄດ້ຢ່າຮ້າງເມື່ອລາວອາຍຸ 12 ປີ.

ລາວແລະຄໍາເວົ້າທີ່ຈະອອກມາ: "ອາກ!" ການເຮັດວຽກໃນຕອນຕົ້ນນີ້ແມ່ນໂຫດຮ້າຍ, ຂີ້ອາຍ, ແລະຫນ້າຢ້ານກົວ, ສະແດງອອກເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄວາມກຽດຊັງແລະຄວາມດຶງດູດທີ່ຫຼາຍຄົນມີເມື່ອນໍາສະເຫນີກັບຄວາມເປັນຈິງທາງດ້ານຮ່າງກາຍຂອງການເສຍຊີວິດ.

ໃນຄວາມຫມາຍນີ້, ວຽກງານຂອງ Hirst ເປັນການເຄົາລົບນັບຖື. Cabinets of Curiosities ສະຕະວັດທີ 17 (ຕົວຢ່າງຂອງໂລກທໍາມະຊາດ, ລວມທັງຊິ້ນສ່ວນສົບ, ວາງໄວ້ສໍາລັບງານວາງສະແດງສາທາລະນະ), ໃນຂະນະທີ່ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມດຶງດູດທີ່ບໍ່ມີເວລາຂອງສິ່ງທີ່ບໍ່ພໍໃຈ, ແມ່ນແຕ່ຫົວຂໍ້ຊີວະພາບທີ່ຫນ້າລັງກຽດ.

ໃນແລະນອກ. ຮັກ (1991)

ການສະແດງໂຊໂລຄັ້ງທຳອິດຂອງ Hirst, ໄດ້ຈັດຂື້ນໃນລອນດອນໃນປີ 1991, ຂະຫຍາຍຊື່ສຽງທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລາວສໍາລັບການນໍາໃຊ້ສັດທີ່ແທ້ຈິງໃນວຽກງານຂອງລາວ. ຈິດຕະນາການໄດ້ເອົາແມງປໍໃສ່ຜ້າໃບສີຂາວ, ຈາກນັ້ນພວກມັນອອກມາເປັນຜີເສື້ອ, ກິນໝາກໄມ້, ຖືກຜູກມັດ, ແລະຕາຍ.

ເມື່ອຖືກຖາມວ່າໂຄງການແມ່ນກ່ຽວກັບຫຍັງ, ລາວເວົ້າວ່າ, “ຄວາມຮັກ ແລະຄວາມຈິງ, ຄວາມມຸ່ງຫວັງ, ຄວາມທະເຍີທະຍານ, ສັນຍາລັກ, ຄວາມຕາຍແລະຊີວິດ,” ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ “ວິທີທີ່ສັນຍາລັກດໍາລົງຊີວິດນອກຈາກສິ່ງທີ່ແທ້ຈິງ. ຫຼື​ຜີ​ເສື້ອ​ທີ່​ຍັງ​ສວຍ​ງາມ​ຢູ່​ດົນ​ນານ​ຫຼັງ​ຈາກ​ທີ່​ມັນ​ຕາຍ​ແລ້ວ.” ລາວສາລະພາບວ່າມັນເປັນ “ສິ່ງທີ່ໜ້າລັງກຽດທີ່ຈະເຮັດເມື່ອມັນເປັນສິນລະປະທັງໝົດໃນທີ່ສຸດ.”

ປີກ່ອນ, Hirst ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນ A Thousand Years (1990), ກໍລະນີແກ້ວທີ່ມີຕົວອ່ອນລ້ຽງຫົວງົວ gory, ເຊິ່ງດຶງດູດການແຈ້ງການຂອງ Charles Saatchi, ຜູ້ທີ່ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນທາງດ້ານການເງິນທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດຂອງລາວ. ໃນຂະນະທີ່ A Thousand Years ສ້າງຊື່ຂອງ Hirst, ລາວແລະນັກການເງິນຂອງລາວອາດຈະຮູ້ສຶກວ່າຜູ້ຊົມຍັງບໍ່ທັນກຽມພ້ອມສໍາລັບສິ້ນດັ່ງກ່າວ. Hirst ກັບຄືນສູ່ຄວາມຄິດຂອງຜີເສື້ອໃນງານວາງສະແດງປີ 2012 ຢູ່ Tate Modern.

ຫ້ອງທີ່ບໍ່ມີປ່ອງຢ້ຽມສອງຫ້ອງແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍ butterflies ທີ່ມີຊີວິດຖືກນໍາໄປໃນແຕ່ລະວັນໂດຍຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານ butterfly ຈາກພິພິທະພັນປະຫວັດສາດທໍາມະຊາດໃນລອນດອນແລະ swept ໄປໂດຍພະນັກງານພິພິທະພັນ. ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາເສຍຊີວິດ. ໃນຂະນະທີ່ຜູ້ຊົມບາງຄົນຮູ້ສຶກເສຍໃຈທີ່ຜີເສື້ອບໍ່ຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມພື້ນເມືອງຂອງພວກມັນ, ແລະຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນດ້ານສິດທິຂອງສັດກໍ່ມີຄວາມໂກດແຄ້ນ, ຄົນອື່ນຍິນດີຕ້ອນຮັບໂອກາດທີ່ຈະສະທ້ອນເຖິງຄວາມອ່ອນແອຂອງຊີວິດ. "ມີຄວາມວິຕົກກັງວົນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງກ່ຽວກັບພວກມັນ ເພາະວ່າຊີວິດຂອງພວກມັນສັ້ນຫຼາຍ ແລະພວກມັນມີຄວາມອ່ອນໄຫວ ແລະລະອຽດອ່ອນ," ນັກສັງເກດການຄົນໜຶ່ງເວົ້າ.

ຄວາມຕາຍທາງກາຍທີ່ບໍ່ເປັນໄປໄດ້ໃນໃຈຂອງຄົນທີ່ມີຊີວິດຢູ່ (1991 )

ນີ້ແມ່ນສະຖານທີ່ຂອງ Hirst ໃນໂລກສິລະປະ. ການຕິດຕັ້ງນີ້, ເຊິ່ງມີລັກສະນະເປັນປາສະຫລາມເສືອ 14 ຟຸດເກັບຮັກສາໄວ້ໃນ formaldehyde, ແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບ variants ຂອງໂລກສິລະປະຂອງຮູບເງົາ 1975 Jaws ໃນນັ້ນມັນຈະເລີນເຕີບໂຕໃນປະຕິກິລິຍາທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງ viewers, ກະດູກສັນຫຼັງ - adrenaline rushing ຫນຶ່ງ undergoes ໃນທີ່ປະທັບຂອງຮູບເງົາ horror ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ຄວາມເຂົ້າໃຈ. ອັນໜຶ່ງຖືກຍົກເວັ້ນຢ່າງປອດໄພຈາກອັນຕະລາຍ.

ທັງຮູບປັ້ນ ແລະການສະແດງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜຸນໂດຍ Charles Saatchi, ເຊິ່ງຖືກປະນາມຢ່າງຮອບຄອບຈາກນັກສິລະປະອຸດສາຫະກຳຈາກລອນດອນໄປເຖິງ ເຟຣດຢອກ ໃນຂະນະທີ່ຖືກຊົມເຊີຍຈາກຝູງຊົນທີ່ກຽມພ້ອມສໍາລັບບາງສິ່ງບາງຢ່າງ. ໃໝ່.

Hirst ອ້າງວ່າ ວິຕາມິນ “ດັ້ງເດີມເກີດຈາກຄວາມຢ້ານຂອງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໃນຊີວິດທີ່ລະອຽດອ່ອນ,” ແລະວ່າລາວຕ້ອງການ “ສ້າງປະຕິມາກໍາບ່ອນທີ່ຄວາມອ່ອນແອມີຢູ່ໃນຕົວຂອງມັນເອງ. ອານາຈັກ.” ເຖິງແມ່ນວ່ານັກວິຈານບາງຄົນໄດ້ເຍາະເຍີ້ຍມັນເປັນ "ປາສະຫລາມ", ມັນໄດ້ກາຍເປັນສັນຍາລັກຂອງສິລະປະຂອງອັງກິດໃນຊຸມປີ 1990.

ປາສະຫຼາມໄດ້ຖືກທົດແທນໃນປີ 2006 ເນື່ອງຈາກການເສື່ອມໂຊມຂອງຕົວຢ່າງທີ່ຜ່ານມາ.

Abalone Acetone Powder (1991)

Damien Hirst ໄດ້ສ້າງອັນທີ່ເອີ້ນວ່າ “ຮູບແຕ້ມຈຸດ”, ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ The Pharmaceutical ຮູບແຕ້ມ , ຕັ້ງແຕ່ປີ 1988. ນອກເໜືອໄປຈາກຮູບປັ້ນສັດຂອງລາວ, ຊຸດນີ້ແມ່ນຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງ ແລະ ເປັນສັນຍາລັກຂອງລາວ. ບໍ່ມີໃຜຮູ້ວ່າມີຈໍານວນເທົ່າໃດ, ເຖິງແມ່ນວ່າການຄາດຄະເນເຮັດໃຫ້ຕົວເລກເປັນພັນໆ.

ໃນຂະນະທີ່ນັກສິລະປິນສ້າງຮູບທໍາອິດ, ການແຕ້ມຮູບໃນຈຸດຕໍ່ມາຍັງຖືກເຮັດໂດຍຜູ້ຊ່ວຍພາຍໃຕ້ການຊີ້ນໍາຂອງລາວ, ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມກັງວົນຕໍ່ມູນຄ່າຂອງມັນ. . ຜົນ​ກະ​ທົບ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ​ຂອງ​ວຽກ​ງານ​ເຫຼົ່າ​ນີ້​ອາດ​ຈະ​ປະ​ກົດ​ວ່າ​ໃນ​ທໍາ​ອິດ​ທີ່​ຂັດ​ກັບ​ຄວາມ​ເມົາ​ມົວ​ຂອງ Hirst ກັບ​ມະ​ຕະ. ອົງປະກອບຂອງຈຸດຂອງ Hirst ແຕ່ລະອັນຈະເຮັດເລື້ມຄືນໂຄງສ້າງໂມເລກຸນຂອງສິ່ງເສບຕິດ, ບາງທີຢາທີ່ເປັນອັນຕະລາຍທີ່ສາມາດໄດ້ຮັບການອະນຸຍາດຈາກທ່ານຫມໍເທົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ວຽກງານສິນລະປະເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນເປັນເລື່ອງຕະຫລົກ, ການວິພາກວິຈານຂອງຂະແຫນງການຢາທີ່ມີມູນຄ່າຫຼາຍຕື້ໂດລາທີ່ແຈກຢາຍຢາເຊັ່ນ: ເຂົ້າຫນົມອົມ.

ພວກເຂົາຍັງເຄົາລົບນັບຖືກັບນັກສີກ່ອນຫນ້າ Hirst ຊົມເຊີຍເຊັ່ນ Gerhard Richter ແລະ Mark. Rothko.

ອີງ​ຕາມ Hirst, “ຂ້ອຍ​ເຄີຍ​ເປັນ​ຄົນ​ໃສ່​ສີ​ສະ​ເໝີ, ພຽງ​ແຕ່​ປ່ຽນ​ສີ​ດ້ວຍ​ຕົວ​ມັນ​ເອງ. ດັ່ງນັ້ນ, ນັ້ນແມ່ນບ່ອນທີ່ຮູບແຕ້ມຈຸດມາຈາກ: ການກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງນັ້ນເພື່ອເຮັດສີເຫຼົ່ານັ້ນໃນຂະນະທີ່ບໍ່ເຮັດຫຍັງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການໃນທັນທີທັນໃດ. ມັນເປັນພຽງແຕ່ວິທີການຈັບເອົາສີທີ່ມີຄວາມສຸກ. 2> 1992 ຂະຫນາດກາງ ວັດຖຸຢາຕ່າງໆ ຂະໜາດ 53 cm x 53 cm ສະຖານທີ່ປັດຈຸບັນ Damien Hirst ແລະວິທະຍາສາດLtd

ວຽກງານນີ້, ເຊິ່ງໄດ້ພົບເຫັນຄັ້ງທໍາອິດຢູ່ທີ່ຫ້ອງສະແດງ Cohen ໃນປີ 1992 ແລະໃນປັດຈຸບັນຢູ່ໃນງານວາງສະແດງຢ່າງຖາວອນຢູ່ Tate Modern, ແມ່ນສໍາເນົາຕົວຈິງຂອງຮ້ານຂາຍຢາ. ສິນລະປະແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບຮູບແຕ້ມຈຸດ, ເຊິ່ງຖືກຕັ້ງຊື່ຕາມຢາ, ແຕ່ຜົນກະທົບແມ່ນແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.

Hirst ໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ສ້າງຊິ້ນສ່ວນນີ້ຫຼັງຈາກເຂົ້າໄປໃນຮ້ານຂາຍຢາແລະປະຫລາດໃຈກັບຄວາມສາມາດໃນການ "ກະຕຸ້ນ. ແນວຄິດຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ.” ຈິດຕະນາການຮູ້ຢ່າງສົມບູນວ່າຮ້ານຂາຍຢາປອມລົບກວນຄວາມຮູ້ສຶກປົກກະຕິຂອງຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນສະຖານທີ່ທີ່ຄຸ້ນເຄີຍນີ້, ສ້າງປະເພດຂອງຄວາມບໍ່ສະບາຍທີ່ເລື່ອນໄດ້.

ດ້ວຍດັກທັງຫມົດແຕ່ບໍ່ມີພະນັກງານ, ຫ້ອງປາກົດຂຶ້ນ. ອາດ​ເປັນ​ການ​ຂົ່ມ​ຂູ່. ຜົນກະທົບນີ້ໄດ້ຖືກເພີ່ມສູງຂຶ້ນໂດຍການລວມເອົາມິຕິກັບການສະແດງຕົ້ນສະບັບໃນປີ 1992. ແມງໄມ້ສາມາດເຂົ້າໄປໃນຊ່ອງຜ່ານຮູທີ່ຖືກຕັດເຂົ້າໄປໃນຝາແລະອາຫານຂອງ Honeycomb ແຈກຢາຍໃນທົ່ວພື້ນທີ່. ຕົວຕັດແມງໄມ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຕົກໃຈ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາບິນເຂົ້າໄປໃນຄວາມສະຫວ່າງ.

ການນຳສະເໜີຂອງພວກເຂົາເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມແນ່ນອນຂອງການຕາຍ - ສະຫຼຸບທີ່ບໍ່ສາມາດຫຼີກລ່ຽງໄດ້ທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງມາໃນບາງເວລາ - ແລະຄວາມລົ້ມເຫລວໃນທີ່ສຸດ. ຂອງຄວາມພະຍາຍາມຂອງຢາທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ຈະຫລີກລ້ຽງມັນ.

ແມ່ແລະເດັກ (1993)

ງານສິລະປະພື້ນເຮືອນນີ້ແມ່ນປະກອບດ້ວຍສີ່ຖັງແກ້ວ, ແຕ່ລະບັນຈຸມີງົວເຄິ່ງຫນຶ່ງ ແລະ calf. ກອບໄມ້ສີຂາວຂອງແຕ່ລະຖັງໄດ້ສະທ້ອນເຖິງຮູບແບບທີ່ຊັດເຈນ, ສະອາດຂອງຮູບປັ້ນແບບ Minimalist ແບບຄລາສສິກ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ເນື້ອໃນຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ສະຫງ່າງາມຫຼືຫນ້ອຍ. ສັດແຕ່ລະໂຕຖືກແຂວນຢູ່ດ້ານລຸ່ມຂອງຖັງ, ຂາໜ້າຂອງມັນຫ້ອຍລົງ, ເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກຕາຍເພີ່ມຂຶ້ນ. ລີ້ນຂອງລູກງົວຈະອອກມາຈາກປາກຂອງມັນ.

ຖັງນ້ຳຖືກຈັດເປັນຄູ່, ໂດຍມີລູກງົວຢູ່ຕໍ່ໜ້າແມ່, ມີຫ້ອງພຽງພໍລະຫວ່າງແຕ່ລະຄູ່ສຳລັບແຂກທີ່ຈະຍ່າງລົງໄປຂ້າງໃນຂອງ. ສັດແຕ່ລະໂຕ, ຄືກັບວ່າຜ່ານແລວທາງ, ຜົນກະທົບແມ່ນລົບກວນ, ເວົ້າຫນ້ອຍທີ່ສຸດ, ການຫັນປ່ຽນຮູບແບບທີ່ສັກສິດໃນສິລະປະ - ຂອງແມ່ແລະເດັກ - ເຂົ້າໄປໃນການສົບທີ່ຂີ້ຮ້າຍ, ຂີ້ຮ້າຍ, ແທ້ໆ. ນີ້​ແມ່ນ​ການ​ວາງ​ສະ​ແດງ​ສາ​ກົນ​ຄັ້ງ​ທໍາ​ອິດ​ຂອງ Hirst, ເຊິ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ຢູ່ Venice Biennale. ກວດ​ສອບ​ອະ​ໄວ​ຍະ​ວະ​ພາຍ​ໃນ​ຈືດໆ​ແລະ​ລະ​ອຽດ​ແລະ​ລະ​ບົບ skeletal ໃນ​ແຕ່​ລະ​ຂ້າງ​. ຮູບແຕ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ກັບຄືນສູ່ຮູບແບບທີ່ເຄົາລົບນັບຖືອີກອັນໜຶ່ງໃນສິລະປະຕາເວັນຕົກ, ທີ່ເປັນຮູບຊົງ memento mori, ຫ້ອງຮຽນຮູບພາບທີ່ອຸທິດຕົນເພື່ອແຈ້ງໃຫ້ຜູ້ຊົມຮູ້ເຖິງຄວາມເປັນຈິງຂອງການຕາຍ. ສິນລະປະຂອງ Hirst ມີທັງສອງລັກສະນະເຫຼົ່ານີ້.

ໃນຂະນະທີ່ຮ່າງກາຍແມ່ນສັນຍາລັກຂອງຄວາມຕາຍ, ພວກມັນລອຍຢູ່ໃນຂອງແຫຼວທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ມີນ້ໍາຫນັກ. ເມື່ອເບິ່ງຈາກດ້ານຂ້າງ, ການແບ່ງສ່ວນແມ່ນເບິ່ງບໍ່ເຫັນ, ແລະແມ່ແລະເດັກເບິ່ງຄືວ່າຈະປີນໃນໂປຣໄຟລ໌ຂ້າງຄຽງ.

ຜົນກະທົບຂອງຮູບປັ້ນ, ເຊັ່ນດຽວກັບການຕິດຕັ້ງທັງຫມົດຂອງ Hirst, ແມ່ນອີງໃສ່ ຕຳແໜ່ງຂອງຜູ້ຊົມໃນຫ້ອງ ແລະຄວາມສາມາດໃນການຍ່າງໄປມາ.

Aubade, Crown of Glory (2006)

ແມງໄມ້ມີປີກມີບົດບາດສຳຄັນໃນງານສິລະປະຂອງ Damien Hirst ຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ. ລາວໄດ້ໃຊ້ເວລາທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາສຸມໃສ່ butterflies, ທັງເປັນສັນຍາລັກແລະວັດສະດຸທີ່ແທ້ຈິງ. ຮູບແຕ້ມນີ້ແມ່ນຂະໜາດ ແລະສັດສ່ວນຂອງປ່ອງຢ້ຽມແກ້ວສີອັນໃຫຍ່ ແລະປະກອບດ້ວຍຜີເສື້ອຫຼາຍຮ້ອຍສີທີ່ສວຍງາມ.

ຮູບດັ່ງກ່າວໄດ້ຍືດຍາວໄປເຖິງທ້ອງຟ້າ, ແນະນຳພາບທາງສາສະໜາ.

ຜີເສື້ອ, ໃນປະຫວັດສາດເປັນສັນຍາລັກຂອງການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງພຣະຄຣິດ, ມີຄວາມ ໝາຍ ທີ່ໃຫຍ່ກວ່າໃນວຽກງານຂອງ Hirst, ບ່ອນທີ່ພວກມັນເປັນຕົວແທນເຖິງການສະເດັດຂຶ້ນ, ຮູບແບບທີ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນການຕິດຕັ້ງສັດ, ເຊິ່ງຮ່າງກາຍປະກົດວ່າຖືກໂຈະຢູ່ກາງອາກາດ. ສົບທີ່ຖືກຮັກສາໄວ້ຂອງ Hirst ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາມີສະຕິຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບຄວາມຊົ່ວຄາວຂອງຊີວິດ ແລະທ່າແຮງຂອງສິ່ງໃດທີ່ນອກເໜືອໄປຈາກນີ້.ມັນ.

ໂດຍການເນັ້ນຫນັກໃສ່ຄວາມງາມ, ຊິ້ນສ່ວນແຕກຕ່າງຈາກການນໍາສະເຫນີທີ່ໂຫດຮ້າຍຢ່າງເປີດເຜີຍຂອງ Hirst, ໃນຂະນະທີ່ຍັງຄົງຮັກສາຂະບວນການແລະແນວຄວາມຄິດທີ່ຈໍາເປັນຫຼາຍຢ່າງ.

ການອ່ານທີ່ແນະນໍາ

ພວກເຮົາຫວັງວ່າທ່ານຈະມັກເບິ່ງຊີວະປະຫວັດ Damien Hirst ຂອງພວກເຮົາ. ມັນເປັນການຮຽນຮູ້ທີ່ຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍກ່ຽວກັບຮູບແຕ້ມຂອງ Damien Hirst ແລະທັດສະນະຂອງຊີວິດແລະຄວາມເປັນຈິງ. ຖ້າທ່ານຕ້ອງການຮຽນຮູ້ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບການພິມຂອງ Damien Hirst ແລະຕະຫຼອດຊີວິດ, ພວກເຮົາສາມາດແນະນໍາປຶ້ມເຫຼົ່ານີ້.

Damien Hirst: Cherry Blossoms (2021) ໂດຍ Damien Hirst

ການກວດສອບອາຊີບຍາວຂອງ Damien Hirst ກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງທາງດ້ານຮ່າງກາຍລະຫວ່າງຈິດຕະນາການແລະຜ້າໃບ, ເຊິ່ງເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການແຕ້ມຮູບຂອງລາວໃນປີ 1986, ສືບຕໍ່ດ້ວຍ ດອກໄມ້ Cherry . ຊຸດສະແດງເຖິງການຫັນປ່ຽນໃນອາຊີບຂອງ Hirst ຫ່າງຈາກຄວາມອ່ອນໂຍນແລະ "ນັກແຕ້ມກົນຈັກທີ່ຈິນຕະນາການ" ໄປສູ່ຮູບພາບທີ່ຊື່ນຊົມໃນຄວາມຮາຮາຮາຮາຮາດຂອງຂະຫນາດກາງ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄວາມອ່ອນແອສ່ວນບຸກຄົນຂອງນັກສິລະປິນທີ່ເປັນຄວາມຄິດສ້າງສັນ. Cherry Blossoms ຂອງ Hirst ເປັນທັງການຂູດຮີດ ແລະ ເປັນທີ່ເຄົາລົບນັບຖືຕໍ່ ສິລະປະພາບ ຂອງສະຕະວັດທີ 19 ແລະ 20, ອຸດົມສົມບູນໄປດ້ວຍສີສັນ ແລະ ເປັນຕົວເລກທີ່ໜ້າຕື່ນຕາຕື່ນໃຈ.

• ການສຳຫຼວດຂອງ Hirst ກ່ຽວກັບຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງສິນລະປິນ ແລະ ຜ້າໃບ
• ສຳເລັດດ້ວຍ 107 ຜົນງານໃໝ່ ແລະ 18 gatefold spreads
• ປະລິມານຂະໜາດໃຫຍ່ອັນສະຫງ່າງາມ

Damien Hirst:End of a Century (2021) ໂດຍ Jason Beard

End of a Century ແມ່ນການວາງສະແດງອັນສຳຄັນຂອງບາງຮູບພິມຂອງ Damien Hirst ແລະຮູບປັ້ນຕົ້ນໆຈາກຊຸມປີ 1980 ແລະ 1990 ທີ່ສະແດງຢູ່ Newport Street Gallery ໃນລອນດອນ. ການຜະລິດຮູບປັ້ນ ແລະຮູບແຕ້ມທີ່ມີສີສັນເຕັມຮູບແບບ ພ້ອມກັບການເລືອກຮູບແຕ້ມ ແລະຮູບແຕ້ມທີ່ກຽມໄວ້, ສະໜອງຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບວິວັດທະນາການຂອງບາງຜົນງານທີ່ເປັນຕາຮັບຮູ້ທີ່ສຸດຂອງນັກສິລະປິນ. ນອກນັ້ນຍັງມີຜົນງານຕົ້ນສະບັບຂອງນັກຂຽນ Harry Thorne ທີ່ເປັນບົດປະພັນ, ນິຍາຍສັ້ນເຄິ່ງໜຶ່ງ, ແລະຄຳເຫັນຫຼາຍຢ່າງໂດຍ Hirst ເອງກ່ຽວກັບບັນຫາທີ່ຕິດພັນກັບລາວຕະຫຼອດອາຊີບຂອງລາວ: ວິທະຍາສາດ, ສາດສະໜາ, ຊີວິດ, ແລະຄວາມຕາຍ.

• ຮູບແຕ້ມ ແລະຮູບປັ້ນຈາກສອງທົດສະວັດທໍາອິດຂອງອາຊີບຂອງ Hirst
• ລວບລວມຜົນງານທັງໝົດທີ່ສະແດງໃນ End of a Century , ງານວາງສະແດງຂອງ Hirst's
• ຮູບແຕ້ມ ແລະຮູບແຕ້ມມາພ້ອມກັບການຈໍາລອງສີເຕັມຮູບແບບ

Damien Hirst, ນັກສິລະປິນທີ່ໄດ້ຮັບກຽດທີ່ສຸດຂອງອັງກິດ ໄດ້ຜະລິດໃນປີ, ໄດ້ຮັບຮູ້ທັນທີທັນໃດເປັນຈິດຕະນາການໄວຫນຸ່ມທີ່ມີຈິນຕະນາການສົດໃສ, sordid, ແລະ uncompromising. ລາວເປັນຜູ້ນໍາທີ່ບໍ່ສາມາດໂຕ້ແຍ້ງໄດ້ແລະເປັນຜູ້ປະດິດສ້າງແນວໂນ້ມທີ່ເດັ່ນໃນດ້ານສິລະປະ, ແລະປາສະຫລາມແລະແກະດອງທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງລາວໃນປັດຈຸບັນໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນສະຕິນິຍົມທີ່ເຖິງແມ່ນວ່າຜູ້ທີ່ມີຄວາມສົນໃຈໃນສິລະປະແບບທໍາມະດາກໍ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບ.ເຂົາເຈົ້າ.

ຄໍາຖາມທີ່ພົບເລື້ອຍ

ເປັນຫຍັງ Damien Hirst ຈຶ່ງມີຊື່ສຽງ?

ເຕັກນິກຂອງ Hirst, ທີ່ເປັນບັນຫາ, ແມ່ນຮາກຖານຢ່າງໜັກແໜ້ນໃນແຫຼ່ງປະຫວັດສາດ ແລະ ຍຸກສະໄໝ. ຄວາມກົດດັນກ່ຽວກັບການເສຍຊີວິດຂອງມັນແມ່ນ reminiscent ຂອງອົງປະກອບ memento mori ທີ່ເຫັນໃນເອີຣົບຍັງມີຊີວິດຢູ່. ລາວຮ່ວມກັບຜູ້ປະດິດສ້າງໃນສະຕະວັດທີ 20 ອື່ນໆຫຼາຍຄົນໃນການນຳໃຊ້ສ່ວນປະກອບທາງຊີວະພາບ.

ດາມຽນ ຮິດສ ຜະລິດສິລະປະຫຍັງ?

ວຽກງານຂອງລາວ, ສໍາລັບພາກສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ໄດ້ສຸມໃສ່ສອງປະເພດ. ຮູບແຕ້ມຈຸດແມ່ນການຈັດລຽງຂອງຈຸດສີທີ່ມີຫົວຂໍ້ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສານທີ່ເປັນຢາ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຮູບແຕ້ມຂອງ Hirst's Spin , ແມ່ນສ້າງຂຶ້ນໂດຍກຳລັງແຮງດັນ, ເຊິ່ງລາວວາງຜ້າໃບຂອງລາວໃສ່ເຄື່ອງປັ່ນ ແລະ ທາສີໃສ່ພວກມັນໃນຂະນະທີ່ມັນໝຸນ. ລາວຍັງສ້າງສິລະປະຈາກອົງປະກອບທາງອິນຊີ ແລະຊີວະພາບ.

ຮູບພາບຂອງນັກສິລະປິນອັງກິດ Damien Hirst ຈາກ ສາລະຄະດີ 2010 “ອະນາຄົດຂອງສິລະປະ” ໂດຍ Erik Niedling ແລະ Ingo Niermann; Christian Görmer, CC BY-SA 3.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ໃນໄວໜຸ່ມໃນທ້າຍຊຸມປີ 1970 ແລະຕົ້ນຊຸມປີ 1980, Hirst ໄດ້ຖືກດຶງດູດໃຫ້ເຂົ້າມາໃນວົງດົນຕີ punk rock ແລະສັງຄົມທີ່ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈໃນສັງຄົມ. ສັງ​ຄົມ​ອັງ​ກິດ, ມຸ່ງ​ໄປ​ສູ່​ການ​ຂັດ​ແຍ້ງ​ຂອງ​ສົນ​ທິ​ສັນ​ຍາ​ແລະ​ຮຸກ​ຮານ, ຫົວ​ຂໍ້​ທີ່​ຮ້າຍ​ແຮງ. ລາວເປັນແຟນໃຫຍ່ຂອງວົງດົນຕີ punk The Sex Pistols, ເຖິງແມ່ນວ່າແມ່ຂອງລາວມີລາຍງານວ່າໄດ້ເອົາອັນລະບັ້ມອັນໜຶ່ງຂອງເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນຖ້ວຍໝາກໄມ້, ແລະລາວໄດ້ກ່າວເຖິງເຂົາເຈົ້າຫຼາຍໃນວຽກງານຕໍ່ມາຂອງລາວ.

ການຝຶກອົບຮົມກ່ອນໄວອັນຄວນ <15

ຈາກປີ 1986 ຈົນຮອດປີ 1989, Hirst ສຶກສາສິລະປະຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລລອນດອນ, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ລາວຖືກປະຕິເສດໃນຄັ້ງທໍາອິດທີ່ລາວລົງທະບຽນ. ລາວມີຄວາມຕັ້ງໃຈໃນການສຶກສາຂອງລາວ ແລະ ມີຄວາມໂດດເດັ່ນຢ່າງໄວວາໃນຊຸມຊົນນັກຮຽນ Goldsmiths, ມີສ່ວນຮ່ວມໃນກຸ່ມຕ່າງໆ ແລະຈັດກິດຈະກໍາຂອງນັກຮຽນ.

ໃນລະຫວ່າງການພັກຜ່ອນໃນລະດູຮ້ອນຂອງລາວ, ລາວເຮັດວຽກບໍ່ເຕັມເວລາຢູ່ໃນບ່ອນເກັບມ້ຽນ. ໃນ Leeds, ການພົບກັນທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ແນວຄວາມຄິດແລະອຸປະກອນທີ່ລາວໄດ້ໃຊ້ໃນທີ່ສຸດໃນຖານະນັກສິລະປິນ. ລາວໄດ້ແຕ້ມຮູບຕົວຢ່າງແລະສົບໃນໂອກາດ (ນິໄສທົ່ວໄປຂອງນັກແຕ້ມຊາວຕາເວັນຕົກ), ແລະວຽກງານດັ່ງກ່າວຍັງໄດ້ສະຫນອງຄວາມຊໍານານດ້ານວິຊາການໃຫ້ລາວ.ຕໍ່ມາຈ້າງໃຫ້ປ່ຽນວັດຖຸຊີວະພາບເປັນຮູບປັ້ນ.

ລາວເປັນຜູ້ຈັດລາຍການໃຫຍ່ຂອງການສະແດງລວມຊື່ Freeze ໃນລະຫວ່າງປີທີສອງຂອງລາວຢູ່ທີ່ Goldsmiths. ການສະແດງຈະເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ມີນ້ໍາໃນການເຮັດວຽກຂອງລາວ. ນອກເຫນືອຈາກການເຮັດວຽກຂອງລາວ, ງານວາງສະແດງໄດ້ລວມເອົາວຽກງານຂອງເພື່ອນຮ່ວມໂຮງຮຽນ 16 ຄົນ, ໂດຍສະເພາະ Sarah Lucas, Fiona Rae, ແລະນັກສິລະປິນ postmodernist ຫນຸ່ມອື່ນໆ.

ເພງສວດ (1999) ໂດຍ Damien Hirst; Jack at Wikipedia, CC BY-SA 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນກຸ່ມທີ່ຮັບຮູ້ວ່າເປັນກຸ່ມສໍາລັບວິທີການທີ່ບໍ່ມີການຖືຄອງຂອງເຂົາເຈົ້າກັບສິນລະປະ, ໂດຍໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ແປກປະຫຼາດຢ່າງແປກປະຫຼາດ ແລະການສ້າງແນວຄິດ. ທີ່ຕັ້ງຄໍາຖາມກ່ຽວກັບຄວາມຫມາຍຂອງສິນລະປະ. Freeze ຖືກຈັດຢູ່ບ່ອນເກັບມ້ຽນລາຄາຕໍ່າໃນ Docklands ຂອງລອນດອນ, ເຊິ່ງໃນນັ້ນເປັນເມືອງທີ່ບໍ່ມີຊື່ສຽງ ແລະນອກສະຖານທີ່. Hirst ໄດ້ຕິດຕໍ່ກັບຫ້ອງວາງສະແດງຂອງບໍລິສັດຫຼາຍໆຄົນໃນຕອນທໍາອິດ, ແຕ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນເລັກນ້ອຍໃນການສະເຫນີ.

ຫນຶ່ງໃນຄູສອນຂອງ Hirst, Michael Craig-Martin, ໄດ້ຊັກຊວນໃຫ້ບຸກຄົນທີ່ສໍາຄັນຈໍານວນຫນຶ່ງໃນຊຸມຊົນສິລະປະຂອງອັງກິດ. ໄປຢ້ຽມຢາມງານວາງສະແດງ.

ປະຕິບັດຕາມການສະແດງໃນສາງໂດຍ Freeze ແລະ Hirst, Saatchi ໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ຂາຍສິນຄ້າຄົງຄັງຂອງສິນລະປິນອາເມລິກາທີ່ທັນສະໄຫມ ແລະການລົງທຶນໃນວົງການຕໍ່ໄປຂອງນັກສິລະປິນອັງກິດ. . ລາວ​ໄດ້​ຊອກ​ຄົ້ນ​ຫາ​ວຽກ​ງານ​ຈາກ​ບ່ອນ​ວາງສະ​ແດງ​ຂອງ​ນັກ​ສຶກສາ ​ແລະ​ສະຖານ​ທີ່​ຫ້ອງ​ວາງ​ສະ​ແດງ​ທົດ​ລອງ, ​ເຮັດ​ໃຫ້​ມີ​ການ​ຈັດ​ວາງ​ລາຍການ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ວ່າ ໜຸ່ມ.ນັກສິລະປິນອັງກິດທີ່ແລ່ນຕະຫຼອດ 1990s.

ໄລຍະເວລາທີ່ໃຫຍ່ເຕັມຕົວ

Saatchi ກາຍເປັນຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີຂອງ Hirst ໃນປີ 1991, ໂດຍສະເໜີໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອອັນໃດກໍໄດ້ທີ່ນັກສິລະປິນຕ້ອງການ. ແຜນ​ການ​ຂອງ​ຊາຍ​ສອງ​ຄົນ​ແມ່ນ​ບໍ່​ດົນ​ຈະ​ເກີດ​ໝາກ. Hirst ໄດ້ຮັບການປະກາດແລະການຍ້ອງຍໍໃນທົ່ວໂລກຫຼັງຈາກ Saatchi ໄດ້ເປີດງານວາງສະແດງສິນລະປິນຫນຸ່ມຊາວອັງກິດໃນປີ 1992.

ສິ້ນທໍາອິດທີ່ໄດ້ຮັບທຶນ Saatchi ຂອງລາວແມ່ນຊິ້ນສ່ວນການຕິດຕັ້ງຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ມີຊື່ວ່າ "The Physical Impossibility of Death in the mind of Someone living" , ເຊິ່ງສະແດງເຖິງປາສະຫຼາມເສືອທີ່ຕາຍຕົວຢູ່ໃນການສະແດງແກ້ວໃຫຍ່. Hirst ໄດ້ຖືກສະເໜີຊື່ເຂົ້າຊິງລາງວັນ Turner, ເຊິ່ງມອບໃຫ້ນັກແຕ້ມອັງກິດທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂື້ນທີ່ມີອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 50 ປີ.

ໃນຂະນະທີ່ລາວບໍ່ຊະນະ, ລາວໄດ້ຮັບລາງວັນໃນປີ 1995. ເກືອບທັນທີ, ລາວມີຄວາມໂດດເດັ່ນ ຕົນເອງເປັນບຸກຄະລິກທີ່ໂຕ້ແຍ້ງ ແລະ ວຸ້ນວາຍໃນໂລກຂອງສິລະປະຍຸກສະໄໝ. ຜົນງານສິລະປະຂອງລາວທີ່ມີຮູບຕາຍຕົວ, ແກະສະຫຼັກສັດແມ່ນເປັນຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງ ແລະ ມີຄວາມວິຕົກກັງວົນທີ່ສຸດຂອງລາວ.

ຮູບພາບຂອງຜົນງານຂອງ Hirst ທີ່ນຳສະເໜີ Love's Paradox (ການຍອມຈຳນົນ ຫຼື ຄວາມເປັນເອກະລາດ, ການແຍກຕົວເປັນເງື່ອນໄຂຂອງການເຊື່ອມຕໍ່) ( 2007) ທາງຊ້າຍ ແລະ 2-Amino-5-Bromobenzotrifluoride (2011) ຢູ່ເບື້ອງຂວາ, ຕັ້ງຢູ່ໃນຫ້ອງ Damien Hirst ຢູ່ Arken ພິພິທະພັນສິລະປະສະໄໝໃໝ່, ເດນມາກ; Jonathan Deamer, CC BY 4.0 , ຜ່ານ Wikimedia Commons

ຍົກຕົວຢ່າງ, ໃນປີ 1995, ຜູ້ຄວບຄຸມສຸຂະພາບສາທາລະນະຂອງນິວຢອກໄດ້ຫ້າມ ສອງ fucking ແລະສອງເບິ່ງ , ວຽກງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບງົວ​ແລະ​ງົວ​ທີ່​ເສື່ອມ​ໂຊມ, ໂດຍ​ອ້າງ​ເຖິງ “ອາການ​ປວດ​ຮາກ​ໃນ​ບັນດາ​ຜູ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ.” ລາວສືບຕໍ່ເຮັດວຽກກ່ຽວກັບການສ້າງທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈແລະຍາກ, ດຶງເອົາຄໍາຕອບທີ່ຮຸນແຮງ, ຄວາມກຽດຊັງຈາກຊຸມຊົນສິລະປະ.

ລາວໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກເວລາຂອງລາວຢູ່ໃນບ່ອນຝັງສົບ, ແລະລາວຍັງໄດ້ລະບຸ Francis Bacon ເປັນໃຫຍ່. ອິດທິພົນ. Bacon ແມ່ນນັກແຕ້ມຊາວອັງກິດທີ່ສັງເກດເຫັນສໍາລັບຮູບພາບທີ່ບໍ່ມີການປະນີປະນອມຂອງລາວ, ມັກຈະເປັນການທໍລະມານ, ຄວາມທຸກທໍລະມານ, ແລະຜິດປົກກະຕິ. Bacon, ສໍາລັບສ່ວນຫນຶ່ງຂອງລາວ, ໄດ້ເຫັນງານວາງສະແດງແລະ waxed poetic ກ່ຽວກັບມັນຢູ່ໃນຈົດຫມາຍຫາເພື່ອນ. ລາວຈະສືບຕໍ່ເປັນຜູ້ປົກປ້ອງທີ່ກ້າຫານທີ່ສຸດຂອງ Hirst. ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1990, Hirst ໄດ້ຕັ້ງຕົວຕົນເປັນຕົວເດັ່ນໃນສິລະປະ ແລະວັດທະນະທໍາຂອງອັງກິດ.

ລາວໄດ້ຖ່າຍມິວສິກວິດີໂອໃຫ້ Blur's “Country House”, ແລະລາວໄດ້ພັດທະນາ ແລະຜະລິດຮູບເງົາສັ້ນທີ່ມີນັກສະແດງຕະຫຼົກ. Eddie Izzard. ຖານະທີ່ສູງຂອງລາວໃນສິລະປະຂອງອັງກິດສະໄໝໃໝ່ໄດ້ແຂງແກ່ນຂຶ້ນໂດຍການວາງສະແດງ Sensation ຢູ່ London's Royal Academy ໃນປີ 1997, ເຊິ່ງນັກສະແດງຄວາມຄິດເຫັນໄດ້ພິຈາລະນາວ່າເປັນການຍອມຮັບຢ່າງເປັນທາງການຂອງ YBAs ໃນການສ້າງຕັ້ງ.

ວຽກປະຈຸບັນ

ຫຼາຍອັນ. ຂອງນັກສິລະປິນຊາວອັງກິດຫນຸ່ມໄດ້ກາຍເປັນ superstars ທີ່ນິຍົມໃນຕົ້ນສິດທິຂອງຕົນເອງໃນທ້າຍຊຸມປີ 1990, ສັງເກດເຫັນສໍາລັບຄວາມກ້າຫານ, cursing, ແລະ rock 'n' roll ຂອງເຂົາເຈົ້າ. Hirst, Sid Vicious ຂອງກຸ່ມ, ໄດ້ມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງຍ້ອນການດື່ມເຫຼົ້າເມົາເຫຼົ້າ ແລະ ການປະພຶດນອກປະເທດ, ລວມທັງການໄປຢາມຜູ້ບໍລິຫານການເປືອຍກາຍ.

Hirst ຮັບຮູ້ວ່າຄົນດັງ ແລະເລື່ອງອື້ສາວ.ໄດ້ຖືກເຊື່ອມຕໍ່ inextricably ສໍາລັບລາວ, ແລະລາວໄດ້ປະຕິບັດລັກສະນະທີ່ຫນ້າຊົມເຊີຍ. ເມື່ອການເຊື່ອມຕໍ່ທາງການຄ້າຂອງ Hirst ກັບ Saatchi ສິ້ນສຸດລົງໃນປີ 2003, ລາວເຮັດໃຫ້ເກີດການໂຕ້ຖຽງກັນຫຼາຍຂຶ້ນ.

Hirst ຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈກັບວິທີທີ່ Saatchi ສະແດງຜົນງານຂອງລາວຢູ່ບ່ອນວາງສະແດງຮູບໃໝ່ຂອງລາວ ແລະມີຄວາມຄຽດແຄ້ນໂດຍສະເພາະທີ່ລົດ Mini Cooper ປະດັບຢູ່ໃນ ລັກສະນະຂອງຜ້າໃບໜຶ່ງຂອງລາວໄດ້ຖືກສະແດງວ່າເປັນສິລະປະທີ່ຮຸນແຮງ. ລາວໄດ້ຖອນຮູບແຕ້ມຂອງລາວທັງຫມົດອອກຈາກງານວາງສະແດງ, ເຮັດໃຫ້ Saatchi ຍົກເລີກການວາງສະແດງ Hirst ຂະຫນາດໃຫຍ່ຢູ່ທີ່ Tate Modern. ນັກສິລະປິນໄດ້ຢຸດຕິຄວາມສຳພັນກັບຜູ້ສະໜັບສະໜຸນທີ່ຍາວນານຂອງລາວ, ການຊື້ຊິ້ນສ່ວນຕົ້ນໆຫຼາຍອັນດ້ວຍຄ່າທຳນຽມອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ແລະແຈ້ງໃຫ້ນັກຂ່າວອັງກິດຮູ້ວ່າ, “ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນລິງຂອງ Charles Saatchi, ລາວພຽງແຕ່ຮັບຮູ້ວຽກງານສິລະປະດ້ວຍເງິນຂອງລາວເທົ່ານັ້ນ.”

Damien Hirst ຢູ່ໃນງານວາງສະແດງຂອງລາວ, Damien Hirst: The Complete Spot Paintings 1986-2011, ເຊິ່ງໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນ 2012 ຢູ່ Gallery Gagosian ໃນນະຄອນນິວຢອກ; Andrew Russeth ຈາກນິວຢອກ, ນິວຢອກ, CC BY-SA 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

Hirst ມີບັນຫາເລັກນ້ອຍໃນການຊອກຫາລູກຄ້າ ແລະຜູ້ຊົມສໍາລັບວຽກງານຂອງລາວຫຼັງຈາກແຍກທາງກັບ Saatchi. ໃນຂະນະທີ່ຮັບຮູ້ຄວາມສໍາຄັນພາຍໃນຂອງສາຍຕາສາທາລະນະ, ລາວມີຄວາມສະຫລາດພໍທີ່ຈະເຫັນວ່າການໃຊ້ອາການຊ໊ອກ provocative ເປັນເຕັກນິກແມ່ນເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ແລະໃນຂະນະທີ່ວຽກງານຂອງລາວຍັງຄົງມີຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ສຸດ, ລາວປັບແລະປັບປຸງໃຫມ່ເພື່ອຕອບສະຫນອງຄວາມຕ້ອງການຂອງຜູ້ຊົມທີ່ຕ້ອງການ.ເພື່ອສ່ຽງ.

ມື້ນີ້, Hirst ບໍ່ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມອ່ອນເພຍໃນຈຸດນີ້.

ລາວໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມຢ່າງໂດດເດັ່ນໃນອາຫານໃນສະຫະລາຊະອານາຈັກ, ສະຫນັບສະຫນູນ. ​ແລະ​ສ້າງ​ຮ້ານ​ອາ​ຫານ​ທີ່​ມີ​ການ​ຄັດ​ເລືອກ, ຫຼາຍ​ແຫ່ງ​ໄດ້​ກຳ​ໄລ​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ຮ້ານ​ອື່ນ. ລາວຍັງໄດ້ກໍ່ຕັ້ງ Other Criteria, ເປັນຮ້ານຄ້າທີ່ຂາຍລາຄາຖືກ, ສິນຄ້າຂອງນັກສະສົມຈຳນວນຈຳກັດ.

Legacy

ສຳລັບ Hirst, ຄວາມຂັດແຍ້ງ, ແລະຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແມ່ນເຊື່ອມໂຍງກັນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ເຮັດໃຫ້ຄວາມເປັນຫ່ວງກ່ຽວກັບການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງງານສິລະປະ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີທີ່ຍາກທີ່ຈະຕອບໄດ້ທຸກເວລາໃນໄວໆນີ້. Hirst, ນັກທຸລະກິດທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ, ໄດ້ປ່ຽນຕົວເອງໄປສູ່ຮູບພາບຂອງຍີ່ຫໍ້. ລາວສາມາດຂາຍອັນໃດອັນໜຶ່ງໃຫ້ກັບທຸກຄົນ. ສໍາລັບຜູ້ທີ່ບໍ່ຕ້ອງການຢູ່ກັບປາສະຫລາມທີ່ຕາຍແລ້ວ, ລາວມີ "ຮູບແຕ້ມຈຸດ", ເຊິ່ງເປັນຜ້າໃບທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນທີ່ງ່າຍດາຍໂດຍອີງໃສ່ຮູບແບບໂມເລກຸນຂອງຢາທີ່ຖືກຄວບຄຸມ. ຜູ້ບໍລິໂພກອາດຈະຊື້ແບບຈຳລອງຂອງກະໂຫຼກຫົວເພັດທີ່ມີຊື່ດັງໃນງົບປະມານ ແລະຂະໜາດທີ່ຫຼາກຫຼາຍ.

ລາວຍັງໄດ້ພັດທະນາສາຍສະເກັດບອດຂອງຕົນເອງ. ເສັ້ນທາງຂອງ Hirst ແມ່ນເຊື່ອມຕໍ່ຢ່າງໃກ້ຊິດກັບນັກສະແດງສິລະປະຮ່ວມສະໄໝ Jeff Koons, ຜູ້ທີ່ໄດ້ກ່າວເຖິງລາວວ່າເປັນແຮງບັນດານໃຈ, ໃນວິທີການທາງການຄ້າທີ່ມີຄວາມທະເຍີທະຍານຢ່າງໂຫດຮ້າຍ, ບໍ່ມີຄວາມອັບອາຍຂອງລາວ.

ສຳລັບ Love of God (2007) ໂດຍ Damien Hirst, ເຊິ່ງສ້າງຂຶ້ນຈາກກະໂຫຼກຫົວຫົວຂອງມະນຸດໃນສະຕະວັດທີ 18, ເຊິ່ງປະກອບດ້ວຍເພັດ 8,601 ເມັດທີ່ບໍ່ມີຮອຍແປ້ວ; Aaron Weber,CC BY 2.0, ຜ່ານ Wikimedia Commons

ອິດທິພົນຂອງ Hirst ຕໍ່ກັບວຽກງານຂອງ Sarah Lucas, Cindy Sherman , ແລະ Tracey Emin ຍັງໄດ້ຮັບການເນັ້ນໃສ່. Hirst, ແນ່ນອນວ່າຫນຶ່ງໃນສິລະປິນທີ່ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຫຼາຍທີ່ສຸດຂອງລາວ, ໄດ້ຊ່ວຍກໍານົດສະຖານະການສໍາລັບການສ້າງຕັ້ງ Tate Contemporary ໃນປີ 2000, ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນຫໍພິພິທະພັນສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ສຸດໃນໂລກ.

ນັກວິຈານ ຍັງໄດ້ວິພາກວິຈານເຖິງຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຜິດໆຂອງ Hirst ທີ່ຈະໃຊ້ເງິນຈາກພອນສະຫວັນຂອງລາວ ແລະການເອື່ອຍອີງການຊ່ວຍເຫຼືອໃນການສ້າງຜົນງານຂອງລາວ, ໂດຍສະເພາະ “ຮູບແຕ້ມຈຸດ” ຂອງລາວ

ລາວເປີດໃຈກ່ຽວກັບຄວາມຈິງທີ່ວ່າລາວບໍ່ໄດ້ສ້າງ. ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງວຽກງານສິລະປະເຫຼົ່ານີ້, ບອກນັກສໍາພາດວ່າ, "Rachel Howard ແມ່ນຄົນທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຄີຍສ້າງຈຸດສໍາລັບຂ້ອຍ. ນາງເປັນອັດສະລິຍະ. ນີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ງານສິລະປະຂອງ Rachel ແມ່ນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ທ່ານສາມາດໄດ້ຮັບຈາກຂ້ອຍ.” ເທັກນິກ ແລະຫົວຂໍ້ຂອງລາວແມ່ນມີຄວາມຂັດແຍ້ງກັນ, ແຕ່ອິດທິພົນຂອງຄວາມສະຫຼາດຂອງ Hirst ໃນຖານະນັກແຕ້ມ, ນັກພິທັກ, ແລະທຸລະກິດທີ່ແນ່ນອນວ່າຈະມີຄວາມຮູ້ສຶກສໍາລັບເວລາຫຼາຍປີທີ່ຈະມາເຖິງໃນໂລກສິລະປະ.

ງານສິລະປະຂອງ Damien Hirst

ວິທີການຂອງ Hirst, ເປັນການໂຕ້ຖຽງກັນ, ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຢ່າງເຂັ້ມແຂງໃນເອກະສານປະຫວັດສາດແລະປະຈຸບັນ. ການເນັ້ນໃສ່ຄວາມຕາຍຂອງມັນ ກັບຄືນສູ່ memento mori motifs ຢູ່ໃນຊີວິດຂອງເອີຣົບ. ໃນການຈ້າງສານຊີວະພາບ, ລາວເຂົ້າຮ່ວມກັບຜູ້ສ້າງອື່ນໆໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 20 ເຊັ່ນ: Robert Rauschenberg , ຜູ້ທີ່ໃຊ້ສິ່ງມີຊີວິດແບບ taxidermized, Carolee Schneemann, ຜູ້ທີ່.ເຄືອບຕົວເອງໃນຊີ້ນ, ແລະ Joseph Beuys, ຜູ້ທີ່ສ້າງ Fat Chair ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການສ້າງໄຂມັນອື່ນໆ.

Hirst ແຍກຕົວເອງຈາກຍຸກປະຫວັດສາດແລະປະຈຸບັນໂດຍການສະແດງຮ່າງກາຍທີ່ສົມບູນເປັນຕາເບິ່ງ. Hirst ເປັນນັກສະແດງທີ່ດີເລີດ. ທ່ານບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານສິລະປະເພື່ອເພີດເພີນກັບຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຂອງການເບິ່ງປາສະຫຼາມຕາຍແບບໃກ້ໆ.

ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນທີ່ດຶງດູດບໍ່ພຽງແຕ່ຄົນໃນວົງການສິລະປະເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ເຂົ້າມາຊົມຫໍພິພິທະພັນຄັ້ງທຳອິດຫຼາຍຄົນ. ແນະ​ນໍາ​ໃຫ້​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ກ່ຽວ​ກັບ​ບັນ​ຫາ​ຂອງ​ສິ​ລະ​ປະ​ທີ່​ທັນ​ສະ​ໄຫມ​ໃນ​ລັກ​ສະ​ນະ​ທີ່​ມີ​ສ່ວນ​ຮ່ວມ​ແລະ​ໂດຍ​ກົງ​. ບໍ່ວ່າເຈົ້າມັກລາວຫຼືດູຖູກລາວ, Hirst ເປັນຜູ້ນໍາພາໃນການຄາດຄະເນຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດສິລະປະທີ່ທັນສະໄຫມ. ຄົນເຮົາອາດຈະໂຕ້ແຍ້ງ, ດັ່ງທີ່ບາງຄົນມີ, ວ່ານີ້ແມ່ນ ປະເພດສິລະປະ ໃນຕົວຂອງມັນເອງ.

ກັບ Dead Head (1991)

ດ້ວຍຮອຍຍິ້ມກວ້າງໆເທິງໃບໜ້າຂອງລາວ, ນັກສິລະປິນໄດ້ຢືນຢູ່ຂ້າງຫົວທີ່ຕັດຂາດຢູ່ໃນບ່ອນຝັງສົບ. Hirst ເລືອກແລະຂະຫຍາຍການສັກຢາສໍາລັບຫນຶ່ງໃນງານວາງສະແດງ solo ໃນຕົ້ນປີ 1991, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນໄດ້ຖືກປະຕິບັດບາງປີກ່ອນຫນ້ານີ້. ລາວ​ໄດ້​ກ່າວ​ເຖິງ​ຮູບ​ຖ່າຍ​ວ່າ, “ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຢາກ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ໝູ່​ເພື່ອນ​ເຫັນ, ແຕ່​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ສາ​ມາດ​ພາ​ທຸກ​ຄົນ​ໄປ​ຝັງ​ສົບ​ຢູ່​ເມືອງ Leeds ໄດ້. ຂ້ອຍ​ຢ້ານ​ຈົນ​ຕາຍ. ຂ້ອຍຍິ້ມ, ແຕ່ຂ້ອຍຄາດຫວັງວ່າຕາຈະເປີດ